...υποχρεώστε και τα παιδιά σας να το διαβάζουν.
Γιατί ΤΟ ΒΗΜΑ, ο κ.Λαμπράκης, ο κ.Ψυχάρης, ο κ.Πρετεντέρης, ο κ.Χιώτης διδάσκουν ήθος, εντιμότητα και πατριωτισμό.
Τί μας λένε οι ποιητές;
Διαβάστε εδώ το ηθικό δίδαγμα απο τον κ.Χιώτη:
"Το κακό είναι ότι κανένα από τα δύο κόμματα δεν αντιλαμβάνεται πως από την αντιπαράθεση αυτή κανένας δεν κερδίζει. Τουλάχιστον κανένας από τους δύο..."
Δεν έχει σημασία επομένως αν κάποιοι καταληστεύουν την δημόσια, κρατική περιουσία, τα ασφαλιστικά ταμεία.
Σημασία έχει να δούμε αν οι δημοσκοπήσεις είναι ευνοϊκές. Αν είναι, διερευνούμε το θέμα. Αν όχι, κάνουμε πως δεν έγινε τίποτα και πάμε παρακάτω.
Στο ΔΟΛ αποκαλούν το έντυπό τους, "ΤΟ ΒΗΜΑ", "εφημερίδα"...
Κατ΄ αναλογία και οι Ψυχάρης, Πρετεντέρης και Χιώτης αυτοαποκαλούνται "δημοσιογράφοι"...
Γι΄ αυτούς τους τύπους δεν υπάρχει σωστό και λάθος, δεν υπάρχει έντιμος και κλέφτης . Υπάρχει η ευνοϊκή ή η αρνητική δημοσκόπηση.
Και υπάρχει ασφαλώς και το ...ταμείο. Κατά προτίμηση το δημόσιο...
Αυτός είναι ο κόσμος τους, αυτή είναι η κουλτούρα τους, αυτός είναι ο τρόπος ζωής τους, αυτές είναι συναλλαγές τους...
Θα τους θυμηθείτε όλους αυτούς, είμαι σίγουρος, την επόμενη φορά που θα σας έρθει στο μυαλό η λέξη ΣΙΧΑΜΑ ή η λέξη ΑΗΔΙΑ...
6 σχόλια:
και αναρωτιέμαι, να γελάσω, να κλάψω ή να τους μουτζώσω;...
(φιλάκια)
@vatraxokoritso:
Μούντζωνε γελώντας. Δεν αξίζει ούτε ένα δάκρυ για τους ρεμπεσκέδες...
Πολλά φιλιά μικρή μου.
Όλοι αυτοί Αλέκο, "ανακάλυψαν" ότι οι πολίτες βαρέθηκαν τα σκάνδαλα, μόλις ο εκλεκτός τους της Ραφήνας, έχασε την λεοντή του "λευκού ιππότη" της ηθικής και της κάθαρσης. Μόλις ο Γιώργος και το ΠΑΣΟΚ απέκτησαν και σε αυτόν τον τομεα το συγκριτικό πλεονέκτημα.
Τίποτε δεν με εκπλήσσει, προερχόμενο από τους κυρίους που μνημονεύεις.
Άμποτες, η πατρίδα να απαλλαγεί από δαύτους.
Alzap,
Ας μην ξεχνάμε κάτι σημαντικό. Οι δημοσιογράφοι είναι σαν τους καφετζήδες… δεν έχει σημασία πως τους αρέσει ο καφές, τι καφέ πίνουν… ότι τους παραγγέλλει ο πελάτης θα του τον φτιάξουν….
Πως κατάντησε έτσι Το Βήμα…. Είναι και δική μου απορία.. φαντάζομαι όμως ότι τα συμφέροντα του κ Ψυχάρη είναι ο κύριος λόγος…. Όσο πιο νωρίς τους καταλάβει ο κόσμος τόσο καλύτερα θα είναι…
Αλέκο, από το σημερινό "ΒΗΜΑ" η απάντηση στους διευθυντές του, δια χειρός Κρούγκμαν!
«Δεν θα κερδίσουμε τίποτε σπαταλώντας χρόνο και ενέργεια αναζητώντας ευθύνες για το παρελθόν».
Αυτό δήλωσε ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα μετά την αξιέπαινη απόφασή του να δημοσιοποιήσει τα νομικά υπηρεσιακά σημειώματα τα οποία χρησιμοποίησε ο προκάτοχός του για να δικαιολογήσει τα βασανιστήρια. Κάποιοι από το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο ενστερνίστηκαν τη θέση του. Πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά και όχι πίσω, λένε. Καμία δίωξη, καμία ανάκριση, είμαστε απλώς πολύ απασχολημένοι.
Πράγματι, οι προκλήσεις που υπάρχουν είναι τεράστιες: η οικονομική κρίση, η κρίση στον τομέα της Υγείας, η περιβαλλοντική κρίση. Δεν είναι η επανεξέταση των καταχρήσεων των τελευταίων οκτώ ετών, ανεξάρτητα από το πόσο σοβαρές ήταν, λένε, μια πολυτέλεια που δεν αντέχουμε;
Οχι, δεν είναι. Και αυτό διότι η Αμερική είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα σύστημα πολιτικών επιλογών. Είμαστε, ή τουλάχιστον ήμασταν, ένα έθνος με ηθικά ιδεώδη. Κάποιες φορές στο παρελθόν η κυβέρνησή μας δεν έκανε ό,τι έπρεπε για να υποστηρίξει αυτά τα ιδεώδη. Ωστόσο ποτέ στο παρελθόν οι ηγέτες μας δεν πρόδωσαν τόσο κατάφορα αυτά που εκπροσωπεί το έθνος μας. «Αυτή η κυβέρνηση δεν υποβάλλει σε βασανιστήρια ανθρώπους», είχε δηλώσει ο πρώην πρόεδρος Μπους. Και όμως το έκανε. Και όλος ο κόσμος το γνωρίζει.
Ο μόνος τρόπος για να ξαναβρούμε την ηθική μας πυξίδα, όχι απλώς για τη θέση μας στον κόσμο αλλά και για την ίδια την εθνική μας συνείδηση, είναι να ερευνήσουμε πώς έγινε και, αν κριθεί απαραίτητο, να διώξουμε ποινικά τους υπευθύνους.
Υπάρχει βεβαίως και το επιχείρημα ότι η έρευνα των καταχρήσεων της κυβέρνησης Μπους θα εμποδίσει τις προσπάθειες επίλυσης των σημερινών κρίσεων. Ακόμη και αν αυτό ήταν αλήθειαακόμη και αν οι συνέπειες της αλήθειας και της δικαιοσύνης ήταν μεγάλες-, δεν παύει να είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε. Οι νόμοι δεν πρέπει να εφαρμόζονται μόνο όπου συμφέρει.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ νομίζω ότι η Αμερική είναι σε θέση να ξεσκεπάσει την αλήθεια και να εφαρμόσει τον νόμο, ανταποκρινόμενη παράλληλα στις άλλες υποχρεώσεις της.
Ακόμη κι έτσι μπορεί να αντιτείνει κανείς- και πολλοί το κάνουν- ότι η επανεξέταση των καταχρήσεων της εποχής Μπους θα υπονομεύσει την πολιτική συναίνεση που έχει ανάγκη ο πρόεδρος για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του.
«Ποια πολιτική συναίνεση;» είναι η απάντηση. Υπάρχει ακόμη, δυστυχώς, μια σημαντική μερίδα Αμερικανών που τάσσονται υπέρ των βασανιστών. Αλλά είναι οι ίδιοι άνθρωποι που προσπάθησαν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν την προσπάθεια του προέδρου Ομπάμα να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση και θα είναι το ίδιο αδυσώπητοι στην αντίθεσή τους όταν θα προσπαθήσει να ασχοληθεί με την υγειονομική περίθαλψη και την κλιματική αλλαγή. Ο πρόεδρος δεν θα χάσει τη δική τους καλή πίστη, διότι απλούστατα ποτέ δεν την είχε.
Αλλοι, υποψιάζομαι, θα προτιμούσαν να μη γίνει καμία επανεξέταση εκείνων των χρόνων, διότι δεν θέλουν να θυμηθούν τις δικές τους αμαρτωλές παραλείψεις. Διότι γεγονός είναι ότι οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπους θέσπισαν τα βασανιστήρια ως πολιτική, παραπλάνησαν το αμερικανικό έθνος για έναν πόλεμο που ήθελαν να κάνουν και, πιθανόν, βασάνισαν ανθρώπους στην προσπάθειά τους να «αποσπάσουν» πληροφορίες που θα τον δικαιολογούσαν. Και κατά την πορεία προς αυτόν τον πόλεμο το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου των ΗΠΑ κοιτούσε αλλού.
Είναι δύσκολο λοιπόν να μην είναι κανείς κυνικός όταν κάποιοι από αυτούς που θα έπρεπε να είχαν μιλήσει εναντίον αυτού που συνέβαινε, αλλά δεν το έκαναν, δηλώνουν σήμερα έτοιμοι να ξεχάσουν ολόκληρη εκείνη την εποχή- για το καλό της χώρας, βεβαίως.
Συγγνώμη, αλλά αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε για το καλό της χώρας είναι η διεξαγωγή ερευνών τόσο για τα βασανιστήρια όσο και για την πορεία προς τον πόλεμο. Αυτές οι έρευνες θα έπρεπε, όπου είναι απαραίτητο, να ακολουθηθούν από διώξειςόχι με γνώμονα την εκδίκηση, αλλά επειδή αυτό το έθνος είναι ένα έθνος πιστό στους νόμους.
Οφείλουμε να το πράξουμε στο όνομα του μέλλοντός μας. Δεν συνιστά οπισθοδρόμηση αλλά πορεία προς τα εμπρός. Διότι πρόκειται για την ανάκτηση της ίδιας της αμερικανικής ψυχής.
Ο κ. Ρaul Κrugman είναι κάτοχος του Νομπέλ Οικονομίας για το 2008.
Μα είναι δυνατόν να βγει μεγάλη εφημερίδα στην Ελλάδα και να ζητάει διώξεις; Μετά θα κοπούν τα διαφημιστικά έσοδα!
Δημοσίευση σχολίου