Πέμπτη, Απριλίου 26, 2007

Κυριακή, Απριλίου 22, 2007

ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ

Κοντά στο 30% ο Σαρκοζί , ίσως στο 27% η Σεγκολέν σύμφωνα με τα πρώτα επίσημα exit polls.
Ρεκόρ συμμετοχής στις κάλπες, ξεπεράστηκε το μέχρι τώρα υψηλό συμμετοχής στις εκλογές του 1965.
Μπείτε στις μηχανές αναζήτησης και δείτε τις εφημερίδες των προηγούμενων ημερών. Οι εφημερίδες όλων των αποχρώσεων και πολιτικών απόψεων προδίκαζαν τη χαμηλή συμμετοχή. Υπερτόνιζαν την αδιαφορία των Γάλλων για την εκλογική διαδικασία.
Ας δούμε τι θα πουν οι ίδιοι αναλυτές αύριο.
Ας δούμε και τα αποτελέσματα της μεθεπόμενης Κυριακής.

Αλλά

οι Γάλλοι για μια ακόμη φορά μας εκπλήσσουν.
Οι νέοι που πριν λίγους μήνες έκαιγαν τους δρόμους του Παρισιού, πήγαν στις κάλπες. Οι πλέον απελπισμένοι λειτούργησαν θεσμικά, γύρισαν την πλάτη στην αποχή. Παράξενο… Ή μήπως όχι;

Χθες βράδυ στον Πειραιά κουβέντιαζα μέχρι τις πρωινές ώρες με έναν από τους πιο έγκυρους πολιτικούς αναλυτές που έχω συναντήσει. Μιλάει σπάνια για πολιτική αλλά όταν το κάνει γράφει.
Μου εξηγούσε το διακύβευμα της «ασφάλειας» του πολίτη που εντέχνως στήνεται. Εκεί παίζονται οι εκλογές στη Γαλλία μου εξήγησε. Και έχει δίκιο.
Καλλιέργεια ξενοφοβίας, καλλιέργεια του φόβου για την τάξη και την ασφάλεια.
Γι΄αυτό δεν είναι τυχαία τα κρούσματα των κουκουλοφόρων που εμφανίζονται και εξαφανίζονται με μαγικό τρόπο.

Λέγανε για τη Γαλλία τις τελευταίες εβδομάδες ότι ο κόσμος αδιαφορεί γιατί οι υποψήφιοι είναι άχρωμοι. Λέγανε πως η Σεγκολέν και το κόμμα της δεν διαφέρουν από τη δεξιά του Σαρκοζί γι αυτό κι ο κόσμος θα της γύριζε την πλάτη. Τα αποτελέσματα όμως είναι διαφορετικά. Θα το πάρει το μήνυμα το Σοσιαλιστικό κόμμα;

Για τις δύο επόμενες εβδομάδες μια μεγάλη πολιτική μάχη προαναγγέλθηκε.
Οι άνθρωποι που είναι στην «απέξω», οι άνεργοι, οι νέοι, οι μετανάστες μπήκαν από σήμερα το πρωί στη μάχη. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και παραγγέλματα. Πραγματοποίησαν το απροσδόκητο.

Αιφνιδίασαν και ίσως αιφνιδιάσουν και την μεθεπόμενη Κυριακή.

Πέμπτη, Απριλίου 19, 2007

ΑΠΟΡΙΕΣ

Επειδή είμαστε τις τελευταίες μέρες στον αστερισμό των "συμψηφισμών"
Οι υπουργάρες μας και ο dvdάκιας πρωθυπουργός μας , για να καλύψουν τις πομπές τους νομίζουν ότι δίνουν απάντηση λέγοντας:
"Κι εσείς κυβερνήσατε 20 χρόνια και κάνατε ανομήματα."

Εχω όμως την απορία:

Από τις καταγγελίες για τους «αρχιερείς της διαπλοκής»,
τις επαγγελίες για «σεμνούς και ταπεινούς»,
τους «νταβατζήδες» στο Μπαϊρακτάρη,
τη «μηδενική ανοχή» στη διαφθορά,

φτάσατε

στους «κουμπάρους»,
στις συζύγους βρεφοκόμους που γίνονται γιατρίνες σε χρόνο dt,
στις μίζες και το μαύρο χρήμα,
στην καταλήστευση των αποθεματικών των συνταξιούχων,
στη νοθεία για να εκλεγεί ο μπάρμπας Αχιλλέας,
στις «προσωπικές» συνεντεύξεις κατάργησης του ΑΣΕΠ,

στους Χούπηδες,
στις υποκλοπές,
στις απαγωγές Πακιστανών,
στις ζαρντινιέρες που βαράνε,
στο κλείσιμο των προγραμμάτων επανένταξης ψυχασθενών,
στην εξαπάτηση των συμβασιούχων,


μέσα σε μόλις δυόμιση χρόνια.

Δηλαδή μάγκες αν μείνετε δύο τετραετίες,

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ θα κάνετε;;;;;;;;

ΥΓ. Το μουσικό θέμα που ακούτε απο την ταινία "THE UNTOUCHABLES", (Οι Αδιάφθοροι), το αφιερώνω στο ΣΥΜΒΟΛΟ της "Νέας Διακυβέρνησης", κ. ΕΥΓΕΝΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ "ειδικό", (στους δομημένους κουμπάρους), γραμματέα στο υπουργείο Απασχόλησης.



Τρίτη, Απριλίου 17, 2007

ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΩ...

... αλήθειες κάποιες φορές.

Το κείμενο του kaltsovrakou που αυθαιρετώντας αναδημοσιεύω έχει πολλες αλήθειες.
Νομίζω ότι σκόπιμα δεν ξεκαθαρίζω σε ποια σημεία διαφωνώ γιατί νομίζω ότι κάνει λάθος, και σε ποιά γιατί λέει αλήθειες που με πονάνε. Σκοπιμότητα απέναντι στον εαυτό μου.

Ο καθένας με τα κότσια του και τα δικά μου είναι λίγα.
Μέχρι την αναδημοσίευση φτάνουν.
Για τα υπόλοιπα ελπίζω μια μέρα να είμαι περισσότερο ώριμος και θαρραλέος και να το ξαναδιαβάσω με τις ανάλογες παραδοχές έτοιμες. Γι' αυτό το λόγο θέλω αυτό το κείμενο στο μπλογκ μου.
Σε ευχαριστώ Τάσο.




Political correct και τα τέτοια μου κουνιόσαντε

Την τελευταία φορά που θέλησα να τσακωθώ και δεν έμπλεξα αναγκαστικά, ο Ανδρέας πρόσταζε τον Τσοβόλα να τα δώσει όλα, οι μανάβηδες περνούσαν με τα τρίκυκλα στα στενά της Νίκαιας, ο Καζαντζίδης δεν είχε τραγουδήσει για χρόνια και στα πεζοδρόμια τρέχανε νερά παράλληλα με το δρόμο. Κοντό παντελονάκι και στου Σελεπίτσαρη για μπάλα, γειτονιά με γειτονιά. Ο μικρός, αδύνατος σχεδόν καχεκτικός Τασούλης μάτωσε και έσυρε στο χώμα σαν τον Έκτορα, τον αφράτο ψηλό -που μου διαφεύγει το όνομα του, ας τον λέμε Γιαννάκη- γιατί του πρόσβαλε την οικογένεια. Μπουρδέλο η γειτονιά! Να η μάνα του Γιαννάκη έξω από την αυλή μας να φωνάζει για τον μικρό σατανά που καταμάτωσε το γιό της και κάτι τέτοια υστερικά που δυστυχώς πια μόνο οι τότε γειτονιές προσέφεραν στο φιλοθεάμων κοινό. Ο Τασούλης γεμάτος μίσος αλλά και φόβο μπροστά στο τί μπορεί η οργή να κάνει, προσπάθησε να ηρεμήσει και αφού δικαιολόγησε την πράξη του κλαμμένος και μετανιωμένος μπροστά στη μητέρα του νεαρού, παρακολούθησε έκπληκτος το δεύτερο γύρο, του “πού σε πονεί και που σε σφάζει” του Γιαννάκη. Αυτή τη φορά από τη μάνα του. Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που θέλησα να τσακωθώ και το έπραξα.Τα τελευταία χρόνια οι “Γιαννάκηδες” έχουν γίνει πολλοί περισσότεροι στα μάτια μου και αν τον Γιαννάκη τον έκανα φίλο μου αργότερα, μάλλον αυτή τη φορά με βοηθά πως δεν νταλαβερίζομαι με την πάρτη τους, αν και αυτοί μαζί μου κάργα.
Τα χρόνια πέρασαν, τα νερά στα σοκκάκια τα κατάπιαν τα φρεάτια, ο Ανδρεάς άφησε στο γιο του ένα κινέζικο μπιμπερό να τον μεγαλώσει, οι μαναβάδες εξαφανίστηκαν και αυτοί που τραγουδάνε σαν τον Καζαντζίδη κάνουν παρέα με τους μανάβηδες. Στη γειτονιά το μόνο που άλλαξε είναι η αυλή μας που δεν υπάρχει πια και οι άνθρωποι που μαζεύονταν στα καρεκλάκια έξω στα πεζοδρόμια το απόγευμα, τώρα πια, κάθονται μπροστά στην τηλεόραση μόνοι, κουνώντας ρυθμικά το κεφάλι τους, γαμωσταυρίζοντας μεταξύ οκτώ και μισή με δέκα το βράδυ και γέρνουν μισοχορτασμένοι από το μπινελίκι που έριξαν στον εκάστοτε πρωταγωνιστή του θέματος της ημέρας. Χρόνια τώρα.
Αυτό το κούνημα του κεφαλιού σαν το χορό της χαβανέζας κούκλας στο παμπρίζ, δεν τους το χάρισε κανείς. Το κατέκτησαν! Με υπομονή, με υπομονή, με υπομονή και με κάμποση ακόμη υπομονή. Τόση, όση θα έκανε τον Ιωβ να σιχτηριάσει και το Θεό να βαρεθεί από την όγδοη κιόλας μέρα της δημιουργίας. Και πως να κάνουν κι αλλιώς, όταν όλα αυτά τα χρόνια ζούν ακούγοντας πως είναι τεμπέληδες, οι πιό καλοπερασάκηδες της Ευρώπης και άλλα τέτοια χαριτωμένα ενώ αυτοί γαμιούται στη δουλειά παίρνοντας για μισθό τ’ αρχίδια του φρουρού έξω από το χαρέμι; Όταν περιμένουν μια σύνταξη που όλο αναβάλεται.
“Κάνε λίγο υπομονή μάστρο Νικόλα λίγα χρονάκια ακόμα” σαν να του λενε “δε βγαίνουν τα ταμεία μας”. Τα ταμεία δε βγαίνουν αλλά ξέρουν οι καριόλες να βγάζουν τα λεφτά απο αυτά και να τα τσεπώνουν μετρητά, γαμώ την Τράπεζα της Ελλάδος. Τράπεζα των 300 θα έπρεπε να λέγεται. ΟΥΔΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ. Και μη βγεί κανείς και πει πως γενικεύω και τέτοιες πίπες και ότι τάχαμου λαϊκίζω γιατί πολύ κυριλίκι ζούμε στην καθημερινότητα μας και χάνουμε την ουσία στα μικρά και απλά. Βαρέθηκα ρε να βλέπω γραβατωμένους να μου εξηγούν για το έλλειμα με δικούς τους όρους ή για το πόσο πολιτισμένοι και Ευρωπαίοι είμαστε, για το πόσο έχει προχωρήσει η κοινωνία μας και πόσα έχουμε κατακτήσει. Σάλτα και γαμηθείτε πιά, ρε παρθένες καρτέλες ενσήμων. Ποιός από σας νοιάστηκε για το ασφαλιστικό, πραγματικά; Ποιός; Ενας ρε! Μιλάει ο Μητσοτάκης που παίρνει όσες συντάξεις θα μπορούσε να πάρει ο Χαϊλάντερ, μιλάει ο Καραμανλής που γνώρισε δυο εργασίες στη ζωή του. Μία την πτυχιακή του και μια που την λέγανε δείπνο!
Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη, χρόνια πουτάνα στο κουρμπέτι, ποτέ δεν το ακούμπησε. Άστο σου λέει, θα το λύσουν οι επόμενοι, θα φάνε τα μούτρα τους και χαλαρά ξανά εμείς. Για τον Γιωργάκη δε μπορώ να πω τίποτα ακόμη. Πάει στο νηπιαγωγείο και η παιδική εργασία είναι ποινικά κολάσιμη. Βρε, κάποιος να τον σκουντήξει από το playstation. Μοιάζει για όλους αυτούς και τους παρατρεχάμενους αυτών, πως ο κόσμος είναι κάτι σαν το Sims. Δεν έχουν βγεί ποτέ έξω και αν βγήκαν κάποτε, πάει πολύς καιρός από τότε και η εξουσία (εντάξει λέμε και καμμιά μαλακία παραπάνω) τους έχει καβλώσει τόσο πολύ, που μόνο ψηλά πια βλέπουν. Ποιός Τσιτουρίδης και ΠΟΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ θα έκανε τέτοια ρεμούλα και δεν θα γκρεμιζόταν το υπουργείο μαζί με αυτόνα μέσα από τις φωνές του κόσμου; Απάθεια μπροστά στους δέκτες μας και δώστου πάλι το κεφάλι πάνω κάτω. Ποιός κουκουλοφόρος μου κρύβει την αλήθεια για την παιδεία κυρίε παρουσιαστή των ειδήσεων; Τί με νοιάζει εμένα πόσο ήρθε το ματσάκι κουκούλας-κράνους όταν δεν ξέρω έστω στο περίπου γιατί πλακώνονται; Όταν και τους ίδιους τους φοιτητές, τους βγάζουν στις οθόνες και με αυτό το παιχνιδάκι της χάβρας τους εξωθούν να πούν μόνο για την αστυνομία και τον Πολύδωρα;
Εδώ θέλω να κουνήσουμε όλοι μαζί το κεφάλι με στόμφο και κίνηση ίδια με του καρπού την ώρα της μαλακίας.
Μετά από τον χαιρετισμό μας στο Βύρωνα συνεχίζουμε. Έχω βαρεθεί από μικρό παιδί να ακούω πως υπάρχει έλλειμα. “Σφίξτε το ζωνάρι” κάποτε έλεγαν. Και το ζωνάρι δεν είχε άλλες τρύπες. Και ανοίξαμε καινούριες. Τζίφος. Δε θα βάλουμε άλλους φόρους, έταζε όποιος ήταν κοντά στην εξουσία πριν τις εκλογές. Έτρεχε ο μαστρο-Νικόλας να ψηφίσει και σε λίγο καιρό δώστου πάλι το κεφάλι πάνω κάτω και ολίγον από τοίχο σε τοίχο. Εδώ έχω να κάνω μια αφελέστατη ερώτηση και παρακαλώ μη προσπαθήσει να μου το εξηγήσει κανείς με οικονομικούς όρους και αφ΄υψηλού υφάκι γιατί το λιγότερο θα τον πάρει ο διάολος. Χρωστάμε λέει, αλλά χρωστάνε και όλα τα κράτη του κόσμου με πρώτο των ΗΠΑ -τόσο που αν τους πετύχει η Μιχαλού, θα κάνουν πρόεδρο τον Μπέο μπας και καταφέρει να τους περάσει στα χαρτιά ως Νέες ΗΠΑ. Εχει ανοίξει καμμιά τρύπα στον πλανήτη και τα λεφτά φεύγουν στο διάστημα; Πώς γίνεται ρε σεις και πληρώνουμε όλοι τον κώλο μας μια ζωή και ποτέ δεν ξεχρεώνουμε worldwide; Δημιουργική λογιστική θα μου πεις. Ναι ρε μαλάκα, αμα το κάνω αυτό στην επιχείρηση μου θα γελάει και ο θυρωρός στην εφορία της Νίκαιας. Θυμάμαι τον Καραμανλή να επισκέπτεται ένα mini market πριν τις εκλογες για να φτιάξει την δημόσια εικόνα του και να λέει πως υποστηρίζει τον μικρομεσαίο επιχειρηματία και ήταν τόσο ψεύτικος και ξένος στην όλη εικόνα που αν έβαζες μέσα στο ψιλικατζίδικο αντί γι’ αυτόν ένα δοκιμαστήριο ρούχων, θα σου φαινόταν πιο φυσιολογικό.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις πλέον ζήτημα αν μπορούν να δώσουν το νοίκι και το ΤΕΒΕ. Για το ρευμα… δανεικά και τώρα τελευταία οι κώλοι σφίγγουν με τη κέντα που έκανε η ΔΕΗ με ιδιωτική εταιρία που κόβει το ηλεκτρικό πριν την ώρα του για να εισπράξει από τον δημόσιο οργανισμό 15 ευρώ περισσότερα ανά κατέβασμα του ρολογιού. Και ο μαγαζάτορας που έχει επενδύσει τη ζωή του σε ένα μαγαζί να γίνεται ξεφτίλα μπροστά στην πελατεία του. Το μόνο πράγμα που μπορεί να τον κρατήσει ζωντανό. Αυτό Κώστα μου, λέγεται πόλεμος. Πόλεμος εναντίον αυτών που σε στήριξαν και αν αυτό δεν λέγεται ατιμία, το λιγότερο είναι πολιτικά ακαλαίσθητο. Και; Στα παπάρια σου. Το πολύ πολύ να κουνήσω το κεφάλι παρέα με το μαστρο-Νικόλα κρατώντας ένα κερί στο σκοτάδι για να μην κουτουλάμε. Το ξέρεις πια.
Από την άλλη έχουμε τις σοσιαλιστάρες! Μαλάκα μου, τί ράτσα! Το 4seasons με ζιβάγκο. Υποτίθεται πως είναι πιό κοντά στον λαό (ξέρω-ξέρω, έχω γράψει πολλές μαλακίες σήμερα αλλά τώρα πιά το παράκανα) και μου βάζουν για εκπρόσωπο την Μαριλού και το μουστάκι που έχει καταπιεί μαγνητόφωνο. Ό,τι πιο καθαρόαιμο κομματόσκυλο μπορούσαν, το έκαναν εκπρόσωπο. Χάθηκε ρε μπαγλαμάδες, γαμώ την πουτανιά σας μέσα, να βρείτε κοινούς, καθημερινούς ανθρώπους, να μιλήσουν πιο ανθρώπινα μόνο και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, μπας και ξεπιαστεί ο λαιμός μου από το κούνημα; Να αλλάξω tempo τουλάχιστον.
Αν τα πεί όλα αυτά όμως δυνατά ή έστω έξω από το FIR του καναπέ του, θα τον αντιμετωπίσουν σαν γραφικό, λαϊκιστή και ότι άλλο υποκουλτουρέ και αναχρονιστικό. Όλοι πλέον έχουμε μάθει να τα λέμε και προπάντων να τα ακούμε, συνήθως με οικονομικούς όρους και κανόνες τηλεοπτικής συζήτησης-χάβρας που θα έκαναν οπαδικό σύνδεσμο να ακούγεται σαν ακαδημαϊκό συνέδριο. Και αυτό είναι ένα από τα κομβικά σημεία. Εχουμε χάσει σαν άνθρωποι τον αυθορμητισμό φοβούμενοι την εικόνα μας. Εχουμε φοιτήσει και υπηρετούμε τη σχολή Αβραμόπουλου. Κανείς δεν πιστεύει τον απελπισμένο που ουρλιάζει για το δίκιο του, απέναντι στον γραβατοφορεμένο, ψύχραιμο και πράο -αληταρά διορισμένο από συνέντευξη- εκπρόσωπο του κράτους. Εχουμε μάθει πια να φερόμαστε, σα να μας έχουν την κάμερα αντίκρυ.
Λοιπόν όλα αυτά και ακόμα περισσότερα με προσβάλουν τόσο πολύ πια, όσο -και ακόμα περισσότερο- όταν ο Γιαννάκης με πρόσβαλε μικρό. Εχω αποφασίσει την επόμενη φορά να ξεχέσω τον οποιοδήποτε, μου τείνει το χέρι του για χειραψία με χαμόγελο σα να μάσαγε τσίχλα τσιμέντου ταχείας πήξεως πριν από τις εκλογές. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους πολιτικούς αλλά και στην καθημερινή μου ζωή.
Ήδη, σήμερα το δοκίμασα.
Να πάνε να γαμηθούν λοιπόν, όσοι βάζουν την εικόνα τους πάνω από την αλήθεια και στην προκειμένη την δική μου αλήθεια. Η αξιοπρέπεια μου -όση πια έχει απομείνει- δεν μου επιτρέπει να κουνάω το κεφάλι άλλο.

Παρασκευή, Απριλίου 13, 2007

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΛΗΤΕΙΕΣ

Η "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" δεν είναι η εφημερίδα της αρεσκείας μου.
Ωστόσο παρά την σκληρή κυβερνητική της γραμμή, γράφουν στην εφημερίδα αυτή κάποιοι αξιόλογοι δημοσιογράφοι.

Ένας από αυτούς, ο Γ. Δελαστίκ, απολύθηκε πριν λίγες μέρες για όσα γράφτηκαν ή έγραψε σε άλλη εφημερίδα , στο «ΠΡΙΝ», για αμερικανική ανάμιξη στα ελληνικά ΜΜΕ.

Παρακολουθώ τα άρθρα του κ. Δελαστίκ πολλά χρόνια. Συχνά διαφωνώ με τις εκτιμήσεις του. Είναι όμως πάντα ενημερωμένος, τεκμηριώνει τις θέσεις του, σέβεται τον αναγνώστη.

Αναδημοσιεύω την επιστολή του προς την ΕΣΗΕΑ. Νομίζω ότι άλλα σχόλια μου περιττεύουν.



Aθήνα, 12 Απριλίου 2007

Προς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ

Αγαπητοί συνάδελφοι,
Απολύθηκα από την «Καθημερινή», όπως ήδη γνωρίζετε από επιστολή του εκπροσώπου μας στην εφημερίδα, το απόγευμα της Μ. Πέμπτης, 5 Απριλίου 2007.

Οι λόγοι της απόλυσής μου είναι καθαρά πολιτικοί.

Tο μεσημέρι της Μ. Δευτέρας, 2 Απριλίου, μου ζητήθηκε από τη διεύθυνση της εφημερίδας να υποβάλω παραίτηση λόγω ανυπόγραφου σχολίου της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Πριν», της οποίας είμαι διευθυντής, αναφερόμενου στη διασπορά ανθρώπων των Αμερικανών στα ΜΜΕ.
Μου δηλώθηκε πως η ιδιοκτησία και η διεύθυνση της «Καθημερινής» θεώρησαν ότι το σχόλιο τους αφορά, αν και πουθενά σε αυτό δεν αναφερόταν το όνομα της «Καθημερινής», όπως άλλωστε δεν αναφερόταν κανένα όνομα εντύπου, καναλιού ή προσώπου. Επρόκειτο περί σχολίου καταγγελίας πολιτικού φαινομένου.

Γνωστοποίησα προφορικά και εγγράφως στην ιδιοκτησία και τη διεύθυνση της «Καθημερινής» τα εξής:
Πρώτον, εφόσον αυτοί δεν επιθυμούν τη συνέχιση της συνεργασίας μας, εγώ δεν έχω καμιά απολύτως πρόθεση να επιδιώξω τη συνέχισή της.
Δεύτερον, αρνούμαι κατηγορηματικά να υποβάλλω παραίτηση στη βάση της πολιτικής αιτιολογίας που μου ζητήθηκε, καθώς κάτι τέτοιο θα σηματοδοτούσε αποδοχή και νομιμοποίηση εκ μέρους μου μιας διαδικασίας την οποία θεωρώ πολιτικά απαράδεκτη.
Τρίτον, επειδή η ζητηθείσα παραίτηση ισοδυναμεί με απόλυση, πρέπει να με απολύσουν ευθέως, αναλαμβάνοντας και τις όποιες πολιτικές συνέπειες αυτής της επιλογής.
Τέταρτον, δεν έχω καμιά πρόθεση διεκδίκησης επαναπρόσληψης από τη στιγμή που διέρρηξαν τις σχέσεις μας.

Περί αυτών των θέσεων μου ενημέρωσα τον πρόεδρο και όσα μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ μπόρεσα το πρωί της Μ.Τρίτης. Σε επικοινωνία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ με τον από τη Μ. Δευτέρα διευθυντή της «Καθημερινής», Αλέξη Παπαχελά, όπως γνωρίζετε, η οποία έλαβε χώρα το απόγευμα της Μ. Τρίτης, αυτός δήλωσε ότι δεν έχει γίνει καμία απόλυση, πράγμα τυπικά αληθές, αφού η απόλυσή μου είχε ημερομηνία της επόμενης ημέρας, 4 Απριλίου, και εμένα μου κοινοποιήθηκε τη μεθεπόμενη, 5 Απριλίου.

Η απόφασή μου να μη διεκδικήσω επαναπρόσληψη στην «Καθημερινή» είναι ειλημμένη. Πέρα όμως από την προσωπική μου στάση, έχω την άποψη ότι υφίσταται σοβαρό πολιτικό ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος στηνπερίπτωσή μου. Νομίζω ότι το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ πρέπει να καταδικάσει τον πολιτικό χαρακτήρα της απόλυσής μου και να λάβει όλα τα κατά την κρίση του αναγκαία μέτρα που θα αποτελέσουν φραγμό στην επέκταση απολύσεων συντακτών για πολιτικούς λόγους. Αυτό, κατά την άποψή μου, έχει τεράστια σημασία για τον δημοσιογραφικό κλάδο και πάνω απ’ όλα για την ελευθεροτυπία και τη δυνατότητα έκφρασης και προβολής όλων των απόψεων.

Σε αντίθετη περίπτωση, αν αφεθεί να περάσει ένα κλίμα πολιτικής τρομοκράτησης των δημοσιογράφων, η χειραγώγηση της ενημέρωσης θα προσλάβει εφιαλτικές διαστάσεις.
Ευελπιστώ στην ηθική αλληλεγγύη σας.

Με αξιοπρέπεια,
Γιώργος Δελαστίκ

Τετάρτη, Απριλίου 11, 2007

ΕΠΕΙΔΗ ΛΕΝΕ ΠΩΣ...

...η αλληλεγγύη οφείλει να είναι άμεση και έμπρακτη και συγκεκριμένη, σας μεταφέρω, αντιγράφω, την έκκληση του n.ago.

Όχι μόνο συμφωνώ με την πρωτοβουλία αυτή και συμμετέχω με χαρά, αλλά πρέπει να σας πω ότι ταξιδεύω ήδη, με τη φαντασία μου, και βλέπω το χαμόγελο της μικρής ή του μικρού που θα χαϊδεύει την καινούργια τσάντα, που θα ψαχουλεύει το περιεχόμενο.

Μπορεί να υπάρξει καλύτερο θέαμα απο το χαμόγελο ενός παιδιού;

Το κείμενο στο μπλογκ του n.ago έχει ως εξής:



" Το Καλιβάτσι(Kalivaci), είναι ένα ορεινό χωριό στο νομό Τεπελενίου στη νότια Αλβανία.Χωρισμένο σε πέντε μαχαλάδες, σε μια πολύ μεγάλη γεωγραφική έκταση,κάποτε, στις αρχές του 90’, απαριθμούσε περίπου 2000 κατοίκους και 350 οικογένειες!

Μετά το άνοιγμα των συνόρων, όπως συνέβη παντού στην Αλβανία, κι από το χωριό αυτό, μετανάστευσε ο περισσότερος πληθυσμός. Σήμερα, έχουν μείνει κοντά 100 οικογένειες από τις οποίες, ενεργές είναι το 50% περίπου!

Από αυτές προέρχονται και τα παιδιά του σχολείου του χωριού(Δημοτικό-Γυμνάσιο) που απαριθμεί 110 μαθητές. Αυτό, όμως, που πρέπει εδώ να σημειωθεί είναι ότι, η οικονομική κατάσταση των ανθρώπων που έχουν απομείνει εκεί, αν και υπάρχουν οι εξαιρέσεις, είναι αρκετά δύσκολη, για να μην χρησιμοποιήσω άλλη λέξη.

Μαζί με τους δασκάλους και καθηγητές, έχουμε αναλάβει μια πρωτοβουλία που θα βοηθήσει έστω στο ελάχιστο, τους μαθητές του χωριού, και θα ελαφρύνει έστω λίγο τον οικογενειακό προϋπολογισμό των γονιών τους ,για το επερχόμενο σχολικό έτος.

Ξεκινώντας από εσάς τους επισκέπτες αυτού του ταπεινού blog, που η γνωριμία μεταξύ μας είναι εντελώς ανιδιοτελής και χωρίς κανένα συμφέρον, κάνω έκκληση σε όλους, όποιος μπορεί να βοηθήσει, ας το κάνει . Αυτό που σκεφτήκαμε είναι να προσφέρουμε σε κάθε παιδί-μαθητή, στις 12 Αυγούστου που γιορτάζονται και τα 70 χρόνια της λειτουργίας του σχολείο, μια σχολική τσάντα για κάθε μαθητή μαζί με τη γραφική ύλη ( τετράδια, μολύβια, κασετίνα, γεωμετρικά σχήματα, πλαστελίνες) .

Θα είναι το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε.
Πριν απευθυνθώ σε «έχοντες και κατέχοντες», ξεκινώ από εμάς που δεν μας περισσεύουν.

Το σημείο συγκέντρωσες του υλικού, θα είναι η American Bank of Albania ( Εμμ.Μπενάκη 14 & Πανεπιστημιου 54) στην Αθήνα και για τη Θεσσαλονίκη, θα ενημερώσουμε πολύ σύντομα.
Όποιος πραγματικά θέλει να προσφέρει, ανώνυμα ή και επώνυμα, έχει την ευκαιρία να το κάνει. Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να έρθετε σε επαφή στο προσωπικό μου e-mail (agonec@gmail.com)
Σε όποιον το ζητήσει, θα δοθούν και τα τηλέφωνα επικοινωνίας με τη τράπεζα και τα δικά μου προσωπικά.

Θέλουμε να στείλουμε 105 τσάντες , όσο και οι μαθητές τη νέα χρονιά . Ας βρεθούμε τόσα άτομα που θα κάνουμε τα παιδάκια αυτά και τις οικογένειες τους χαρούμενα.

Αν θέλεις, μπορείς να βοηθήσεις! "

ΥΓ. Το τραγούδι της Αρλέτας εξαιρετικά αφιερωμένο στα πιτσιρίκια του Καλιβάτσι. Θα το μεταφέρεις n.ago; :-)

Τρίτη, Απριλίου 10, 2007

ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ...

...γιατί αυτά τα τραγούδια δεν θα τα ακούσετε στα μπιτάτα ραδιόφωνα.

Ακούστε τον Μίκη στα 81 του χρόνια να τραγουδάει, "ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ"







ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ

Εγώ περπάτησα στον Άδη ζωντανός
Και μες στης νύχτας έχω ζήσει τα σκοτάδια
Με τους αγγέλους τα’ χω πιει κάμποσα βράδια
Με τους δαιμόνους έχω γίνει κολλητός

Στον Κάτω Κόσμο, τον απόκληρο που λένε
υπάρχουν άνθρωποι με γνήσια καρδιά
υπάρχουν μάτια που αν βουρκώσουνε σε καίνε
με κάτι δάκρυα που στάζουνε φωτιά

Εγώ τυλίχτηκα στου κόσμου τη φωτιά
Της κοινωνίας τη βρομιά έχω χορτάσει
Κι όσοι μ’ αρνήθηκαν και μ’ έχουνε δικάσει
Έχουν σκοτάδι και φαρμάκι στην καρδιά

Κώστας Καρτελιάς

Τρίτη, Απριλίου 03, 2007

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ

Είδα χθες βράδυ την εκπομπή του Πρετεντέρη «Ανατροπή». Είχε ως θέμα τη ληστεία των ταμείων και δημοσκόπηση.

Είδα την υπουργό εξωτερικών κ. Μπακογιάννη και το μέλος του πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελο Βενιζέλο. Τους είδα να «μαλώνουν» χαριτωμένα, να χασκογελάνε, να πειράζουν ο ένας τον άλλο, να ξεκαρδίζονται στα γέλια κάθε τόσο. Μαζί τους στη χαρούμενη ατμόσφαιρα και οι λοιποί της παρέας, ακριβοπληρωμένοι «δημοσιογράφοι». Με εξαίρεση τον Ηλία Νικολακόπουλο.

Το μηνιαίο εισόδημα που έχει ο κάθε ένας από αυτούς τους κύριους και αυτές τις κυρίες ισούται με τα εισοδήματα ενός χαμηλοσυνταξιούχου για δύο χρόνια.

Ντρέπομαι. Γιατί ο εκπρόσωπος του κόμματος που ανήκω μπορεί, έχει τη διάθεση να κάνει αστειάκια με την αγωνία και την απελπισία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που ανησυχούν για το μοναδικό μέσο επιβίωσης που έχουν. Τη σύνταξη.

Ντρέπομαι γιατί έχοντας δώσει όλο το δώρο του Πάσχα σε καθυστερημένες δόσεις δανείων, πρέπει να εξηγήσω στο παιδί μου γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πάντα την χθεσινοβραδινή εικόνα του κ. Βενιζέλου.

Ντρέπομαι γιατί ξέρω ότι είμαι συνυπεύθυνος, σε ένα ποσοστό, που εκπροσωπούμαι από τέτοιους ανθρώπους και κυρίως τέτοιες συμπεριφορές.

Ξέρω, θα μου πείτε για τον «πολιτικό πολιτισμό» και τον εκσυγχρονισμό των ηθών στην πολιτική. Ότι μάλλον γίνομαι ακραίος.

Μπορεί να είναι έτσι αλλά δεν μπορώ να το αποφύγω.

Γιατί ο δικός μου περίγυρος δεν είναι ο Μπακατσέλος, οι δικές μου κοινωνικές αναφορές αφορούν σε ανθρώπους που στο τέλος κάθε μήνα δανείζονται για να μπορούν να ζήσουν μέχρι την πρώτη του επόμενου.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολλοί, είναι οι περισσότεροι.
Και το μόνο που ζητάμε είναι να μην μας προσβάλουν με τη συμπεριφορά τους κάποιοι.

Ζητώ συγγνώμη, για λογαριασμό του κ. Βενιζέλου, από όσους είδαν τη χθεσινή εκπομπή.
Και παρακαλώ να με πιστέψετε. Δεν είναι πάντα έτσι, δεν είναι μόνο αυτό το ΠΑΣΟΚ.

Κυριακή, Απριλίου 01, 2007

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ, ΜΕΤΑ ΒΑΪΩΝ ΚΑΙ ΜΑΤ

Τί είναι σήμερα είπατε; Κυριακή των Βαΐων;

Κυριακή των Ματ και του ξύλου και των συλλήψεων να την πείτε.

Με πήρε μεσημεριάτικα τηλέφωνο ο "Γαλεριώτης" φίλος.
«Είμαστε στο αστυνομικό τμήμα της Κυψέλης, στη Θήρας. Συλλάβανε τρεις για δενδροφύτευση στο πεδίον του Άρεως, έπεσε και ξύλο», μου λέει.

Δεν τον πίστεψα στην αρχή. Μάλιστα μου φάνηκε χοντροκομμένο για πρωταπριλιάτικο ψέμα. Άκου ΜΑΤ, ξύλο και συλλήψεις για δενδροφύτευση σε δημόσιο χώρο… Πήγα στο Αστυνομικό τμήμα .

Κι όμως…

Έπεσε ξύλο και συνελήφθησαν τρεις επειδή έκαναν συμβολική δενδροφύτευση στο Πεδίο του Άρεως, διαμαρτυρόμενοι για την απόπειρα του Πανελλήνιου Γ.Σ να επεκταθεί και να κτίσει σε δημόσιο χώρο.
"Ποιος Πανελλήνιος;" θα πείτε, "αυτός του Μίνωα Κυριακού; "
Ακριβώς, το μαντέψατε.

Κι όλα αυτά τα χαρωπά ακριβώς δίπλα στην παιδική χαρά. Για να βλέπουν και να μαθαίνουν όλα τα παιδάκια τη χαρά της δενδροφύτευσης…

Και την Υπερνομάρχη την κ.Γεννηματά μήπως την είδε, μήπως την άκουσε κανείς;
Όλοι την έψαχναν, γιατί στη δικαιοδοσία της είναι το πάρκο, αλλά εκείνη άφαντη.
Λέτε να...;

Πριν από λίγο τους πήραν τους συλληφθέντες και τους πάνε, από το Αστυνομικό τμήμα στη ΓΑΔΑ, για τα περαιτέρω…

Τί να πείς;

Φτού σας ξεφτίλες, ίσως.

Οι φωτογραφίες από την διαμαρτυρία, στο αστυνομικό τμήμα Κυψέλης πριν λίγη ώρα, των κατοίκων της περιοχής.






UPDATE 09:24 μμ.

Στην ιστοσελίδα της Υπερνομαρχίας βρήκα το παρακάτω Δελτίο Τύπου:

Με αφορμή τα σημερινά επεισόδια στο Πεδίον του Άρεως, το Γραφείο Τύπου της Υπερνομαρχίας Αθηνών- Πειραιώς, τονίζει:

“Η Υπερνομαρχία, δεν ζήτησε καμία προστασία, πόσο μάλλον την επέμβαση από τις αστυνομικες αρχές. Αντίθετα βρίσκεται σε συνεχή διάλογο και συνεργασία με την Επιτροπή των κατοίκων, εκπρόσωποι της οποίας μετέχουν σε συσκέψεις και συνεδριάσεις του Διευρυμένου Νομαρχιακού Συμβουλίου. Στην περίπτωση της προγραμματισμένης εκδήλωσης, η Υπερνομαρχία όχι μόνο συμφώνησε με τη δεντροφύτευση στο Πεδίον του Άρεως, αλλά πρότεινε την συνδρομή γεωπόνων για καλύτερα αποτελέσματα”.

Εντάξει, κακώς ερμηνεύτηκε η απουσία της υπερνομάρχου ως ενδεχόμενη συνενοχή. Αν όμως καταδίκαζε το δελτίο τύπου και τη βάρβαρη επίθεση των ΜΑΤ και τις συλλήψεις στο χώρο ευθύνης της Υπερνομαρχίας, θα ήταν όλα πολύ καλύτερα. Νομίζω.

Και

ασφαλώς το ερώτημα παραμένει:

ΠΟΙΟΣ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΣΤΑ ΜΑΤ;