Παρασκευή, Οκτωβρίου 30, 2009

ΑΣ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΙΑ...

...κυρίως όμως ας ανοίξουμε καλά τις πόρτες της καρδιάς για να αφουγκραστούμε αυτόν τον πατριώτη, τον απλό άνθρωπο, τον Έλληνα. Αφιερώστε λίγο χρόνο και ακούστε τον, είναι συγκλονιστικός. 

Μπράβο στα παιδιά του TVXS που τον ανακάλυψαν και μας χάρισαν αυτό το βίντεο.


Άλκης Καριζώνης from tv xoris sinora on Vimeo.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 29, 2009

ΛΑΘΟΣ κ.ΛΟΒΕΡΔΟ...

...αν τα όσα γράφονται στα ενημερωτικά sites in.gr και TVXS είναι σωστά, τότε υπάρχει πρόβλημα με τον κ.Λοβέρδο. Ο Υπουργός εργασίας συμμετέχει σε μία κυβέρνηση που πήρε μια σημαντική απόφαση για τα stage. Απόφαση που αφορά στον τομέα ευθύνης του, στο Υπουργείο Απασχόλησης.

Ο κ.Λοβέρδος διατύπωσε προς τους διαδηλωτές την άποψη ότι « δεν μπορεί να αλλάξει την κυβερνητική απόφαση». Δηλαδή; Αν ήταν στο χέρι του ενδεχομένως θα την άλλαζε; Μήπως διαφωνεί με την απόφαση;

Η απόφαση για τα STAGE είναι η πρώτη σημαντική απόφαση που αφορά αποκλειστικά σχεδόν στο Υπουργείο του. Αν σε μια τέτοιας εμβέλειας απόφαση έχεις διαφορετική άποψη από την κυβέρνηση την αιτιολογείς και αν δεν πείσεις δίνεις την παραίτησή σου.

Αν συμφωνείς, τότε κάνεις το απλούστερο, το ειλικρινές, το αυτονόητο. Εξηγείς στους διαδηλωτές με επιχειρήματα γιατί ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξει αυτή η απόφαση.

Τα υπόλοιπα είναι κουτοπόνηροι πολιτικαντισμοί που δεν οδηγούν πουθενά, δεν ωφελούν κανέναν.

Νομίζω δηλαδή…

Τετάρτη, Οκτωβρίου 28, 2009

STAGE ΚΑΙ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ"...

...ή ο τρόπος ισοπέδωσης των "αόρατων" που διάλεξαν την αξιοπρέπεια αντί της συναλλαγής.

 Παρακολουθώ εμβρόντητος τη συζήτηση που έχει ανοίξει σε σχέση με τα stage. Ακούω τα περί “αποκατάστασης” και οργίζομαι. Γιατί τα πράγματα είναι στο μυαλό μου τόσο καθαρά και συγκεκριμένα που αδυνατώ να πιστέψω ότι δεν είναι το ίδιο καθαρά για όλους.

Μπορώ να καταλάβω όσους πολιτευτές απο τη Ν.Δ ή και το ΠΑΣΟΚ παλαιότερα μιλάνε για την ανάγκη “δικαίωσης” όσων επιχείρησαν να μπουν στο δημόσιο απο την πίσω πόρτα παρακάμπτοντας ΑΣΕΠ και διαδικασίες. Τους καταλαβαίνω γιατί υπερασπίζονται τη λογική της εξαγοράς ψήφων. Τέτοιοι είναι, τέτοια κάνουν και δεν έχω άλλες απαιτήσεις απο αυτούς.

Αδυνατώ όμως να αντιληφθώ την ίδια λογική εκπορευόμενη απο την “αριστερά”. Είναι ασύλληπτο για τη δική μου λογική να μιλάει για “αποκατάσταση” των stage ο Τσίπρας και η Παπαρήγα. Όταν αποκατάσταση ξέρουμε ότι εννοούν την μονιμοποίησή τους σε οργανικές θέσεις του Δημοσίου, ή την πριμοδότηση αυτών των ανθρώπων στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ σε βάρος βεβαίως όλων των άλλων υποψηφίων.

Αν στο δημόσιο υπάρχουν 60.000 θέσεις που πρέπει να στελεχωθούν την επόμενη τριετία, κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι μισές πρέπει να δοθούν σε όσους/ες είχαν “μπάρμπα στην Κορώνη”, την πρόσβαση δηλαδή σε πολιτικό γραφείο. Απο το 12-13% των άνεργων στη χώρα κάποιοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να πριμοδοτηθούν και να έχουν προτεραιότητα όσοι/ες συνειδητά επιλέξανε την συναλλαγή με αντάλλαγμα πολιτικό, και να τιμωρηθούν όσοι άνεργοι/ες διάλεξαν το δρόμο της αξιοπρέπειας και δεν χτύπησαν την πόρτα των βουλευτικών γραφείων.

Είναι προφανές ότι ο Γιακουμάτος και ο Σαμαράς και Βερναρδάκης θα σκίζουν τα ιμάτιά τους για λογαριασμό όσων τοποθέτησαν σε θέσεις μαθητείας με απώτερο στόχο την μονιμοποίησή τους. Όπως είναι προφανές γιατί κάποιους τους κράτησαν για πολλές “μαθητείες” και άλλους τους έδιωχναν μόλις τελείωνε το πρώτο πρόγραμμα μαθητείας. Αυτό ωστόσο που δημιουργεί έντονο προβληματισμό είναι η ταύτιση με αυτή τη λογική του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.

Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει περισσότερο δεξιά, αντιδραστική  και κοινωνικά άδικη πολιτική απο την πολιτική που προωθεί φανατικά τα συμφέροντα μιας ομάδας κολλητών και κομματικών πελατών σε βάρος όλων εκείνων, των πολλών δηλαδή, που έχουν τίς ίδιες ή και περισσότερες ανάγκες αλλά διάλεξαν το δρόμο της αξιοπρέπειας και της διεκδίκησης της αξιοκρατίας.

Ούτε μπορεί να γίνει αποδεκτή η τηλεοπτική δημοκρατία όπου δακρύζουμε και μας συγκινούν μόνο τα προβλήματα και τα πάθη των ανθρώπων που βλέπουμε στην τηλεόραση. Γιατί όσοι μπήκαν στα προγράμματα μαθητείας και το έκαναν μέσω βουλευτικών και κομματικών γραφείων  έχουν τη δυνατότητα, με την αρωγή και την πίεση των πολιτικών, να δημοσιοποιήσουν το πρόβλημα τους. Οι άλλοι, οι πολλοί, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι με τα ίδια ή περισσότερα προβλήματα απλώς δεν υπάρχουν για το πολιτικό σύστημα, για τα ΜΜΕ. Είναι ΑΟΡΑΤΟΙ.

Πιστεύω λοιπόν ότι η ρύθμιση της Κυβέρνησης που λέει ότι όλες οι προσλήψεις, ακόμα και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, πρέπει να περάσουν απο διαδικασίες ΑΣΕΠ και μόνο, η ρύθμιση που δεν επιβραβεύει την ρουσφετολογική συναλλαγή, είναι ρύθμιση στοιχειώδους δικαιοσύνης και κοινωνικής ευθύνης.

Ίσως είναι η αρχή της εμφάνισης των "αόρατων" στο οπτικό μας πεδίο.

Τρίτη, Οκτωβρίου 27, 2009

ΛΟΙΠΟΝ κ.ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ, ΛΟΙΠΟΝ κ.ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ...

...πόσος χρόνος χρειάζεται για να διερευνηθεί η καταγγελία και αν ισχύει  να βρεθούν οι ένστολοι αγάμητοι αλήτες που συμπεριφέρθηκαν με αυτό τον τρόπο; Πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να τους κοπεί ο κώλος;

Ένα σοβαρό επεισόδιο που συνέβη την νύκτα της 9ης Οκτωβρίου στην περιοχή των Εξαρχείων στην οδο Μεσολογγίου καταγγέλει η φιλολόγος-σχολική συμβούλος Μπέλλα-Αρμάου, που κατοικεί τριάντα χρόνια στην περιοχή:...

«Ξημερώματα Παρασκευής 09/10/2009, ώρα 12.45 π.μ., μια διμοιρία των ΜΑΤ έχει σταματήσει στη διασταύρωση Μεσολογγίου και Α. Μεταξά, στα Εξάρχεια, ακριβώς κάτω από το σπίτι μου. Ακούγονται ύβρεις και χυδαιολογίες που ανταλλάσσονται ανάμεσα σε τρεις νεαρούς που βρίσκονται στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου, στην πολυκατοικία απέναντι και στους άνδρες των ΜΑΤ. Το φραστικό επεισόδιο συνεχίζεται επί ώρα. Βγαίνω στο μπαλκόνι και βλέπω τους άνδρες των ΜΑΤ να συνοδεύουν τα λόγια τους με αντίστοιχες χειρονομίες σεξιστικού περιεχομένου (πιάνοντας με τα χέρια τους τα γεννητικά τους όργανα κ.ά.). Μιλούν δυνατά και προκλητικά, προχωρώντας κατά διαστήματα επιθετικά προς τους νεαρούς. Κόσμος βγαίνει στα παράθυρα και στα μπαλκόνια. Εμείς, οι κάτοικοι των Εξαρχείων, έχουμε ζήσει πολλές φορές παρόμοιες καταστάσεις. Αυτή τη φορά, όμως, η χυδαιότητα και η πρόκληση των ανδρών των ΜΑΤ απέναντι σε 3 μόνο νεαρούς ξεπερνούν κάθε όριο.

Τους λέω ότι είναι "όργανα της τάξης και δεν επιτρέπεται να απαντούν με χυδαιολογίες και προκλητικό τρόπο". Τότε κάποιοι μου απαντούν: "Αντε πήγαινε μέσα να βάλεις κάνα πλυντήριο", "μπες μέσα, κυρά μου", "άι, παράτα μας" και άλλα παρόμοια, γελώντας ειρωνικά. Τους λέω ότι η συμπεριφορά τους είναι ανάρμοστη προς μια κυρία και προς την ιδιότητά τους, αυτοί συνεχίζουν τις λοιδορίες και προς εμένα και προς τους νεαρούς, κάποιος στρέφει προς το μέρος μου έναν φακό. Τους λέω ότι με προσβάλλουν ως πολίτη και τους ζητώ να μου δώσουν τον αριθμό τους. Τότε είναι που υπερβαίνουν κάθε όριο κοσμιότητας. Κάποιος μου απαντά: "Κατέβα να μου τον πάρεις", γελούν, και κάποιος άλλος συμπληρώνει "ναι, και να μου τον μετρήσεις", και κάποιος άλλος "ναι, με το στόμα", προσθέτοντας και άλλα κοροϊδευτικά σχόλια.

Ως πολίτης και ως γυναίκα ένιωσα ότι είχα θιγεί αφάνταστα και ότι η συμπεριφορά τους συνιστούσε δημόσια προσβολή και υπέρβαση εξουσίας. Κατεβαίνω στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου. Η διμοιρία έχει προχωρήσει λίγο πιο πέρα από την είσοδο της πολυκατοικίας μου και στέκεται μπροστά από την πολυκατοικία στον αρ. 17, όπου μέσα έχουν κλειστεί οι 3 νεαροί (δύο αγόρια και μία κοπέλα, με τους οποίους διαπληκτίζονταν προηγουμένως). Βλέπω ότι λίγο πιο πέρα στέκονται αρκετοί ειδικοί φρουροί, οι οποίοι πλησιάζουν. Ζητώ από τους άνδρες των ΜΑΤ να μου δώσουν τους αριθμούς τους. Κανείς δεν έχει διακριτικά, ούτε μου δίνουν τα στοιχεία τους. Αντιθέτως, κάποια στιγμή, ένας απ' όλους, μετρίου αναστήματος, στρέφει το κεφάλι (οι άλλοι δεν τον βλέπουν) και μου κάνει με το στόμα έναν μορφασμό με σεξιστικό υπονοούμενο. Στο μεταξύ κατεβαίνουν από τα σπίτια τους και άλλοι κάτοικοι, μαζεύονται και περαστικοί. Επιμένω να μου δώσουν τα στοιχεία τους, δεν μου τα δίνουν· απευθύνομαι σε κάποιον που λόγω ηλικίας υποθέτω ότι είναι ο επικεφαλής τους. Μου λέει, με τρόπο απαξιωτικό, να απευθυνθώ στην αστυνομία. Πράγματι, αυτό κάνω. Η ώρα είναι 1.17 π.μ. Τηλεφωνώ από το κινητό μου. Μου απαντά μια αστυνομικός. Της λέω επώνυμα ότι έχω δεχθεί λοιδορίες και προπηλακισμούς από τη διμοιρία των ΜΑΤ που εκείνη την ώρα εκτελούσε υπηρεσία στην οδό Μεσολογγίου και Μεταξά και ζητώ την προστασία της αστυνομίας. Με αφήνει να περιμένω στο τηλέφωνο, το οποίο κάποια στιγμή κλείνει. Ξαναπαίρνω σε 3', απαντά κάποια άλλη αστυνομικός, η οποία ζητά να της διηγηθώ εκ νέου τι συμβαίνει, πράγμα το οποίο έκανα, αλλά η Αμεση Δράση δεν προσήλθε.

Παράλληλα, ανοίγει η εξώπορτα της πολυκατοικίας στον αρ. 17 και βγαίνει ένας από τους κατοίκους. Εκείνη τη στιγμή βρίσκουν ευκαιρία 3-4 ειδικοί φρουροί, εισβάλλουν στην είσοδο της πολυκατοικίας και επιτίθενται σε έναν νεαρό που βρίσκεται μέσα· τον ρίχνουν κάτω, τον χτυπούν και τον τραβούν βίαια προς τα έξω. Οι κάτοικοι φωνάζουν ότι η είσοδός τους στην πολυκατοικία τους χωρίς ένταλμα είναι παράνομη και κάποιοι προσπαθούν να προστατεύσουν τον νεαρό από τα χτυπήματα. Στη συνέχεια οι ειδικοί φρουροί μετακινούνται προς τη διασταύρωση Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, ενώ οι δυνάμεις των ΜΑΤ και πάλι προς τη διασταύρωση Μεσολογγίου και Μεταξά, δηλαδή κάτω από το σπίτι μου. Ο κόσμος διαλύεται, επιστρέφω κι εγώ στο διαμέρισμά μου. Τους ακούω και πάλι να απαντούν κοροϊδευτικά στις ύβρεις κάποιων νεαρών και να μιμούνται με ειρωνικό τρόπο τις φωνές τους.

Η ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ ΣΚΙΑΓΡΑΦΕΙ...

...τη ζωή της:




"Γεννήθηκα στη Σμύρνη τις παραμονές της Kαταστροφής, πέμπτο παιδί, αθέλητο και παραπεταμένο. H μάνα μου αρνήθηκε να με θρέψει, δήλωσε πως "δεν ήμουνα παιδί, ήμουνα άλλο πράμα" και με πέταξε. Eπέζησα χάρη στη μεγαλύτερη αδελφή της, που προμηθεύτηκε για χάρη μου μια κατσικούλα. Έτσι πρώτη μου τροφός ήταν μια αίγα, πράγμα που πολύ το καμάρωσα όταν, μεγαλώνοντας πια, το πληροφορήθηκα. H Kαταστροφή έφερε την οικογένεια στον Πειραιά.
Oι μνήμες μου αρχίζουν από τη δεύτερη τροφό μου, τα κάστανα της προσφυγιάς το χειμώνα, τα σταφύλια το καλοκαίρι. Tην υγεία μου την ανέλαβε η θάλασσα του Πειραιά και την αγωγή μου την ανέλαβαν τα αλητάκια του Πειραιά. Όλα έδειχναν ότι η προλεταριακή μου συνείδηση ήταν εξασφαλισμένη. Tότε μπήκαν στη ζωή μου τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας, ο Γιώργος, που έγινε ασυρματιστής, και ο άγγελος της ζωής μου, η Διδώ, που ζούσε με την πλούσια και αντιδραστική θεία αδελφή του πατέρα μας. Aπό τη σκληρή δουλειά του ο Γιώργος, από μια έμφυτη συνείδηση η Διδώ, από κοντά και η μάνα μας, είχαν γίνει και οι τρεις κομμουνιστές. Έτσι μπήκε στη ζωή μου η επαναστατική συνείδηση, που την έκλεβα κρυφακούγοντας τις κουβέντες των μεγάλων.

Mεγαλώνοντας, η ζωή μου ταυτίστηκε με την επανάσταση. Στα δέκα χρόνια μου δήλωσα πως αρκετά γράμματα είχα μάθει, πως ήταν καιρός να πάω εκεί που ανήκα, στη φάμπρικα. Xαμός στην οικογένεια ώσπου να ενδώσω στο μοναδικό επιχείρημα, πως αγράμματοι στον αγώνα υπάρχουν πολλοί, χρειάζονται μορφωμένοι άνθρωποι για να τον βοηθήσουν. Έτσι άρχισα από τους «μορφωμένους» τον αγώνα, από το Γυμνάσιο Θηλέων του Πειραιά. Γενική απεργία των φοιτητών και των μαθητών. Bγάζω στην αυλή του σχολείου πύρινο λόγο, με αποβάλλουν και "να πάω με τη μαμά μου". Tελευταία τάξη του Γυμνασίου και 4η Aυγούστου, στην Kοκκινιά. Oργανώνουμε με τα αγόρια της τάξης ομάδα αντιδικτατορική, μοιράζουμε τρυκ και προκηρύξεις τις νύχτες στην Kοκκινιά και στη Δραπετσώνα, ο αγώνας κορυφώνεται με την ανάρτηση κόκκινης σημαίας στην κεντρική εκκλησία της Kοκκινιάς.

Πόλεμος, Kατοχή, πρώτα βήματα της Aντίστασης, η ομάδα μας απλώνει τη δραστηριότητά της, δραπετεύουν οι εξόριστοι από τα ξερονήσια, προσχωρούμε από τους πρώτους στο EAM, συνδέομαι με το KKE, αντιστασιακή δράση στις εργατικές γειτονιές του Γκύζη και της Nέας Iωνίας, δραστηριότητα στον αντιστασιακό τύπο, πρώτα βήματά μου στη διδασκαλία μαθημάτων μαρξισμού. Tο μεθύσι της Aπελευθέρωσης, τα "Δεκεμβριανά", η ήττα, ο Eμφύλιος, οι άγριοι διωγμοί, οι προσπάθειες ανασυγκρότησης της Aριστεράς και της Δημοκρατίας, οι πρώτες εκλογές, ο ερχομός του Mπελογιάννη και του μεγάλου έρωτα.
H σύλληψή μας, τα Xριστούγεννα του 1950. Oι ατέλειωτοι μήνες στα μπουντρούμια της Aσφάλειας, μας συντροφεύει το αγέννητο παιδί μας. H γέννα μου στις Φυλακές Aβέρωφ, οι δίκες, οι καταδίκες μας σε θάνατο, ο χωρισμός όταν η κυβέρνηση του Πλαστήρα δεν τόλμησε να εκτελέσει μάνα βρέφους. Tα 13 χρόνια μου στη φυλακή. Mε την απόλυσή μου από τη φυλακή δουλειά στον τύπο της Aριστεράς με υπεύθυνη θέση στη σύνταξη της Δημοκρατικής Aλλαγής. Mε τη χούντα, εξορία στα Γιούρα. Aρρώστια, απόλυσή μου με τη συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης, που με καλεί να φιλοξενηθώ εκεί μαζί με το γιό μου. Έχει προηγηθεί η εισβολή των Σοβιετικών στην Tσεχοσλοβακία, και αρνούμαι την πρόσκληση. Δουλεύω σε λεξικό, για μια Iστορία της Aρχαίας Eλληνικής Φιλοσοφίας - μέρος της δουλειάς για ένα λεξικό της Eλληνικής Σκέψης που είχαμε ξεκινήσει με τον Nίκο στα μπουντρούμια της Aσφάλειας.

Προσπαθώ να εργαστώ για τη συνένωση της Aριστεράς και γι' αυτό το σκοπό επανασυνδέομαι με το KKE. H επανένωση ξεκίνησε με καλούς οιωνούς, και είχε οικτρό τέλος. Aπεχώρησα από το KKE, πράγμα που και η ηγεσία του επιθυμούσε.

Aπό τότε εργάστηκα σε εφημερίδες και περιοδικά και στη συγγραφή μελετών και βιβλίων με ένα και μόνο στόχο: τη συμβολή μου σε μια κάθαρση της μαρξιστικής σκέψης από τις σταλινικές στρεβλώσεις που την έσυραν σε μια ανανέωση του πλατωνισμού, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στη σημερινή κυριαρχία τής μιας υπερδύναμης, με τα ολέθρια αποτελέσματά της. Kι επίσης για να συνεχίσω, όσο μπορώ ακόμη, την κοινή με τον Mπελογιάννη προσπάθεια για μια ιστορία της Eλληνικής Σκέψης περιλαμβάνοντας στη συγγραφική δουλειά μου μελέτες για την αρχαιοελληνική σκέψη που κρατάει όσο ποτέ τη ζωντάνια της."


ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΕΛΛΗ:



ΥΓ. Δείτε  το ποστ  "ΚΑΦΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ"  που γράφτηκε για την ΕΛΛΗ ένα χρόνο πριν:

       "...Τα μάτια μου θαμπώνουν.Αφήνω τη σκέψη μου να πετάξει στο κέντρο της Αθήνας, να τρυπώσει απο τα μισόκλειστα παντζούρια και ν΄αγκαλιάσει τρυφερά αυτήν τη μεγάλη κυρία, την Ελλη Παππά.
Να αφήσει ένα μεγάλο ευχαριστώ σε κείνην και τον σύντροφό της τον Νίκο Μπελογιάννη αλλά και το μικρό τότε γιο τους Νίκο, για όσα έκαναν και υπέφεραν και έδωσαν για να μπορεί σήμερα η μικρή μου Νεφέλη να παίζει ανέμελη στο πάρκο."

Δευτέρα, Οκτωβρίου 26, 2009

ΕΘΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ...

...και φύλαξα μια επιστολή που πήρα πριν λίγους μήνες.
Είναι ΄τα λόγια που είπε ένας δάσκαλος στους μαθητές του σε σχολείο στο Μενίδι. Μπορεί να αφορά στη γιορτή της 25ης Μαρτίου αλλά η ουσία αγγίζει όλες τις εθνικές γιορτές. Θα ήθελα να μπορώ να γίνω μαθητής αυτού του δάσκαλου...



"---Αυτά τα λόγια απηύθυνα στους μαθητές μου, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου:


Σκέφτηκα να σου μιλήσω για τον Καραϊσκάκη,
Αλλά το μυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σου μιλήσω για το 21,
Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει
Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο μακρινό, τόσο ξένο.

Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα
Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις,
Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
Θα σου μιλήσω λοιπόν προσωπικά.

Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο
Και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού
Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία
Ή και περισσότερα χρόνια,
Θα σου μιλήσω σταράτα
Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου.
Οι μαθητές που συνάντησα μέσα στις τάξεις,
Οι μαθητές που δίδαξα φέτος
Στην συντριπτική τους πλειονότητα με σεβάστηκαν,
Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του μαθήματος.
Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές
Δε με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ' επανάληψη.
Με έργα, με λόγια, με ύβρεις,
Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος
Που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις.
Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει
Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,
Πως εκτός του γνωστικού ελλείμματος
Το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά
Και στο ηθικοπλαστικό του έργο,
Στη διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και πνευμάτων.
Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία
Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική μας,
Των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε
Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση,
Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα,
Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,
Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,
Θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,
Θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο,
Σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη,
Που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν,
Για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια
Ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.
Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο
Και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα,
Για να μας πει την ιστορία του βίου του,
Το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών.
Αυτό το παράδειγμα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,
Και μπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
Να ακολουθήσεις το δρόμο που εκείνος έδειξε,
το μονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόμο της παιδείας,
Τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από
Τον μπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.
Ήταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς,
Αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε σαν μπέσα,
Ήταν πάνω απ´ όλα μπεσαλής.
Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς.
Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα.
Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας,
Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συμφέρον,
Να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.

Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του
Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου,
του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
Συνέβαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του
Κι έπειτα φυλακίστηκε,
Για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
Σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους,
Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα
Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει
Από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη,
Απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά,
Λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά.
Αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της αξιοπρέπειας,
Να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα
Για εσάς και για το μέλλον της οικογένειας που
Αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι
Πως σας προτείνω μια διαδρομή ζωής δύσκολη και απαιτητική,
Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος
των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,
της εποχής στην οποία μεγαλώνετε.
Όμως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,
Περιμένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά
Και με επιτυχία τη σημαία του αγώνα
και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους
σε καλύτερες μέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.
Κι όταν βλέπω την εποχή μας
Να μαραζώνει χωμένη στην αλλοτρίωση,
Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,
Να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,
Μόνο σε εσάς ελπίζω,

Στην ειλικρινή σας διάθεση
να αγωνιστείτε,
να αντισταθείτε,
να πολεμήσετε,
να νικήσετε.

Μη μας απογοητεύσετε."

Σάββατο, Οκτωβρίου 24, 2009

ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ MEGAΛΗ ΑΛΗΤΕΙΑ...

... αφιερωμενη εξαιρετικά στον κ. Γιώργο Παναγιωτακόπουλο και την παρέα που την μεθόδευσε...
Δείτε το βίντεο:



Ο Ιορδάνης Χασαπόπουλος είναι πολλά χρόνια διαπιστευμένος δημοσιογράφος στο ΠΑΣΟΚ. Έχει παρακολουθήσει εκατοντάδες διαδικασίες του Κινήματος. Έχει προσβαση στο καταστατικό. Κι αν δεν ξέρει να διαβάσει έχει κολλητό τον συνταγματολόγο του ΠΑΣΟΚ, και μπορεί να ρωτήσει.

Αναπαράγει το χθεσινό ψέμμα του Παναγιωτακόπουλου για την εκλογή μονοπρόσωπων οργάνων. Ειρωνεύεται, ακίζεται.

Για τα μονοπρόσωπα όργανα, όπως ο Πρόεδρος, στο άρθρο 41 παρ. 7 το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ προβλέπει:

7. Σε περίπτωση που οι υποψήφιοι είναι μόνο δύο, γίνεται μία μόνο ψηφοφορία και ο πρώτος σε ψήφους εκλέγεται Πρόεδρος. Σε περίπτωση που υποψήφιος είναι μόνος ένας, εκλέγεται εφόσον λάβει το 50%+1 των εγκύρων ψηφοδελτίων.
http://www.pasok.gr/portal/resource/section/statuteMenu
΄
Ο Παναγιωτακόπουλος παρακολουθεί και χαίρεται. Ακόμα να επανορθώσει το χθεσινό του ψέμμα. Συντηρεί και τροφοδοτεί τις επιθέσεις των νταβατζήδων στο εκλεγμένο Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ.

Συγχαρητήρια μεγάλε και εις ανώτερα.



ΥΓ: Γαμώ την ατυχία μου, μονολογούσα χθες βράδυ. Πάνω που είπα να ησυχάσω, να το ρίξω λίγο στην κουλτούρα, λίγο κινηματογράφο, λίγο διάβασμα, πετάγονται πάλι τα πρετεντεράκια και οι εσωτερικοί συνοδοιπόροι τους...
Με κάνανε φανατικό υπερασπιστή, Ταλιμπαν του Ξυνίδη που ούτε πως είναι δεν ήξερα μέχρι χθές.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 23, 2009

ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑΤΡΕ ΔΕΝ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ...

…γιατί όπως φαίνεται έχω δίκιο, καλά βλέπω, σωστά παρατηρώ.

Αφού:
« Σε ανακοίνωση που εξέδωσε, ο Γ. Παναγιωτακόπουλος αναγνώρισε στο πρόσωπο του Σωκράτη Ξυνίδη το νέο γραμματέα του κόμματος, αφήνοντας ωστόσο αιχμές καθώς είπε ότι "δεν χρειάζεται πιστή τήρηση του καταστατικού".»
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=95055

Και ασφαλώς ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος που ξέρει όσο κανένας άλλος το καταστατικό, γνώριζε ότι παραπλανούσε συνειδητά και σκόπιμα τους πάντες όταν με τη δήλωσή του υπονοούσε ότι δεν τηρήθηκε το καταστατικό.

Και πολύ ασφαλέστερα ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος ήξερε πολύ καλύτερα από εμένα πόσοι και ποιοι ήταν έτοιμοι να εκμεταλλευτούν αυτό το «μικρό» λάθος του, αυτήν την «παραδρομή της γλώσσας βρε αδελφέ», προκειμένου να μεταδώσουν στα ΜΜΕ όσα αυτή την ώρα μεταδίδουν… Γι αυτό το λόγο άλλωστε έγινε και η δήλωση.

Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, να ευχηθώ στον κ. Παναγιωτακόπουλο και την παρέα του ευόδωση των προσπαθειών τους, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.

Και μέχρι τη στιγμή που ο Παναγιωτακόπουλος δηλώσει δημοσίως και ξεκάθαρα, αν το κάνει, ότι τα όσα περί καταστατικού ισχυρίστηκε είναι ανυπόστατα και ψευδή, η άποψή μου στο προηγούμενο ποστ για εκτίμηση και σεβασμό στο πρόσωπό του ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

MEA CULPA θα έλεγε ίσως ο Ανδρέας.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 22, 2009

ΓΙΑΤΡΕ ΜΗΠΩΣ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ;

...λείπει κι ο Λεβέντης να κάνει διάγνωση...

Παρακολουθώ όπως όλοι σας. Βλέπω, ακούω, μαθαίνω. Αναδύονται αργά αλλά σταθερά τα καινούργια μέτωπα, οι καινούργιες συμμαχίες. Στα κανάλια, στις εφημερίδες, στους επιχειρηματίες, στα συνδικάτα, στα κόμματα, στο ΠΑΣΟΚ το ίδιο.

Για τους υπόλοιπους είναι κατανοητό αλλά και ελπιδοφόρο. Γιατί θα ήταν περίεργο να μην άρχιζαν τον πόλεμο στην κυβέρνηση, διακριτικά αλλά με σαφήνεια και ολοένα αυξανόμενη ένταση οι Πρετεντέρηδες, οι τραπεζίτες, οι κάθε είδους Μπομπολαίοι. Θα ήταν έως και ύποπτο θα έλεγα. Καλοδεχούμενη η αντίδρασή τους. Είναι ένα μέτρο σοβαρό της ανεξαρτησίας της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Αλλά στο ΠΑΣΟΚ; Παρακολουθώ σχολιαστές στον τύπο αλλά και στο διαδίκτυο, παρακολουθώ συντρόφους μου που δήλωναν αντιπαπανδρεϊκοί στη μάχη της διαδοχής να ρίχνουν τα πρώτα βέλη. Παρακολουθώ άλλους συντρόφους μου που στήριξαν φανατικά τον Παπανδρέου να συμπεριφέρονται σαν ζαλισμένα κοτόπουλα.

Παρακολουθώ έναν άνθρωπο που εκτιμώ και σέβομαι, τον Γιώργο Παναγιωτακόπουλο να παριστάνει τον αρχηγό της «σοσιαλιστικής συνιστώσας», τον εγγυητή των παραδόσεων του Κινήματος μέσω της «επαναστατικής» πράξης υποβολής υποψηφιότητας. Παρακολουθώ και οργίζομαι και τσακώνομαι, δεν θα έπρεπε το ξέρω, με ανθρώπους αγαπημένους για δεκαετίες. Παρακολουθώ δεκάδες συντρόφους μου που περίμεναν την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ έχοντας τοποθετήσει ήδη τον εαυτό τους σε κάδρο «αποκατάστασης», σε καρέκλα εξουσίας. Βλέπουν τώρα πως το σενάριο είναι διαφορετικό, δεν τους περιλαμβάνει, και ολοφύρονται απελπισμένοι.

Κοιτάζομαι στον καθρέφτη κι αναρωτιέμαι μήπως μαζί με τα κιλά μου μεγαλώνει και η τρέλα μου. Δεν το αποκλείω. Αλλά μέχρι να με εξετάσει ο γνωστός ιατρός – βουλευτής κ. Λεβέντης μπορώ να μιλάω ελεύθερα και όπως νοιώθω. Πάμε λοιπόν:

Σύντροφοι νόμιζα πως ως αριστεροί διεκδικούμε την εξουσία από τους λίγους για να την μοιράσουμε στους πολλούς. Δεν την διεκδικήσαμε από τους λίγους και ισχυρούς για να την μοιραστούμε μεταξύ μας. Και οι πολλοί είναι έξω ΚΑΙ από το κόμμα μας. Η Ελληνική κοινωνία είναι γεμάτη από καλύτερους, ευφυέστερους, ικανότερους από πολλούς από μας που είμαστε στο ΠΑΣΟΚ ή και σε όλα τα άλλα κόμματα.

Σύντροφοι έμαθα από τον Ανδρέα Παπανδρέου ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ασφαλιστική εταιρεία ή πολύ περισσότερο αντασφαλιστική που μετά την ετήσια κατάθεση συγκεκριμένων αγώνων μας περιμένει, μετά την εκλογική νίκη, συγκεκριμένη αποζημίωση. Έμαθα ότι αγωνιζόμαστε για να βελτιωθεί η ζωή των συνανθρώπων μας, των πιο αδύναμων κατά προτεραιότητα. Ότι καταθέτουμε τη ζωή μας, την ψυχή μας για να χαμογελάσουν ΠΡΩΤΑ οι συμπολίτες μας και μετά εμείς.

Σύντροφοι ξέρω πια πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία από το να ισχυριζόμαστε πως είμαστε Ναζωραίοι και κάνουμε τους άλαλους να μιλάνε. Γιατί κανείς δεν μπορεί στ΄αλήθεια να μας σώσει από όσα και ο ίδιος δημιούργησε με την συμμετοχή του. Πολύ περισσότερο όμως με την σιωπή του. Έτσι δεν είναι σ. Γιώργο Παναγιωτακόπουλε; Εγώ ρωτάω ευθέως. Με ποιο πολιτικό και ηθικό δικαίωμα διεκδικείς την Γραμματεία του Εθνικού Συμβουλίου όταν σε ΟΛΕΣ τις συνεδριάσεις μέχρι σήμερα δεν έθεσες για συζήτηση ούτε ΜΙΑ φορά όλα όσα σε ανησυχούν και πρεσβεύεις; Κι ακόμα περισσότερο ΠΟΙΑ ακριβώς είναι τα κριτήρια που βαφτίζονται οι πρωτοκλασάτοι που επιθυμείς να γίνουν Γραμματείς; Γιατί αν με ρώταγες εμένα θα σου έλεγα ότι ο πιο πρωτοκλασάτος από τους πρωτοκλασάτους είναι ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ ο Αντώνης Καρράς. Σκέψου ποιούς προτείνεις, τη διαδρομή, την ιστορία τους, την στάση ζωής και την σημερινή πολιτική παρουσία τους, κάνε τη σύγκριση με τον Αντώνη, και νομίζω ότι θα συμφωνήσεις μαζί μου.

Κι αν κάποιοι άλλος όπως ο Πρόεδρος πχ με ρωτούσε ποιος θα συμπλήρωνε το τεκμήριο της φρεσκάδας και της ανανέωσης ΑΠΟΛΥΤΩΣ, θα έλεγα και πάλι ο 80αρης Αντώνης Καρράς. Και θα το έλεγα με όλη τη σοβαρότητα και την πίστη που μπορώ να έχω. Ξέρω όμως ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ακόμα τόσο σοβαρό, τόσο ανατρεπτικό και τόσο ριζοσπαστικό κόμμα για να αποτολμήσει να έχει τον Αντώνη Καρρά ως Γραμματέα.

Σύντροφοι ξέρω πως όποιος νοιάζεται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ για το κόμμα του πρώτα μάχεται σκληρά και λυσσαλέα για να παρουσιάσει, να πείσει και να κάνει πλειοψηφική την πρότασή του για το ΠΩΣ πρέπει, για το ΤΙ πρέπει να είναι το κόμμα του και μετά για το ΠΟΙΟΣ θα είναι ο γραμματέας. Γιατί κανείς και καμιά από εσάς που "παίζετε" στην ονοματολογία του νέου Γραμματέα δεν προκαλέσατε πολιτική συζήτηση, ΟΠΩΣ ΕΙΧΑΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, στο Εθνικό Συμβούλιο για αυτό το θέμα; Εκτός κι αν συμφωνείτε απολύτως σε όσα μέχρι σήμερα έχει πει σχετικά ο Πρόεδρος. Τότε όμως στο όνομα της στοιχειώδους λογικής ψηφίστε εκείνον ή εκείνη που θα προτείνει ο Γιώργος Παπανδρέου. Γιατί εκείνος ξέρει καλύτερα από όλους ποιος ταιριάζει να υπηρετήσει το μοντέλο που εκείνος σχεδίασε και εσείς ΟΜΟΦΩΝΩΣ εγκρίνατε.

Σύντροφοι ξέρω πως είναι προτιμότερο να γίνουν λάθη και καθυστερήσεις στις τοποθετήσεις στις κυβερνητικές θέσεις επειδή πρέπει να ξεσκαρταριστούν κάποιες χιλιάδες βιογραφικά, από το να (ξανα)δω τις ίδιες φάτσες και πρακτικές. (ο γράφων ΑΣΦΑΛΩΣ δεν εξαιρείται) Γιατί είναι, σε τελική ανάλυση, χιλιάδες φορές καλύτερο να "αποτύχουμε" ανοίγοντας τις πόρτες στην κοινωνία απο το να "πετύχουμε" με την κοινωνία στο περιθώριο. Κι όποιος καταλαβαίνει, κατάλαβε.

Συνέχεια στο επόμενο…

Τρίτη, Οκτωβρίου 20, 2009

ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟ ΒΟΥΛΩΣΟΥΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ...

...αντί να ζητήσουν συγνώμη, απειλούν.

Θρασείς και ξεδιάντροποι, όπως είναι πάντα άλλωστε οι τραπεζίτες,  προκαλούν και πάλι.

Δεν επιθυμούν, λένε, την ψήφιση του νόμου για την προστασία των δανειοληπτών γιατί θα κακομάθουν οι δανειολήπτες.

Εθνική, Eurobank και Τράπεζα Πειραιώς ξαμόλησαν τους υποδιοικητές και τα λοιπά παπαγαλάκια τους για να προετοιμάσουν το κλίμα της αντίδρασης.

Με τα πλέον ληστρικά επιτόκια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καταπατώντας κάθε έννοια κοινωνικής ευθύνης ξεζουμίζουν και λιώνουν κυριολεκτικά τον Έλληνα πολίτη. Απολαμβάνουν τα τελευταία χρόνια ποσοστά κερδοφορίας που μπορούν να συγκριθούν μόνο με αυτά των εταιρειών τζόγου της μαφίας.

Θα κακομάθουν οι δανειολήπτες, ισχυρίζονται οι αρχιλήσταρχοι τραπεζίτες, αν ψηφιστεί ο νόμος και δεν θα είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους.

Δεν τα έλεγαν αυτά οι καραμπινάτοι αλήτες οι Τραπεζίτες όταν διεκδικούσαν και έπαιρναν χαριστικές ρυθμίσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ για ασφαλιστικές εισφορές που χρωστούσαν και ΠΟΤΕ δεν πλήρωσαν γιατί τους χαρίστηκαν. Εισφορές που τελικά πλήρωσε ο έλληνας φορολογούμενος για λογαριασμό τους.

Σηκώνουν κεφάλι λοιπόν και μένει να δούμε αν θα τους περάσει.

Μένει να δούμε αν η κυβέρνηση κάνει πίσω…

Ελπίζω και πιστεύω πως δεν θα κάνει!

Δευτέρα, Οκτωβρίου 12, 2009

ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΛΕΤΕ...

...κάποια στιγμή, τί απο τα δύο ισχύει για τον ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ...

Όσα λέτε στην ανακοίνωσή σας προχθές:

"Διαρκής πηγή έμπνευσης ο Τσε. Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ:
"42 χρόνια μετά τη δολοφονία του στη Βολιβία ο Τσε Γκεβάρα εξακολουθεί να ακτινοβολεί παγκοσμίως και να αποτελεί διαρκή πηγή έμπνευσης για νέους αγώνες. Να συνεγείρει συνειδήσεις ως ο ασυμβίβαστος επαναστάτης και διεθνιστής που δεν μπαίνει σε «καλούπια» και δεν κάνει την εξουσία αυτοσκοπό."

ή όσα έλεγε ο αγαπημένος Αλέξης, ο Πρόεδρος  σας, στις 22/03/08:,

«Ίσως ο Άρης να ήταν κάτι παραπάνω από τον Τσε της Ελλάδας» λέει, γιατί ο Βελουχιώτης «δεν είχε αυτόν τον τυχοδιωκτισμό που είχε ο Τσε». Μάλιστα θυμίζει ότι μπορεί ο Γκεβάρα να είναι ένα διαχρονικό σύμβολο ανιδιοτέλειας, «αν κάτσει όμως κανείς και αναλύσει τις πολιτικές του θέσεις την περίοδο της κρίσης στον Κόλπο των Χοίρων, θα δει ότι είχε θέσεις πολύ ακραίες και επίσης ότι εάν εφαρμοζόταν αυτή η πολιτική, μπορεί να έβαζε σε παγκόσμιο κίνδυνο την ανθρωπότητα».

ΛΟΙΠΟΝ;
Τυχοδιώκτης και ακραίος που με την πολιτική του έβαζε σε κίνδυνο την ανθρωπότητα ή πηγή έμπνευσης;

Κάθε απάντηση δεκτή.

Μέχρι τότε δικαιούμαι να μιλάω για σημαίες ευκαιρίας ανάλογα με τις συγκυρίες και τα δημοσκοπικά ευρήματα;

Δευτέρα, Οκτωβρίου 05, 2009

ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΜΟΝΑΔΩΝ ΔΙΑΦΟΡΑ...

...ΤΟ ΧΑΣΑΠΙΚΟ. ΤΟ ΧΑΣΑΠΙΚΟ ΤΟΥ 10 απο την Ελένη Καραϊνδρου.

Ή αν θέλετε ΤΟ ΧΑΣΑΠΙΚΟ ΤΟΥ "ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ"!

Χαρισμένο σε όλες και όλους.





ΥΓ. Απο τις 6.30 το πρωί στο 93 εκλογικό τμήμα, μόλις πριν λίγο μπήκα στο σπίτι.
Θέλω να κοιμηθώ ώρες πολλές.
:-)
Τα λέμε

Πέμπτη, Οκτωβρίου 01, 2009

ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ...

...ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ, ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ, ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ  ΓΝΩΣΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ.

Μιλάμε για την απόλυτη σουρεαλ κατάσταση...

Διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα της επιμνημόσυνης δέησης:

...Ο Καραμανλής της τσόχας και ο Καραμανλής της φόδρας. Η τσόχα ταυτίστηκε με την πόρτα, η φόδρα με το παράθυρο. Η πόρτα απαιτεί φιλοφρονήσεις, επισημότητες, τα «Περάστε αξιότιμοι Κύριοι και κύριοι Συνάδελφοι», υποκλίσεις – ακόμη και όταν ο οικοδεσπότης είναι στραμμένος προς την αντίθετη κατεύθυνση – σαβουάρ-βιβρ απέναντι σε όλους, ακόμη και εάν πρόκειται για τους λωποδύτες της περιοχής, που έρχονται να παραδώσουν την ευχητήριο κάρτα για τις γιορτές, για να εισπράξουν το φιλοδώρημα...

και παρακάτω:

...«Σαν έτοιμος από καιρό…ο Καραμανλής», ναι. Όχι όμως για να εγκαταλειφθεί η Αλεξάνδρεια. Γιατί έστω κι αν κάηκε η βιβλιοθήκη της, τα συγγράμματά της χάραξαν βαθιά την καρδιά και την φρόνηση, όχι μόνον των μορφωμένων, αλλά όλων όσων έρχονταν στην αγορά, όχι μόνο για να αγοράσουν ή να πουλήσουν κοτόπουλα, αλλά για να πάρουν κάτι από την αύρα του Αμμώνιου. Και αυτός άφησε τα χνάρια του δίπλα μας, όταν διηύθυνε την Πλατωνική Ακαδημία στην Αγία Πόλη...

αλλά και:

...Αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά ο Καραμανλής. Ένας τραγικός άναξ δεν κινείται κύρια από τα ατού, που έχει στην διάθεσή του, αλλά από την επίγνωση της μοίρας. Του τμήματος δηλαδή της εξέλιξης, που έχοντας εναποθέσει το πεπρωμένο εμπρός του, επιζητά την τελείωση. Και το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Αλλά και ατού διαθέτει ο Καραμανλής: Και πριν απ’ όλα το ισχυρότερο. Διότι οι αξίες, που μέχρι στιγμής μόνο έθιξε ο Καραμανλισμός, αναφέρονται στην εσωτερική δυναμική της εξέλιξης και αποτελούν σήμερα ένα λεπτό άξονα, ο οποίος όμως δεν παύει να κατέχει την κεντρική θέση...

Σκεφτείτε τι θα δούμε και θα ακούσουμε την Κυριακή το βράδυ...




UPDATE: 12.47 μμ. 02/10/09

Ο αξιωματικός υπηρεσίας του ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ, του ANTINEWS δηλαδή, κατάλαβε πόσο ρόμπες έγιναν με την επιμνημόσυνη δέηση και την ...εξαφάνισαν απο το προσκήνιο.

Βρίσκεται  σε κάποιο ράφι. Αν αφαιρεθεί και απο εκεί την έχουμε ...αποθηκευμένη.

Κανείς δεν θα μας στερήσει την απόλαυση ανάμιξης της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας,  με τα κοτόπουλα,  με τον Αμμώνιο και τον ...Καραμανλή της τσόχας και της ...φόδρας.

ΤΕΤΟΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΛΕΜΕ!
:-))

6 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ...

...ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΣΕΙΣ




δια χειρός kaltsovrakou