STAGE ΚΑΙ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ"...

...ή ο τρόπος ισοπέδωσης των "αόρατων" που διάλεξαν την αξιοπρέπεια αντί της συναλλαγής.

 Παρακολουθώ εμβρόντητος τη συζήτηση που έχει ανοίξει σε σχέση με τα stage. Ακούω τα περί “αποκατάστασης” και οργίζομαι. Γιατί τα πράγματα είναι στο μυαλό μου τόσο καθαρά και συγκεκριμένα που αδυνατώ να πιστέψω ότι δεν είναι το ίδιο καθαρά για όλους.

Μπορώ να καταλάβω όσους πολιτευτές απο τη Ν.Δ ή και το ΠΑΣΟΚ παλαιότερα μιλάνε για την ανάγκη “δικαίωσης” όσων επιχείρησαν να μπουν στο δημόσιο απο την πίσω πόρτα παρακάμπτοντας ΑΣΕΠ και διαδικασίες. Τους καταλαβαίνω γιατί υπερασπίζονται τη λογική της εξαγοράς ψήφων. Τέτοιοι είναι, τέτοια κάνουν και δεν έχω άλλες απαιτήσεις απο αυτούς.

Αδυνατώ όμως να αντιληφθώ την ίδια λογική εκπορευόμενη απο την “αριστερά”. Είναι ασύλληπτο για τη δική μου λογική να μιλάει για “αποκατάσταση” των stage ο Τσίπρας και η Παπαρήγα. Όταν αποκατάσταση ξέρουμε ότι εννοούν την μονιμοποίησή τους σε οργανικές θέσεις του Δημοσίου, ή την πριμοδότηση αυτών των ανθρώπων στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ σε βάρος βεβαίως όλων των άλλων υποψηφίων.

Αν στο δημόσιο υπάρχουν 60.000 θέσεις που πρέπει να στελεχωθούν την επόμενη τριετία, κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι μισές πρέπει να δοθούν σε όσους/ες είχαν “μπάρμπα στην Κορώνη”, την πρόσβαση δηλαδή σε πολιτικό γραφείο. Απο το 12-13% των άνεργων στη χώρα κάποιοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να πριμοδοτηθούν και να έχουν προτεραιότητα όσοι/ες συνειδητά επιλέξανε την συναλλαγή με αντάλλαγμα πολιτικό, και να τιμωρηθούν όσοι άνεργοι/ες διάλεξαν το δρόμο της αξιοπρέπειας και δεν χτύπησαν την πόρτα των βουλευτικών γραφείων.

Είναι προφανές ότι ο Γιακουμάτος και ο Σαμαράς και Βερναρδάκης θα σκίζουν τα ιμάτιά τους για λογαριασμό όσων τοποθέτησαν σε θέσεις μαθητείας με απώτερο στόχο την μονιμοποίησή τους. Όπως είναι προφανές γιατί κάποιους τους κράτησαν για πολλές “μαθητείες” και άλλους τους έδιωχναν μόλις τελείωνε το πρώτο πρόγραμμα μαθητείας. Αυτό ωστόσο που δημιουργεί έντονο προβληματισμό είναι η ταύτιση με αυτή τη λογική του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.

Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει περισσότερο δεξιά, αντιδραστική  και κοινωνικά άδικη πολιτική απο την πολιτική που προωθεί φανατικά τα συμφέροντα μιας ομάδας κολλητών και κομματικών πελατών σε βάρος όλων εκείνων, των πολλών δηλαδή, που έχουν τίς ίδιες ή και περισσότερες ανάγκες αλλά διάλεξαν το δρόμο της αξιοπρέπειας και της διεκδίκησης της αξιοκρατίας.

Ούτε μπορεί να γίνει αποδεκτή η τηλεοπτική δημοκρατία όπου δακρύζουμε και μας συγκινούν μόνο τα προβλήματα και τα πάθη των ανθρώπων που βλέπουμε στην τηλεόραση. Γιατί όσοι μπήκαν στα προγράμματα μαθητείας και το έκαναν μέσω βουλευτικών και κομματικών γραφείων  έχουν τη δυνατότητα, με την αρωγή και την πίεση των πολιτικών, να δημοσιοποιήσουν το πρόβλημα τους. Οι άλλοι, οι πολλοί, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι με τα ίδια ή περισσότερα προβλήματα απλώς δεν υπάρχουν για το πολιτικό σύστημα, για τα ΜΜΕ. Είναι ΑΟΡΑΤΟΙ.

Πιστεύω λοιπόν ότι η ρύθμιση της Κυβέρνησης που λέει ότι όλες οι προσλήψεις, ακόμα και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, πρέπει να περάσουν απο διαδικασίες ΑΣΕΠ και μόνο, η ρύθμιση που δεν επιβραβεύει την ρουσφετολογική συναλλαγή, είναι ρύθμιση στοιχειώδους δικαιοσύνης και κοινωνικής ευθύνης.

Ίσως είναι η αρχή της εμφάνισης των "αόρατων" στο οπτικό μας πεδίο.