Πέμπτη, Αυγούστου 30, 2007

ΟΙ ΣΤΑΧΤΕΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ (ΚΡΕΣΤΑΙΝΑ)


Μπήκαμε στα Κρέσταινα αργά το απόγευμα.

Οι συνάδελφοι μας περίμεναν. Ήταν μαζεμένοι γύρω απο έναν ψηλό νεαρό που τους έδειχνε ένα χαρτί.

Χαιρετηθήκαμε, φιληθήκαμε και ο νεαρός μου συστήθηκε ως δάσκαλος, αδελφός μιάς εκ των συναδέλφων. Ρώτησα τι ήταν εκείνο το χαρτί που κοίταζαν. Μου απάντησαν πως ήταν μια επιστολή του δάσκαλου προς τους συνανθρώπους του.

Ζήτησα να τη διαβάσει. Το έκανε με φωνή τρεμάμενη ενώ δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπό του.

Όταν τέλειωσε επικράτησε βουβαμάρα, απόλυτη σιωπή.

Ζήτησα την άδεια του για να δημοσιοποιήσω το γραπτό αλλά και το όνομά του.

Διαφωνώ ως ένα βαθμό στο τελικό συμπέρασμα.

Δεν μπορώ και δεν επιθυμώ όμως να διαφωνήσω με την ουσία αυτού του συγκλονιστικού κειμένου.

Σε ευχαριστώ Δάσκαλε





Το κέμενο του δάσκαλου Δημήτρη Αλεξόπουλου έχει ως εξης:







ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΜΕΙΝΑΜΕ ΟΙ ΣΤΑΧΤΕΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ
Είμαστε πλέον καμένοι, ταλαιπωρημένοι, θλιμμένοι, απογοητευμένοι και κάποιοι τελείως χαμένοι.
Το ξέραμε ότι σε μια δύσκολη κατάσταση θα μέναμε μόνοι και απροστάτευτοι από το κράτος και έρμαια της τύχης μας, αλλά τώρα το μάθαμε καλύτερα γιατί το βιώσαμε.


Καήκαμε προχτές στο χωριό Καλίδονα της Ζαχάρως. Κάηκαν σπίτια, αποθήκες και όλες οι περιουσίες μας. Και μακάρι να είχαν χαθεί μόνο αυτά. Καταστράφηκε όλο το οικοσύστημα της περιοχής μας που το θαυμάζαμε και μιλούσαμε γι΄ αυτό με περηφάνια σε όλους τους φίλους και τους γνωστούς μας.


Χάσαμε επίσης και τη γιαγιά Φωτεινή που όλοι αγαπούσαμε. Η τραγική μοίρα της ήταν να καεί μόνη, ανήμπορη και αβοήθητη στο σπίτι της στα 96 της χρόνια.


Το χωριό εκκενώθηκε ή μάλλον το χωριό τράπηκε σε «άτακτη φυγή». Ούτε ένας «υπεύθυνος» δεν ήταν εκεί. Ανύπαρκτος ο όποιος συντονισμός, ανύπαρκτο και το παραμικρό σχέδιο εκκένωσης. Κανένας δεν ενημέρωνε κανέναν όταν έφθανε η λαίλαπα στο χωριό και ο τρόπος της φυγής μας ήταν δραματικός μέσα στον πανικό που επικράτησε.


Πόσο άσχημα νιώθαμε εμείς οι «τυχεροί» που είχαμε τα αυτοκίνητά μας και φεύγαμε. Άσχημα, γιατί αφήναμε πίσω μας ηλικιωμένους και ανήμπορους. Τους αφήναμε στο έλεος της φωτιάς που κατέφθανε δαιμονισμένα.

Νιώθαμε άσχημα γιατί κάποιοι συγχωριανοί μας εκλιπαρούσαν να τους πάρουμε μαζί μας, πέφτοντας κυριολεκτικά μπροστά στα στοιβαγμένα από ανθρώπους αυτοκίνητά μας.

Οι εκκλήσεις μας στην πυροσβεστική και στους «υπεύθυνους» να πάει κάποιος να τους βοηθήσει και να τους περιμαζέψει ήταν μάταιες.


Δεν θέλουμε καν να σκεφτούμε ότι η «άτακτη φυγή μας» θα μπορούσε να καταλήξει σε τραγωδία για όλους εμάς, αφού δεν έγινε από τον κανονικό δρόμο που είχε από νωρίς αποκλειστεί, αλλά από ένα «μονοπάτι» από το οποίο με δυσκολία μπορεί να περάσει ακόμη και ένα τζιπ. Άραγε, τι θα γινόταν αν κάποιος έκανε ένα λάθος πάνω στον πανικό του ή «κολλούσε» στην διαδρομή, αφού η φωτιά πέρασε από κει 10 μόλις λεπτά μετά από μας.


Τώρα πια έχουν περάσει 4 μέρες που μοιάζουν 4 αιώνες και δεν έχουμε ούτε φως, ούτε νερό, ούτε τηλέφωνο.


Και τι τραγική ειρωνεία!


Μια μέρα πριν τον τραγικό όλεθρο πραγματοποιήθηκε το 2/ήμερο πανηγύρι του χωριού με τη συμμετοχή 4000 ανθρώπων τη βραδιά. Εκεί βρέθηκαν και πολλοί από τους πολιτικούς μας, εκλεγμένοι και μη καθώς και οι παρατρεχάμενοί τους που μοίραζαν πλαστικά χαμόγελα και χειραψίες ή καλύτερα «μάζευαν» ψήφους – Οι «βάρβαροι» άλλωστε είναι πάντα πιστοί στο ραντεβού τους.


Σήμερα 4 μέρες μετά δεν ήρθε στο χωριό μας κανένας τους. Γιατί; Πώς είναι δυνατόν; Πού πήγε αυτή η υποκριτική έστω ευγένειά τους; Μήπως μετατράπηκε σε φόβο ή αδυναμία; Εμείς όμως παραμείναμε οι ίδιοι. Απλά κάποιοι από μας είναι τώρα λαβωμένοι και κάποιοι ζωντανοί νεκροί!


Πώς να εξηγήσουμε στον παππού Νιόνιο στα 94 του τι σημαίνει η «ασύμμετρη απειλή», που σώθηκε από θαύμα στη μάχη του με το θεριό, επειδή έριχνε νερό πάνω του και κράτησε μια πετσέτα στο πρόσωπό του, κλείνοντας απλά τα μάτια και περιμένοντας το τέλος του το οποίο όμως δεν ήρθε.


Όταν στις 5 το πρωί πήγαμε να δούμε αν ζει του είπαμε πως πρέπει να αισθάνεται τυχερός που έζησε. Η απάντησή του όμως ήταν τόσο σοφή όσο και τα χρόνια του: «Όχι, δεν είμαι τυχερός. Αφού έζησα το χθεσινό δεν θέλω να μείνω άλλο στη ζωή, γιατί δεν θέλω να δω και να ζήσω τώρα την εκδίκηση της φύσης».


Θυμηθείτε ανευθυνο-υπεύθυνοι, όσο ψηλά κι αν βρίσκεστε, τα λόγια του και πετάξτε το προσωπείο σας. Αφήστε τα μεγάλα λόγια και τις εκφράσεις του τύπου «όλοι και όλες μαζί», «ασύμμετρες απειλές» και "συμπάσχουμε μαζί σας".

Αφήστε τα ημίμετρα και τις υποσχέσεις που θα έχετε ξεχάσει πριν ακόμα σβήσουν τα αποκαΐδια. Δεν πιστεύουμε πλέον τα δήθεν θλιμμένα πρόσωπά σας και τα δακρύβρεχτα λόγια σας γραμμένα όπως θα τα έγραφε στην εκθεσούλα του ένας μετριότατος μαθητής του γυμνασίου.



Αν θέλετε να δείτε θλιμμένα πρόσωπα και αληθινά δάκρυα ελάτε εδώ!


Όσο για μας που χάσαμε πλέον τα πάντα ακόμα και την περηφάνια μας να ξέρετε ένα δε χάσαμε. Την αξιόπρεπειά μας και τη δύναμη μας να σας κοιτάζουμε περιφρονητικά στα μάτια.


Δυστυχώς για μας ευτυχώς για σας, το ραντεβού μας δίνεται κάθε 4 χρόνια, χρόνος αρκετός για κάποιους από μας να υποκύψουν ξανά στα πάθη τους και να ξεχάσουν!!!

Δημήτριος Αλεξόπουλος.

Δευτέρα, Αυγούστου 27, 2007

Η ΩΡΑ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ




Πριν λίγες εβδομάδες πέρασα αυτούς τους νομούς. Ζητούσαμε την ψήφο των συναδέλφων για τις εκλογές του σωματείου.
Ανταποκρίθηκαν.
Όχι μόνο με την ψήφο αλλά με την συναδελφικότητα, την αγωνιστικότητα, τον καλό τους λόγο, τη φιλοξενία.
Τώρα είναι η σειρά μας.
Να ανταποκριθούμε.
Να βρεθούμε κοντά τους.
Να καταγράψουμε τις άμεσες ανάγκες τους. Να βρούμε λύσεις.
Να βοηθήσουμε όσο μπορούμε, να τους αγκαλιάσουμε.
Φέυγω με σφιγμένη καρδιά και φόβο για όσα θα αντικρίσω.
Τα λέμε.
Σημ. Οι φωτογραφίες είναι απο το in.gr

Σάββατο, Αυγούστου 25, 2007

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑΣ...

...ΞΕΠΕΡΑΣΤΗΚΑΝ



Η ώρα είναι 10 το πρωί.

Βλέπω στη ΝΕΤ τον "δημοσιογράφο" να μας περιγράφει πως ο γελοίος που παριστάνει τον πρωθυπουργό και οι τάχα μου υπουργοί του, έχουν ένα μπλοκάκι ο καθένας τους και σημειώνουν όσα τους λένε...

Μετά απο λίγη ώρα, λέει, θα φύγουν για το Μεγαρο Μαξίμου, θα συγκαλέσουν σύσκεψη κυβερνητική, θα διαβάσουν τις σημειώσεις απο τα μπλοκάκια τους και θα πάρουν αποφάσεις.

ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ...κάνουν επικοινωνιακό παιχνίδι.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΗΚΑΝ!

Όσα μπορούν να ειπωθούν, ειπώθηκαν.

Η ευθύνη πλέον δεν ανήκει στη συμμορία των άχρηστων και ανίκανων αλητών αυτής της κυβέρνησης, ούτε σε αυτούς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προσπαθούν να τους καλύψουν διαχέοντας τις ευθύνες στους πυροσβέστες, στους ανέμους, στο ΠΑΣΟΚ.
( Φτάσανε στο σημείο να αφήνουν υπόνοιες απο χθες ότι ο αντιεξουσιαστικός χώρος ευθύνεται για το ολοκαύτωμα...) .

Η ευθύνη πλέον ανήκει σε όλους εμας και στον κάθε έναν απο μας ξεχωριστά.

Ας πάρει ο καθένας μας τις αποφάσεις του.

Ας πράξει αναλόγως.

Παρασκευή, Αυγούστου 24, 2007

350 ΕΥΡΩ ΧΘΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΡΑΝΟΣ...

Σ΄ αυτόν τον τύπο που παριστανει τον πρωθυπουργό και ΠΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΤΣΙΠΑ τί πρόστιμο χρειάζεται;






ΥΓ. Είδατε χθες ειδήσεις; Ούτε ένας, μα ούτε ένας ακριβοπληρωμένος και "έγκυρος" "δημοσιογράφος" δεν αποκάλυψε την αλήθεια για τον ξετσίπωτο. Όλοι εκθείαζαν, με κρυφό θαυμασμό είναι η αλήθεια, τον Καραμανλή που "άνοιξε τα χαρτιά του" και έβαλε "καινούργιες προτάσεις" στο τραπέζι για το ασφαλιστικό...

Πέμπτη, Αυγούστου 23, 2007

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ (ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ) ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ

Το έχουμε ξαναπεί πριν λίγο καιρό. Οι αποφάσεις στο εποικοδόμημα, (για να θυμηθούμε λίγο τη μαρξιστική μας συνείδηση ), έχουν παρθεί εδώ και καιρό. Αυτές τις εκλογές πρέπει να τις κερδίσει η Ν.Δ.
Όποιος είναι αρκετά βιτσιόζος ώστε να περιέρχεται από κανάλι σε κανάλι και από ειδήσεις σε ειδήσεις, όπως εγώ, μπορεί να καταλάβει εύκολα το παιχνίδι.

Η χώρα μας είναι μια μικρή χώρα. Κι εγώ είμαι αρκετά παλιός στο κουρμπέτι. Τόσο παλιός ώστε να μπορώ να ξέρω ανθρώπους, συμπεριφορές και καταστάσεις. Γνωστά σε όλους, ( τι έχεις Γιάννη μου, τι είχα πάντα ), είναι αυτά θα πείτε και εν μέρει έχετε δίκιο. Αυτό που υποψιάζομαι όμως είναι ότι δεν έχει γίνει ευρέως κατανοητό το μέγεθος της παρέμβασης που επιχειρείται αυτή τη φορά.

Ισχυρίζομαι δηλαδή πως υπάρχει μια ποιοτική μεταβολή στον τρόπο και το μέγεθος της παρέμβασης εξωθεσμικών παραγόντων στο πολιτικό «παιχνίδι». Σε σημείο τέτοιο που ξεπερνάει κάθε άλλο προηγούμενο, μεταπολιτευτικά τουλάχιστον. Σε σημείο τέτοιο ώστε να παραβιαστεί ο πυρήνας της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος.

Αυτές οι εξελίξεις δεν είναι ποτέ ξαφνικές θα πουν πολλοί και θα συμφωνήσω απολύτως.
Η προεργασία έχει ξεκινήσει πριν χρόνια. Απλώς οι επιμέρους εκχωρήσεις και υποχωρήσεις της πολιτικής και των πολιτικών, ανώδυνες νόμιζαν οι ανόητοι , τουλάχιστον, επαΐοντες όταν τις έβλεπαν κάθε μια χωριστά, βρήκαν το εύφορο έδαφος τα 4 τελευταία χρόνια ώστε να ωριμάσουν, να πολλαπλασιαστούν και να ενοποιηθούν πλέον σε μια νέα ποιοτική κατάσταση.
Ότι δεν κατάφεραν το 67 επιχειρούν να το φέρουν από την πίσω πόρτα με νομιμοφανείς διαδικασίες.

Το διακύβευμα επομένως στις 16 Σεπτεμβρίου κατά τη γνώμη μου δεν είναι η καλύτερη ή η χειρότερη διακυβέρνηση της χώρας. Δεν είναι το ασφαλιστικό, δεν είναι τα δάση ή οι συντάξεις. Το διακύβευμα είναι το ίδιο το πολίτευμα, η δημοκρατία.

Το ερώτημα που μπαίνει είναι απλό, πιο απλό δεν γίνεται.
Έχει συγκροτηθεί συμμορία από εξωθεσμικούς και θεσμικούς παράγοντες με στόχους συγκεκριμένους και ορατούς. Πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα να αφήσουν τα προσχήματα και να κυβερνήσουν απευθείας, χωρίς μεσολαβητές.
Πιστεύουν ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες, ότι μπορούν να χειραγωγούν επαρκώς την κοινή γνώμη, ότι έχει απαξιωθεί αρκετά η πολιτική και οι πολιτικοί ώστε να υπαγορεύουν από τα πριν τη βούλησή τους και να είναι σίγουροι για το αποτέλεσμα.

Θα το πετύχουν;

Εγώ πιστεύω πως, όχι δεν θα το πετύχουν.

Γιατί η αλαζονεία τους οδηγεί σε εξόφθαλμα λάθη. Γιατί δείχνουν τις προθέσεις τους τόσο χοντροκομμένα ώστε να τους παίρνουν είδηση και τα μικρά παιδιά.
Γιατί έχουν εκθέσει τόσο πολύ τη Νέα Δημοκρατία και τον ίδιο τον Καραμανλή ως πιόνι τους που είναι αδύνατον πλέον να τον στηρίξουν με όρους δημοκρατικής νομιμοφάνειας.

Ισχυρίζομαι ότι όσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών, τόσο θα αγριεύουν και θα ισοπεδώνουν τα πάντα. Όσο το κάνουν αυτό τόσο πιο απροκάλυπτοι θα γίνονται και τόσο θα μεγαλώνει η λαϊκή αντίδραση.

Πιστεύω ότι στις 16 Σεπτεμβρίου η συμμορία θα ηττηθεί γιατί θεωρεί τον λαϊκό παράγοντα ξοφλημένο. Κάνει τραγικό λάθος.

Να μην ξεχάσουμε όμως ότι αυτή η ήττα της συμμορίας δεν θα είναι στρατηγικής αλλά τακτικής σημασίας και πρόσκαιρη.

Κι αυτό καλό είναι να το θυμάται πρώτος ο Γιώργος Παπανδρέου.
Γιατί αυτοί που σήμερα ξοδεύουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ώστε να μη γίνει ποτέ πρωθυπουργός, θα γλείφουν την επομένη.
Ετοιμάζοντας όμως πάντα τη ρεβανς...

Για όσους ΔΕΝ ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ στον Πειραιά...

...υπάρχει επιλογή.

Ούτε καν επιλογή, μονόδρομος είναι.

Γιατί είναι λίγες οι φορές που οι ψηφοφόροι έχουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν και να εκπροσωπηθούν γνήσια. Είναι και το νέο εκλογικό σύστημα που δίνει στον Συνασπισμό έδρα ΣΙΓΟΥΡΑ στην Α΄ Πειραιά.

Άρα στην επόμενη Βουλή η αριστερά των πραγματικά ανένταχτων, η πιο γνήσια αριστερά σε τελική ανάλυση, θα έχει φωνή στη κοινοβούλιο, τη φωνή του Θοδωρή Δρίτσα




Για τον Θοδωρή Δρίτσα σας έχω ξαναμιλήσει.

Σημασία όμως έχει ότι έχει μιλήσει και μιλάει η ζωή του και η παρουσία του σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες για πολλά, πάρα πολλά χρόνια. Μιλάει το ήθος, η ευγένεια, η αγωνιστικότητα και η πίστη στις διαχρονικές αξίες της αριστεράς.

Αν ψάχνετε "Μπάρμπα στην Κορώνη", ξεχάστε τον.
Αν ψάχνετε τη χαμένη αριστερή ψυχή σας, αναζητείστε τον.
Αν θέλετε να δείτε τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει ένας γνήσιος αριστερός στη Βουλή, ψηφίστε τον.

ΑΝΑΓΚΑΙΟ (;) ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ

Δεν έχω κρύψει ποτέ την πολιτική μου ταυτότητα. Είναι η ίδια εδώ και δεκάδες χρόνια. Το γεγονός αυτό είναι λογικό να κάνει επιφυλακτικό όποιον διαβάζει τις απόψεις μου για πολιτικά ή κοινωνικά θέματα.
Συνήθως οι μπλογκερς εμφανίζουν ένα ουδέτερο πρόσωπο. Ίσως αυτό να προσθέτει φίλους, αναγνώστες, κύρος, «αντικειμενικότητα» και σε κάθε περίπτωση σε καθιστά λιγότερο ευάλωτο. Σεβαστό αλλά δεν είναι αυτή η επιλογή μου.

Αυτές τις μέρες ιδιαιτέρως που βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο η επιφυλακτικότητα αυτή μεγαλώνει αφού ότι γράφει κάποιος, πολιτικά και κομματικά τοποθετημένος, μπορεί να μην είναι ειλικρινής και αυθόρμητη κατάθεση σκέψεων αλλά μόνο ψηφοθηρική προπαγάνδα. Ένα - δύο emails που έλαβα έθεσαν το ζήτημα, κομψά είναι η αλήθεια.

Δεν έχω τρόπο να πείσω ότι δεν είναι έτσι. Απο την άλλη δεν νομίζω ότι υπάρχει τρόπος. Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά ξέρουν ότι σε αυτά τα θέματα γράφω πάντα αυτό που σκέφτομαι χωρίς να υπολογίσω τις θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις. Άλλωστε δεν έχω φτάσει, ακόμα, στο επίπεδο της γελοιότητας που θα με κάνει να νομίσω ότι μπορώ με τα γραφόμενά μου εδώ να επηρεάσω κάποιον-α σε σχέση με την ψήφο του.
Κυρίως όμως δεν παρατηρείται τέτοια κοσμοσυρροή σε αυτό το μπλογκ ώστε να μπει κάποιος στον πειρασμό να στραμπουλίξει τις σκέψεις του και τον εαυτό του για να κάνει προπαγάνδα.

Αυτά τα λίγα ως επιβαλλόμενο ξεκαθάρισμα.

:-)


UPDATE: Καταγγέλλω στον ελληνικό λαό ότι μου αφαιρέθηκε το δίπλωμα οδήγησης για δέκα μέρες λόγω κράνους. ( Λόγω απουσίας του κράνους για να λέμε το πράγμα με το όνομά τους). Οπότε σήμερα, ίσως και αύριο θα είμαι σπίτι και θα σας ταράξω στα ποστάκια.

Τρίτη, Αυγούστου 21, 2007

ΕΚΛΟΓΟΠΑΡΑΔΟΞΟΛΟΓΙΕΣ

Μερικά πράγματα δυσκολεύομαι να τα καταλάβω. ‘Έχει ασφαλώς να κάνει σε ένα σημαντικό βαθμό με το μέτριο επίπεδο της νοημοσύνης μου. Κυρίως όμως έχει να κάνει με την άρνησή μου να μπω σε ένα διαδεδομένο «παιχνίδι» διαστροφής της πραγματικότητας. Να αναφερθώ σε μερικά παραδείγματα.

Συζητώντας για τις εκλογές:
1) ακούω την άποψη πως η ΝΔ θα κερδίσει οπωσδήποτε τις εκλογές με πολύ μικρή διαφορά. Όταν ζητάω να μου τεκμηριώσουν αυτήν την πεποίθηση η απάντηση που εισπράττω συνήθως είναι: «Δεν έχω πραγματικά στοιχεία, αυτή είναι η αίσθησή μου».
Όταν παρακαλώ να μου κάνουν συγκεκριμένο το ύψος αυτής της «μικρής διαφοράς», απαντούν συνήθως: ο,5% – 1,5%. Ποσοστά δηλαδή πολύ κάτω από το όριο του στατιστικού λάθους που έχουν ΟΛΕΣ οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, για δημοσκοπήσεις μάλιστα με κάλπη και όχι τηλεφωνικές όπου τα όρια είναι πολύ μεγαλύτερα.
Με άλλα λόγια η πρόβλεψη για τη νίκη του ενός ή του άλλου κόμματος 26 μέρες πριν τις εκλογές και μάλιστα με τόσο μικρή διαφορά μόνο στη μεταφυσική μπορεί να στηριχθεί. Εντάξει για να μην είμαστε απόλυτοι ίσως μπορεί να στηριχθεί σε αστρολόγους ή καφετζούδες.

2) κάποιοι φίλοι μου, απογοητευμένοι, δικαιολογημένα, από τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος μου λένε πως οι ίδιοι αρνούνται να συμμετάσχουν στην ιστορία των εκλογών γιατί δεν θέλουν να έχουν καμία ευθύνη για όσα προκύψουν.
Αντιλαμβάνομαι πλήρως και σέβομαι απολύτως το πρώτο σκέλος της δήλωσης παρά την διαφωνία μου. Ωστόσο είναι στον αέρα κυριολεκτικά το δεύτερο μέρος. Ο ισχυρισμός δηλαδή ότι στην εκλογική διαδικασία υπάρχει η δυνατότητα με κάποιον τρόπο να μην έχει κάποιος ευθύνη για το όποιο αποτέλεσμα. Είτε συμμετάσχει κανείς είτε όχι στις εκλογές, στο μέτρο που το όνομά του είναι στους εκλογικούς καταλόγους, δεν μπορεί παρά η στάση του να μετρήσει στο εκλογικό αποτέλεσμα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι αθροίσματα και διαιρέσεις αριθμών. Καταμετρώνται οι επιλογές των παρόντων ασφαλώς αλλά είναι οι απόντες που επίσης καθορίζουν με την απουσία τους την δυνητική διαφοροποίηση ή ενίσχυση του όποιου αποτελέσματος.
Λέω δηλαδή ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει στις 16 Σεπτεμβρίου θα επηρεάσει με θετικό ή αρνητικό τρόπο τη ζωή όλων μας. Η αποχή ή το άκυρο είναι μια πολιτική στάση που έχουμε χρέος να σεβόμαστε ειδικά όταν ο απέχων τεκμηριώνει την πράξη του και το κάνει συνειδητά.
Πρέπει να δεχτεί όμως και να αναλάβει το μέρος της ευθύνης που αναλογεί και σε εκείνον, όπως και σε όλους όσους συμμετείχαν, για ότι προκύψει.

3) « Όλοι το ίδιο είναι.» Μια φράση που περιλαμβάνει αλήθειες, υπερβολές κάποιες φορές, σκοπιμότητες σε κάποιες συγκυρίες όπως η σημερινή. Δέχομαι ως γνήσια την ισοπεδωτική προσέγγιση του συνόλου των κομμάτων που συμμετέχουν στη Βουλή, από ανθρώπους και φορείς που επιλέγουν την συνολική, διαρκή και συνεπή ρήξη με το σύστημα ως έχει. Παραδέχομαι επίσης πως με συγκινεί και με γοητεύει αρκετά αυτή η στάση αν και προσωπικά όχι μόνο δεν έχω τα κότσια για την επαναστατική προοπτική αλλά πολύ περισσότερο δεν μου φαίνεται να υπάρχει στον ορίζοντα τέτοια προοπτική ή τεκμηριωμένος και συνεγερτικός επαναστατικός λόγος ή φορέας.
Ωστόσο αυτό που δεν ανέχομαι, αυτό που μου προκαλεί αναγούλα είναι όταν αυτή τη φράση την αναπαράγουν και την προπαγανδίζουν οι γνωστοί εξωνημένοι δημοσιογράφοι. Εκτελώντας ασφαλώς τις εντολές των αφεντικών τους, ιδιοκτητών των ΜΜΕ. Γιατί το μήνυμα που εκπέμπουν είναι σαφές και κατανοητό: «Μπορεί να μη σας αρέσει, μπορεί να σας προκαλεί οργή η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός αλλά μη μπαίνετε στο κόπο να τον αλλάξετε γιατί ως γνωστόν όλοι ίδιοι είναι…»
Το «όλοι ίδιοι είναι» επαναλαμβάνει συνεχώς, αναφερόμενη στα άλλα κόμματα πλην ΚΚΕ ασφαλώς, η κ. Παπαρήγα. Μόνο που διαχρονικά, πρέπει να θυμηθούν εκεί στο ΚΚΕ, αυτή τους η άποψη μπάζει νερά, πολλά νερά. Όλοι ίδιοι είναι, έλεγε και το 89 μόνο που στην πράξη έκρινε πως κάποιοι ίδιοι είναι λίγο καλύτεροι από τους άλλους ίδιους. Και συνεταιρίστηκε με ότι πιο άθλιο και βρώμικο πολιτικά έχει υπάρξει στην σύγχρονη πολιτική ιστορία, τον Μητσοτάκη. Και έκαναν μαζί κυβέρνηση για να στείλουν στη φυλακή τον Ανδρέα.
Γιατί να μην ισχυριστώ κι εγώ «και οι δύο τους το ίδιο είναι»; Βασιζόμενος μάλιστα σε γεγονότα και όχι σε εικασίες και θεωρητικούς ακροβατισμούς. Γιατί να μην το πω όταν, για να έρθουμε στα πρόσφατα, το ΚΚΕ σκανδαλωδώς απουσίαζε από τις κρίσιμες ψηφοφορίες στη Βουλή για το σκάνδαλο εξαγοράς της «ΓΕΡΜΑΝΟΣ» από τον ΟΤΕ; (Γιατί άραγε;)

Τέλος αν θέλει η κ. Παπαρήγα να μιλάει με αξιοπιστία για το ποιος είναι το ίδιο με ποιόν ας δημοσιοποιήσει όλα τα σχετικά με το εργασιακό καθεστώς στις επιχειρήσεις του κόμματος, ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ, 902, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ κ.λπ. .
Γιατί το να είναι το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είναι ένα πρόβλημα.
Είναι όμως, φοβάμαι, πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα να ταυτίζεται το ΚΚΕ και ο ΣΕΒ στην αντιμετώπιση των εργαζομένων που «έχουν στη δούλεψή τους»…

Κυριακή, Αυγούστου 12, 2007

ΤΟΝ ΕΝΟΧΛΗΣΕ Ο ΛΑΛΙΩΤΗΣ...

... τον ΔΡΑΚΟΥΜΕΛ και βγηκε στα κεραμίδια!




Μια όμως και βρίσκεται εκει, γιατί δεν μας λέει κανα δυό κουβέντες για την απόφαση του Δικαστηρίου που επιβεβαιώνει την ύπαρξη της offshore, (στη Λιβερία παρακαλώ), εταιρείας ΜΑΥΟ μέσω της οποίας έκανε τις μπάζες για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας;


Κι αυτός ο Αλαφούζος της Καθημερινής και του Σκαϊ, μήπως πρέπει να μας ξαναθυμίσει όσα για τον Μητσοτάκη, τις εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές και τα σακκιά με τα ληγμένα κουπόνια, κατέθεσε στους εισαγγελείς;
Μήπως;
Αντε,


τίποτα που θα γίνει κι ο

Μητσοτάκης και το σόι του τιμητές...

Ρε ουστ απο δω!

Τετάρτη, Αυγούστου 08, 2007

ΕΞΩΝΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΤΕΣ

Είκοσι σχεδόν χρόνια πορεύτηκαν με αυτό.
Σε κάθε ευκαιρία, με κάθε αφορμή το επαναλάμβαναν. Ήταν γι αυτούς το χείριστο παράδειγμα, η απόδειξη για τη φαυλότητα και την επικινδυνότητα του Ανδρέα. Μέσα της δεκαετίας του 80 και σε προεκλογική συγκέντρωση στην περιφέρεια του Δημήτρη Τσοβόλα, υπουργού οικονομικών τότε, το πλήθος φωνάζει συνθήματα υπέρ του Τσοβόλα κι ο Ανδρέας γελώντας λέει από την εξέδρα «Τσοβόλα δώστα όλα». Αυτό ήταν!

Από τότε και μέχρι σήμερα οι τάχα μου σοβαροί αναλυτές με μισοσηκωμένο φρύδι αναπαράγουν τη φράση "Τσοβόλα δώστα όλα" για να καταδείξουν υποτίθεται τον άκρατο λαϊκισμό και την κατασπατάληση με ανεύθυνες προεκλογικές παροχές του δημόσιου χρήματος.

Εδώ και δέκα μέρες παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα τον καταιγισμό παροχολογίας. Αυξήσεις μισθών, συντάξεων, (ξανα)μονιμοποίηση συμβασιούχων, ότι μπορεί να φανταστεί κανείς το υπόσχονται. Μέχρι και 50.000 χιλιάδες αποκωδικοποιητές για την επίγεια δορυφορική έταξαν…
(Εδώ βεβαίως έχει τη σημασία του και ο προμηθευτής… Έτσι δεν είναι κ. Ρουσόπουλε;)

Τα βλέπω όλα αυτά μέρες τώρα και ανησυχώ. Γιατί έχουν χαθεί οι γνωστοί-άγνωστοι σοβαροί και έγκυροι σχολιαστές. Τίποτα, τσιμουδιά. Δεν ακούν, δεν βλέπουν, δεν πήραν τίποτα είδηση. Δεν υπάρχει άκρατος λαϊκισμός, δεν υπάρχει προεκλογική και μαυρογιαλούρικη εξαθλίωση.
Περί άλλων τυρβάζουν στις οθόνες μας. Ψελλίζουν κάτι λίγα για το περιτύλιγμα αλλά για την ταμπακέρα κουβέντα.

Κατανοητό. Βλέπετε, για τα αφεντικά τους, επομένως και γι΄αυτούς, το πρέπον αυτή τη στιγμή είναι να επανεκλεγεί ο dvdακιας. Γιατί έχουν κάνει συμφωνίες, γιατί έχουν υπογραφεί γραμμάτια.

Οι «διαμορφωτές της κοινής γνώμης», λίγες δεκάδες ακριβοπληρωμένοι και εξωνημένοι αλήτες που βάζουν στοιχήματα και επαίρονται για τις προβλέψεις τους. Που προεξοφλούν την ήττα του ΠΑΣΟΚ. Γιατί ο Παπανδρέου δεν έχει τις ηγετικές ικανότητες και τη βαριά, ασήκωτη μαγκιά του Κωστάκη...

Προσέξτε τους στα δελτία ειδήσεων, ακούστε «προσεκτικά» τις αναλύσεις τους. Σημασία δεν έχει τόσο τι λένε, ποτέ δεν είχε άλλωστε, σημασία έχει τι ΔΕΝ λένε.
Γιατί η δουλειά τους είναι αυτή ακριβώς. Να μην αναπαράγουν ποτέ τη σκέψη και τις αγωνίες του κόσμου.
Δουλειά τους είναι να μας πείσουν ότι το «καθώς πρέπει», το «σοβαρόν» και «εθνικόν» είναι να σκεφτόμαστε όπως τα αφεντικά τους, οι Βαρδινογιανναίοι, οι Λάτσηδες, οι Λαμπράκηδες, οι Μπομπολαίοι κ.ο.κ.
Θέλουν να μας πείσουν ότι τα αφεντικά τους κι εμεις είμαστε το ίδιο και οφείλουμε να μοιραστούμε τα άγχη και τις αγωνίες τους, κυρίως όμως να δεχτούμε τις επιλογές τους.

Θα το καταφέρουν; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι η αλητεία τους γίνεται όλο και πιο εξόφθαλμη. Ξέρω ότι όλο και περισσότερος κόσμος τους έχει πάρει είδηση. Κι ας είναι οι ντομάτες ακριβές. Πάντα προς το τέλος της ημέρας οι τιμές πέφτουν και ο καθένας μας έχει μια λαϊκή κοντά του.

Κυριακή, Αυγούστου 05, 2007

ΜΑΓΚΕΣ ΠΙΑΣΤΕ ΤΑ ΓΕΦΥΡΙΑ...

...μπόρες κλάστε μας τ΄αρχ...


Η φυλή των μοτοσικλετιστών είναι μια ξεχωριστή κατηγορία από μόνη της. Μπορεί να υπάρχουν υποκατηγορίες αλλά οι συμπεριφορές ομοιογενοποιούνται όταν οι μοτοσικλετιστές ταξιδεύουν.

Όποιος έχει ταξιδέψει ή ταξιδεύει με μηχανή θα ξέρει ότι στο ταξίδι η καλύτερη βοήθεια που μπορεί να βρει είναι από τους άλλους οδηγούς μηχανών που θα συναντήσει.
Η προσέγγιση είναι άμεση και φιλική. Ανεξάρτητα από φύλο, ηλικία, κοινωνική θέση. Το δίκυκλο ενώνει.

Επιστρέφοντας σήμερα το μεσημέρι από το Σοφικό Κορινθίας έπεσα στην καλοκαιρινή μινι-καταιγίδα. Στην αρχή μυρίζεις τη βροχή και στη συνέχεια, εντελώς ξαφνικά, λες κι ανοίγεις απότομα μια κουρτίνα, ανοίγουν οι καταρράκτες του ουρανού. Έκανα αυτό που συνήθως κάνουμε οι απροετοίμαστοι για βροχή, σταμάτησα κάτω από την πρώτη γέφυρα.
Σε ελάχιστο χρόνο η γέφυρα έγινε καταφύγιο και άλλων μοτοσικλετών που ακολουθούσαν. Μέχρι να τελειώσει το πρώτο τσιγάρο όλοι γίναμε μια παρέα.
Το σκηνικό το έχω ζήσει πολλές φορές ως τώρα.

Την επόμενη φορά που θα βρέχει πολύ και δείτε μηχανές αραγμένες κάτω από γέφυρες και τους επιβάτες να συμπεριφέρονται σαν παλαιοί γνωστοί, να ξέρετε ότι το πιθανότερο είναι ότι γνωρίστηκαν λίγα λεπτά πριν.

Στη φωτο δύο από τα σημερινά βροχοθύματα. Εντάξει μπορεί να μην είχαν αδιάβροχα όπως κι εγώ άλλωστε, αλλά από υποδομή σε καφέ έσκιζαν. Σε χρόνο μηδέν βγήκε το θερμός με το ζεστό γαλλικό. :-)
Ο ένας απο τους δύο μετά απο λίγο έφυγε για να γυρίσει καμμιά 30αρια χιλιόμετρα πίσω. Είχε ξεχάσει στην παραλία τα κλειδιά του σπιτιού του...
Τώρα, τι μου θυμίζει αυτό το σκηνικό...

Τετάρτη, Αυγούστου 01, 2007

ΕΝΑ ΣΚΙΤΣΟ...

... ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΛΕΞΕΙΣ


ΥΓ. Το σκίτσο είναι στο, και το, εξώφυλλο του τεύχους Αυγούστου του πιο σοβαρού περιοδικού που κυκλοφορεί.
Του περιοδικου ΓΑΛΕΡΑ.
ΥΓ1 Τελικά έτσι που διαμορφώνεται η κατάσταση εμεις που θα μείνουμε εδώ τον Αυγουστο, θα περάσουμε καλύτερα απο όλους σας. (Συγκρατήστε την ζήλια σας παρακαλώ)