ΜΑΓΚΕΣ ΠΙΑΣΤΕ ΤΑ ΓΕΦΥΡΙΑ...

...μπόρες κλάστε μας τ΄αρχ...

Η φυλή των μοτοσικλετιστών είναι μια ξεχωριστή κατηγορία από μόνη της. Μπορεί να υπάρχουν υποκατηγορίες αλλά οι συμπεριφορές ομοιογενοποιούνται όταν οι μοτοσικλετιστές ταξιδεύουν.

Όποιος έχει ταξιδέψει ή ταξιδεύει με μηχανή θα ξέρει ότι στο ταξίδι η καλύτερη βοήθεια που μπορεί να βρει είναι από τους άλλους οδηγούς μηχανών που θα συναντήσει.
Η προσέγγιση είναι άμεση και φιλική. Ανεξάρτητα από φύλο, ηλικία, κοινωνική θέση. Το δίκυκλο ενώνει.

Επιστρέφοντας σήμερα το μεσημέρι από το Σοφικό Κορινθίας έπεσα στην καλοκαιρινή μινι-καταιγίδα. Στην αρχή μυρίζεις τη βροχή και στη συνέχεια, εντελώς ξαφνικά, λες κι ανοίγεις απότομα μια κουρτίνα, ανοίγουν οι καταρράκτες του ουρανού. Έκανα αυτό που συνήθως κάνουμε οι απροετοίμαστοι για βροχή, σταμάτησα κάτω από την πρώτη γέφυρα.
Σε ελάχιστο χρόνο η γέφυρα έγινε καταφύγιο και άλλων μοτοσικλετών που ακολουθούσαν. Μέχρι να τελειώσει το πρώτο τσιγάρο όλοι γίναμε μια παρέα.
Το σκηνικό το έχω ζήσει πολλές φορές ως τώρα.

Την επόμενη φορά που θα βρέχει πολύ και δείτε μηχανές αραγμένες κάτω από γέφυρες και τους επιβάτες να συμπεριφέρονται σαν παλαιοί γνωστοί, να ξέρετε ότι το πιθανότερο είναι ότι γνωρίστηκαν λίγα λεπτά πριν.

Στη φωτο δύο από τα σημερινά βροχοθύματα. Εντάξει μπορεί να μην είχαν αδιάβροχα όπως κι εγώ άλλωστε, αλλά από υποδομή σε καφέ έσκιζαν. Σε χρόνο μηδέν βγήκε το θερμός με το ζεστό γαλλικό. :-)

Ο ένας απο τους δύο μετά απο λίγο έφυγε για να γυρίσει καμμιά 30αρια χιλιόμετρα πίσω. Είχε ξεχάσει στην παραλία τα κλειδιά του σπιτιού του...

Τώρα, τι μου θυμίζει αυτό το σκηνικό...