Παρασκευή, Δεκεμβρίου 31, 2010

ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟ 2011 ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ...

... ΤΟΥ ΓΟΥΝΤΙ ΑΛΛΕΝ.


Η επόμενη ζωή μου *

(Από τον Γούντι Άλλεν)

Την επόμενη ζωή μου θέλω να την ζήσω ανάποδα.
Ξεκινάς από νεκρός. – ‘Έτσι το γλιτώνεις αυτό.

Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι
κάθε μέρα και καλύτερα.

Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο
γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος.

Πηγαίνεις και εισπράττεις την σύνταξή σου και μετά
όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου δίνουν δώρο ένα
χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα
την πρώτη μέρα στην δουλειά.

Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις
νέος και να χαρείς την ζωή.

Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι
‘ατακτούλης’. Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο.

Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις.

Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι τη στιγμή που γεννιέσαι.

Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές
Spa με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση
και πλήρη εξυπηρέτηση, μεγαλύτερο χώρο
κάθε μέρα και – Νάτο !!

Τελειώνεις σαν ένας οργασμός...




* Το κείμενο το πήρα με  με μαιηλ απο τον  Κώστα Λάμπο.
Σε ευχαριστώ Κώστα και αντεύχομαι!

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 27, 2010

ΣΚΟΡΠΙΑ ΚΙ ΑΝΑΚΑΤΕΜΕΝΑ...

Διάβασα πρωί-πρωί την επιστολή του κρατούμενου για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», Γεράσιμου Τσάκαλου.

Όντας αντικοινωνικός, ιδιαίτερα τις «γιορταστικές» μέρες, είχα την ευκαιρία να αναλογιστώ το μέγεθος της σύγχυσης, της ανασφάλειας, της αγωνίας, της θλίψης και της στρέβλωσης αξιών, εννοιών, σχέσεων που έχει πλημμυρίσει τα πάντα.
Προσπάθησα να κάνω πιο συγκεκριμένη στο μυαλό μου την εικόνα των γερόντων που «απελάθηκαν» από το γηροκομείο πριν λίγα εικοσιτετράωρα. Προσπάθησα να μαντέψω τη ζωή τους. Πως και που έζησαν άραγε; Είχαν κάποτε οικογένεια, σπίτι, δουλειά, φίλους; Συμμετείχαν στα «κοινά», ανήκαν σε κόμματα, ψήφιζαν; Ερωτεύτηκαν παράφορα, ταξίδεψαν; Πόσο γεμάτες με βιώματα και εμπειρίες ήταν αυτές οι ζωές, πόσος πόνος και πόση χαρά μιας ολόκληρης ζωής συμπυκνώνονται σε έναν γέροντα και μια γερόντισσα που διαπιστώνουν λίγο πριν το τέλος της ζωής πως πουθενά, ούτε στον χώρο εγκατάλειψης, στο γηροκομείο, δεν χωράνε; Πόση προστιθέμενη αξία ανθρωπιάς, συναισθημάτων, βιωμάτων πετιέται με μια κίνηση στη χωματερή; Που αθροίζονται τελικά αυτά τα μεγέθη; Στο έλλειμμα ή στο πλεόνασμα του εθνικού πλούτου; Τι λέει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία γι αυτό;

Τα βράδια στη γειτονιά μου, στην πλατεία Αμερικής, στην πλατεία Κολιάτσου, στον Άγιο Λουκά, ολοένα και πιο συχνά διασχίζουν την Πατησίων «πλουμιστά» αυτοκίνητα με μουσική στη διαπασών και δηλώνουν την παρουσία τους με τρόπο βροντερό και φανταχτερό. Μετανάστες κάθε χρώματος που πασχίζουν να δείξουν και να αποδείξουν πως υπάρχουν και πως τα καταφέρνουν, πως μπορούν και εκείνοι να μπουν στο παιχνίδι κόντρα στα περιφρονητικά και απαξιωτικά βλέμματα των «γνήσιων» και «καθαρών» ημεδαπών. Μου έρχονται στο μυαλό οι εικόνες των δικών μας μεταναστών στην Ευρώπη που γέμιζαν πριν λίγες δεκαετίες τις εθνικές οδούς κάθε Πάσχα και καλοκαίρι με τις Μερσεντές και τα μεγάλα OPEL και τις BMW, προσπαθώντας να επιδείξουν και να αποδείξουν… Κάποιοι «γηγενείς» τους αποκαλούσαν περιφρονητικά γερμανολαζούς…

Διάβασα και ξαναδιάβασα το κείμενο του Γεράσιμου Τσάκαλου. Άλλες φορές θα θύμωνα με τις έννοιες και τα «μηνύματα» που καταγράφονται. Μένω ωστόσο έκπληκτος, δυστυχώς, από την ευκολία που διασταυρώνεται πια και αναμιγνύεται η «αριστερή» και «επαναστατική» φρασεολογία με τις πιο ακραίες και ανατριχιαστικές φασιστικές αντιλήψεις.

Κοινό πεδίο η αντίληψη για τους λίγους και εκλεκτούς που «ξέρουν», που «καταλαβαίνουν», που φροντίζουν για το καλό μας πριν από μας για μας.

Κοινό πεδίο η αντιπαλότητα με την κοινωνία που είναι «σάπια», «άχρηστη», «αναίσθητη»…

Κοινό πεδίο η «εφαρμοσμένη κάθαρση» με τη τυφλή βία γιατί τα κοινωνικά υποκείμενα είναι «αλλοτριωμένα» και εξ ορισμού εξωνημένα και άρα δεν έχουν τη δυνατότητα αντίδρασης.

Κοινό πεδίο η εκμετάλλευση και η χρήση των πιο χυδαίων και βάρβαρων μικροαστικών ενστίκτων και αντιλήψεων ενάντια, υποτίθεται, στην μικροαστική αντίληψη και στους βολεμένους μικροαστούς…

Αναρωτιέμαι για το που θα βγάλει αυτή η εποχή.

Αναλογίζομαι πόσο μεγάλες είναι οι ευθύνες των δικών μας γενεών για όσα κάναμε και κυρίως για όσα ΔΕΝ κάναμε, και πόσο μικρές αναλογικά οι ευθύνες νεαρών παιδιών όπως ο Γεράσιμος Τσάκαλος…

Έχει δίκιο ο Σαββόπουλος Γεράσιμε, μας ξέφυγαν εντελώς οι πίσω μας σελίδες. Και να δεις που κανένας μας δεν θα αναλάβει την ευθύνη. Στο τέλος όλοι εσένα θα δείχνουμε σαν ένοχο...

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 24, 2010

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 13, 2010

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΕ...


...και για τους λόγους της απεργίας μας.

Επειδή κάποια ΜΜΕ επιμένουν να ισχυρίζονται πως ο κύριος λόγος είναι η μείωση μισθών...
Γιατί αυτό βολεύει κάποιους άλλους στην κυβέρνηση, στην Διοίκηση της ΑΤΕ. Γιατί αυτό βολεύει κυρίως κάποιους μεγαλοτραπεζίτες που δεν θέλουν τράπεζα του δημοσίου.

Ενημερωθείτε ΕΔΩ και ΕΔΩ