Οι απεργίες και οι πορείες είναι υπόθεση συλλογική αλλά και
ταυτόχρονα ιδιαίτερα προσωπική. Ο
καθένας συμμετέχει ή όχι σε μια κοινή προσπάθεια κουβαλώντας τα δικά του
βιώματα, τις δικές του ανάγκες.
Αυτή η δεκαήμερη απεργία των εργαζομένων στην ΑΤΕ είχε
ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Την απεργία αυτή την έζησα σε όλες της τις εκφάνσεις.
Θα αφήσω να περάσει η φόρτιση και η ένταση και θα επανέλθω.
Προς το παρόν έχει
σημασία να δείτε τα κομματικά παιχνίδια στην πλάτη των απεργών.
Διαβάστε το άρθρο του ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΥ. Επιβεβαιώνω την ακρίβεια
των γεγονότων στα οποία αναφέρεται.
Οι εργαζόμενοι στην Αγροτική Τράπεζα έκαναν 10 μέρες
απεργία, αντιτιθέμενοι στο ξεπούλημα της τράπεζας, που αποφασίστηκε από την
εξωτερική τρόϊκα και υλοποιήθηκε από την εσωτερική και τον Προβόπουλο.
Στον πρωτοφανή, γι αυτούς μεγαλειώδη αγώνα τους, είχαν μαζί τους, όλη, σχεδόν, την κοινωνία, κυρίως την πελατεία της ΑΤΕ, με προεξάρχοντα τον αγροτικό κόσμο και τους φορείς του.
Ταυτόχρονα με τον αγώνα ενάντια στο ξεπούλημα, οι εργαζόμενοι και το Σωματείο τους, αγωνίζονταν για την διασφάλιση της δουλειάς τους στην Πειραιώς, τους όρους απασχόλησής τους και την κατοχύρωση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων.
Από την αρχή, οι «αγωνισταράδες» συνδικαλιστές – εκπρόσωποι, στο χώρο, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, εμπόδισαν το Σωματείο ν΄ ασχοληθεί με τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά ζητήματα, χαρακτηρίζοντας «προδοσία» κάτι τέτοιο και «νομιμοποίηση του Σάλλα» κι έτσι, άφησαν να χαθεί μια εβδομάδα χρόνος, επιτρέποντας στην άλλη πλευρά ν΄ αποκτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, φέρνοντας τους εργαζόμενους μπροστά σε τετελεσμένα και σε καθοριστικά διλήμματα.
Μέσω του μηχανισμού της ΑΤΕ, η εργοδοσία της Πειραιώς έστειλε στον καθένα μια σύμβαση πρόσληψης, που μόνη της και ανεξέλεγκτη έφτιαξε, του έβαλε μια ολιγοήμερη προθεσμία και : ή υπογράφεις και πιάνεις δουλειά ή μένεις άνεργος !
Το Σωματείο αντέδρασε και συνεχίζοντας την απεργία, για
δεύτερη εβδομάδα, κάλεσε τους εργαζόμενους να μην υπογράψουν κι άρχισε
ταυτόχρονα διαπραγματεύσεις με την Πειραιώς και την κυβέρνηση, τόσο για τα
εργασιακά, όσο και για τα ασφαλιστικά.
Κάποια ζητήματα αντιμετωπίστηκαν, τα πολλά, όμως παρέμειναν σε εκκρεμότητα, γεγονός που επέβαλλε τη συνέχιση της απεργίας και την μη υπογραφή των συμβάσεων.
Δυο μέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας που είχε τεθεί, η συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, τάχθηκε υπέρ των υπογραφών, δημιουργώντας πανδαιμόνιο την Παρασκευή σ΄ όλα τα καταστήματα της ΑΤΕ, με τους απεργούς να ζουν καταστάσεις «Βάρκιζας» και ν΄ αναγκάζονται σε πρακτικές «δηλωσία».
Το Σάββατο, στην έκτακτη Γενική Συνέλευση, που μετά το φιάσκο της προηγούμενης μέρας, ήταν αποδυναμωμένη, με ελάχιστη συμμετοχή, οι μεν ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ τόπαιξαν αγωνιστές, προτείνοντας συνέχιση(!) της απεργίας κι από Δευτέρα, οι δε «αγωνισταράδες» του ΚΚΕ έλυσαν την απεργία, (με 50 ψήφους !!!), απευθύνοντας «θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό» στους απεργούς και σαλπίζοντας «νέους» αγώνες, για την ανατροπή του συστήματος, με …παραστάσεις, επιτροπές αγώνα και συντονισμούς με άλλους κοινωνικούς φορείς, δηλαδή τα άλλα μετωπικά γκρουπούσκουλα του Περισσού ! Φυσικά και ρίχνοντας την ευθύνη στους άλλους !...
Οι «αγωνισταράδες», λοιπόν, επιβλήθηκαν : οι μεν, υπονόμευσαν …αγωνιστικά, τον αγώνα των εργαζομένων στην ΑΤΕ, καλώντας τους, την κρίσιμη στιγμή, να υπογράψουν, οι δε τον αποτελείωσαν, μια μέρα μετά, πάντα …αγωνιστικά και …ταξικά !...