Το έχουμε ξαναπεί πριν λίγο καιρό. Οι αποφάσεις στο εποικοδόμημα, (για να θυμηθούμε λίγο τη μαρξιστική μας συνείδηση ), έχουν παρθεί εδώ και καιρό. Αυτές τις εκλογές πρέπει να τις κερδίσει η Ν.Δ.
Όποιος είναι αρκετά βιτσιόζος ώστε να περιέρχεται από κανάλι σε κανάλι και από ειδήσεις σε ειδήσεις, όπως εγώ, μπορεί να καταλάβει εύκολα το παιχνίδι.
Η χώρα μας είναι μια μικρή χώρα. Κι εγώ είμαι αρκετά παλιός στο κουρμπέτι. Τόσο παλιός ώστε να μπορώ να ξέρω ανθρώπους, συμπεριφορές και καταστάσεις. Γνωστά σε όλους, ( τι έχεις Γιάννη μου, τι είχα πάντα ), είναι αυτά θα πείτε και εν μέρει έχετε δίκιο. Αυτό που υποψιάζομαι όμως είναι ότι δεν έχει γίνει ευρέως κατανοητό το μέγεθος της παρέμβασης που επιχειρείται αυτή τη φορά.
Ισχυρίζομαι δηλαδή πως υπάρχει μια ποιοτική μεταβολή στον τρόπο και το μέγεθος της παρέμβασης εξωθεσμικών παραγόντων στο πολιτικό «παιχνίδι». Σε σημείο τέτοιο που ξεπερνάει κάθε άλλο προηγούμενο, μεταπολιτευτικά τουλάχιστον. Σε σημείο τέτοιο ώστε να παραβιαστεί ο πυρήνας της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος.
Αυτές οι εξελίξεις δεν είναι ποτέ ξαφνικές θα πουν πολλοί και θα συμφωνήσω απολύτως.
Η προεργασία έχει ξεκινήσει πριν χρόνια. Απλώς οι επιμέρους εκχωρήσεις και υποχωρήσεις της πολιτικής και των πολιτικών, ανώδυνες νόμιζαν οι ανόητοι , τουλάχιστον, επαΐοντες όταν τις έβλεπαν κάθε μια χωριστά, βρήκαν το εύφορο έδαφος τα 4 τελευταία χρόνια ώστε να ωριμάσουν, να πολλαπλασιαστούν και να ενοποιηθούν πλέον σε μια νέα ποιοτική κατάσταση.
Ότι δεν κατάφεραν το 67 επιχειρούν να το φέρουν από την πίσω πόρτα με νομιμοφανείς διαδικασίες.
Το διακύβευμα επομένως στις 16 Σεπτεμβρίου κατά τη γνώμη μου δεν είναι η καλύτερη ή η χειρότερη διακυβέρνηση της χώρας. Δεν είναι το ασφαλιστικό, δεν είναι τα δάση ή οι συντάξεις. Το διακύβευμα είναι το ίδιο το πολίτευμα, η δημοκρατία.
Το ερώτημα που μπαίνει είναι απλό, πιο απλό δεν γίνεται.
Έχει συγκροτηθεί συμμορία από εξωθεσμικούς και θεσμικούς παράγοντες με στόχους συγκεκριμένους και ορατούς. Πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα να αφήσουν τα προσχήματα και να κυβερνήσουν απευθείας, χωρίς μεσολαβητές.
Πιστεύουν ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες, ότι μπορούν να χειραγωγούν επαρκώς την κοινή γνώμη, ότι έχει απαξιωθεί αρκετά η πολιτική και οι πολιτικοί ώστε να υπαγορεύουν από τα πριν τη βούλησή τους και να είναι σίγουροι για το αποτέλεσμα.
Θα το πετύχουν;
Εγώ πιστεύω πως, όχι δεν θα το πετύχουν.
Γιατί η αλαζονεία τους οδηγεί σε εξόφθαλμα λάθη. Γιατί δείχνουν τις προθέσεις τους τόσο χοντροκομμένα ώστε να τους παίρνουν είδηση και τα μικρά παιδιά.
Γιατί έχουν εκθέσει τόσο πολύ τη Νέα Δημοκρατία και τον ίδιο τον Καραμανλή ως πιόνι τους που είναι αδύνατον πλέον να τον στηρίξουν με όρους δημοκρατικής νομιμοφάνειας.
Ισχυρίζομαι ότι όσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών, τόσο θα αγριεύουν και θα ισοπεδώνουν τα πάντα. Όσο το κάνουν αυτό τόσο πιο απροκάλυπτοι θα γίνονται και τόσο θα μεγαλώνει η λαϊκή αντίδραση.
Πιστεύω ότι στις 16 Σεπτεμβρίου η συμμορία θα ηττηθεί γιατί θεωρεί τον λαϊκό παράγοντα ξοφλημένο. Κάνει τραγικό λάθος.
Να μην ξεχάσουμε όμως ότι αυτή η ήττα της συμμορίας δεν θα είναι στρατηγικής αλλά τακτικής σημασίας και πρόσκαιρη.
Κι αυτό καλό είναι να το θυμάται πρώτος ο Γιώργος Παπανδρέου.
Γιατί αυτοί που σήμερα ξοδεύουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ώστε να μη γίνει ποτέ πρωθυπουργός, θα γλείφουν την επομένη.
Ετοιμάζοντας όμως πάντα τη ρεβανς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου