Πέμπτη, Απριλίου 29, 2010

ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΟΤΑΣΗ;

Είναι πρόταση που οδηγεί σε καλύτερες προοπτικές εξόδου απο την κρίση περιορίζοντας τα βάρη που καλούνται να σηκώσουν για μια ακόμα φορά  οι εργαζόμενοι;

Ο φίλος και σύντροφος Θέμης Τζημας με ένα καλογραμμένο άρθρο του στο TVXS βάζει στο τραπέζι τις εναλλακτικές λύσεις που έχει και είχε στην διάθεσή της η κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπίσει την τρέχουσα κρίση αποφεύγοντας την προσφυγή στήριξης ΕΕ-ΔΝΤ.
Όλο το όρθρο μπορείτε να το δείτε εδώ.
Για την οικονομία της συζήτησης παραθέτω την παράγραφο που αναφέρεται στην επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Μία φράση και πρόταση που με έκπληξη αλλά και έντονη απορία ακούω να επαναλαμβάνεται συχνά τελευταία.

"Θα έπρεπε δε να συνδυαστεί και με ένα γενναίο γεωπολιτικό και διεθνοοικονομικό επαναπροσανατολισμό της χώρας και προς τις χώρες του BRIC ή τις αραβικές χώρες αλλά και με αντί- συμβατικές λύσεις όπως η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους απευθείας με τους κύριους πιστωτές μας, προκειμένου να επιμηκυνθεί η αποπληρωμή του και ένα τμήμα του ενδεχόμενα να σβηστεί."

Η πρόταση της επαναδιαπραγμάτευσης, άλλοι το ονομάζουν αναδιάρθρωση εννοώντας το ίδιο πράγμα στην ουσία, του χρέους μπαίνει στην συζήτηση ως εναλλακτική λύση από διάφορες πλευρές. Πολλές φορές οι πλευρές αυτές έχουν διαμετρικά αντίθετες αφετηρίες. Την αναφέρουν χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που κερδοσκοπούν χυδαία αλλά και σοβαρές και αξιόπιστες φωνές της παραδοσιακής αριστεράς όπως ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παν. Λαφαζάνης και η ομάδα του με το κείμενο που κατέθεσαν στην τελευταία Κ.Ε του Συνασπισμού.

Εγώ θέλω να θέσω μερικά συγκεκριμένα ερωτήματα στα οποία όσο κι αν προσπάθησα δεν έχω πάρει συγκεκριμένη απάντηση.

1)Με δεδομένη την υπάρχουσα κατάσταση στα δημοσιοοικονομικά της χώρας ΠΟΙΑ ακριβώς είναι η επίπτωση της αναγγελίας ότι η χώρα επαναδιαπραγματεύεται το χρέος της; Ρωτάω να μάθω δηλαδή ποιες θα είναι οι άμεσες και συγκεκριμένες επιπτώσεις στην καθημερινότητα και στις δυνατότητες επιβίωσης των εργαζομένων. Η κίνηση της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους έχει γίνει τα τελευταία 20 χρόνια ας πούμε από άλλες χώρες; Αν ναι, από ποιες; Ποιες ήταν οι βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες επιπτώσεις για τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα στις χώρες αυτές;

2) Υπάρχει χώρα που ζήτησε την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της και δεν κατέληξε στην αγκαλιά του ΔΝΤ αποκλειστικά με τους επαχθέστερους δυνατούς όρους;

3) Η απόφαση για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι συμβατή θεσμικά αλλά και πρακτικά με την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ; Μια τέτοια απόφαση σημαίνει ή δεν σημαίνει αυτόματα την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη; Αν αυτή είναι η πραγματικότητα γιατί δεν λέγεται ευθέως ότι επαναδιαπραγμάτευση σημαίνει αυτομάτως και επιστροφή στη δραχμή; Τι ακριβώς σημαίνει αυτό σήμερα για το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων;

4) Ποιοι είναι οι κύριοι πιστωτές μας; Γιατί να δεχτούν διαπραγμάτευση μαζί μας για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής; Και αν το κάνουν ποιοι είναι οι όροι που θα θέσουν πολύ περισσότερο αν ζητάμε και διαγραφή μέρους του χρέους; Για ποιους λόγους μπορεί να είναι καλύτεροι και όχι επαχθέστεροι από τους όρους που βάζει σήμερα ο μηχανισμός ΕΕ-ΔΝΤ;

5) Ποιά είναι η δανειοληπτική δυνατότητα μιας χώρας την επόμενη ακριβώς μέρα της αναγγελίας για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους; Υπάρχει η δυνατότητα εξυπηρέτησης των στοιχειωδών αναγκών της ελληνικής οικονομίας στο ορατό μέλλον με κλειστές τις στρόφιγκες του δανεισμού; Μπορούν να χρηματοδοτηθούν σχέδια στοχευμένης ανάπτυξης χωρίς δυνατότητα δανεισμού;

Όποιος πιστεύει ότι υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες απαντήσεις στα συγκεκριμένα ερωτήματα, τον παρακαλώ να μας δώσει τα φώτα του. Και ασφαλώς η επίκληση του συγκεκριμένου γίνεται γιατί δεν ξέρω πόσο νόημα έχει γι΄αυτήν τη συζήτηση η όποια ιστορική αναδρομή, το όποιο ευχολόγιο για το μεσομακροπρόθεσμο μέλλον.


ΥΓ: Διαβάστε αν θέλετε την συνέντευξη του Πέτρου Παπακωνσταντίνου στο TVXS που προτείνει επίσης την αναδιαπραγμάτευση του χρέους  χωρίς ωστόσο να κρύβει τα προβλήματα και τις δυσκολίες του εγχειρήματος. Νομίζω ότι είναι  η πιό έγκυρη άποψη που έχω δει μέχρι τώρα απο την πλευρά όσων προτείνουν την επαναδιαπραγμάτευση.

7 σχόλια:

Αθανασία είπε...

Καλημέρα καλέ μου...ε,εμ έυλογα είναι τα ερωτήματά,σου πιστέυω... όλοι μας αναρωτιόμαστε,αυτά που γράφεις εδώ..ε,όσο για το θέμα πιθανής εξόδου,από το ευρώ..δε ξέρω έχω την εντύπωση,ότι ίσως θα είναι χειρότερα??εάν γίνει αυτό?? επειδή θα 'υποτιμηθεί' κ άλλο η δραχμή κ θα υπάρξει,γενικότερο οικονομικό πρόβλημα???..ε,δε ξέρω αυτή την εντύπωση έχω,εγώ..αλλά κ τώρα με το ευρώ,μήπως είναι καλύτερα?...μου φαίνεται από τότε που μπήκαμε στο ευρώ,αυξήθηκαν η φτώχεια,οι άνθρωποι που δεν έχουν να πάρουν ούτε τα απαραίτητα...η πείνα,η δυστυχία...έτσι νομίζω... πάντως κάλα κάνεις,κ διερωτάσαι..ωραίο ποστάκι καλημέρες καλέ μου,:-).

Δημήτρης είπε...

Λοιπόν, φίλε Αλέκο, χωρίς να διεκδικώ δάφνες και περιωπή ειδικού, αλλά απλώς στηριζόμενος στην γνώση των διαδικασιών, υποστηρίζω:
** Καμμία χώρα δεν μπορεί να προσέλθει αφ΄ εαυτής σε διαπραγμάτευση με τους πιστωτές της, για αναδιαπραγμάτευση του χρέους της. Η διαδικασία αυτή περνάει υποχρεωτικά από το ΔΝΤ.
** Το ΔΝΤ, από της ιδρύσεως του το 1945, είναι ο μόνος διεθνώς νομιμοποιημένος οργανισμός, που μπορεί να κάνει αυτή την δουλειά. Ούτε η Ε.Ε, ούτε η ΕΚΤ, ούτε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ.
** Υποβολή ανάλογου αιτήματος από την Ελλάδα, θα οδηγούσε σε πρώτη φάση στην στέρηση του δικαιώματος ψήφου της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Συμβούλιο Υπουργών, όπου πλέον οι αποφάσεις θα λαμβάνονται ερήμην μας.
** Ακόμη κι αν οι πιστωτές μας, πιεζόμενοι από το ΔΝΤ-το οποίο εγγυάται την επιστροφή των δανείων-έστεργαν στην ικανοποίηση του αιτήματος μας, είναι βέβαιο ότι θα έπαυαν την ίδια στιγμή να μας δανείζουν, τουλάχιστον για όσα χρόνια θα απαιτούντο για να αποπληρώσουμε τα 300 δισ. ευρώ ή τα μισά για να φτάσουμε σε επίπεδο συμβατό με το όριο του Μάαστριχτ (δημόσιο χρέος στο 60% του ΑΕΠ).
** Τούτο σημαίνει ότι η Ελλάδα, με τα δεδομένα φορολογικά έσοδα των 40-50 δισ. θα έπρεπε να δίνει τα μισά τουλάχιστον για την αποπληρωμή των χρεών και με τα υπόλοιπα να προσπαθήσει να υπάρξει ως κράτος. Δηλαδή, να πληρώνει μισθούς στην δημόσια υπηρεσία, συντάξεις, και να δαπανά για υγεία, παιδεία, δημόσια τάξη, άμυνα, κ.λπ.
** Η περιαγωγή της χώρας σε μια τετοια θέση, θα οδηγήσει σε κοινωνική έρημο και φτώχεια χωρίς τέλος για όλους και κυρίως για τα ΠΑΙΔΙΑ μας, το μέλλον των οποίων θα έχουμε κλέψει.
** Τέλος, η άλλη πρόταση των κ.κ Τσίπρα-Λαφαζάνη, για απαίτηση δανείων με χαμηλό επιτόκιο από την Ε.Κ.Τ, το μόνο που κάνει είναι να αποκαλύπτει είτε την βαθύτατη άγνοια όσων το υποστηρίζουν, είτε-κι ακόμη χειρότερο-την αθεράπευτη δημοκοπία τους. Η Ε.Κ.Τ, από το καταστατικό της απαγορεύεται, δεν μπορεί να δανειζει κράτη και κυβερνήσεις, παρά μόνον Τράπεζες. Τόσο απλό, και τόσο αληθινό.
Ο καθένας ας κρίνει εάν οι προτάσεις τους συνιστούν, είναι, αριστερή ή όπως αλλοιώς πολιτική.

"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" είπε...

Ρε Αλέκο, έλεος! Δεν παρατάς, λέω εγώ τις φιλοσοφικές ενατενίσεις!
Ως λαός, χεστήκαμε αν είναι αριστερή, δεξιά, κεντρώα και φυγοκεντρική η πρόταση!Δε στρώνουμε τον κώλο μας στη δουλειά, μπας και δούμε καμιά άσπρη μέρα!
Κατάλαβέ το: Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης με κορυφαίο ιμάντα το κόμμα σου, ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ!
Επειδή, όμως, δεν μας "παίρνει" για άλλες λύσεις, ας πούμε με τον τρόπο μας στούς πολιτικούς μας ότι τα ψέμματα τελείωσαν και ότι δε θα προλάβουν να χαρούν, αυτοί και τα παιδιά τους τα κλεμμένα!Υπάρχει δημοκρατικός τρόπος για να το πετύχουμε αυτό!

Ανώνυμος είπε...

200.000 euro από την κιουρία Διαμαντοπούλου για κουρτίνες στο υπουργείο,ενώ εμάς ο GAP μας κάνει κλύσμα;;;;;;

Αυτός είναι σοσιαλισμός ΑΛέκο μου!!!
Να τον χαίρεστε βρε!

alzap είπε...

@αθανασία:
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Τους ίδιους προβληματισμούς έχω κι εγώ.


@Δημήτρης:
Καπως έτσι νομίζω κι εγώ ότι είναι οι διαδικασίες.
Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχω την εντύπωση ότι δεν ζήτησαν χαμηλότοκα δάνεια αλλά την έκδοση ευρωομολόγων που δεν είναι θεσμικά απαγορευμένο.
Την απαναδιαπραγμάτευση του΄χρέους ζητησε μια ομάδα της ΚΕ του Συνασπισμού με επικεφαλής τον Π. Λαφαζάνη.


@Σαλωνιτης:
Υπερκομματικό σε βλέπω και με ξενερώνεις.
:-)


@Ανώνυμος:
Αν ισχύει αυτό που γράφεις φαίνεται πως η μαλακία και η ανευθυνότητα πάει σύννεφο.
Αν ισχύει, έτσι;

Δημήτρης είπε...

Αλέκο, επιμένω στην ακρίβεια των πληροφοριών μου. Πράγματι, στην αρχή ο Τσίπρας και οι του ΣΥΝ έκαναν λόγο για ευρωομόλογο και στην συνέχεια άρχισαν τα περί δανείου από την ΕΚΤ και επαναδιαπραγμάτευσης χρεών. Σε παραμπέμπω στην πολιτική απόφαση της τελευταίας τους Κ.Π.Επιτροπής και στις δηλώσεις Τσίπρα, μετά την συνεδρίαση της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ, την περασμένη εβδομάδα.
Προσωπικά,αντιλαμβάνομαι όλες τις επιφυλάξεις και ενστάσεις για τον μηχανισμό στήριξης. Κανείς δεν είναι ευτυχής, εάν δεν είναι σαδομαζώχ, επειδή θα μπεί στην μέγγενη η ζωή του. Ωστόσο, η ευθύνη είναι εξ ολοκλήρου δική μας, για την κατάντια της χώρας. Και υπ΄αυτό το πρίσμα ερμηνεύω κι αντιλαμβάνομαι τις ακραίες αντιδράσεις, ως φωνές υπεράσπισης ενός ήθους και τρόπου ζωής που μας έφερε ως εδώ. Το πρωΐ της Τετάρτης ανησυχούσα τρομερά, όχι για εμένα, αλλά για το μέλλον του παιδιού μου και όλων των παιδιών μας, καθώς ο εφιάλτης της χρεοκοπίας ήταν πολύ πιθανό σενάριο. Τώρα ξέρω, ότι πρέπει να δουλέψω περισσότερο, να ξαναθυμηθώ όσα μας κανοναρχούσαν και γαλβάνισαν τα εφηβικά και πρώτα νεανικά χρόνια μας, εκεί στις δεκαετίες ΄60 και ΄70, για να ξαναδώσω στο παιδί μου προοπτική. Αυτό με θωρακίζει, γιατί είναι κάτι που μπορώ ΚΑΙ εγώ να ελέγξω. Στην χρεοκοπία της χώρας θα είμασταν όλοι φτερά στον άνεμο, χωρίς ΚΑΜΜΙΑ δυνατότητα αντίδρασης. Τώρα, εάν σοβαρευτούμε, μπορούμε και πάλι να γυρίσουμε τον τροχό της Ιστορίας, χωρίς να κρυβόμαστε από τα παιδιά μας. Πίστεψε λοιπόν, μόνον αυτό με ενδιαφέρει κι όχι αν το επίπεδο της ζωής γυρίσει-που θα συμβεί-μερικά χρόνια πίσω.
Άλλωστε, ο Σίσυφος δικός μας ήταν. αλλά αυτή την φορά δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν και για κανεναν λόγο, να ξανακυλίσει τον βράχο στην πλάτη μας.
Χαίρε, αγαπητέ.

Γιάννης Μαχαίρας είπε...

Η μόνη "αναίμακτη" λύση είναι η υποτίμηση του Ευρώ, που μετά μανίας εξορκίζει η κ. Μέρκελ. Πληθωριστικό χρήμα 300 δις ευρώ (πολύ μικρή ποσότητα για τα δεδομένα της Ευρωζώνης) και χορήγησή του ως βοήθεια από την ΕΚΤ λύνει το πρόβλημα της κρίσης των PIGS (εκτιμούν αναλυτές). Γιατί ακόμη κι άν σωθεί η Ελλάδα με το τριετές πακέτο των 120 δις παίρνουν σειρά οι υπόλοιπες χώρες με τις ασταθείς οικονομίες. Πιστεύω ότι με τα μυαλά που κουβαλάν οι Γερμανοί (όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και τις άλλες οικονομίες του Ευρωπαϊκού "Νότου") δεν θα την αποφύγει την υποτίμησή του το Ευρώ ούτως ή άλλως..