Απο την Βόρεια Ιρλανδία έρχεται η ανταπόκρισή μου, απο τις φυλακές των βασανιστηρίων και των απεργών πείνας,
'The Crime of Castlereagh'
They came and came their job the same
In relays N'er they stopped.
'Just sign the line!' They shrieked each time
And beat me 'till I dropped.
They tortured me quite viciously
They threw me through the air.
It got so bad it seemed I had
Been beat beyond repair.
The days expired and no one tired,
Except of course the prey,
And knew they well that time would tell
Each dirty trick they laid on thick
For no one heard or saw,
Who dares to say in Castlereagh
Τhe 'police' would break the law!
Bobby Sands - 1980
αλλά
και από την Παλαιστίνη, την ξεχασμένη Παλαιστίνη των δακρύων και του αίματος.
A Rose and an Iris
A Rose and an Iris
for my believing Mother's patience
for my brothers homeless for twenty years
for every village in my Home Country
for every destroyed house
for every fortified Citadel
for every Poet under siege
for every colored Rock
for every heart beating with Love for all the places
for every heart hating the treacherous dogs
a Rose...and a thousand Irises !
Bassem Al-Nabrees - Palestinian Poet
ΥΓ. Και το τραγούδι ασφαλώς δεν μπορεί παρά να παραμείνει το ίδιο... Μάνος Λοϊζος "Τίποτα δεν πάει χαμένο"
9 σχόλια:
ti gamata poihmata! Den eixa idea!
thnx pal! :)
Μπράβο για την επιλογή των ποιημάτων ! Είναι από αυτά που δυστυχώς κάποιοι φροντίζουν να μην ακούγονται.Με αυτήν την αφορμή θα σου παραθέσω έναν αφορισμό του Σ.Γ.Λετς :
Αυπνία - Ασθένεια μιας εποχής στην οποία διατάζουν τον άνθρωπο να κλείνει τα μάτια μπροστά σε πολλά γεγονότα.
@xpsilikatzoy:
Σου άρεσαν ε; Πολύ χαίρομαι.
Πρέπει να τα πούμε όμως απο κοντά.
Χαθήκαμεεεεεεε.
:-)
@ναυτίλος:
Καλώς όρισες!
Ευχαριστώ αλλά ο αφορισμός του Λετς είναι αμφίσημος ή μου φαίνεται;
Σε μια εποχή όπως η δική μας ,αυτοί που κρατούν τα μάτια τους ανοιχτά ,δηλ. παραμένουν άυπνοι,ή για να το πούμε με πιο σύγχρονους όρους ,βλέπουνε και πιο πέρα από αυτά που τους βάζουν μπρος στα μάτια τους (π.χ τα media)θεωρούνται "ασθενείς".Συνεπώς πρέπει να μπουν στο περιθώριο-καραντίνα έως ότου γιατρευτούν.
Βέβαια ο Λετς το έγραψε αυτό για μια άλλη εποχή (βλέπε το blog μου).
Θεωρώ λοιπόν σημαντικό ότι κάποιοι δίνουν την ευκαιρία να ακουστούν κι άλλες φωνές.
"Το χιούμορ"
Ένας πυροβολισμός ακούεται.
Ένας Άγγλος πέφτει ψιθυρίζοντας:
-Βοήθεια... πεθαίνω...
Κοντά του περνούσε ένας Παφίτης(χωρικός).
-Γιατί πεθαίνεις; τον ρώτησε.
Ήθελες ν' αυτοκτονήσεις;
-Όχι.
-Τότε γιατί ήρθες στην Κύπρο;
Ο Άγγλος πρόφτασε να πεθάνει
προτού προφτάσει ν' απαντήσει...
Από τα σατυρικά του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, φίλε.
Αντίδωρο!
Respect!!!
@n.ago:
Ευχαριστώ,
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΧΩ INTERNET KI EΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΩ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ ΓΙΑ BLOG, POSTS ΚΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΠΛΟΚΑ. Μ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΜΩΣ ΟΣΑ ΔΙΑΒΑΣΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ..ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.
@popifou:
Ευχαριστώ και καλώς ήρθες.
Καλημέρα!
:-)
Δημοσίευση σχολίου