Μπορεί να είναι το γεγονός ότι η πολιτική μου ένταξη, που ποτέ δεν έκρυψα, δημιουργεί παραμορφωτικούς φακούς.
Μπορεί να είναι η πραγματικότητα ενός πενηντάρη που σκέφτεται με όρους παρωχημένους πια, που βλέπει την πραγματικότητα με την αναπόφευκτη πρεσβυωπία και επομένως αδυνατεί να δει με ευκρίνεια τις λεπτομέρειες. Μπορεί πολλά τέτοια και άλλα τόσα αρνητικά. Εσείς κρίνετε.
Εγώ θα σας εξομολογηθώ ωστόσο τη δική μου λογική. Και η δική μου λογική είναι τελείως διαφορετική από αυτή που διαβάζω στις εφημερίδες και ακούω και βλέπω στα ΜΜΕ.
Η παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου στο Νταβός ήταν, μετά από πολλά χρόνια, παρουσία ενός πρωθυπουργού που ευθέως, δημόσια, με επιχειρήματα, σε ήρεμους αλλά αποφασιστικούς τόνους υπερασπίστηκε τη χώρα του και τον λαό του. Εξήγησε με τετράγωνη λογική ότι αυτή η χώρα ΔΕΝ είναι χώρα απατεώνων, αυτός ο λαός έχει δικαίωμα να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες με τον δικό του τρόπο. Υπενθύμισε το αυτονόητο ότι δηλαδή η κοινή πορεία των χωρών στην Ε.Ε πρέπει να είναι κοινή σε όλες τις περιπτώσεις. Τόσο στις καλές περιόδους όσο και στις δύσκολες. Δεν ζήτησε πακέτο διάσωσης, δεν παρακάλεσε για φιλευσπλαχνία. Απαίτησε την λειτουργία των θεσμών της Ε.Ε ώστε να προστατευθεί μια χώρα της Ένωσης από την εξόφθαλμα στημένη και ενορχηστρωμένη επίθεση κερδοσκοπικών κέντρων. Αυτό υποτίθεται ότι είναι στοιχειώδης υποχρέωση κάθε οικονομικής-πολιτικής ένωσης προς τα μέλη της. Πολύ περισσότερο όταν όσοι παρακολουθούν στοιχειωδώς τα τεκταινόμενα γνωρίζουν ότι κάποια από αυτά τα κέντρα κερδοσκοπίας συνδέονται ευθέως, αν δεν καθοδηγούνται , με κάποιες μεγάλες χώρες εταίρους μας στην Ε.Ε.
Ο Γιώργος Παπανδρέου στο Νταβός έδωσε μαθήματα πατριωτισμού. Δεν ξέρω τι θα γίνει στη συνέχεια. Παρακολουθώντας όμως την παρουσία του εκεί, τις ερωτήσεις που του έγιναν, τις απαντήσεις που έδωσε, τον τρόπο που αντιμετώπισε τα ομαδικά πυρά εναντίον της Ελλάδας, ένοιωσα περήφανος. Περήφανος για την πατρίδα μου και τον Πρωθυπουργό της χώρας μου. Κι αυτό είχα πάρα πολλά χρόνια να το αισθανθώ. Ίσως από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου, λίγες μέρες μετά την εκλογική νίκη του 81, έδωσε τη γνωστή συνέντευξη στο αμερικανικό NBC αν δεν κάνω λάθος. Βρισκόμουν στο HULL της Αγγλίας σε μια μεγάλη αίθουσα και έβλεπα τις ειδήσεις του BBC με πολλούς φοιτητές από διάφορες χώρες. Η παρουσίαση των αποσπασμάτων της συνέντευξης έγινε με εχθρικό και ειρωνικό τρόπο από τον δημοσιογράφο του BBC. Κυρίως για τα σημεία αιχμές του Ανδρέα για την πολιτική των ΗΠΑ αλλά και για την βούληση της Ελλάδας να διεκδικήσει τα αυτονόητα για το λαό της. Όταν τελείωσε το ολιγόλεπτο απόσπασμα της συνέντευξης έπεσε χειροκρότημα. Ως μοναδικός Έλληνας εκείνη τη στιγμή στην αίθουσα εισέπραξα τα συγχαρητήρια για τη χώρα, το λαό, τον Πρωθυπουργό μου. Ποτέ μα ποτέ δεν θα ξεχάσω τα συναισθήματά μου εκείνες τις στιγμές.
Τα ίδια συναισθήματα ένοιωσα και τώρα, μόνος μου σπίτι αυτή τη φορά, παρακολουθώντας τη μάχη του Γιώργου Παπανδρέου στο Νταβός. Παρά το γεγονός ότι το ρόλο του είρωνα και στημένου δημοσιογράφου του BBC τον έπαιζαν αυτή τη φορά νενέκοι δημοσιογράφοι ελληνικής ιθαγένειας…
Λέω λοιπόν πως ανεξάρτητα με την εξέλιξη και το τέλος αυτής της ιστορίας, εδώ είμαστε για να παρακολουθούμε και να συμμετέχουμε, αισθάνομαι την υποχρέωση να ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά τον Γιώργο Παπανδρέου. Γιατί έδειξε σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο στις «αγορές» πως αυτή η χώρα έχει αξιοπρέπεια. Και κυρίως έδειξε ότι είναι αποφασισμένη να την υπερασπίσει.
Κι αυτό στα δικά μου βιώματα και συνείδηση έχει καταχωρηθεί ως ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ.
ΥΓ. 1) Η φωτο απο το: http://www.papandreou.gr/
2) Για τη κρίση, την κερδοσκοπία και πως την ερμηνεύουν οι "εντεταλμένοι" κονδυλοφόροι νομίζω ότι πρέπει να πούμε κάποια πράγματα σε λίγο.
11 σχόλια:
Κοινά τα συναισθήματα Αλέκο,πολύ περισσότερο που ήμουν παρών στο πλατό της ΕΡΤ, όταν ο Ανδρέας έδινε την συνέντευξη στους 3-αμερικούς και βρετανό-δημοσιογράφους.
Πράγματι, ο Γιώργος στο Νταβός ήταν στο ύψος εθνικού ηγέτη. Αλλά τί θα γίνει με τον περιφερόμενο θίασο πρώην υπουργών και νυν γνωμολόγων, που απαιτούν "σκληρά μέτρα τώρα", προωθώντας την ατζέντα της Κομισιόν και σμπαραλιάζοντας την ψυχολογία των Ελλήνων;
@Δημητρης:
Τί θα γίνει με αυτούς που περιγράφεις; Ειλικρινά δεν ξέρω.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι όποιος σκέπτεται και βλέπει τι γίνεται γύρω μας ΔΕΝ έχει το δικαίωμα της σιωπής.
Πρέπει να μιλήσει και μάλιστα δυνατά... Να κάνει τις πολιτικές του επιλογές ορατές και σαφείς.
Να είσαι καλά.
Γειάσου καλέ μου...ε,εμ ναί,το Νταβός..τεράστια ιστορία..ο πατέρας του ο Α.Παπανδρέου είχε πάει εκεί θυμάμαι,ούκ ολίγες φορές.....ε,εμ καλέ μου ίσως να θυμώσεις με ότι θα πώ,αλλά δε ξέρω έχω την εντύπωση ότι ο Γ.Παπανδρέου ε,δε ξέρω πως να το πώ δεν έχει,έτσι το τύπο του πατέρα του..αυτόν τον αέρα αυτή την άυρα που είχε,ο Α.Παπανδρέου αυτή την ικανότητα,να 'αφοπλίζει'τους άλλους...να τους αφήνει άναυδους,να τους αποστομόνει...ο Α.Παπανδρέου ήταν ένας κ μοναδικός...τεράστια πρωσοπικότητα πανέξυπνος άνθρωπος,μωρφομένος,απίστευτος... αν κ δεν ανήκω,πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ οκ?πάντα τον θάυμαζα...σπουδαίος άνθρωπος κ πολιτικός..θυμάμαι από μικρή τις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ τον Αντρέα να μιλάει,τον κόσμο από κάτω να παραληρεί,πραγματικά κ να φωνάζει εκείνο το'Αντρέα προχώρα σε θέλει όλη η χώρα'κ κείνος να μιλάει,να μιλάει με τόση αγάπη στους έλληνες πολίτες...κ από κάτω να γίνεται χαμός...κ να γελάει κάθε φορά που φώναζαν οι παρευρισκόμενοι...πολύ ωραία εικόνα...ο γιός του ε,δεν έχει αυτό το κάτι θα λεγα εγώ που είχε εκείνος....του λείπει κάτι...πάντα νιώθουμε όλοι μας περηφάνεια,για τη χώρα μας αλίμονο..κι αν είμαστε κ μακριά από αυτήν,κ πολύ περισσότερο...έχεις πρεσβυωπία καλέ μου?χιιιιιιιιχιιχιιιιιχι!απλή ερώτηση!.....
@αθανασία:
Έχεις δίκιο σε όσα λες για τον Ανδρέα. Έτσι ήταν οι στιγμές που περιγράφεις.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι ο πατέρας του. Πατέρας και γιός μπορεί, διαφορετικοί άνθρωποι όμως σε διαφορετικές εποχές και συνθήκες.
Άλλα χαρακτηριστικά ο ένας, άλλα ο άλλος.
Κοινός τόπος όμως η προσπάθεια να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στο μέλλον της χώρας μας.
Εγώ δεν είμαι πάντα υπερήφανος για όσα κάνει η χώρα μας και αυτοί που με εκπροσωπούν. Υπάρχουν στιγμές που ντρέπομαι. Αυτή είναι η αλήθεια.
Ναι, έχω πρεσβυωπία. Αυτό όμως, πίστεψέ με, είναι το μικρότερο απο τα κουσούρια μου...
:-)
Σε ζηλεύω μπαγασάκο!
Ζεις σε ένα παράλληλο σύμπαν,αγγελικά πλασμένο,πασπαλισμένο από πράσινη, πασοκικη λουκουμόσκονη.
Προτείνω να εκτυπώσεις τη φωτογραφία,να την κάνεις εικόνισμα μεγάλο και σεπτό και να την κρεμάσεις σε πράσινο βαμμένο τοίχο.
Καλημέρα και καλό μήνα!
. Νά θυμήσω εδώ την παρουσία τού Καραμανλή τού Β' ( τού βοός στην γενική ) στο καταχιονισμένο Νταβός λίγο μετά την εκλογή του. Η εικόνα στην τηλεόραση δεν χρειαζότανε υποτίτλους ούτε σχόλια. Μόνος, αμίλητος, ανέκφραστος "άβουλος και μοιραίος αντάμα, πρόσμενε από κάπου κάποιο θάμα".
. Δεν μιλούσε με κανέναν δεν τού μιλούσε κανένας ενώ υπήρχαν ένα σωρό θέματα που ενδιέφεραν την πατρίδα μας. Προσπαθήστε αν θέλετε να βρείτε εκείνα τα video.
@ανωνυμος:
Να ήταν η ζήλια ψώρα...
(Έτσι δεν λέγαμε μικροί;)
:-)
Καλά να είσαι.
@Γκιώνης:
"άβουλος και μοιραίος αντάμα, πρόσμενε από κάπου κάποιο θάμα".
Ακριβώς!
Μόνο που το θάμα δεν ήρθε...
Δυστυχώς για τη χώρα και ίσως για εκείνον.
Καλησπέρα.
Γειάσου καλέ μου...έτσι λες ε;;αχαααχαααααααχααααααααααχα!ε,έτσι ε; η πρεσβυωπία είναι το μικρότερο από τα..'κουσούρια'σου;; ε,όλοι μας έχουμε κ από κάτι καλέ μου..μη σκάς...κανείς δεν είναι που να μην έχει κάτι...χααααααχαχααχα πάντως μ άρεσε ο τρόπος που είπε αυτό το-είναι το μικρότερο από τα...κουσούρια σου...'χααααχχαχχα μ έκανε να γελάσω....φιλιά πολλά...
Καλέ, απ΄το Νταβός δεν είχε αποκαλέσει ο αείμνηστος τους τραπεζικούς "ρετιρέ" και απο τότε δεν είδαν άσπρη μέρα;
@αναστασία:
:-)
@οφις:
Εξαρτάται τι εννοεί ο καθένας άσπρη μέρα σε σχέση πάντα με την υπόλοιπη κοινωνία. Επειδή είμαστε συνάδελφοι στο λέω. :-)
Να είσαι καλά.
Καλημέρα.
Κι ας βρέχει. Κι ας αναγκαζόμαστε να ανάψουμε το καλοριφέρ ενώ χτες ανακοινώθηκε ότι μάλλον θα αυξηθεί η τιμή των καυσίμων.
Έχουν δίκιο όσοι λένε ότι ο υιός δεν έχει την στόφα του πατέρα. Ο Ανδρέας ήταν οικονομολόγος, είχε μητέρα την Μινέικο, είχε ζήσει τα παιδικά του χρόνια στην Ελλάδα και είχε την στόφα του ηγέτη. Χαρισματικός, είχε ψυχάρα. Είχε κι ανθρώπους δίπλα του με αρκετές ευαισθησίες και ήθος. (Αμαλία Φλέμιγκ, Αλευρά, Χαραλαμπόπουλο και τόσους άλλους). Ακόμα κι εκείνος όμως έκανε λάθος αρκετές φορές έχοντας ανθρώπους που δεν ταίριαζαν να βρίσκονται δίπλα σ' αυτόν τον άνθρωπο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου απ' την άλλη αν θυμάμαι καλά έχει σπουδάσει Κοινωνικές Επιστημες, η μητέρα του είναι η Μαργαρίτα. Οι φίλοι του είναι παιδιά απ' το ΜΙΤ.
Η αλήθεια είναι ότι μετά από χαρισματικούς ηγέτες όποιος και να προσπαθήσει να πάρει την θέση τους θα φανεί λίγος.
Για τον Καραμανλή Β΄δεν συζητάμε βεβαίως... Έδειχνε άσχετος, αποκομμένος στην δική του σαπουνόφουσκα, ψεύτικος όταν προσπαθούσε να μιμηθεί τον ρόλο του αρχηγού του κράτους.
Αντίθετα ο Παπανδρέου υιός δείχνει πιο ευαισθητοποιημένος, ανθρώπινος θα έλεγα.
Νομίζω πως θα έπρεπε να προσπαθήσει να μείνει ο εαυτός του. Να προσεγγίσει τα θέματα με την δική του ματιά και όχι με το μυαλό των φίλων του. Ακόμα και τους λόγους του να τους ετοιμάζει ο ίδιος ζητώντας τα στοιχεία από τους συνεργάτες του.
Γιατί απλούστατα εδώ είναι Ελλάδα, Βαλκάνια, Ευρώπη. Τα αμερικανικά μοντέλα δεν ταιριάζουν. Ας επιλέξει και κάποιους συμβούλους που απέδειξαν διαχρονικά την αξία τους. δηλαδή ανθρώπους συνεπείς, με ήθος και πεισμενους ότι αυτή η χώρα και αυτός ο λαός δεν είναι απλά νούμερα οικονομικά.
Ναι, με έκανε να νιώσω καλά με την ομιλία του στο Νταβός. Όπως με έκανε και ο Στεφανόπουλος όταν εκφώνησε τον λόγο του κατά την επίσκεψη του Κλίντον στην Ελλάδα.
Αλλά με "παγώνει" ο τρόπος που αντιμετωπίζει την οικονομια. Τα μέτρα μου δημιουργούν την αίσθηση του παρωχημένου.
Δεν είναι που και πάλι την πληρώνουν οι μικροί και οι μικρομεσαίοι.
Είναι που αυτό το μοντέλο δοκιμάζεται για χρόνια και δεν αποδίδει τα προσδοκώμενα.
Αν μου επιτρέψεις θα επανέλθω κάποια στιγμή.
Εννοείται βέβαια ότι δεν υπάρχει καμία σύγκριση ανάμεσα στους προηγούμενους και στους τωρινούς διαχειριστές της εξουσίας. Μην τρελαθούμε κιόλας!
Δημοσίευση σχολίου