Μπορεί να είναι το γεγονός ότι η πολιτική μου ένταξη, που ποτέ δεν έκρυψα, δημιουργεί παραμορφωτικούς φακούς.
Μπορεί να είναι η πραγματικότητα ενός πενηντάρη που σκέφτεται με όρους παρωχημένους πια, που βλέπει την πραγματικότητα με την αναπόφευκτη πρεσβυωπία και επομένως αδυνατεί να δει με ευκρίνεια τις λεπτομέρειες. Μπορεί πολλά τέτοια και άλλα τόσα αρνητικά. Εσείς κρίνετε.
Εγώ θα σας εξομολογηθώ ωστόσο τη δική μου λογική. Και η δική μου λογική είναι τελείως διαφορετική από αυτή που διαβάζω στις εφημερίδες και ακούω και βλέπω στα ΜΜΕ.
Η παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου στο Νταβός ήταν, μετά από πολλά χρόνια, παρουσία ενός πρωθυπουργού που ευθέως, δημόσια, με επιχειρήματα, σε ήρεμους αλλά αποφασιστικούς τόνους υπερασπίστηκε τη χώρα του και τον λαό του. Εξήγησε με τετράγωνη λογική ότι αυτή η χώρα ΔΕΝ είναι χώρα απατεώνων, αυτός ο λαός έχει δικαίωμα να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες με τον δικό του τρόπο. Υπενθύμισε το αυτονόητο ότι δηλαδή η κοινή πορεία των χωρών στην Ε.Ε πρέπει να είναι κοινή σε όλες τις περιπτώσεις. Τόσο στις καλές περιόδους όσο και στις δύσκολες. Δεν ζήτησε πακέτο διάσωσης, δεν παρακάλεσε για φιλευσπλαχνία. Απαίτησε την λειτουργία των θεσμών της Ε.Ε ώστε να προστατευθεί μια χώρα της Ένωσης από την εξόφθαλμα στημένη και ενορχηστρωμένη επίθεση κερδοσκοπικών κέντρων. Αυτό υποτίθεται ότι είναι στοιχειώδης υποχρέωση κάθε οικονομικής-πολιτικής ένωσης προς τα μέλη της. Πολύ περισσότερο όταν όσοι παρακολουθούν στοιχειωδώς τα τεκταινόμενα γνωρίζουν ότι κάποια από αυτά τα κέντρα κερδοσκοπίας συνδέονται ευθέως, αν δεν καθοδηγούνται , με κάποιες μεγάλες χώρες εταίρους μας στην Ε.Ε.
Ο Γιώργος Παπανδρέου στο Νταβός έδωσε μαθήματα πατριωτισμού. Δεν ξέρω τι θα γίνει στη συνέχεια. Παρακολουθώντας όμως την παρουσία του εκεί, τις ερωτήσεις που του έγιναν, τις απαντήσεις που έδωσε, τον τρόπο που αντιμετώπισε τα ομαδικά πυρά εναντίον της Ελλάδας, ένοιωσα περήφανος. Περήφανος για την πατρίδα μου και τον Πρωθυπουργό της χώρας μου. Κι αυτό είχα πάρα πολλά χρόνια να το αισθανθώ. Ίσως από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου, λίγες μέρες μετά την εκλογική νίκη του 81, έδωσε τη γνωστή συνέντευξη στο αμερικανικό NBC αν δεν κάνω λάθος. Βρισκόμουν στο HULL της Αγγλίας σε μια μεγάλη αίθουσα και έβλεπα τις ειδήσεις του BBC με πολλούς φοιτητές από διάφορες χώρες. Η παρουσίαση των αποσπασμάτων της συνέντευξης έγινε με εχθρικό και ειρωνικό τρόπο από τον δημοσιογράφο του BBC. Κυρίως για τα σημεία αιχμές του Ανδρέα για την πολιτική των ΗΠΑ αλλά και για την βούληση της Ελλάδας να διεκδικήσει τα αυτονόητα για το λαό της. Όταν τελείωσε το ολιγόλεπτο απόσπασμα της συνέντευξης έπεσε χειροκρότημα. Ως μοναδικός Έλληνας εκείνη τη στιγμή στην αίθουσα εισέπραξα τα συγχαρητήρια για τη χώρα, το λαό, τον Πρωθυπουργό μου. Ποτέ μα ποτέ δεν θα ξεχάσω τα συναισθήματά μου εκείνες τις στιγμές.
Τα ίδια συναισθήματα ένοιωσα και τώρα, μόνος μου σπίτι αυτή τη φορά, παρακολουθώντας τη μάχη του Γιώργου Παπανδρέου στο Νταβός. Παρά το γεγονός ότι το ρόλο του είρωνα και στημένου δημοσιογράφου του BBC τον έπαιζαν αυτή τη φορά νενέκοι δημοσιογράφοι ελληνικής ιθαγένειας…
Λέω λοιπόν πως ανεξάρτητα με την εξέλιξη και το τέλος αυτής της ιστορίας, εδώ είμαστε για να παρακολουθούμε και να συμμετέχουμε, αισθάνομαι την υποχρέωση να ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά τον Γιώργο Παπανδρέου. Γιατί έδειξε σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο στις «αγορές» πως αυτή η χώρα έχει αξιοπρέπεια. Και κυρίως έδειξε ότι είναι αποφασισμένη να την υπερασπίσει.
Κι αυτό στα δικά μου βιώματα και συνείδηση έχει καταχωρηθεί ως ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ.
ΥΓ. 1) Η φωτο απο το: http://www.papandreou.gr/
2) Για τη κρίση, την κερδοσκοπία και πως την ερμηνεύουν οι "εντεταλμένοι" κονδυλοφόροι νομίζω ότι πρέπει να πούμε κάποια πράγματα σε λίγο.