Τον επόμενο μήνα κλείνω τα 50. Αναπνέω, περπατάω, οργίζομαι, χαίρομαι, γελάω και κλαίω μισό αιώνα. Μισό αιώνα ακριβώς!
Συμπέρασμα; Σε αυτή την ηλικία έχεις την πολυτέλεια να παίρνεις τις αποφάσεις μόνο σου. Έχεις την υποχρέωση θα έλεγα να αφαιρείς και να μην προσθέτεις παρωπίδες. Πολύ περισσότερο δεν έχεις δικαιολογίες όταν τα λεγόμενά σου δεν συνάδουν με τις πράξεις σου.
Διάβασα το τελευταίο ποστ της xpsilikatzoy. Το διάβασα προσεκτικά, πολλές φορές, ξανά και ξανά. Όσοι ενήλικες κάνουν το ίδιο θα καταλάβουν. Δεν χρειάζεται μετάφραση, δεν χρειάζονται εξηγήσεις…
Τον Δεκέμβριο του 2006 έγραψα τα παρακάτω:
http://alekos.blogspot.com/2006/12/blog-post_27.html
"Ο χρόνος λοιπόν καθαρτήρια, λυτρωτική δύναμη αποκάλυψης.
Για όσους θέλουν να δουν, να ακούσουν, να επιλέξουν, να μιλήσουν.
Για τους μη-πλαστικούς που μπορεί να είναι πολλοί αλλά εγώ σήμερα θα πω ευχαριστώ σε δύο.
Στην xpsilikatzoy και στον kaltsovrako.
Με βοήθησαν να ανοίξω αυτό το μπλογκ πριν έναν χρόνο. Μου έδωσαν με τη στάση και τη συμπεριφορά τους μαθήματα επιβίωσης στο διαδίκτυο.
Έμειναν όλο αυτό το διάστημα φίλοι αληθινοί, παρόντες όταν χρειάστηκε και το ζήτησα.
Άνθρωποι αληθινοί που έχουν μπλογκ, που έχουν πάρει οριστικά διαζύγιο από το δήθεν, που είναι αυτό που διαβάζετε, χωρίς μερεμέτια και εξωραϊσμούς.
Άνθρωποι που στους πάσης φύσεως αγοραίους πραματευτάδες, της κάθε είδους ηθικής, απαντάνε αφοπλιστικά και αβίαστα με το ήθος τους. Γιατί αυτό είναι που τους χαρακτηρίζει.
Για όσο καιρό υπάρχει αυτό το μπλογκ, είναι τιμή για μένα, τα λινκς θα ξεκινάνε με αυτά τα δύο ονόματα.
Της Ντίνας και του Τάσου."
Αυτά που έγραψα τότε τα εννοούσα. Τα εννοώ πολύ περισσότερο σήμερα. Επομένως δεν υπάρχουν περιθώρια δεύτερης σκέψης...
Αυτό είναι το τελευταίο ποστ .
Το επόμενο ποστ θα υπάρξει όταν δω και πάλι ποστ στο μπλογκ της Κωνσταντίνας.
Ευχαριστώ όσες και όσους μπήκαν στον κόπο να επισκεφθούν αυτή την ιστοσελίδα.
Να είστε πάντα καλά!
