ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΟΥ ΩΣ ΠΟΥΤΑΝΑ

Παρακολούθησα και συνεχίζω να παρακολουθώ και να συμμετέχω στις συζητήσεις για το ΠΑΣΟΚ. Παρατηρώ ανθρώπους και συμπεριφορές. Τα πνεύματα, και όχι μόνο, έχουν οξυνθεί. Πολύ.

Δεν θα επαναλάβω όσα έχω ξαναπεί.

Θα σας πω μόνο γιατί δεν θέλω να είμαι "πολιτισμένος", "διανοούμενος" και "ευγενικός". Ας πούμε ότι είμαι σε ημιάγρια κατάσταση. Δεν παρασύρομαι, δεν έχασα τον έλεγχο. Έτσι νοιώθω!

Θα σας πω με ποιους ταυτίζομαι. Είμαι οπαδός, γίνομαι χούλιγκαν. Συνειδητά.

Διάβασα στα σημερινά ΝΕΑ συνέντευξη του Περικλή Κοροβέση. Θυμάται τι του είπε μια τραβεστί, η Ροζαλία, στο καφενείο της γειτονιάς του στα Πατήσια:

« Άκου ρε Κοροβέση εσύ μια φορά έφαγες ξύλο και έγινες διάσημος, εμείς τρώμε κάθε μέρα ξύλο και δεν μιλάει κανένας»

Δείτε τις φυσιογνωμίες στη φωτο που τράβηξα μία-μιάμιση ώρα πριν ξεκινήσει η συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα.

Λοιπόν, πιστέψτε με, θέλω να ταυτίζομαι με αυτούς τους ανθρώπους. Είναι σοβαρότεροι, ευφυέστεροι και πιο ευαίσθητοι από το σύνολο σχεδόν του στελεχιακού δυναμικού του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο.

Μου λένε, μας λένε, ότι "το πρέπον" είναι να γίνει πολιτισμένος, σοβαρός πολιτικός διάλογος.

Μου λένε, μας λένε, ότι προέχει η ενότητα.

Απαντάω πως ως πουτάνα σοβαρό και πολιτισμένο διάλογο μπορώ να κάνω μόνο με τις άλλες πουτάνες. Με τους νταβατζήδες δεν γίνεται. Διάλογος πουτάνας – νταβατζή μόνο στις ταινίες υπάρχει. Στην πραγματικότητα, στη ζωή ο νταβατζής δέρνει και η πουτάνα τις τρώει και πουλάει το κορμί της. Αυτή είναι η σχέση και δεν νομίζω να έχει αλλάξει.

Όσο για την ενότητα έμαθα σχετικά νωρίς ότι για να είναι αληθινή και να υπάρχει πρέπει να έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και κατεύθυνση. Αν δεν συμβαίνουν αυτά τα δύο τότε θα πρέπει να ξεχάσουμε τη λέξη ενότητα και να χρησιμοποιήσουμε μια άλλη. Διαλέξτε εσεις μία.

Τα πράγματα επομένως έχουν αγριέψει και ο εμφύλιος είναι ο χειρότερος των πολέμων.

Αποφάσισα να μην είμαι "νηφάλιος" και "λογικός". Αποφάσισα να συμπεριφερθώ με τους κανόνες του αυτονόητου που επικαλείται «ο μελλοντικός ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης», ο megalicious κ. Ευάγγελος Βενιζέλος.

Το αυτονόητο στην περίπτωσή μας, επαναλαμβάνει τα λόγια της Ροζαλίας.

Το αυτονόητο στην περίπτωση μας, θυμίζει, πρέπει να θυμίσει ότι και οι πουτάνες έχουν ψυχή. Και σχεδόν πάντα έχουν αξιοπρέπεια αλλά και όνειρα.

Το αυτονόητο κραυγάζει πως όποιος αφαιρεί τη δυνατότητα από τους άλλους να έχουν τόση δα αξιοπρέπεια θα εισπράξει το απρόβλεπτο. Και θα το εισπράξει βίαια.

Το αυτονόητο τέλος είναι πως δεν φτάνουν υπογραφές καθηγητάδων, δεν φτάνουν βαρύγδουπα και «σεβάσμια» ονόματα, δεν αρκούν κανάλια και εφημερίδες, δεν αρκούν οι υποσχέσεις νίκης και μοιρασιάς των λαφύρων για να μας εξαγοράσετε ή για να μας εκβιάσετε.

Γιατί εμείς μπορεί να πουλάμε φτηνά τη ζωή μας αλλά ποτέ και με κανένα τίμημα την ψυχή μας.

Ακριβώς το αντίθετο από ότι κάνετε εσείς δηλαδή.

Κι αυτό είναι το πλέον αυτονόητο...