ΕΚΛΟΓΟΠΑΡΑΔΟΞΟΛΟΓΙΕΣ

Μερικά πράγματα δυσκολεύομαι να τα καταλάβω. ‘Έχει ασφαλώς να κάνει σε ένα σημαντικό βαθμό με το μέτριο επίπεδο της νοημοσύνης μου. Κυρίως όμως έχει να κάνει με την άρνησή μου να μπω σε ένα διαδεδομένο «παιχνίδι» διαστροφής της πραγματικότητας. Να αναφερθώ σε μερικά παραδείγματα.

Συζητώντας για τις εκλογές:
1) ακούω την άποψη πως η ΝΔ θα κερδίσει οπωσδήποτε τις εκλογές με πολύ μικρή διαφορά. Όταν ζητάω να μου τεκμηριώσουν αυτήν την πεποίθηση η απάντηση που εισπράττω συνήθως είναι: «Δεν έχω πραγματικά στοιχεία, αυτή είναι η αίσθησή μου».
Όταν παρακαλώ να μου κάνουν συγκεκριμένο το ύψος αυτής της «μικρής διαφοράς», απαντούν συνήθως: ο,5% – 1,5%. Ποσοστά δηλαδή πολύ κάτω από το όριο του στατιστικού λάθους που έχουν ΟΛΕΣ οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, για δημοσκοπήσεις μάλιστα με κάλπη και όχι τηλεφωνικές όπου τα όρια είναι πολύ μεγαλύτερα.
Με άλλα λόγια η πρόβλεψη για τη νίκη του ενός ή του άλλου κόμματος 26 μέρες πριν τις εκλογές και μάλιστα με τόσο μικρή διαφορά μόνο στη μεταφυσική μπορεί να στηριχθεί. Εντάξει για να μην είμαστε απόλυτοι ίσως μπορεί να στηριχθεί σε αστρολόγους ή καφετζούδες.

2) κάποιοι φίλοι μου, απογοητευμένοι, δικαιολογημένα, από τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος μου λένε πως οι ίδιοι αρνούνται να συμμετάσχουν στην ιστορία των εκλογών γιατί δεν θέλουν να έχουν καμία ευθύνη για όσα προκύψουν.
Αντιλαμβάνομαι πλήρως και σέβομαι απολύτως το πρώτο σκέλος της δήλωσης παρά την διαφωνία μου. Ωστόσο είναι στον αέρα κυριολεκτικά το δεύτερο μέρος. Ο ισχυρισμός δηλαδή ότι στην εκλογική διαδικασία υπάρχει η δυνατότητα με κάποιον τρόπο να μην έχει κάποιος ευθύνη για το όποιο αποτέλεσμα. Είτε συμμετάσχει κανείς είτε όχι στις εκλογές, στο μέτρο που το όνομά του είναι στους εκλογικούς καταλόγους, δεν μπορεί παρά η στάση του να μετρήσει στο εκλογικό αποτέλεσμα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι αθροίσματα και διαιρέσεις αριθμών. Καταμετρώνται οι επιλογές των παρόντων ασφαλώς αλλά είναι οι απόντες που επίσης καθορίζουν με την απουσία τους την δυνητική διαφοροποίηση ή ενίσχυση του όποιου αποτελέσματος.
Λέω δηλαδή ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει στις 16 Σεπτεμβρίου θα επηρεάσει με θετικό ή αρνητικό τρόπο τη ζωή όλων μας. Η αποχή ή το άκυρο είναι μια πολιτική στάση που έχουμε χρέος να σεβόμαστε ειδικά όταν ο απέχων τεκμηριώνει την πράξη του και το κάνει συνειδητά.
Πρέπει να δεχτεί όμως και να αναλάβει το μέρος της ευθύνης που αναλογεί και σε εκείνον, όπως και σε όλους όσους συμμετείχαν, για ότι προκύψει.

3) « Όλοι το ίδιο είναι.» Μια φράση που περιλαμβάνει αλήθειες, υπερβολές κάποιες φορές, σκοπιμότητες σε κάποιες συγκυρίες όπως η σημερινή. Δέχομαι ως γνήσια την ισοπεδωτική προσέγγιση του συνόλου των κομμάτων που συμμετέχουν στη Βουλή, από ανθρώπους και φορείς που επιλέγουν την συνολική, διαρκή και συνεπή ρήξη με το σύστημα ως έχει. Παραδέχομαι επίσης πως με συγκινεί και με γοητεύει αρκετά αυτή η στάση αν και προσωπικά όχι μόνο δεν έχω τα κότσια για την επαναστατική προοπτική αλλά πολύ περισσότερο δεν μου φαίνεται να υπάρχει στον ορίζοντα τέτοια προοπτική ή τεκμηριωμένος και συνεγερτικός επαναστατικός λόγος ή φορέας.
Ωστόσο αυτό που δεν ανέχομαι, αυτό που μου προκαλεί αναγούλα είναι όταν αυτή τη φράση την αναπαράγουν και την προπαγανδίζουν οι γνωστοί εξωνημένοι δημοσιογράφοι. Εκτελώντας ασφαλώς τις εντολές των αφεντικών τους, ιδιοκτητών των ΜΜΕ. Γιατί το μήνυμα που εκπέμπουν είναι σαφές και κατανοητό: «Μπορεί να μη σας αρέσει, μπορεί να σας προκαλεί οργή η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός αλλά μη μπαίνετε στο κόπο να τον αλλάξετε γιατί ως γνωστόν όλοι ίδιοι είναι…»
Το «όλοι ίδιοι είναι» επαναλαμβάνει συνεχώς, αναφερόμενη στα άλλα κόμματα πλην ΚΚΕ ασφαλώς, η κ. Παπαρήγα. Μόνο που διαχρονικά, πρέπει να θυμηθούν εκεί στο ΚΚΕ, αυτή τους η άποψη μπάζει νερά, πολλά νερά. Όλοι ίδιοι είναι, έλεγε και το 89 μόνο που στην πράξη έκρινε πως κάποιοι ίδιοι είναι λίγο καλύτεροι από τους άλλους ίδιους. Και συνεταιρίστηκε με ότι πιο άθλιο και βρώμικο πολιτικά έχει υπάρξει στην σύγχρονη πολιτική ιστορία, τον Μητσοτάκη. Και έκαναν μαζί κυβέρνηση για να στείλουν στη φυλακή τον Ανδρέα.
Γιατί να μην ισχυριστώ κι εγώ «και οι δύο τους το ίδιο είναι»; Βασιζόμενος μάλιστα σε γεγονότα και όχι σε εικασίες και θεωρητικούς ακροβατισμούς. Γιατί να μην το πω όταν, για να έρθουμε στα πρόσφατα, το ΚΚΕ σκανδαλωδώς απουσίαζε από τις κρίσιμες ψηφοφορίες στη Βουλή για το σκάνδαλο εξαγοράς της «ΓΕΡΜΑΝΟΣ» από τον ΟΤΕ; (Γιατί άραγε;)

Τέλος αν θέλει η κ. Παπαρήγα να μιλάει με αξιοπιστία για το ποιος είναι το ίδιο με ποιόν ας δημοσιοποιήσει όλα τα σχετικά με το εργασιακό καθεστώς στις επιχειρήσεις του κόμματος, ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ, 902, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ κ.λπ. .
Γιατί το να είναι το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είναι ένα πρόβλημα.
Είναι όμως, φοβάμαι, πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα να ταυτίζεται το ΚΚΕ και ο ΣΕΒ στην αντιμετώπιση των εργαζομένων που «έχουν στη δούλεψή τους»…