Δευτέρα, Μαρτίου 26, 2007

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ





Υπάρχουν τα κόμματα με τις σημαίες τους, υπάρχουν οι ομάδες με τα χρώματά τους.

Υπάρχει όμως και κάτι που δεν έχει χρώμα, δεν έχει κόμμα.

Είναι η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ!

Σήμερα το πρωί στα σκαλοπάτια της Βουλής. Αυτή η κοπέλα με τη ντουντούκα, το αγόρι σαστισμένο και η φίλη της.

Να κραυγάζει, και να φωνάζει για το χαμένο δίκιο της. Να καλεί τον πρωθυπουργό και τον υπουργό δικαιοσύνης να ζητήσουν συγγνώμη που την εξαπάτησαν. Να καλεί τους διερχόμενους πολίτες να σταθούν, να ενώσουν τη φωνή τους με τη δική της, με το δίκιο της.

Τρείς άνθρωποι, μια διαδήλωση.
Τρείς άνθρωποι μια συγκλονιστική διαμαρτυρία.

Και οι περαστικοί, εμείς, εγώ, σαν να μη βλέπουν, σαν να μην ακούν.

Πλησίασα και ρώτησα αν μπορώ να φωτογραφίσω. Με κοίταξαν τα πιο απελπισμένα βλέμματα που έχω αντικρύσει. Έγνεψαν ναι.

Κάποιοι θα τους πουν τρελούς.
Κι ίσως έχουν δίκιο.

ΣΕ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙ Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ!

Και δεν υπάρχει πιο ΛΟΓΙΚΟ πράγμα στο κόσμο από την ταύτισή μας με αυτούς τους "τρελούς".

Κάθε αποστασιοποίησή μας είναι ΠΑΡΑΛΟΓΗ αλλά και ΧΥΔΑΙΑ




15 σχόλια:

Ανδρέας Κ είπε...

ok, χαλάρωσε όμως λιγάκι. Όποιος παίρνει την ντουντούκα μπροστά στη Βουλή μπορεί να είναι άξιος συγχαρητηρίων για τα κότσια του και τη λεβεντιά του, αλλά δεν σημαίνει ότι αυτόματα έχει και δίκιο...

ΥΓ δεν ξέρω την περίπτωση ούτε και τον λόγο που φωνάζει η κοπελιά...

alzap είπε...

Λες ε;
Να χαλαρώσουμε...
Ξέρεις γύρω μας, γύρω σου, υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν αυτή τη πολυτέλεια.
Να χαλαρώνουν δηλαδή και να σχολιάζουν.
Ευχαριστώ.

raffinata είπε...

Μα δεν μας λες το λόγο της διαμαρτυρίας τους... ποιο είναι το δίκιο τους...

alzap είπε...

@raffinata:
Γιατί πάλι είμαι εκτός περιβάλλοντος χώρου; Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η κίνηση απελπισίας έχει μεγαλύτερη σημασία από την εξιστόρηση του αιτήματος.
Καλημέρα.

Κωστής Γκορτζής είπε...

ΣΕ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙ Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ!

Συμφωνώ. Και για την 'οπτική γωνία του ποστ'.

Άλλο αν καμιά φορά
ΣΕ ΑΠΕΛΠΙΖΕΙ Η ΤΡΕΛΛΑ! :)

alzap είπε...

@imiaimos:
Σωστά, ίσως η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Καλημέρα.

dimitris-r είπε...

Δεν πιστεύω πως πιάνει κανείς τη ντουντούκα με δίχως λόγο!΄

Εξάλλου και τα μπλογκ μας ...ντουντούκες είναι!

alzap είπε...

@dimitris-r:
Πέστα ρε Δημήτρη, πέστα.

raffinata είπε...

καθείς κι η απελπισία του... μπορεί η απελπισία ενός πενηντάχρονου άνεργου να έχει χρώμα μαύρο κι η απελπισία μιας έφηβης που δεν βρήκε τις μπότες που ήθελε να έχει χρώμα ροζ, αλλά και οι δύο πιστεύουν ότι είναι απελπισμένοι, και οι δύο έχουν το συνταγματικό (!)δικαίωμα της εκφοράς λόγου και εκδήλωσης διαμαρτυρίας, σωστά;
Και δεν θέλω να θεωρηθώ χυδαία αν δεν υποστηρίξω το δίκαιο (κατ' αυτήν)αίτημα της έφηβης...
κι η απελπισία, Αλέκο, είναι υποκειμενική

Χρίστος είπε...

Εγώ πάλι δεν βλέπω - και δεν με αφορά - ο λόγος της διαμαρτυρίας: Είναι 3 άτομα απέναντι στους περαστικούς, στις φραπεδιές, στους αιρετούς μας άρχοντες...
Η απελπισία τους μπορεί να είναι αδικαιολόγητη - ή δικαιολογημένη... από ποιόν?

Ειναι αυτονόητο με ποιούς είμαι...

aqua είπε...

Εμένα πάλι άλλη είναι η απορία μου.
Τους άκουσε κανείς από τους 300?
Ασχολήθηκε κανείς μαζί τους?
Ανεξάρτητα από το δίκαιο ή άδικο της απελπισίας τους .
Αν ήταν τυχεροί και τους έπιασε η κάμερα κάποιου τηλεοπτικού ρεπόρτερ κι αν έκρινε ο δ/ντής ειδήσεων χρήσιμο (?) να τους αφιερώσει ένα λεπτό στο βραδινό δελτίο ΙΣΩΣ ασχοληθεί κάποιος "ευαίσθητος "αρμόδιος.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ!

alzap είπε...

@raffinata:
Καταλαβαίνω τι λες, το κατάλαβα από την πρώτη φορά. Εξακολουθώ να έχω την ίδια άποψη. Την οριοθέτησε με τον καλύτερο τρόπο ο Χρίστος.
Καλησπέρα.

@Χρίστος:
Μάλλον το σχόλιό σου έπρεπε να είναι το ποστ μου!
Καλησπέρα

alzap είπε...

@aqua:
Φοβάμαι πως είναι όπως τα λες.
:-(

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Στο απέναντι πεζοδρόμιο είχαν κατασκηνώσει επί 2+ χρόνια οι επιτυχόντες (αλλά μηδέποτε διορισθέντες) του ΑΕΠ '98. Μέχρι που τους ξήλωσαν εν μια νυκτί επειδή κάποιος ξένος ηγέτης ερχόταν. Όπως εγώ αφήνω τα παπούτσια μου όπου βρω αλλά τα μαζεύω άμαν είναι να έρθει κάνας ξένος στο σπίτι.
Κρίνοντας από τις ηλικίες και το στυλ, μάλλον πρόκειται για μάνα (με το πράσινο), κόρη (με τη ντουντούκα) και μικρό γιό (με την αμηχανία). Αρα, μάλλον η κόρη που μιλάει έχει το πρόβλημα απέναντι του κράτους και την πρωτοβουλία της ντουντούκας. Και την απόγνωση και την τρέλλα. Και τι προκαλεί σήμερα όλα αυτά τα συναισθήματα σε ένα νέο και ωραίο άνθρωπο; Θα 'λεγα η ανεργία...

alzap είπε...

@σκύλος της βάλια κάλντα:
Λες και ήσουν εκεί.
Αυτό αφορούσε η διαμαρτυρία.
την εξαπάτησή της για δουλειά.
Καλησπέρα.