Μ' αφορμή μιαν άλλη συζήτηση, στο μπλογκ μου χθες, έλεγα κάτι πολύ παραπλήσιο... Πως οι ανθρώπινες σχέσεις, δηλαδή, μπορεί να έχουν πολλά και διάφορα ποιοτικά χαρακτηριστικά, και να είναι λειτουργικές στο πλαίσιό τους. Ωστόσο, είναι, τελικά, πεπερασμένες και με ημερομηνία λήξεως, όταν δεν θεμελιώνονται σε συναίσθημα. Πάνω σ' αυτό χτίζοντας, μπορούμε να αναπτύξουμε περισσότερο τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά, να συγκροτούμε ολόκληρη την σχέση πέτρα - πέτρα στον χρόνο και στον χώρο.
4 σχόλια:
Μ' αφορμή μιαν άλλη συζήτηση, στο μπλογκ μου χθες, έλεγα κάτι πολύ παραπλήσιο... Πως οι ανθρώπινες σχέσεις, δηλαδή, μπορεί να έχουν πολλά και διάφορα ποιοτικά χαρακτηριστικά, και να είναι λειτουργικές στο πλαίσιό τους. Ωστόσο, είναι, τελικά, πεπερασμένες και με ημερομηνία λήξεως, όταν δεν θεμελιώνονται σε συναίσθημα. Πάνω σ' αυτό χτίζοντας, μπορούμε να αναπτύξουμε περισσότερο τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά, να συγκροτούμε ολόκληρη την σχέση πέτρα - πέτρα στον χρόνο και στον χώρο.
@asteroid
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω φίλε μου.
:-)
Καλημέρα
Πρόκειται, πραγματικά, για πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Το εντόπισα από μια κριτική στο Βήμα και το βρήκα μέσω Κάουφμαν. Αξίζει τον κόπο.
@advocatus diaboli:
Μάλλον είναι η πρώτη φορά που οι "μικρές" ιστορίες και των δύο πλευρών συνθέτουν τη "μεγάλη" ιστορία.
Δημοσίευση σχολίου