Κυριακή, Μαρτίου 25, 2007

ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ

Παρασκευή πρωί. Γιορτή στο σχολείο της κόρης μου για την εθνική επέτειο. Δεν τις χάνω αυτές τις γιορτές. Ο λόγος είναι ότι αν δεν πάω, η μικρή προτιμά να κοιμηθεί ή να παίξει. Βαριέται και αδιαφορεί πλήρως.

Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να τις εμφυσήσω τα πατριωτικά και εθνικοανεξαρτησιακά μου ιδεώδη αλλά το αποτέλεσμα είναι μάλλον απογοητευτικό. Το ίδιο συμβαίνει με τις απόπειρες μου για τα σοσιαλιστικά ιδεώδη. Με κοιτάει με κείνο το βλέμμα που κινείται ανάμεσα στην απορία, τη λύπηση και τη συγκατάβαση.
Μετά σου λένε για DNA και τρίχες κατσαρές.
Έχω παραιτηθεί επομένως και το μόνο που κάνω πλέον είναι να παρακολουθώ τις διεργασίες που συντελούνται μέσα της, και να συζητάω τέτοια θέματα μόνο όταν με ρωτάει.

Η φετινή γιορτή ήταν μια από τα ίδια. Η γνωστή μανιέρα. Μόνο που συμπληρώθηκε στο τέλος με το δεκάλεπτο (!!!) μήνυμα της Υπουργού κ. Γιαννάκου που ανέγνωσε η Διευθύντρια…

Η έκπληξη ήρθε από αλλού. Από τον δάσκαλο της μουσικής.
Μου είπε η μικρή πως στο μάθημα της μουσικής, πριν δύο ημέρες, ο δάσκαλος τους έβαλε να ακούσουν παραδοσιακή ελληνική μουσική. Κι αμέσως μετά τουρκική παραδοσιακή μουσική. Και καπάκι, ισπανική παραδοσιακή μουσική. Μου εξηγούσε για αρκετή ώρα για τις ομοιότητες και τη δυσκολία να ξεχωρίσεις τις μουσικές.
Κι αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τις μουσικές των λαών πως μπορείς να ξεχωρίσεις τους λαούς;

Πολλές φορές δεν μπορείς και τις περισσότερες φορές δεν πρέπει, απάντησα.

Δεν μπορώ να μη σκέφτομαι συνεχώς ωστόσο πως χάρις σε αυτόν το δάσκαλο, η μικρή μου κατάλαβε πολύ γρήγορα αυτό που εγώ συνειδητοποίησα πολύ μεγάλος...


Υ.Γ. Πατώντας στο ραδιοφωνάκι ακούστε Ross Daly και Σπυριδούλα Τουτουδάκη στο "Πίνω κρασί και δεν μεθώ"

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έτσι είναι, η μουσική χρησιμοποιήθηκε πάντοτε ως η νομιμότερη οδός για να μιλήσει κάποιος γι'αυτά. Τόσο πιο πολύ, όσο τα "αυτά" ήταν παράνομα. Απ'τα τραγούδια αφαιρέθηκαν τα λόγια, για να μήν μπορεί η γλώσσα να μιλήσει. Εμεναν όμως η μουσική και τα όργανα.
Το σπουδαίο είναι που βρήκε ο δάσκαλος το δρόμο το "μαγικό".

alzap είπε...

@ l'enfant de la haute mer:
Μαγικό αλλά και τόσο αληθινό το σχόλιο σου.
Ευχαριστώ.
Να είσαι καλά.

An-Lu είπε...

Ευτυχώς που "σκοντάφτουμε" σε Δασκάλους από καιρού εις καιρόν... ;-)

alzap είπε...

@an-lu:
Ευτυχως δεν λες τίποτα!
:-))

Ανώνυμος είπε...

Ωραίος ο Δάσκαλος! Άξιος σεβασμού!

alzap είπε...

@mpampakis:
Ακριβώς!
Καλημέρα.
:-)

aqua είπε...

Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι να δικαιώνουν τον ρόλο τους.
Φοβάμαι όμως πως είναι ελάχιστοι.
Κι όσο για την απόπειρά σου να της εμφυσήσεις σοσαλιαστικά ιδεώδη ,δεν διαφωνώ,το έκανα κι εγω.
Μόνο που με κόλλησαν στον τοίχο όταν μου ζήτησαν ζωντανά παραδείγματα.
Καλό Βράδυ.

alzap είπε...

@aqua:
Αστα να πάνε, ταπετσαρίες τοίχου έχουμε γίνει!
:-))

Χρίστος είπε...

Καλησπέρα!
Ελα ντέ?
Και γιατί να πρέπει να τους ξεχωρίσεις??
Ποιός κερδίζει από αυτό? (η ένδοξη μας πατρίδα και ιστορία κλπ κλπ)??

"πως να κρυφτείς απ'τα παιδιά,
έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα
και μας κοιτάζουν με μάτια σαν αυτά
όταν γυρνώ μεσα στην πόλη.."

Καλησπέρα!

alzap είπε...

Πολύ σωστά.
Καλησπέρα Χρίστο.
:-)