Τετάρτη, Μαρτίου 07, 2007

Η ΨΙΛΙΚΑΤΖΟΥ (Κωνσταντίνα Δελημήτρου)


Δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να ευχηθώ σε αυτό το κορίτσι για το βιβλίο του που θα ταξιδέψει την ερχόμενη Δευτέρα στα βιβλιοπωλεία.

Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω πόση σημασία έχει η επιτυχία του βιβλίου με την έννοια του αριθμού των πωλήσεων.

Νομίζω ότι έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία η χαρά που δίνει το γεγονός.
Σε εκείνη και σε όσους την αγαπούν.

Νομίζω ότι έχει τη μεγαλύτερη δυνατή σημασία το γεγονός ότι όσοι το διαβάσουν θα καταλάβουν ότι η ζωή δεν είναι πάντα πλαστική.
Ότι υπάρχει πολύ αλήθεια γύρω μας.
Ότι υπάρχουν άνθρωποι σαν την ψιλικατζού που καταγράφουν την αλήθεια.
Ότι αυτό το κορίτσι όταν οι περισσότεροι από μας αναλωνόμαστε σε υπεκφυγές και
δημόσιες σχέσεις, κοιτάζει τη ζωή ευθεία στα μάτια με πάθος, χωρίς φόβο, με αγωνία, με ελπίδα.


Καλοτάξιδη μικρή μου.

Δεν βρίσκω άλλο τρόπο, παρά να σου ευχηθώ με Φλέρυ Νταντωνάκη και Bob Dylan


8 σχόλια:

dimitris-r είπε...

Καλά πρώτα-πρώτα φοβερό εξώφυλλο κι ύστερα να σου πω πως χάρηκα που βγάζει βιβλίο η συγκεκριμένη μπλόγκερ. Ξεχωριστή περίπτωση κι εύχομαι -τί εύχομαι σίγουρος είμαι-δεν είναι μια απλή μεταφορά των ποστς σε βιβλίο.
Εύχομαι να αγαπηθεί κι από το νέο της κοινό.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Το δικό της είναι ένα από τα πολύ λίγα blogs, του οποίου τα κείμενα μπορούν να περάσουν σε βιβλίο, να αντέξουν, δηλαδή, στον χρόνο!..
Είμαι κι εγώ σίγουρος πως, τώρα που θα ξανοιχτεί μεσοπέλαγα, θα ξεπεράσει κατά πολύ το κοινό των blogs!..

Orelia είπε...

αυτην τη μικρη την γνωρισα με αφορμη εσενα, σε ενα ποστ σου που, θελοντας να δειξεις πως τα πραγματα μπορουν ναναι κι αλλιως απο οτι τα περιεγραφαν καποιοι στο διπλανο σε σενα τραπεζακι, παρεπεμπες σε συγκεκριμενο ποστ της

απο τοτε, καθε φορα που την διαβαζα, διεπιστωνα την ικανοτητα της να βλεπει τα πραγματα με τροπο οπως τον περιγραφεις
χωρις να ειμαι ειδικη, τα γραπτα της μου θυμιζουν χρονογραφηματα

μου αρεσει και μενα η γραφη της κι επειδη, κι εγω πιστευω πως σημασια εχει η χαρα... να της ευχηθω, καλοτυχη ναναι και σε τουτη τη διαδρομη της
(αν και, μαλλον στην ιδια πρεπει να το πω! :) )

Ανώνυμος είπε...

Ουφ ρε παιδιά, ουφ! Δεν μπορώ να πάρω ανάσα αυτές τις μέρες, ανεβάζω πυρετό κάθε τρεις και λίγο και έχω ένα στομάχι τούμπα.

Αλέκο μου, από κοντά. Μόνο από κοντά μπορώ να σε σφίξω τόσο γερά για να καταλάβεις πόσο ευγνώμων νοιώθω. Είσαι φοβερός άνθρωπος. :)

alzap είπε...

Φίλοι μου συμπαθάτε με, αλλά ο λόγος που δεν απαντάω στα σχόλιά σας δεν είναι η βαριεστημάρα. Δεν σνομπάρω.

Απλώς δεν έχω να προσθέσω ή να αφαιρέσω κάτι.
:-)

Σας ευχαριστώ.

Orelia είπε...

χμ! πως να στο πω;
τα "παιδια" της γειτονιας ξεκινησαν ενα νεο παιχνιδι
-λ ε ξ ε ι ς-
δες την προ(σ)κληση και αν εχεις κεφι, συμμετεχεις
οι λεξειςπου εβαλα αφορουν τα προσωπα που καλεσα με καποιο τροπο
θα καταλαβεις κι ελπιζω να γελασεις..
καλο βραδυ Αλεκο

alzap είπε...

@orelia:
οκ. δες στα comments ΣΟΥ
:-)

Orelia είπε...

ατεχνη στα παιχνιδια γμτ και ξεχασα να πω τους ορους...! :))
μια χαρα ομως, ε;;
ευχαριστω!
πολυ μεσιε "υποκινητα"!
καλημερα και καλη βδομαδα να εχεις!