ΕΙΝΑΙ Ο κ. ΣΗΜΙΤΗΣ ΧΡΥΣΟΨΑΡΟ;

Η παρουσία του Κώστα Σημίτη και η ομιλία του με θέμα «Η Δημοκρατία σε κρίση;», προκάλεσε πολλές συζητήσεις. Τόσο για το περιεχόμενο όσο και για τις σκοπιμότητες που προκάλεσαν αυτή την πολιτική κίνηση.

Στέκομαι πρώτα στο περιεχόμενο της ομιλίας. Είναι εντυπωσιακό πως μια συρραφή αυτονόητων γενικολογιών και επιμελώς καλλωπισμένων συντηρητικών απόψεων μπορούν να στοιχειοθετήσουν πολιτική παρέμβαση…

Διαβάστε την τοποθέτηση του κ. Σημίτη. Αλλάξτε τον ομιλητή και κάποιες φράσεις κλειδιά και θα δείτε ότι θα μπορούσε να είναι ομιλία του κ.Λούλη ή του κ.Σουφλιά. Να το πω διαφορετικά. Ο κ. Σημίτης μας είπε ότι η δική του αριθμολαγνεία και διαχειριστική λογική συνιστούν όραμα που μπορεί να συνεγείρει την Ελληνική κοινωνία. Σε αντίθεση, φαντάζομαι ότι υπονοεί, με την βίαιη, απρογραμμάτιστη και υποχείρια στα μεγάλα συμφέροντα, αριθμολαγνεία και διαχείριση από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Παρατηρήστε τον τρόπο που γίνεται αναφορά στις κοινωνικές ομάδες και τάξεις. Δείτε τις λέξεις που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τη συμπεριφορά και τις διεκδικήσεις των εργατών, των υπαλλήλων των ασθενέστερων δηλαδή κοινωνικών στρωμάτων.

Ο κ. Σημίτης περιγράφει μια κοινωνική πραγματικότητα και αποδίδει ευθύνες δεξιά και αριστερά για τις διαπιστωμένες αδυναμίες της.

Ο κ. Σημίτης συμπεριφέρεται ως χρυσόψαρο. Παριστάνει δηλαδή ότι έχει μνήμη μόλις τριών δευτερολέπτων. Γνωρίζει πολλά για τη σημερινή πραγματικότητα, δεν θυμάται τίποτα απολύτως για τη δική του πολυετή παρουσία στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αλλά και της χώρας.

Εξετάζοντας την σκοπιμότητα αυτής της παρέμβασης και όσων προγραμματισμένα ακολουθούν, η εικόνα κατά τη γνώμη μου ξεκαθαρίζει.
Ο Κώστας Σημίτης και συν αυτώ εκσυγχρονιστές θεωρούν ότι δεν ολοκλήρωσαν το έργο τους. Πιστεύουν ότι το εγχείρημα του εκσυγχρονισμού διεκόπη στην πιο κρίσιμη φάση του και οφείλουν να το επαναφέρουν στην ημερήσια διάταξη με κάθε τρόπο.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται πολιτικός φορέας. Πρέπει επομένως να επανακτηθεί ο πλήρης έλεγχος του ΠΑΣΟΚ, μια ήττα στις επόμενες εκλογές θα βόλευε, ή αν αυτό δεν είναι εφικτό η δημιουργία ενός νέου κόμματος με τη σύμπραξη υγιών εκσυγχρονιστικών δυνάμεων από τη Ν.Δ και τον Συνασπισμό. Τόσο απλά και τόσο αναγκαία όπως, να είστε σίγουροι, κάποια στιγμή θα μας αναλύσει και εξηγήσει ο κ. Πρετεντέρης.

Ο Κώστας Σημίτης και οι φίλοι του δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι αυτό ακριβώς το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα είναι που κατακερμάτισε τον κοινωνικό ιστό, που ανέδειξε τα πλέον συντηρητικά ανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας, που έδωσε τη χαριστική βολή στις ήδη θνησιγενείς πολιτικές διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ, που ενοχοποίησε ως παλιομοδίτικη και ξεπερασμένη την όποια απόπειρα παρέμβασης των πολιτών και των εργαζομένων στις εξελίξεις.
Το εκσυγχρονιστικό όραμα ήταν και παραμένει το τυρί στη φάκα της Νέας Δημοκρατίας.

Σέβομαι και ακούω με προσοχή, με ανατριχίλα πότε-πότε, τις απόψεις των εκσυγχρονιστών. Χαίρομαι επίσης που δραστηριοποιούνται με τον τρόπο αυτό και γίνονται περισσότερο ορατές οι προθέσεις και οι σκοπιμότητες.

Κι αυτό γιατί μου θυμίζει έντονα και επιτακτικά τις υποχρεώσεις μου.
Να ξεκαθαρίσω δηλαδή αν έχει νόημα η πολιτική τοποθέτηση και ενεργοποίηση μου. Αν πρέπει να υπάρξει μια πολιτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ, της κεντροαριστεράς που θα εκφράζει και θα ικανοποιεί με ξεκάθαρο και συγκεκριμένο τρόπο τις ανάγκες και τα όνειρα των εργαζόμενων.

Τα έχω ξεκαθαρίσει δηλαδή στο μυαλό μου αλλά θεωρώ ότι έστω κι αργά πρέπει να υπάρξει και η αντίστοιχη πολιτική πράξη.


Υ.Γ Αφιερωμένο στον σύντροφο, φίλο και αδελφό Τάκη που όλο θαυμάζει και θαυμάζει και θαυμάζει...


Ακούστε πατώντας εδώ