Τρίτη, Φεβρουαρίου 10, 2009

ΟΤΑΝ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ...





Δεν είμαι σε καμιά περίπτωση αυτός που κάποιοι θα χαρακτήριζαν "θεατρόφιλο". Δεν είμαι άνθρωπος «των γραμμάτων και των τεχνών». Δεν είμαι διανοούμενος.

Έζησα όμως μια παράσταση και θα σας πω τι είναι θέατρο.

Θέατρο είναι ο χώρος. Θέατρο είναι οι άνθρωποι. Θέατρο είναι οι μνήμες. Θέατρο είναι το μέλλον που αυτές οι μνήμες προδιαγράφουν. Θέατρο είναι ο λόγος. Θέατρο είναι όσα ειπώθηκαν, όσα υπονοούνται και ίσως δεν ειπωθούν ποτέ. Θέατρο είναι οι σιωπές. Θέατρο είναι η συγκίνηση που γεννάει.
Θέατρο είναι όταν περνάνε δύο και τρεις μέρες από την παράσταση κι αυτή ακόμα στριφογυρνάει μέσα σου και σε βασανίζει, ανήμπορη να κατασταλάξει , αναποφάσιστη αν πρέπει να μείνει ή να φύγει.

Θέατρο είναι αυτό που συμβαίνει στην Κοραή 4, στο κέντρο της Αθήνας, είκοσι τόσα μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης.

Αληθινό θέατρο είναι αυτό που δεν μπορεί να περιγραφεί. Γιατί αυτό που ένοιωσες μένει να το ανακαλύψεις.

Αληθινό θέατρο είναι εκείνο που ξέρεις ότι είναι ο ιδανικός τρόπος να μιλήσεις σε όσους αγαπάς, στο παιδί σου, στον εαυτό σου.

Αληθινό θέατρο είναι όσα νοιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας μα δεν ξέρω πως.

Αληθινό θέατρο είναι η παράσταση «ΚΟΡΑΗ 4 – ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΣ ΧΩΡΟΣ»

Στους ανθρώπους που αγαπώ και νοιάζομαι, αλλά όχι μόνο, απευθύνομαι:
ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ!
Μέχρι τις 7 Απρίλη έχετε την ευκαιρία.





ΥΓ1: Νοιώθω ευτυχής που μοιράστηκα αυτή την εμπειρία με τον Αντώνη Καρρά, στο "ίδιο έργο θεατές"

ΥΓ2: Τέσσερις φορές, απο τη Δευτέρα που είδα το έργο, αποπειράθηκα να γράψω αυτό το ποστ προσπαθώντας να μιλήσω σε σας και σε μένα γι΄αυτή τη θεατρική παράσταση. Δεν τα κατάφερα και αρκέστηκα στα παραπάνω. Συγχωρέστε με.

7 σχόλια:

alzap είπε...

@orelia:
Ασε τα χαμόγελα και πήγαινε να δεις το έργο!
:-)

Ανώνυμος είπε...

Αλέκο, επίσης ωραία παράσταση: Η επιστροφή της γηραιάς κυρίας. Με Αρβανίτη, Φέρτη, κ.λπ. Πώς οι εξουσίες, οικονιμική-πολιτική-πνευματική εξαθλιώνουν και δολοφονούν τους ανθρώπους.

alzap είπε...

Ευχαριστώ για την επισήμανση Δημήτρη.
Να είσαι καλά.

Orelia είπε...

διαταγη, συντροφε;;;;
:))

alzap είπε...

Βεβαίως, βεβαίως συντρόφισσα...
:-))

Orelia είπε...

:))

τα χαμογελα ηταν, πρωτιστως, για την ευαισθητη πλευρα σου την οποια, οταν αποκαλυπτεις, φυλαω ως σημειο συναντησης επαναστατικης
πως με κατανοεις ελπιζω... :))
αυτο που καποτε λεγαμε: επαναστατικη αισιοδοξια και δε ξερω που το αφησαμε και ξεχαστηκε...

στο συνεδριο σας ηρθα -
στης εξωκοινοβουλευτικης αριστερας τις προαλλες, βρεθηκα -
ωρα μου να παω και στου Συν -
δε νομιζεις;

θα εχεις ανταποκριση, με τον δικο μου τροπο βεβαιως, οπως εκανα για το δικο σας και των υπολοιπων

καλη ημερα ναχεις βρε :)

Orelia είπε...

παρεπιπτοντως
αν καποτε εχεις χρονο και διαθεση, δες αυτα:
http://filoumena.blogspot.com/2009/02/blog-post_08.html
http://filoumena.blogspot.com/2009/02/blog-post.html
μπορει και να τα απολαυσεις.. :)