ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ "ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΙΣΜΟ"

Η Συνδιάσκεψη τελείωσε. Η εικόνα φαίνεται να ξεκαθαρίζει.

Ήμουν εκεί, συνειδητά διάλεξα θέση στην κερκίδα, η κερκίδα είναι η θέση για τους φίλαθλους, τους χούλιγκαν. Φώναξα με πάθος, χειροκρότησα φανατικά, θύμωσα, γέλασα, κάποιες στιγμές έβρισα.

Κάποιοι μου είπαν ότι τα έχασαν.
Δεν καταλαβαίνουν την συμπεριφορά μου. Εγώ από την άλλη τους καταλαβαίνω. Έχουμε γεμίσει τη ζωή μας στερεότυπα. Για το τί είναι πολιτική, τί είναι διάλογος, τί είναι σε τελική ανάλυση πολιτική σύγκρουση. Ό,τι είναι έξω από το στερεότυπο είναι ακατανόητο.

Μου λένε πως κάτι δεν πάει καλά, πως είναι αδύνατον άνθρωποι μεγάλοι στην ηλικία, με κάποια συγκρότηση και ενδεχομένως ευαισθησίες, να συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο. Μου λένε πως στα γήπεδα θα ήμουνα αυθεντικός χουλιγκάνος, πως τα στελέχη, πως οι αριστεροί άνθρωποι έχουν άλλη εικόνα.

Διαφωνώ απολύτως. Ακόμα περισσότερο θα πω πως αυτή η συμπεριφορά μου είναι επιλογή, δεν παρασύρθηκα. Και ο λόγος είναι απλός. Δεν είναι μόνο κάτι που δεν πάει καλά, είναι πολλά που δεν πάνε καλά.

Θεωρούσα πάντα και θεωρώ τον εαυτό μου αναλώσιμο, λίπασμα, για ότι πιστεύω και ονειρεύομαι. Αδιαφορώ για την εικόνα μου. Δεν θέλω να είμαι στέλεχος, παράγοντας.

Πιστεύω, και όσο περνάνε τα χρόνια εδραιώνεται αυτή μου η πεποίθηση, πως η αυθόρμητη συμπεριφορά είναι η πλέον συνειδητή και αληθινή συμπεριφορά.

Το 85% από τα 600 περίπου βιβλία στην βιβλιοθήκη μου έχουν διαβαστεί στο πέρασμα των χρόνων επιμελώς και παθιασμένα. Το σύνολο σχεδόν αφορούν στις κοινωνικές εξελίξεις και ανατροπές, στην αριστερά, στα κινήματα, στην ιστορία. Αναφέρομαι στα βιβλία αυτά και το περιεχόμενό τους για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο.
Γιατί πρέπει να γίνει κατανοητό πως έρχονται στιγμές στη ζωή μας που άνθρωποι που δεν έχουν διαβάσει κανένα βιβλίο και άνθρωποι που έχουν διαβάσει πολλά, ταυτίζονται και δρουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Η έννοια της συγκρότησης έχει νόημα στο μέτρο που είναι γνήσια και όχι δήθεν. Και η δική μου εμπειρία λέει πως στην συγκρότηση φτάνει κανείς με πολλούς τρόπους. Και πως η ανάγνωση πολλών βιβλίων, η παρακολούθηση διαλέξεων δεν είναι ο μόνος δρόμος.

Τις πρώτες μέρες μετά τις 16 Σεπτεμβρίου όταν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν μια υπεροχή του Βενιζέλου της τάξης του 70%, όταν στην Χαριλάου Τρικούπη είχε μείνει σχεδόν μόνος του ο Παπανδρέου με τον καφετζή, το μήνυμα από την πλευρά του "μελλοντικού ηγέτη" ήταν σαφές και άμεσο.

"Ελάτε μαζί μας, είμαστε οι πολλοί, θα κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές, ελάτε μαζί μας τώρα γιατί διαφορετικά δεν έχετε μέλλον, το κόμμα το πήραμε."

Πως απαντάς σε αυτές τις περιπτώσεις;
Με ποιήματα του Λειβαδίτη; Με τσιτάτα του Γκραμσι; Με την 5η Σύνοδο της Κ.Ε του ΠΑΣΟΚ;

Η άποψη μου είναι πως απαντάς με έναν και μόνο τρόπο.

" Τ΄αρχίδια μου θα πάρετε, το ΠΑΣΟΚ στον Πρετεντέρη και στο Μπακατσέλο δεν πρόκειται να πάει."

Και ασφαλώς θεωρώ ότι αυτή η απάντηση συνοψίζει με απόλυτο τρόπο το σύνολο, της σχετικής με παρόμοιες καταστάσεις, βιβλιογραφίας για την αριστερά τα τελευταία 50 χρόνια.

Έχει ειπωθεί πολλές φορές και είναι αλήθεια πως ο εμφύλιος είναι η χειρότερη, η πλέον βάρβαρη εκδοχή πολέμου. Για τους παρατηρητές έξω από το ΠΑΣΟΚ είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθήσουν και να κατανοήσουν την ένταση και το πάθος. Πιστεύουν πως το διακύβευμα είναι οι καρέκλες και ο τρόπος που αυτές μοιράζονται.
Είναι λάθος.
Μου θυμίζει την έκπληξη που έχουμε όλοι μας όταν μαθαίνουμε για άγρια φονικά που γίνονται για ασήμαντες, υποθέτουμε, αφορμές. Πότε λίγα μέτρα γη, πότε μια παραγγελιά, πότε ένα λοξό βλέμμα ή μια λάθος κουβέντα. Ξέρουμε όμως μέσα μας ότι αυτά ήταν η επιφάνεια, οι αφορμές, ξέρουμε πως οι αιτίες ήταν άλλες για χρόνια σωρευμένες.

Αυτές οι 50 μέρες ήταν επώδυνες γεμάτες συγκρούσεις. Σε αυτές τις 50 μέρες σχέσεις και φιλίες χρόνων δοκιμάστηκαν ή και διαλύθηκαν.

Όλες αυτές τις μέρες κάνω ότι μπορώ για να είμαι αλληλέγγυος με αυτούς τους ανθρώπους που βλέπετε στην φωτογραφία. Για να κρατηθεί ζωντανή, για να μην ξεπουληθεί οριστικά και για πάντα η ελπίδα τους.





Και η δική μου...




ΥΓ Δεν πρόλαβε να σηκωθεί το ποστ και μου τηλέφώνησε άσπονδος φίλος για να μου πεί πως το μόνο που του άρεσε ήταν αυτό για το "λίπασμα". Έτσι λέει με ονειρεύεται και όσο πιο γρήγορα γίνει τόσο το καλύτερο για όλους.
:-)
Θα περιμένεις πολύ καιρό Γιώργο.

Απο την άλλη μεριά, εσεις οι ελάχιστοι που σκοπεύετε να παραστείτε στην κηδεία μου, προσπαθήστε να μάθετε το "ΠΡΩΙΝΟ ΤΣΙΓΑΡΟ" για να το τραγουδησετε. Είναι το τραγούδι που θέλω να πάρω μαζί μου.