ΒΙΒΛΙΩΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ - ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ

Σε παρουσιάσεις βιβλίων πηγαίνω σπάνια. Δεν παρακολουθώ, άρα δεν παίρνω είδηση, πότε γίνονται και που. Πρέπει κάποιος γνωστός ή φίλος να εμπλέκεται στη διαδικασία για να με ειδοποιήσουν και να πάω.

Χθες παλιός φίλος, φίλος δεκαετιών, εκδότης, παρουσίαζε στον ΙΑΝΟ τρεις καινούργιες εκδόσεις του. Γνωρίζοντας την εξαιρετική ποιότητα των εκδόσεών του, αλλά και με οδηγό την επιθυμία να τον δω μετά από καιρό, ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση.

Τελικά έφυγα, για μια ακόμα φορά, μπερδεμένος. Όχι για τα καινούργια βιβλία, αλλά για το σκοπό και τον τρόπο «παρουσίασης». Γιατί γίνονται, σε ποιους απευθύνονται, με ποια κριτήρια επιλέγονται οι συμμετέχοντες στην παρουσίαση;
Ποιο είναι το κέρδος από αυτή τη διαδικασία;

Δεν ξέρω την απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα, δεν είμαι ειδικός. Δεν είμαι καν στο χώρο του βιβλίου με οποιαδήποτε ιδιότητα πλην αυτής του αναγνώστη. Επομένως μπορεί οι σκέψεις που κάνω, και τα συμπεράσματα που βγάζω, να είναι αυθαίρετα.

Αλλά:

Ο ένας εκ των συμμετεχόντων στην παρουσίαση, είχε γράψει ένα πολυσέλιδο κείμενο και το διάβαζε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που θα διάβαζε, πάρα πολλά χρόνια πριν, την τιμωρία που του έβαζε η δασκάλα στην Γ΄Δημοτικού. Ηταν δυνατή η παρακολούθηση της «ομιλίας» του μόνο το πρώτο τρίλεπτο. Μετά νόμιζες ότι βρισκόσουν στον ηλεκτρικό και άκουγες το επαναλαμβανόμενο και χαρακτηριστικό ήχο των τροχών πάνω στις ράγες.

Ο άλλος, καθηγητής μάλιστα σε ανώτατη σχολή, πολύ νεώτερος αλλά και παθιασμένος για όσα έλεγε, μας έστειλε. Στο άγνωστο. Γιατί αποφάσισε ότι έπρεπε να επαναλάβει τις σκέψεις που κάνει με τον εαυτό του, σε όλους μας συμβαίνει, όταν πιστεύει ότι όλα είναι μάταια ή ότι κανείς δεν μπορεί να τον καταλάβει.
Τα σημειώματα του συντρόφου Βέλτσου στα ΝΕΑ τα θυμάστε; ( Που είναι άραγε αυτή η ψυχή;) Ένα τέτοιο πράγμα αλλά στο προφορικό.


Οι δύο άλλοι παρουσιαστές κάπως βατοί, εξήγησαν λίγο περί τίνος πρόκειται. Πήραμε μια ιδέα γιατί κάποιοι συνάνθρωποι μας μπήκαν στον κόπο να γράψουν, να επιμεληθούν, να εκδώσουν ένα βιβλίο. Μας εξήγησαν γιατί ενδεχομένως είναι χρήσιμο να το διαβάσουμε.


Ηταν όμως αργά.
Πολύ αργά γιατί είχε προηγηθεί η δημόσια εκτέλεση του όποιου ενδιαφέροντος.

Οι μισοί παρευρισκόμενοι κοιτούσαν προς τη πόρτα, ΠΑΝΤΑ σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μακριά, ή έκαναν χαλαρωτικό μασάζ στα ποτήρια που είχαν μπροστά τους. Ανακάλυψα και έναν εφευρετικό τύπο. Είχε βάλει ανάμεσα στα πόδια του το κινητό του με το φωτάκι ης οθόνης ανοιχτό. Έτσι που τον έβλεπα με σκυμμένο το κεφάλι έλεγα ότι ανταλλάσσει επείγοντα SMS με γκόμενες ή συνεργάτες. Παρατηρώντας με μεγαλύτερη προσοχή κατάλαβα το κόλπο. ΚΟΙΜΟΤΑΝ.

Στην παρέα που παρακολουθήσαμε την «παρουσίαση» βρίσκονταν κανονικοί άνθρωποι. Δεν είναι «διανοούμενοι», «βιβλιομαζόχες» ή τρελαμένοι για να χαιρετίσουν δια χειραψίας ανθρώπους του «πνεύματος».
Διαβάζουν βιβλία όταν θεωρούν ότι το θέμα και η γραφή έχουν ενδιαφέρον και τους συγκινούν.

( Οι περισσότεροι τουλάχιστον. Γιατί ένας από την παρέα, όταν ήρθε φίλος λίγο καθυστερημένος κρατώντας αθλητική εφημερίδα, το θεώρησε «ντροπή» και έσπευσε να θάψει το έντυπο κάτω από τις καρέκλες. Δεν λέω ποιος είναι ο «προσβεβλημένος» από τη θέα της αθλητικής εφημερίδας διανοούμενος, γιατί τον ξέρετε και θα γίνουμε κώλος. :-))
Θα έλεγα πολύ ευχαρίστως ποιος είναι ο φίλος που συμπεριφέρθηκε σαν κανονικός, ακομπλεξάριστος, άνθρωπος και ήρθε με την εφημερίδα που διάβαζε πριν λίγο. Δεν το κάνω γιατί έτσι ενδεχομένως καρφωθεί ο θιγμένος.
Αξίζει να σημειώσω επίσης για τον κάτοχο της αθλητικής εφημερίδας, δεν λέω ποιας γιατί θα γίνουμε πάλι κωλος, ότι ήταν εκείνος από την παρέα που φεύγοντας αγόρασε μερικά βιβλία ξέροντας γιατί το κάνει. )

Εγώ με το φίλο μου τον εκδότη τα είπαμε λίγο μετά την εκδήλωση. Είπαμε αρκετά, είπαμε και για τις παρουσιάσεις. Με κοίταξε με εκείνο το βλέμμα της κατανόησης, ξέρετε ποιο, με γέμισε φιλιά και αγκαλιές. Έμεινα όμως με τη βεβαιότητα ότι και την επόμενη φορά το ίδιο θα γίνει.

Σκέπτομαι όμως ότι αν ξαναπάω κι ακούσω πάλι τις ρόδες του ηλεκτρικού πάνω στις ράγες, να φωνάζω κάθε τόσο: «ΠΕΥΚΑΚΙΑ» και μετά από λίγο, «ΑΝΩ ΠΑΤΗΣΙΑ», και μετά «ΒΙΚΤΩΡΙΑ» κοκ



ΥΓ Το τραγούδι "Ανθρωπο μονάχοι" που ακούτε μου χάρισε ο/η τεχνικός σύμβουλος του μπλογκακίου. Τον/την ευχαριστώ για τη βοήθεια αλλά και για το τραγούδι. Πολύ περισσότερο για το τραγούδι :-) .

UPDATE: Μετά τα λίγα Γαλλικά που γράφτηκαν, σκέφτηκα ότι και το άσμα οφείλει να ακούγεται εις την Γαλλικήν.