ΜΑΗΣ ΤΟΥ 68 ;

Γέμισαν αναλύσεις πάλι οι εφημερίδες.
Αφορμή οι αντιδράσεις στη Γαλλία για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης.

Βαθυστόχαστοι και "έγκυροι" αναρωτιούνται μήπως έρχεται ένας νέος Μάης του 68. Διαβάζουν τις Γαλλικές εφημερίδες, τις ανταποκρίσεις των διεθνών πρακτορείων, προσηλώνονται στο χαζοκούτι να δουν τις ειδήσεις, για να μπορούν να γράψουν για το νέο Μάη που έρχεται. Οι γελοίοι!
Σαράντα χρόνια πέρασαν και στο διάστημα αυτό η Γαλλία έχει ζήσει δεκάδες κοινωνικές εξεγέρσεις, και κάθε φορά το ίδιο βιολί: Μήπως πρόκειται για ένα νέο Μάη του 68;

Γιατί όμως το κάνουν;
1) Γιατί κάποιος τους είπε ότι είναι σοφιστικέ να κάνεις ότι ξέρεις για το Μάη του 68.
2) Γιατί θέλει κούραση και ίσως μυαλό, και οπωσδήποτε λιγάκι ευαισθησία για να ακούς και να παρακολουθείς τη ζωή και τις εξελίξεις γύρω σου. Κι αν βαριέσαι και είσαι αναίσθητος, μοναδική σου λύση μένει η ξεπατικοτούρα του χτες.
3) Γιατί κάποια από τα αφεντικά τους που βρίσκονται στα πρώτα ή στα δεύτερα -ηντα της ζωής τους, έχουν ονειρώξεις με το Μάη. Βλέπετε όταν συνέβαινε η εξέγερση το 68, αυτοί αναρωτιόντουσαν μήπως αναβιώνει η Κομμούνα στο Παρίσι και κατήγγειλαν τους"αλήτες" που "δεν ξέρουν τι θέλουν", τα "κωλόπαιδα" που ξεπερνάνε τα όρια και δεν υπακούoυν στο κόμμα.
4) Γιατί ξέρουν ότι κάποιοι θα φοβηθούν και φόβος πουλάει. Αίμα, σπέρμα, ψέμμα είναι το τρίπτυχο που τους προσανατολίζει.

Ο Μάρτιος του 2006 , (όπως ο κάθε μήνας, εβδομάδα, μέρα, ώρα, στιγμή), είναι μοναδικός. Έχει τις δικές του ανάγκες, τα δικά του αδιέξοδα και απελπισία, έχει τα δικά του όνειρα. Κυρίως όμως έχει τους δικούς του ανθρώπους, τα δικά του παιδιά.
Αυτά τα παιδιά λεβέντες μου, που συχνά κατηγορείτε ως απολίτικα, βαρεμένα, ευνουχισμένα στον ωχαδελφισμό τους, λοβοτομημένα και χαμένα στο διαδίκτυο. Αυτά τα παιδιά που ισχυρίζεστε ότι τα έχουν όλα γι΄αυτό και αδιαφορούν.

Αυτές οι γενιές λοιπόν που ξηλώνουν πεζοδρόμια με την ίδια άνεση, με το ίδιο κέφι που σερφάρουν στο διαδίκτυο. Αυτές οι γενιές που όταν τους λέμε ότι τα έχουν όλα, συμπεραίνουν αυτόματα πως δεν έχουν τίποτα. Γιατί το "εχειν" εμείς το μετράμε σε σχέση με το παρελθόν. Ενώ αυτοί είναι υποχρεωμένοι να μετράνε σε σχέση με το μέλλον. Το μέλλον που δεν υπάρχει...
" Για μας δεν υπάρχει μέλλον. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε! Θα αγωνιστούμε. Αποκλείεται να βρεθούμε σε χειρότερη θέση!" δήλωσε μια πιτσιρίκα διαδηλώτρια.

Ας κόψουμε λοιπόν τα παραμύθια και τις συγκρίσεις.
Ας βγάλουμε το γράσσο από τα μάτια, αν μπορούμε. Δεν θα χάσουμε ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνουμε αυτά τα βλέμματα, αυτό το πάθος, αυτή την αγωνία. θα κερδίσουμε ίσως λίγο από τη χαμένη μας ανθρωπιά, θα κατανοήσουμε, μπορεί, πόσο αβίωτο φτιάξαμε το μέλλον των παιδιών μας.
Κι όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε ότι δεν μπορούμε να βάλουμε στα δικά μας παπούτσια τα πόδια αυτών των παιδιών, τόσο το καλύτερο για όλους