ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ...

...αφού ξαφνικά αυτή η ιστορία με τον φράχτη που θα λύσει το πρόβλημα, έτσι παρουσιάζεται, δημιουργεί νέα δεδομένα. Αρνητικά. Έχουμε πια τόσο εθιστεί που όλα φαίνονται φυσιολογικά και αναμενόμενα; Έχουμε πια τόσο φοβηθεί που μοιάζουμε έτοιμοι να επικροτήσουμε λογικές Σαρκοζί για μαζικές απελάσεις; Είμαστε πια έτοιμοι να περάσουμε στο επόμενο βήμα να δημιουργήσουμε και εσωτερικά τείχη σε περιοχές "μολυσμένες", όπως κάποιοι τις θεωρούν, στα Πατήσια ας πούμε; Μήπως το επόμενο βήμα είναι  αντί του άστρου στο πέτο για τους Εβραίους που επέβαλλαν οι ναζί, να δούμε την ημισέληνο ως υποχρεωτική ένδειξη για τους μουσουλμάνους;
Παραλογίζομαι; Μπορεί.
Θυμηθείτε ωστόσο ότι πριν κάποιες δεκαετίες όλα ξεκίνησαν   ως "διευθετήσεις" πρακτικές, ως απλά διοικητικά μέτρα "καταγραφής" και κατέληξαν σε στρατόπεδα όπως το Νταχάου.

Διαβάστε αν θέλετε το εξαιρετικό ποστ της Αφροδίτης Αλ Σαλεχ:


ΦΡΑΧΤΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΓΚΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ
Θέλετε φράχτες; Θέλετε τάφρους; Θέλετε τείχη; Δεκτό. Θέλετε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της μη νόμιμης μετανάστευσης; Ε, τότε είμαστε σε λάθος δρόμο.

Αν σταθούμε στην ορολογία που συνοδεύει τη σύγχρονη μετανάστευση, αυτό το νέο είδος μετανάστευσης που δεν είναι μήτε ακριβώς οικονομικοί μετανάστες μηδέ συμβατικοί πρόσφυγες, όπως τους ορίζει η Συνθήκη της Γενεύης, αλλά ανήκουν σε μια ενδιάμεση κατηγορία («εξαναγκασμένη μετανάστευση») που στην πλειονότητά της αφορά ανθρώπους που χρήζουν διεθνούς προστασίας, μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε ότι σχετίζεται με το νερό: influx, wave, flow, κι αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο Τη σύγχρονη μετανάστευση δεν την σταματάς μήτε με τείχη μήτε με φράχτες, όπως και το νερό εξάλλου. Μπορείς μοναχά να της αλλάξεις πορεία. Ωστόσο, όσο περισσότερο την εμποδίζεις τόσο θα τρυπώνει από αλλά σημεία, και όσο πιο κρυφά τα σημεία τόσο μεγαλύτερη η ζημιά, όπως και με το νερό εξάλλου.

Δεν υπάρχει θεωρητικός της σύγχρονης μετανάστευσης που να μην εκτιμά ότι τα αίτια της παράνομης μετανάστευσης δεν είναι άλλα από την ανυπαρξία διαδικασιών νόμιμης μετανάστευσης Είναι οι περίφημες «unintended consequences» (λανθάνουσες συνέπειες) του Merton, «οι απρόβλεπτες συνέπειες σκόπιμων πράξεων». Όταν, δηλαδή, το κράτος θέλοντας να περιορίσει τη μετανάστευση υψώνει τείχη αδιαπέραστα, φυσικά ή νομικά, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που κατορθώνει θα είναι να ενισχύσει τη λάθρα μετανάστευση και την κερδοσκοπία των λαθροδιακινητών. Θέλετε να πατάξετε τους λαθροδιακινητές; Ένας είναι ο τρόπος: ορίστε νόμιμους τρόπους εισδοχής μεταναστών.

Ο περίφημος φράχτης, λοιπόν, τί θα κάνει; Απολύτως τίποτα, όσον αφορά στους αλλοδαπούς Απλώς θα περνάνε από παραδίπλα ή από το Αιγαίο, όπως έκαναν όλα τα χρόνια. Διότι, προφανώς, και τη ροή δεν τη μετατόπισε η Frontex αλλά το market. Οταν το κόμιστρο έφτασε τα 2000-3000 ευρώ από Τουρκία σε Μυτιλήνη ή Σάμο, μια άλλη ομάδα στα επάνω σύνορα έριξε τις τιμές στα 300 ευρώ. Και σε αυτό οφείλεται το ότι πέραν της γεωγραφικής μετατόπισης παρατηρείται και μια ποιοτική αλλαγή: οι πιο φτωχοί, οι πιο ευάλωτοι, οι πιο δυστυχισμένοι … επιλέγουν τον Έβρο. Με τον φράχτη, απλώς ενδέχεται να αυξηθούν λίγο τα κόμιστρα και ίσως … και τα πτώματα.

Όμως, το ζήτημα δεν είναι ο αλλοδαπός. Στην πραγματικότητα, καθόλου δεν θα τον επηρεάσει. Αυτός ο φράχτης και ο περί αυτού λόγος επηρεάζει εμάς: το κράτος και τους πολίτες. Οσον αφορά τους πολίτες, όλη αυτή η ρητορική κάνει τον πολίτη να αισθάνεται απειλούμενος, ότι τίθεται θέμα εισβολής- ριζοσπαστικοποιείται, πολώνεται και αποπροσανατολίζεται. Αυτό επιθυμούμε; Να τρομάξουμε και να φασιστοποιήσουμε κι άλλο μια κοινωνία που βάλλεται από τα οικονομικά μέτρα και, συνεπώς, είναι έτοιμη να στρέψει τα βέλη της προς το πιο αδύναμο; Αυτό θέλει, άραγε, η σημερινή κυβέρνηση;

Οσον αφορά στο κράτος, βάλλεται από τον φράχτη γα τον εξής λόγο. Τη χρονιά που πέρασε, έγιναν γιγάντιες προσπάθειες για να αλλάξει το κλίμα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή έναντι της Ελλάδας. Οταν όλοι κατηγορούσαν την Ελλάδα για τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης, το επαίσχυντα χαμηλό ποσοστό απόδοσης πολιτικού ασύλου, την ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής, και το αίτημα της Ελλάδας για αναθεώρηση του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ μόνο γέλιο προκαλούσε. Υποκριτικό γέλιο; Φυσικά. Αλλά είχαν σθεναρά επιχειρήματα, ενώ η Ελλάδα ένοχα κατέβαζε τα μάτια. Έλεγαν… σταματήστε να βασανίζετε ανθρώπους και μετά τα λέμε. Και, πράγματι, μέσα σε περιορισμένο χρονικό διάστημα, το κλίμα άρχισε να βελτιώνεται. Είδανε τις προσπάθειες, διάβασαν τα προσχέδια των νόμων, συναντήθηκαν με αρμόδιους φορείς και, κάπως έτσι, απέφυγε η Ελλάδα και την προσφυγή στο Δικαστήριο της ΕΕ. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά απέκτησε ισχυρούς συμμάχους- κράτη, διεθνείς οργανώσεις αλλά και την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή έναντι των κρατών μελών που συνέχιζαν να μην επιθυμούν καμία αλλαγή του Δουβλίνο ΙΙ. Όταν ακόμα και ίδιος ο υπουργός της Γαλλίας, ο κ. Besson, στη συνάντηση του Σεπτεμβρίου στο Παρίσι -παρουσία εκπροσώπων κρατών -μελών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής- τόνισε ότι η Ελλάδα αλλάζει και οφείλουμε να την στηρίξουμε καθώς αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα, και η Επίτροπος η κα. Malmström υπερθεμάτισε τονίζοντας την ανάγκη για αναθεώρηση του Δουβλίνου ΙΙ. Όλα αυτά, όμως, κινδυνεύουν να γκρεμιστούν με τη ρητορική περί φράχτη. Για άλλη μια φορά η Ελλάδα φαίνεται να μην εφαρμόζει όσα υποσχέθηκε και να πράττει κάτι άλλο Ο φράχτης κ. υπουργέ δεν συμπεριλαμβάνεται στο Εθνικό Σχέδιο για τη Διαχείριση των Μεταναστευτικών Ροών.

Στο Εθνικό Σχέδιο για τη Διαχείριση των Μεταναστευτικών Ροών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που χαιρετίστηκε από όλους, συμπεριλαμβάνεται ο νόμος για το άσυλο, τα Κέντρα Πρώτης Υποδοχής, τα ανθρώπινα Κέντρα Μακράς Κράτησης. Και τίθεται το ερώτημα… όταν υπάρχει αυτό το νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί μέσα στην επόμενη εβδομάδα, μολονότι έχει καθυστερήσει τραγικά πολύ, όταν αυτό το νομοσχέδιο είναι προϊόν πολύμηνης μελέτης των καλύτερων που ασχολούνται με τη μετανάστευση- υπουργεία, θεσμικοί φορείς, ΜΚΟ, Διεθνείς οργανισμοί- γιατί δεν καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την υλοποίηση του νόμου και αναλωνόμαστε σε πυροτεχνήματα με φράχτες, που είναι τοις πάσει γνωστό πως και χρήματα θα κοστίσουν και κανένα αποτέλεσμα δεν θα φέρουν; Το τόνισε εξάλλου και η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Το Κέντρο Πρώτης Υποδοχής στον Έβρο μπορούσε σε πιλοτική βάση να λειτουργεί από το Σεπτέμβρη και με αυτό τον τρόπο θα περιορίζονταν δραματικά οι ροές από τα σύνορα στο κέντρο της Αθήνας Εργασία καμία δεν έχει γίνει για την βελτίωση της Πέτρου Ράλλη μήτε για τα κρατητήρια του Αεροδρομίου. Ομοίως, καμία προετοιμασία δεν έχει γίνει για την κατασκευή Κέντρων Μακράς Κράτησης, που να συνάδουν με τις οδηγίες του CPT. Όσο δεν για το ΠΔ για τα εκκρεμή αιτήματα ασύλου …ακόμα αναμένεται η εφαρμογή του- το μαρτυρούν, άλλωστε, οι δεκάδες απεργοί πείνας από το Αφγανιστάν και το Ιράν. Και τα κονδύλια παραμένουν στα ταμεία, ανέπαφα.

Ο Έβρος χρειάζεται και φράχτες και έργα υποδομής, ώστε να μην πλημμυρίζουν κάθε χρόνο τα χωριά αυτής της πολύτιμης αν και ξεχασμένης περιοχής της Ελλάδας. Δεν χρειάζεται, όμως, αυτόν τον φράχτη.