Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ...

...είναι ο μόνος δρόμος.

Είναι παράδοξο, είναι αντιφατικό αλλά είναι ταυτοχρόνως υπαρκτό. Το γεγονός ότι κάποιοι από αυτούς που σωστά διαβάζουν την οικονομική πραγματικότητα με όρους παγκοσμιοποίησης και ασυδοσίας του κερδοσκοπικού κεφαλαίου είναι εκείνοι που την ίδια στιγμή προτείνουν λύσεις αγοραφοβικές σε σχέση με την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκύπτουν.


Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να αντιληφθείς αυτό που παίζεται.
Είναι ορατό, είναι μπροστά μας. Όποιος θέλει μπορεί να κάνει μια διαδικτυακή βόλτα στα διεθνή ΜΜΕ. Από την Κίνα μέχρι τις ΗΠΑ και τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Πριν λίγες εβδομάδες η Ελλάδα ήταν μια χώρα μπαταχτσήδων που νοθεύει στοιχεία και καρπώνεται κοινοτικούς πόρους. Σήμερα η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου με πραγματικά οικονομικά προβλήματα που δέχτηκε αλλεπάλληλα χτυπήματα από τους κερδοσκόπους. Στόχος βραχυπρόθεσμος η αποκομιδή γρήγορων και εύκολων κερδών έστω κι αν το τίμημα είναι η ισοπέδωση της οικονομίας της χώρας. Στόχος μεσοπρόθεσμος το πέρασμα του προβλήματος και στις άλλες χώρες του ΕΥΡΩ που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα και άρα η μεγιστοποίηση των προβλημάτων και επομένως των δυνατοτήτων κερδοσκοπικών επιθέσεων.

Μέχρι πριν λίγες εβδομάδες το πρόβλημα ήταν Ελληνικό, το πρόβλημα ήταν η Ελλάδα.
Πάρτε μέτρα, μας έλεγαν, και κανονίστε την πορεία σας, μόνοι σας. Το πρόβλημά σας είναι ταμειακό, εξοικονομήστε χρήματα, δανειστείτε και μπορεί να γλυτώσετε. Αυτό έλεγαν οι «ειδικοί», αυτό έλεγαν οι «αρμόδιοι» των Βρυξελλών, αυτό έλεγαν οι εγχώριοι «αναλυτές». Τα ίδια ακριβώς έλεγαν και λένε οι «εκφραστές» των λαϊκών συμφερόντων στην ελληνική πολιτική σκηνή. Η διαφοροποίηση τους αφορούσε μόνο στην πηγή των μετρητών. Η συνταγή ακριβώς η ίδια.

Μόνο ένας πολιτικός πήγε αντίθετα στο ρεύμα. Μόνο ένας πολιτικός έβαλε το πρόβλημα στην πολιτική του διάσταση όταν όλοι μιλούσαν για ταμειακές διευθετήσεις. Ο Γιώργος Παπανδρέου στο Νταβός.
Εκείνος πρώτος, με συνέπεια και επιμονή, έβαλε καθαρά το πολιτικό πρόβλημα. Βρείτε, είναι εύκολο, τις δηλώσεις του εκείνων των ημερών. Σε συνεντεύξεις και συζητήσεις επαναλάμβανε το ίδιο πράγμα. «Η Ελλάδα θα κάνει τις διορθωτικές κινήσεις που είναι απαραίτητες αλλά ΔΕΝ είμαστε εμείς το κυρίαρχο πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι πολιτικό και αφορά στην επίθεση που δέχεται το ευρωπαϊκό νόμισμα και η Ευρώπη με μοχλό την Ελλάδα. Το θέμα δεν είναι να βρεθούν φτηνές πηγές δανειοδότησης για την Ελλάδα. Το θέμα είναι να αντιμετωπιστεί η επίθεση με όρους πολιτικούς από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση με την δημιουργία κοινού μετώπου αλληλεγγύης και στήριξης ανάμεσα στις χώρες μέλη. Διαφορετικά τα προβλήματα θα μεγιστοποιηθούν και θα επεκταθούν και σε άλλες χώρες πολύ σύντομα, άμεσα.»

Θυμηθείτε τους εγχώριας κοπής «έγκυρους» σχολιαστές που θεωρούσαν αυτά που έλεγε ο Πρωθυπουργός ως τακτική κίνηση για να κερδίσει χρόνο. Θυμηθείτε τους κοινοτικούς αρμόδιους που έκαναν πως δεν άκουγαν τις επισημάνσεις της ελληνικής πλευράς.

Σήμερα, τώρα που μιλάμε, η εικόνα είναι διαφορετική. Όλοι, ή σχεδόν όλοι, αποδέχονται  την πολιτική προσέγγιση  Παπανδρέου. Από το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο μέχρι τους παράγοντες της αγοράς στην Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στις Βρυξέλλες. Το πρόβλημα είναι πολιτικό, αφορά όλη την Ευρώπη, η λύση δεν μπορεί παρά να είναι πρωτευόντως πολιτική.

Αύριο είναι η συνάντηση κορυφής. Τα αποτελέσματα θα τα δούμε. Μπορούμε όμως σήμερα να κάνουμε κάποιες υποθέσεις. Κάποιοι περιμένουν ταμειακές διευκολύνσεις προς την Ελλάδα με την μορφή χαμηλότοκων δανείων. Μετά την πρόσφατη εμπειρία της επίθεσης των κερδοσκόπων στην οικονομία μας κάτι τέτοιο θα είναι μια ανακούφιση για την Ελλάδα, θα είναι μια νίκη του Έλληνα Πρωθυπουργού.

Εγώ ισχυρίζομαι και εύχομαι ότι μπορεί να δούμε κάτι ευρύτερο. Μια πολιτική συμφωνία που θα δίνει πόρους της Ε.Ε στις αδύναμες χώρες του Ευρωπαϊκού νότου προκειμένου να επιταχυνθεί η ανάπτυξη, να αποφευχθεί η ύφεση, να προστατευθεί το Ευρώ. Κάτι τέτοιο θα αλλάξει θετικά και άμεσα την προοπτική της Ελλάδας. Κάτι τέτοιο θα είναι ο πολιτικός θρίαμβος της χώρας και προσωπικά του Πρωθυπουργού. Θα είναι κάτι ανάλογο, ίσως και ευρύτερο, των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων του Ανδρέα Παπανδρέου την δεκαετία του 80.

Έχω τρελαθεί; Ίσως.

Υποθέσεις κάνω και η Παρασκευή είναι κοντά.


ΥΓ:  Και για όσους Ελληναράδες ειρωνεύτηκαν και λοιδώρησαν την απόφαση του Πρωθυπουργού να χρησιμοποιήσει ως συμβούλους  ξένους επιστήμονες και προσωπικότητες, υπάρχει μια απάντηση στην χθεσινή GUARDIAN.
http://www.guardian.co.uk/business/2010/feb/09/elliott-eurozone-greece-stiglitz-speculation

Ένας απο τους συμβούλους του Παπανδρέου, ο Στίγκλιτς,  δίνει τη μάχη για την Ελλάδα καταθέτοντας το προσωπικό του κύρος και την επιστημονική του αναγνώριση.

Και ρωτάω. Ποιός είναι περισσότερο Έλληνας; Αυτός που υπερασπίζεται τη χώρα μας ή οι Ελληνικής ιθαγένειας μεγαλόσχημοι υπαλληλίσκοι που εξυπηρετούν τους διεθνείς κερδοσκόπους εδώ και στην αλλοδαπή;