ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ...

... μπροστά στην αλήθεια και την αξιοπρέπεια αυτού του δημοσιογράφου.

 Διαβάστε την επιστολή παραίτησής του απο το Δ.Σ της ΠΟΕΣΥ.  Κάθε σχόλιο δικό μου περιττεύει... 


Αγαπητοί συνάδελφοι

Σήμερα που ο κλάδος παρασύρεται πάνω στα κοφτερά βράχια της κρίσης, τα χτυπήματα που καταφέρνουμε μόνοι στους εαυτούς μας, βάζουν σε κίνηση πρόσω ολοταχώς το σαπιοκάραβο του συνδικαλισμού μας.

Πολιτική σε υπερβολική δόση, εκδοτικά Bατοπέδια και κάθε φύσης συναλλαγές, είναι δυστυχώς τα τελικά προϊόντα που παράγει ο κλάδος. Οι δε συνδικαλιστικοί του εκπρόσωποι, ακόμη και αυτοί που δεν αντιπροσωπεύουν κόμματα, εργοδοτικά συμφέροντα ή δεν είναι απλώς επαγγελματίες στο χώρο, συχνά πυκνά κάνουν σλάλομ μεταξύ πολιτικών θέσεων, ανευθυνότητας, κανιβαλισμών, αριστεροσύνης και δικομανίας. Το ότι υπάρχουν εξαιρέσεις, δυστυχώς επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Πριν ενάμιση χρόνο, όταν οι συνάδελφοι με εξέλεξαν με το ψηφοδέλτιο της ΔΕ στο Δ.Σ. της ΠΟΕΣΥ, είχα επισημάνει το πρόβλημα ανυποληψίας στον κλάδο. Δυστυχώς και σήμερα η αξιοπρέπεια παραμένει το μεγάλο ζητούμενο. Η δημοσιογραφική κοινότητα δοκιμάζεται έντονα όπως έδειξε η παράλυτη ΕΣΗΕΑ και η τελευταία απεργία, μιας αριστερής συμμαχίας, ερήμην μεγάλων Ενώσεων της ΠΟΕΣΥ. Στο βαρύ κλίμα των ημερών συνέτειναν και οι επιθέσεις στη δημόσια ραδιοτηλεόραση, την οποία υπηρετώ ως πολιτικός συντάκτης.

Μαζί με την παράταξή μου, κατέθεσα επανειλημμένως σε όλα τα αρμόδια όργανα προτάσεις αντίδρασης από την κρίση. Δυστυχώς δεν ήθελε κανένας να πειστεί για το αυτονόητο, ότι είναι αναγκαίο οι δημοσιογράφοι να συμμετέχουμε στη λύση ή στη διαμόρφωση της επόμενης μέρας. Φωτεινή εξαίρεση αποτέλεσαν πολλές φορές οι συνάδελφοι που καλύπτουν τα media.

Έκανα γνωστές τις θέσεις της Δημοσιογραφικής Ενότητας για το ασφαλιστικό σύστημα των δημοσιογράφων. Δυστυχώς, αντί προτάσεων, εισπράξαμε καταγγελίες από τους εκπροσώπους του πελατειακού συνδικαλισμού, ότι προωθούμε ένα ταμείο όλων των εργαζομένων στο χώρο του Τύπου, λες και η αναγκαία, ουσιαστική, ενοποίηση του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, είναι αυτή την ώρα η… χειρότερη δυνατή εξέλιξη.

Προέταξα την ανάγκη να ξαναχτίσουμε το συνδικαλιστικό μας κίνημα, καταθέτοντας στην επιτροπή καταστατικού πρόταση για τη συγκρότηση μίας και μόνης Πανελλήνιας Ένωσης Δημοσιογράφων. Δυστυχώς οι φεουδαρχικές λογικές απέκρουσαν απαξιωτικά τη λύση.

Εργάστηκα όπως υπαγόρευε το προγραμματικό πλαίσιο της Ενότητας, για την αναγνώριση ως ΜΜΕ των ιστοσελίδων εκδοτικών επιχειρήσεων που δημοσιεύουν ή αναδημοσιεύουν δημοσιογραφική ύλη, την εφαρμογή αγγελιοσήμου στις διαφημίσεις στα new media και την εργασιακή και ασφαλιστική κατοχύρωση των συναδέλφων εργαζομένων σε αυτά. Δεχθήκαμε σφοδρές επιθέσεις από εκδότες και διαφημιστές έως και μέλη του ΔΣ της ΠΟΕΣΥ και της ΕΣΗΕΑ. Δυστυχώς για αυτούς, σε αυτό τον πόλεμο θα χάσουν!

Στήριξα τη διοίκηση της ΠΟΕΣΥ χωρίς ιδιοτέλεια. Συμμετείχα στη μεγάλη προσπάθεια της Ομοσπονδίας να σωθούν τα Δημοτικά Ραδιόφωνα και οι εργαζόμενοι σε αυτά.

Ωστόσο, κάποιοι από την ΕΣΗΕΑ, επεχείρησαν να με θεωρήσουν δεδομένο σε ένα πολιτικό παιχνίδι που αφορούσε τα κόμματά τους. Υπάρχει όμως για όλα η διάψευση κάθε εύκολης παραδοχής. Ουδείς είναι δεδομένος, αν και δηλώνω ξεκάθαρα ότι στηρίζω το προεδρείο της Ομοσπονδίας. Είναι όμως για εμένα και ζήτημα ηθικής τάξης να μην συνεχίσω σε ένα τέτοιο περιβάλλον όπου ενίοτε ακόμη και το παραλήρημα αποκαλείται πολιτική διαδικασία. Διότι αφορά την ηθική του καθενός να υπηρετεί την εντολή που έλαβε.

Η παραίτησή μου θα μπορούσε να υποβληθεί ταυτόχρονα με τις παραιτήσεις όσων μελών του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ συμφωνούν ότι επί έξι μήνες προκαλείται τεράστια ζημιά στον κλάδο και για το λόγο αυτό θα πρέπει να γίνουν εκλογές το συντομότερο δυνατόν.

Παραιτούμαι από μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας πρωτίστως για προσωπικούς λόγους που παρακαλώ να γίνουν σεβαστοί. Δεν υποτιμώ όμως και τους λόγους ηθικής και προσωπικής αξιοπρέπειας.


Σε κάθε περίπτωση η παραίτησή μου συνιστά και μια δημόσια πράξη αποδοκιμασίας όσων παρακολουθούμε στο χώρο. Ειδικά στην ΕΡΤ, όπου η λίστα με τους μισθούς βιομηχάνων για δημοσιογραφική εργασία, αφύπνισε όσους επί πενταετία αδιαφορούσαν για την κατάσταση αυτή και μάλιστα επιχειρήθηκε να εμφανιστεί ακόμη και ως εσωτερικό ξεκαθάρισμα μεταξύ των διαχειριστών της προηγούμενης περιόδου, αφού από τον κατάλογο απουσίαζαν πολλοί.

Βέβαια ουδείς σκέφτηκε ότι πριν από χρόνια το είχε κάνει αυτό ο Ρουσόπουλος με τον Σόμπολο προσβάλλοντας εκατοντάδες συναδέλφους. Ας κάνουν όλοι τώρα τις συγκρίσεις. Επίσης, ουδείς ψέγει τους υψηλόμισθους, όταν κάποιος άλλος τους έδινε αυτές τις αμοιβές. Πόσο μάλλον όταν αυτός που τους προσέλαβε, μπορεί και να ήταν υπουργός με αμοιβές πολύ μικρότερες από τους υφισταμένους του!


Όσο για τους συνδικαλιστές με τη μεγάλη πελατεία που απαιτούν και τη μονιμοποίησή της στην ΕΡΤ, ας σκεφτούν πως θα απολογηθούν και για τους εξοργιστικούς μισθούς των εκλεκτών τους, αλλά και για τις εξευτελιστικές συμβάσεις των «πληβείων».

Ευχαριστώ από βάθους καρδιάς όλους τους συνεργάτες μου στην Ομοσπονδία, και τους εύχομαι κάθε επιτυχία στο δύσκολο έργο τους.

Ως άνθρωπος και ως δημοσιογράφος επιστρέφω στην οικογένειά μου και τη δουλειά μου.

Βασίλης Βασιλόπουλος