DIGNITY ΟΠΩΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ...

Τις φωτογραφίες, τα βίντεο, τις εικόνες της φρίκης τις έχετε δει. Τις βλέπετε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων. Δεν τις αναπαράγω, δεν υπάρχει λόγος.

Αύριο παραμονή Πρωτοχρονιάς. Στις 12 το βράδυ θα γιορτάσουμε(;).

Γιατρός στη λωρίδα της Γάζας, απελπισμένος έλεγε χτες το βράδυ στο τηλέφωνο ότι 60 ανθρώπινες ζωές, 60 τραυματίες θα πέθαιναν μέχρι σήμερα το πρωί γιατί δεν υπήρχαν τα στοιχειώδη για να χειρουργηθούν.

Αύριο το βράδυ κάποιοι από μας, ίσως οι περισσότεροι, θα τζογάρουμε για το «καλό» της χρονιάς. Κάποιοι, οι τυχεροί, θα κερδίσουν.
Κάποιοι άλλοι, οι άτυχοι, θα χάσουν.

Αύριο το βράδυ, την ώρα της Πρωτοχρονιάς μας, οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα θα είναι μόνο άτυχοι. Γιατί θα χάνουν τις ζωές τους, θα δολοφονούνται.

Να θυμηθούμε αύριο το βράδυ την ώρα των προπόσεων και της ανεμελιάς, να πιούμε ένα ποτήρι για τα διαμελισμένα παιδιά, τις ζωές που θα καταστρέφονται, το λαό που θα σφαγιάζεται, την ίδια ακριβώς ώρα, σε μια διπλανή χώρα.

Να θυμηθούμε πόσο αμνήμονες μπορούμε να γίνουμε.

Ποιοι; Εμείς που τριγυρνάμε στα διεθνή φόρα διεκδικώντας την δικαίωση για την γενοκτονία των Αρμενίων και τις σφαγές σε βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού…

Και τώρα παρακολουθούμε τις εικόνες…

Και τι να κάνουμε, θα πείτε. Σωστά!

Δεν έχω εύκολη απάντηση, έχω μερικές σκέψεις. Έχουν μερικές ιδέες και κάποιοι φίλοι. Προσπαθούμε αυτές τις ώρες να κάνουμε τις σκέψεις μας σχέδιο.
Κυρίως όμως προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να γίνει το σχέδιο πράξη. Ελπίζουμε πολύ σύντομα να μπορούμε να ζητήσουμε τη βοήθεια και τη συμμετοχή όσων από σας ενδιαφέρονται και νοιάζονται.

DIGNITY όπως ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ...

Το πλοίο με τα φάρμακα που εμβόλισαν οι Ισραηλινοί λέγεται DIGNITY δηλαδή ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Το έκαναν για να το καταλάβουμε καλά, πέρα από κάθε αμφιβολία. Στόχος τους ήταν και είναι ο εμβολισμός και ο οριστικός καταποντισμός της αξιοπρέπειάς μας…

Τα κατάφεραν; Θα τα καταφέρουν;

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι απο την GUARDIAN

ΠΑΤΡΙΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ...

...γιατί το έθνος, τάχα μου, κινδυνεύει και εκείνοι πώς να ξεφύγουν από το χούι του "ΣΩΤΗΡΑ";

Ανακάλυψαν την ανάγκη της «συνεννόησης», της «υπευθυνότητας», της «σοβαρότητας», της συγκυβέρνησης γιατί η πατρίδα είναι σε κίνδυνο.

Ποιοι;

Οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι λεχρίτες. Εκδότες, μεγαλοεργολάβοι, μεσάζοντες κάθε είδους, μεγαλοπαράγοντες της Ν.Δ όπως ο Αλογοσκούφης και κάποιοι άλλοι, μερικοί φανατικά δεξιόστροφοι, εντός του ΠΑΣΟΚ, αμετανόητοι λάτρεις του Σημιτικού εκσυγχρονισμού. Αυτής της αντίληψης δηλαδή που «ανακάλυψε» το τέλος των διαχωριστικών γραμμών στις ιδεολογίες και στην κοινωνία. Αυτής της πολιτικής πρακτικής που συντηρητικοποίησε τόσο έντονα το ΠΑΣΟΚ και τα λαϊκά στρώματα ώστε να βρουν πρόσφορο και έτοιμο το έδαφος οι πλιατσικολόγοι της Ρηγίλλης…

Ανιστόρητοι και «παρτάκηδες» όλη τους τη ζωή, δεν κατάλαβαν ότι η πραγματικότητα εκδικείται. Αιφνιδιάστηκαν όταν ξαφνικά η ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου αγγίζει την αυτοδυναμία. Και τρέχουν να προλάβουν, να δημιουργήσουν πρόβλημα, να φρενάρουν την πορεία.

Ανακάλυψαν και πάλι τη συναίνεση αναζητώντας τρόπους για να πέσει στα μαλακά η πιο φαύλη και ανίκανη κυβέρνηση από την μεταπολίτευση και μετά.

Κυρίως όμως γιατί θέλουν πάση θυσία να επιβιώσει η νεοφιλελεύθερη πολιτική και μετά το γκρέμισμα της Καραμανλικής συμμορίας.

Για να εμποδίσουν μια ισχυρή, άρα ακηδεμόνευτη, κυβέρνηση Παπανδρέου.

Όταν για τέσσερα χρόνια ο Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ έκανε ολοκληρωμένες προτάσεις για την οικονομία, τη διαφάνεια, την παιδεία κλπ επιδιώκοντας συναίνεση στα μεγάλα θέματα, τον κατηγορούσαν ότι δεν κάνει σκληρή αντιπολίτευση…
Τώρα άλλαξαν βιολί…

Ρε Σημίτη, ΔΕΝ βαρέθηκες την ίντριγκα; Μάζεψε τα τσιράκια σου, μαζέψου κι εσύ.

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΚΑΙΓΕΤΑΙ, ΚΑΙΕΙ ΜΟΝΟ ΟΠΩΣ...

...η αλήθεια, η τρυφερότητα, η ελπίδα, ο έρωτας, η απόγνωση.

Λένε πως στην μπλογκόσφαιρα περισσεύει η υποκρισία και το "τάχα μου".

Η Άννα είναι η ζωντανή απόδειξη για το ακριβώς αντίθετο.

Πέρα απο το αυθεντικό ταλέντο της είναι ένα υπέροχο κορίτσι.
Αισθάνομαι τυχερός που το διαδίκτυο μου έδωσε την ευκαιρία να την γνωρίσω.
Είμαι τυχερός που είναι φίλη μου.




Δείτε τι λέει η ίδια:

« Πρώτα ήρθαν οι λέξεις και έπειτα τα κολάζ που θα τις συνόδευαν. Θραύσματα σκέψεων και εμπειριών. Εικόνων και αρωμάτων μνήμης. Όπως όταν αναποδογυρίζεις μια τσάντα και πέφτουν πράγματα, έτσι είπα να κάνω και με τις εικόνες του μυαλού μου επάνω σας. Τα κολάζ που δημιουργώ είναι ένα ποτ-πουρί από υπάρχουσες φωτογραφίες. Συνθέτω εικόνες με ετερόκλητα στοιχεία.

Με την τεχνική αυτή, προσπαθώ να επεξεργαστώ οικείες εικόνες και να δημιουργήσω παράξενες αινιγματικές συνθέσεις που προκαλούνε κι αποσυντονίζουνε τη λογική. Τόσα ετερόκλητα στοιχεία ώστε να μπερδεύουνε το μυαλό και να παράγουνε παραισθήσεις. Ίσως και λίγη οπτική ποίηση.

Κάποιες φορές τα κολάζ παίρνουν την ιστορία στα χέρια τους και σαν graphic novels προτείνουν μια ιστορία χωρίς λέξεις μόνο με εικόνες. Άλλες πάλι συμπληρώνουν μια ιστορία που έχει ήδη γραφτεί σε κείμενο.

Επηρεασμένη από τα κινηματογραφικά κολάζ του Γκοντάρ σαν ιδεολογία και από την παλιά διπλοτυπία που επικρατούσε στα φιλμ νουάρ επιχείρησα να ανοίξω στην ψυχή μου άλλη μια πόρτα ή έστω μια μικρή χαραμάδα που θα μπορούσε να συνθλίψει τα σκοτάδια μου. Μακάρι και τα δικά σας.»

Άννα Δημητρίου.


Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 28 Δεκεμβρίου.
Ώρες λειτουργίας έκθεσης καθημερινά από τις 18:30 έως τις 12:30.

ΕΥΠΑΤΡΙΔΩΝ 7 ΓΚΑΖΙ, Σταση ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός

Ο χώρος π λειτουργεί καθημερινά απο τις 17:00 το απόγευμα για καφέ,
σνακ και ποτό μέχρι ... αργά το βράδυ.

ΕΚΕΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΕΚΕΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ...

...κι αυτό το μπλε πανό που για δεύτερη μέρα βλέπω στα κάγκελα του Πολυτεχνείου με συνθλίβει.

Αναρωτιέμαι για εκείνους και εκείνες που κρεμόντουσαν σαν τσαμπιά στα ΙΔΙΑ κάγκελα έχοντας απέναντι τους τανκς και πολυβόλα.



Αναρωτιέμαι για αυτούς που άφησαν ΕΚΕΙ, σε αυτά τα κάγκελα, για πάντα τη ζωή τους στο όνομα και για την κατάκτηση της δημοκρατίας.



Εκεί στο Πολυτεχνείο ακούει κανείς;
Μήπως, μήπως λέω, αυτό το πανό "ΚΑΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" πρέπει να το βγάλετε και να το βάλετε κάπου αλλού αν τόσο σας εκφράζει; Τί λέτε;...

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ...

...της βάλια κάλντα είναι συγκλονιστική. Διαβάστε αυτό το ποστ:


ΕΝΑΣ ΚΥΡΙΟΣ ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΤΟΥ



Βρήκα αυτή τη σημερινή φωτογραφία στα πρακτορεία. Η λεζάντα της λέει: «A man stands in front of riot policemen during a demonstration in Athens December 9, 2008. Hundreds of protesters threw stones and bottles at lines of riot police outside the Greek parliament on Tuesday, in a fourth day of anti-government clashes triggered by police killing a teenager. REUTERS/John Kolesidis (GREECE)»

Ο (εμφανώς νεαρός) φωτογράφος δεν αναγνώρισε τον Κύριο (με κεφαλαίο Κ) Αντώνη Καρρά. Που αν και είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ δεν έλειψε από κανέναν αγώνα της νεολαίας. Δεν επανεξελέγη βουλευτής γιατί δεν «είχε βάλει κάτι στην άκρη» όπως άλλοι. Και πορεύεται στην ένατη δεκαετία της ζωής του με μοναδικό όπλο την αξιοπρέπειά του.



Η επόμενη λεζάντα του ίδιου φωτογράφου είναι «A man's hand drips blood as he stands in front of riot policemen during a demonstration in Athens December 9, 2008. Hundreds of protesters threw stones and bottles at lines of riot police outside the Greek parliament on Tuesday, in a fourth day of anti-government clashes triggered by police killing a teenager. REUTERS/John Kolesidis (GREECE)»

Ο κόκκινος φάκελος, το γηρασμένο χέρι που τρέχει αίμα, και το χαρακτηριστικό σακάκι, με πείθουν ότι το χέρι είναι του Κύριου Αντώνη Καρρά. Σαν δεν ντρέπονται τα θρασύδειλα αρχιδάκια των ΜΑΤ, που χτύπησαν έναν άνθρωπο 80+ ετών! Όχι μόνο επειδή έχει θυσιάσει τα πάντα για τη δημοκρατία αλλά και επειδή θα μπορούσε να είναι παππούς τους.

ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ...

...που παριστάνει τον πρωθυπουργό.

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 11 ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ,

ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΦΟΒΗΘΗΚΑ...

...πολύς κόσμος στα Προπύλαια και στην πορεία,

αλλά

ήταν εκεί οι ασφαλίτες και οι κουκουλοφόροι. Έβγαιναν και έμπαιναν στη συγκέντρωση, άλλοι πορευόντουσαν στο πλάϊ της συγκέντρωσης και έβαζαν φωτιές.

Έφτασαν στο σημείο να καταστρέψουν περίπτερο με τον περιπτερά να εκλιπαρεί για έλεος. Μπροστά στα μάτια μας πέταξαν μολότωφ μέσα στο ΤΙΤΑΝΙΑ ενώ το ξενοδοχείο ήταν γεμάτο κόσμο. Βγήκε να διαμαρτυρηθεί ένας εργαζόμενος και τον χτύπησαν με στυλιάρι στο κεφάλι. Ο Αντώνης Καρράς προσπάθησε να μπει στη μέση να τους σταματήσει πριν βάλουν φωτιά στο ξενοδοχείο. Του επιτέθηκαν αλλά μαζευτήκαμε κάμποσοι και έφυγαν. Συνέχισαν ωστόσο παρακάτω...

Ο Καραμανλής έστησε το σκηνικό για χώρα που την καίνε οι εχθροί της κυβέρνησης. Θα το παίξει αύριο υπεύθυνος ηγέτης ο τυχοδιώκτης.

Απο το λαό εξαρτάται πια.

Μόνο απο το λαό και την αποφασιστικότητά του να απομονώσει τους προβοκάτορες.

Απο το λαό και την ικανότητά του να καταδικάσει την πιό φαύλη, διεφθαρμένη και επικίνδυνη κυβέρνηση μετά την μεταπολίτευση.

ΟΛΟΙ ΣΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ, ΣΤΗΝΟΥΝ ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΡΟΜΟΥ...

...με επιμέλεια και σχέδιο. Αδειάζουν τα υπουργεία και τις δημόσιες υπηρεσίες καλλιεργώντας κλίμα πανικού.

Οι εντολοδόχοι τους ετοιμάζονται να βάλουν τις κουκούλες και να κάψουν.

Όσοι το καταλαβαίνουν ας ενεργοποιηθούμε.

Παίζουν το τελευταίο τους χαρτί και είναι αδίστακτοι.

Ελάτε να προστατέψουμε τα παιδιά μας που είναι στους δρόμους, ελάτε να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία απο τους κυβερνητικούς προβοκάτορες.


ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 6μμ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

ΕΛΠΙΔΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...

Στην Κηφισίας ένα απο τα πολλά σχολεία που κατέβαιναν στο κέντρο. Παιδιά 15, 16, 17 χρονών. Μόνα τους. Ούτε ένας καθηγητής τους δεν φιλοτιμήθηκε να τα συνοδέψει αυτές τις ώρες που περισσεύει η κρατική προβοκάτσια. Περιμένουν, τάχα μου, την ΟΛΜΕ να δώσει οδηγίες...

Με συνθήματα, με φωνές, με οργή. Παιδιά αθώα, όμορφα, γεμάτα λεβεντιά.

Πίσω τους ατέλειωτη ουρά απο μηχανές και αυτοκίνητα. Κάποιοι κορνάρουν σε συμπαράσταση. Δύο πιτσιρικάδες ξεκόβουν πιάνουν έναν κάδο απο την άκρη του δρόμου και τον σπρώχνουν στο οδόστρωμα.

Μην το κάνεις αυτό φίλε, του λέω, θα προκαλέσεις ατύχημα.
Με κοιτάζει παράξενα για μια στιγμή και αμέσως σπρώχνει τον κάδο στη θέση του. «Εχεις δίκιο», μου λέει, « κοίταξε εμείς δεν θέλουμε βία, είμαστε κατά της βίας».

Τα παιδιά, τα παιδιά μας.

Βουρκώνω απο περηφάνεια για αυτή τη γενιά. Αναρωτιέμαι πως τόσο άθλιες και εξωνημένες γενιές όπως οι δικές μας δεν κατέστρεψαν τις επόμενες γενιές.

Να προσέχετε παιδιά τους ασφαλίτες και τους προβοκάτορες, τους φωνάζω. Χαιρετάνε με χαμόγελο και τα χέρια υψωμένα.

Κάποιο απο τα παιδιά φωνάζει:

Ανοίξτε το δρόμο να περάσουν οι μηχανές, μόνο οι μηχανές.

Ο δρόμος ανοιγει και όσοι είμαστε με μηχανές περνάμε...

ΟΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ...

Το είπε ο χριστιανός. Το είπε καθαρά, πιό καθαρά δεν γίνεται.

Το είπε ο ρεπόρτερ του ΣΚΑΪ στις 18.30 στο έκτακτο δελτίο του σταθμού. Σε τρία τέταρτα δηλαδή γύρω στις 7.15 με 7.30, του είπε αξιωματικός της αστυνομίας ότι θα τελειώσουν τα επεισόδια γύρω απο το Πολυτεχνείο. Γιατί ΤΟΤΕ θα πάρουν εντολή να αποσυρθούν οι αστυνομικές δυνάμεις.
Εκεί κοντά στα δελτία ειδήσεων δηλαδή...

Προσπαθούν με κάθε τρόπο να σκεπάσουν την δολοφονία με τα καμμένα καταστήματα και αυτοκίνητα. Θέλουν να μας πείσουν ότι σε τελική ανάλυση δεν έχει και πολλές επιλογές η αστυνομία γιατί 150 "αντιεξουσιαστες" θα κάψουν την Αθήνα...

Δεν άλλαξε γιατί δεν μπορεί να αλλάξει η δεξιά.

Στα υπουργεία βρίσκονται οι αληθινοί υπεύθυνοι των καταστροφών.

Όχι όμως για πολύ. Οι προβοκάτσιες τους δεν πιάνουν πια.

Αρκεί οι πολίτες να είναι σε εγρήγορση. Γιατί ίσως δεν είδαμε τα χειρότερα ακόμα...

ΤΟ ΓΟΥΡΟΥΝΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΑΣΚΕΣ...

... γιατί στήθηκα κι εγώ, όπως πολλές χιλιάδες συμπολίτες μας, να δω την συνέντευξη τύπου του Υπουργού Εσωτερικών. Περίμενα ότι θα έχει καταλάβει ΤΙ συνέβη. Περίμενα ότι αν και ως υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή θα έχει τον ανάλογο παχυδερμισμό του πρωθυπουργού του, θα τον ταρακουνούσε αυτή η δολοφονία τουλάχιστον ως πατέρα.

Αντί αυτού τον είδα, λίγο πριν ξεκινήσει η συνέντευξη, να χαριεντίζεται επανειλημμένως και να χασκογελάει με διάφορους. Λες και ετοιμαζόταν να κάνει δηλώσεις για θέματα ρουτίνας του υπουργείου του...

Κι αμέσως μόλις του είπαν ότι ξεκινάει η συνέντευξη πήρε το θλιμμένο και σοβαρό ύφος. Έβαλε τη μάσκα του θλιμμένου και του υπεύθυνου.

Αν σε αυτή την αναίσθητη χοιροκυβέρνηση έχει απομείνει σε κάποιον τσίπα θα πρέπει να ζητήσει ΤΩΡΑ την παραίτηση Παυλόπουλου γι αυτή και μόνο τη συμπεριφορά του.



ΥΓ. Ζητώ συγγνώμη απο τα γουρούνια για την παρομοίωση. Αντιλαμβάνομαι ότι ποτέ δεν θα είχαν τέτοια συμπεριφορά όπως αυτή του Παυλόπουλου.
Το βιντεο απο τον krogias

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΣΕ ΤΙ ΧΡΗΣΙΜΕΥΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ...

...αλλά ξέρω ότι μπορεί να έχουν καταπληκτικά αποτελέσματα.

Όπως χθες βράδυ που αυτό το 5.5% της METRON ANALYSIS δημιούργησε την πιο φοβερή μάσκα τρόμου και απέχθειας που έχω δει σε παρουσιαστή τηλεόρασης.

Όσοι δεν είδατε τη φάτσα και την έκφραση του ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ την ώρα που παρουσιαζόταν η δημοσκόπηση, ΧΑΣΑΤΕ.


Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν αιφνιδιάστηκε γιατί τη δημοσκόπηση την είχαν ώρες πριν.

Φαντάζομαι όμως ότι δεν μπόρεσε ν΄αντέξει ή να φανταστεί το γεγονός ότι θα ερχόταν ποτέ αυτή η "μαύρη ώρα" που θα παρουσιαστούν ΤΕΤΟΙΑ νούμερα υπερ του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου.

Γι αυτή την εικόνα του Πρετεντέρη και μόνο, χαλάλι η δημοσκόπηση.
:-)

ΜΑΣΟΝΙΚΗ ΣΤΟΑ Π2 ΚΑΙ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ ΚΑΙ...

...κάποιες ενδιαφέρουσες ομοιότητες επισημαίνει φίλος έγκυρος, στο παρακάτω κείμενό του. Το βρήκα πολύ, μα πάρα πολύ ενδιαφέρον. Λέτε;...


"ΙΟΥΝΙΟΣ 1982. Γέφυρα Μπλακφράιαρς, στο Λονδίνο ένας άντρας βρίσκεται κρεμασμένος από την σκαλωσιά μιας αποβάθρας. Στις τσέπες του υπάρχουν τούβλα.. Ο νεκρός είναι ο Ρομπέρτο Κάλβι, ιταλός τραπεζίτης του οποίου το όνομα είχε συνδεθεί μερικές ημέρες πριν από τον θάνατό του με μία από τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες όλων των εποχών. Ο Κάλβι ήταν πρόεδρος της τράπεζας Banco Ambrosiano, της πιο σπουδαίας ιδιωτικής τράπεζας της Ιταλίας. Η συνεργασία της Banco Ambrosiano με το Βατικανό έχει δώσει στο Κάλβι το προσωνύμιο ο Τραπεζίτης του Θεού .

Οι βρετανοί ιατροδικαστές που εξετάζουν το πτώμα δηλώνουν ότι δεν προκύπτει καμία υποψία εγκληματικής ενέργειας και ότι επρόκειτο για αυτοκτονία. Το ίδιο ανακοινώνει λίγες ημέρες αργότερα και η Σκότλαντ Γιαρντ Ο υπεύθυνος της έρευνας Μπάρι Τάρμπαν δηλώνει «κανένα από τα στοιχεία που συλλέξαμε δεν μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Κάλβι δολοφονήθηκε».

Ο Κάλβι είχε αρκετούς λόγους να αυτοκτονήσει Οδήγησε τη μεγαλύτερη ιδιωτική τράπεζα της Ιταλίας εκείνη την εποχή την Banco Ambrosiano σε χρεοκοπία και κλείσιμο αφού τα χρέη της είχαν φθάσει στο αστρονομικό ποσό των 1,3 δις δολαρίων.. Η καταδίωξη από την Ιταλική δικαιοσύνη τον εξανάγκασε να διαφύγει στο Λονδίνο

Λίγες ημέρες αργότερα αυτοκτονεί και η γραμματέας του Κάλβι πηδώντας από το παράθυρο του γραφείου της. Αφήνει πίσω της ένα σημείωμα που γράφει «Ας είναι καταραμένος ο Κάλβι για τη ζημιά που προκάλεσε στην τράπεζα και στους εργαζομένους της».

Η οικογένεια του Κάλβι μετά την ετυμηγορία των Βρετανικών αρχών χάνει την ασφάλεια ζωής του Κάλβι και προσλαμβάνει τον διάσημο Βρετανό δικηγόρο Τζορτζ Κάρμαν με εντολή να φέρει στο φως (αν υπάρχουν) οικονομικές και πολιτικές παραμέτρους που πιθανόν να είχαν αγνοηθεί από την αστυνομία και οι οποίες θα συνηγορούσαν στην εκδοχή της δολοφονίας.

Την ίδια εποχή η Ιταλική δικαιοσύνη ερευνούσε το σκάνδαλο της Μασονικής Στοάς Π2 (Προπαγάνδα 2). Σύμφωνα με το κατηγορητήριο τα περίπου 2.000 μέλη (πολιτικοί, ανώτατοι κρατικοί δικαστικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι, επιχειρηματίες κλπ) αυτής της μασονικής στοάς λειτουργώντας σαν παρακυβέρνηση σχεδίαζαν πραξικόπημα ενώ βαρύνονταν με τρομοκρατικές ενέργειες σαν αυτή της βομβιστικής επίθεσης στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολώνια το 1980. Χαρακτηριστικά μπορεί να αναφερθεί ότι η έρευνα για αυτό το σκάνδαλο οδήγησε στην πτώση την τότε κυβέρνηση του χριστιανοδημοκράτη Φορλάνι ενώ ακόμα επηρεάζει την Ιταλική πολιτική ζωή αφού ο νυν Ιταλός Πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι καταδικάστηκε από Ιταλικό Δικαστήριο το 1990 για ψευδορκία επειδή αρνήθηκε ότι ήταν μέλος της Μασονικής Στοάς Π2 παρ’ ότι υπήρχαν αδιάψευστα πειστήρια συμμετοχής του.

Μέγας διδάσκαλος της Μασονικής Στοάς ήταν ο Λίτσιο Τζέλι χρηματιστής ο οποίος είχε πολεμήσει στο πλευρό του Φράνκο στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο με τον στρατό του Μουσολίνι στον Ελληνό-Ιταλικό πόλεμο στην Αλβανία ενώ στην συνέχεια υπηρέτησε στις Ιταλικές δυνάμεις κατοχής στην Ελλάδα. Ακολούθησε τον Μουσολίνι στην περιπέτεια της Β.Ιταλίας που τελείωσε με την εκτέλεση από Ιταλούς παρτιζάνους του Ιταλού Δικτάτορα Διαφεύγει τότε στην Αργεντινή και για μερικά χρόνια είναι οικονομικός σύμβουλος του Περόν. Ο αρχι μασόνος φασίστας Τζέλι συνεχίζει να ταλαιπωρεί για αρκετά χρόνια μετά την αποκάλυψη της παρακρατικής δραστηριότητας της Μασονικής Στοάς Π2 την διεθνή δημοκρατική κοινή γνώμη αφού η Σουηδική Αστυνομία ερευνά την πιθανή συμμετοχή του στην οργάνωση της δολοφονίας του Σουηδού Πρωθυπουργού Ο.Πάλμε.

Η αποκάλυψη από την Ιταλική δικαιοσύνη των στενών πολιτικών και οικονομικών σχέσεων της Μασονικής Στοάς Π2 με την Banco Ambrosiano αλλά και των στενών σχέσεων Τζέλι-Κάλβι προσθέτει τότε νέα στοιχεία στην διερεύνηση του θανάτου του τραπεζίτη του θεού ενώ οι μετέπειτα μαρτυρίες των συλληφθέντων για συμμετοχή σε αυτήν την υπόθεση αλλά και άλλες υποθέσεις αρχι-μαφιόζων εξαναγκάζουν την Ιταλική δικαιοσύνη στην απαγγελία κατηγορίας εναντίον τεσσάρων μελών της μαφίας για την δολοφονία του Κάλβι. Ο πρώτος από αυτούς μεγαλο εργολάβος οικοδομών από την Σαρδηνία ονομάζεται Φλάβιο Καρμπόνι βοήθησε τον Κάλβι να διαφύγει στο Λονδίνο. Στο Λονδίνο τον Κάλβι παρέλαβαν ένας συνεργάτης του Καρμπόνι ο Σιλβάνο Βιτόρ και ο Φραντσέσκο ντι Κάρλο. Ο πρώτος έχει καταδικαστεί πολλές φορές για λαθρεμπόριο καφέ και ο δεύτερος είναι καταχωρημένος στα αρχεία της Ιταλικής εγκληματολογικής υπηρεσίας με το προσωνύμιο Φράνκι ο στραγγαλιστής. Στο κατηγορητήριο αναφέρεται ότι ο Φραντσέσκο ντι Κάρλο είναι ηθικός αυτουργός της δολοφονίας Κάλβι την οποία εκτελεί σαν φυσικός αυτουργός το δεξί του χέρι ο Βιντσένζο Κασίλο ο οποίος όμως έχει ήδη σκοτωθεί από βόμβα που είχε τοποθετηθεί στο αυτοκίνητο του ένα περίπου χρόνο μετά τον θάνατο του Κάλβι.

Στην πορεία της δίκης για την δολοφονία το Κάλβι έρχονται στο φως ανατριχιαστικά στοιχεία για τις σχέσεις Κάλβι- Μαφίας- Βατικανού. Αφού οι κατηγορούμενοι μαφιόζοι μαρτυρούν λεπτομέρειες της εγκληματικής τους δραστηριότητας για να ελαφρύνουν την θέση τους. Στοιχεία που εξαναγκάζουν την Ιταλική Δικαιοσύνη να συντάξει και να απευθύνει κατηγορητήριο στον αρχιεπίσκοπο Πολ Κάσιμιρ Μαρσίνκους ο οποίος υπηρετεί την Αγία Έδρα σαν επικεφαλής της Τράπεζας του Βατικανού του περιώνυμου Ινστιτούτο Θρησκευτικού Έργου. Ο αρχιεπίσκοπος κατηγορείται με αδιάσειστά στοιχεία για συμμετοχή στην απάτη που οδήγησε στην χρεοκοπία την Banco Ambrosiano .Το Βατικανό για να καταλαγιάσει τον θόρυβο από την εμπλοκή του στο σκάνδαλο αναγκάζεται να αποζημιώσει μερικά από τα θύματα της χρεοκοπημένης τράπεζας με το ποσό των 250 εκατ. δολαρίων.. Εν τέλει το 1993 ο αρχιεπίσκοπος καταδικάζεται σε πολυετή φυλάκιση αλλά αποφυλακίζεται μετά από 5 χρόνια το 1998 με άλλη απόφαση του Ανωτάτου Ιταλικού Δικαστηρίου το οποίο αναγνωρίζει ότι ο αρχιεπίσκοπος υπάγονταν στο ειδικό καθεστώς της Αγίας Έδρας και δεν έπρεπε να συλληφθεί.

Η αναφορά μας στο σκάνδαλο της Μασονικής Στοάς Π2- Banco Ambrosiano δεν είναι τυχαία αφού τον τελευταίο καιρό την Ελληνική κοινή γνώμη απασχολεί έντονα το σκάνδαλο της Μονής Βατοπαιδίου. Οι ομοιότητες αρκετές αφού και στην χώρα μας ένα Εκκλησιαστικό ίδρυμα η Μονή Βατοπαιδίου λειτουργεί με όρους καπιταλισμού turbo (off shore, χρηματιστηριακές πράξεις με τραπεζικά δάνεια , κτηματομεσιτικές και οικοδομικές επιχειρήσεις, υπέρογκες καταθέσεις ) ενώ διατηρεί προνομιακές σχέσεις με επιφανείς παράγοντες της συντηρητικής παράταξης.

Μέχρι εδώ όμως οι ομοιότητες αφού ακόμα δεν έχουν συμβεί και ευχόμαστε να μην συμβούν στο μέλλον ούτε χρεοκοπία τράπεζας ούτε τραγικές εξελίξεις όπως η αυτοκτονία-δολοφονία μεγαλό τραπεζίτη ούτε η ύπαρξη και λειτουργία παρακρατικής πολιτικό-οικονομικής – χρηματιστηριακής οργάνωσης η οποία σε συνεργασία με το οργανωμένο έγκλημα σκόπευε να θέσει υπό τον απόλυτο έλεγχο της την λειτουργία της δημοκρατίας εκμεταλλευόμενη την δύναμη του χρήματος και κοινωνική πολιτική και οικονομική δικτύωση της με την ανώτατη εξουσία."


ΥΓ Απο χθες, και για λόγους που η φτωχή μου κατάρτιση δεν βοηθάει να καταλάβω, χάθηκαν απο τον σερβερ που τα φιλοξενούσε τα μουσικά και φωτογραφικά μου αρχεία. Θα αντικαταστήσω τη φωτό μου που δεν βλέπετε μόλις βρω λίγο χρόνο κι αλλον σερβερ...
Φτου κι απο την αρχή δηλαδή.
:-)

ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ...

Απο την DARIA PAVLOVNA:

Το κείμενο αυτό γράφτηκε εξ αιτίας της αισχρής επίθεσης που έχει δεχτεί η Ξένη . Μου ζητήθηκε από τον Gazi Kapllani ένα κείμενο για να δημοσιευτεί στη στήλη του στα "ΝΕΑ", μιας και έγινα κι εγώ δέκτης των επιθέσεων των blogτραμπούκων λόγω του σλαβικού (!!!) μου ψευδώνυμου και της υπεράσπισης του δικαιώματος της Ξένης να γράφει ελεύθερα την άποψή της. Ελπίζω όταν και αν τελικά μια μικρότερη παραλλαγή αυτού του κειμένου δημοσιευτεί να μην ορμήσει κι εδώ ο ίδιος συρφετός ανεγκέφαλων με σκοπό να τα κάνει μπάχαλο. Αλλά κι αν ορμήσει σκασίλα μου στην τελική...

Ετυμολογία
τραμπούκος < (ισπανικά) trabuco (es)
Η σημασία με την οποία χρησιμοποιείται η λέξη προέρχεται από μια μάρκα πούρων Αβάνας, τα trabucos, τα οποία ορισμένοι πολιτικοί συνήθιζαν να δίνουν ως αμοιβή στους πλέον ζωηρούς και «δραστήριους» οπαδούς τους ή προσφέρονταν στα πολιτικά σαλόνια σε εκείνους που πουλούσαν την ψήφο τους.
Ουσιαστικό
τραμπούκος: αρσενικό άτομο που ανήκει σε παρακρατική οργάνωση ή σε κομματική παράταξη και δημιουργεί επεισόδια ή προβαίνει σε βιαιοπραγίες, συνήθως επί πληρωμή (κατ' επέκταση) άτομο που προσπαθεί να επιβάλει τις απόψεις του χρησιμοποιώντας βία
Πηγή: el.wiktionary.org

Οι τραμπούκοι στο διαδίκτυο είναι σαν τις κατσαρίδες. Όσο κατσαριδοκτόνο και να τους ρίξεις επιβιώνουν. Πριν αρχίσω να ασχολούμαι σχετικά έντονα με το διαδίκτυο, η λέξη τραμπούκος μου έφερνε στο μυαλό εικόνες ανθρώπων βάρβαρων, που με κρυμμένα πρόσωπα και στειλιάρια στα χέρια, όρμαγαν σε συγκεντρώσεις ανθρώπων και τα έκαναν γυαλιά καρφιά. Ή χουλιγκάνους έξω από τα γήπεδα. Ή μου θύμιζαν συνελεύσεις στο πανεπιστήμιο στις οποίες -όταν κατέληγαν σε γενική σύρραξη- τότε εμφανίζονταν κάποιοι τύποι, άσχετοι με το πανεπιστήμιο αλλά με γερά μπράτσα, και έμπαιναν στην πρώτη γραμμή των αντίπαλων στρατοπέδων και όποιον πάρει ο χάρος. Εκεί σταματούσαν οι γνώσεις μου για τους τραμπούκους. Μέχρι που άρχισα δειλά δειλά, πριν από δύο τρία χρόνια, να μπαίνω σε forums, να επισκέπτομαι blogs φίλων και στο τέλος να φτιάξω το δικό μου blog. Τότε κατάλαβα πως εκτός από τους κανονικούς τραμπούκους της αληθινής ζωής, υπάρχουν και οι τραμπούκοι του διαδικτύου. Δεν φοράνε κουκούλα αλλά καλύπτονται πολύ καλά πίσω από το φερετζέ της ανωνυμίας που εξασφαλίζει το ίντερνετ. Δεν κρατάνε στειλιάρια στα χέρια, δέρνουν όμως με τις λέξεις φτύνοντας χολή και μπινελίκια απίστευτης προστυχιάς. Βάρδα δε, μην πέσουν πάνω σε γυναίκα. Θα μου πεις πως το ξέρουν αν έχουν να κάνουν με γυναίκα. Πρώτη ένδειξη είναι ένα γυναικείο nickname. Δεύτερη ένδειξη, αν και για τους περισσότερους από δαύτους η πρώτη είναι αρκετή, ο τρόπος γραφής. Για κάποιον που είναι χρόνια στο διαδίκτυο είναι εύκολο να διαβάσει ανάμεσα στις λέξεις και να πιάσει τις ελαφριές διαφορές ενός γυναικείου από έναν αντρικό λόγο, όσο καλά κι αν προσπαθεί κάποιος/α να αποκρύψει το πραγματικό του φύλο. Κάποια στιγμή θα χαλαρώσει και θα αποκαλυφθεί σε κάποιον που ξέρει να αποκωδικοποιεί κείμενα. Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι διαδικτυακοί τραμπούκοι αρκούνται σ’ ένα γυναικείο ψευδώνυμο. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται στο διαδίκτυο με δύο, κυρίως, τρόπους οι οποίοι είναι ανάλογοι με τη συμπεριφορά που θα επιλέξουν οι ίδιες για τη διαδικτυακή περσόνα τους. Αν ακκίζονται και χαριεντίζονται και γεμίζουν τα κείμενα και τα blogs τους με καρδούλες, πουλάκια, ροζ κουφέτα, emoticons και λεξούλες του στιλ: «Άαααντεεεεεε!!!!!! Σοβαράαααααααα;;;;;» τις αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση και μια υποψία καμακιού (η οποία υποψία κάποιες φορές μετατρέπεται σε αισχρή βεβαιότητα έως παρενόχληση). Αν όμως η θηλυκή περσόνα έχει άποψη, αριστερίζει, χώνεται και προσπαθεί να εκφέρει λόγο σε θέματα που δεν άπτονται του νοικοκυριού, της μαγειρικής άντε και της τέχνης, μαύροι φίδι που την έφαγε. Οι αισχροί χαρακτηρισμοί, τα υπονοούμενα για τη σεξουαλική της πληρότητα και για την εξωτερική της εμφάνιση, η οποία σίγουρα είναι χάλια, δίνουν και παίρνουν. Σπάνια θα υπάρχει σοβαρός αντίλογος στο λόγο που προσπαθούν να αρθρώσουν. Φυσικά κανείς απ’ αυτούς του μάγκες που ξεχειλίζουν από τεστοστερόνη δεν θα τολμούσε να κάνει τέτοιους χαρακτηρισμούς πρόσωπο με πρόσωπο. Μου έχει συμβεί. Κάλεσα κάποιον που για καιρό με έβριζε αισχρά διαδικτυακά, να συναντηθούμε για να μου αποδείξει πόσο «φοβερός» άντρας είναι και να μου τα πει όλα αυτά «ζωντανά». Γιατί επέμενε πως δεν τα λέει πίσω από την κάλυψη της ανωνυμίας αλλά θα μπορούσε να μου τα πει και από κοντά οποιαδήποτε στιγμή. Ακόμα τον περιμένω τον μάγκα του γλυκού νερού.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί τον τελευταίο καιρό μια φίλη μου, ένας εξαιρετικός άνθρωπος, δέχεται μια τέτοια –άνευ ορίων- διαδικτυακή επίθεση. Τόλμησε να γράψει τις απόψεις της και τη γνώμη της για το πώς βιώνει τη ζωή στην Ελλάδα. Πως βιώνει το ρατσισμό τα τελευταία 14 ή 15 χρόνια που ζει εδώ. Τόλμησε αυτή –μια «ξένη» να γράψει μέσα στο blog της πράγματα που έχει βιώσει σ’ αυτή τη χώρα και την πληγώνουν. Ποια; Μια μετανάστρια, μια ξένη. Αντί να μας ευχαριστεί για το κομμάτι ψωμί που της «δώσαμε» (από πού τάχα; Μήπως μας το έκλεψε;) και να κάνει τεμενάδες κάθε φορά που ένας έλληνας της έκανε την τιμή να της δώσει σημασία, αυτή γράφει για τα άσχημα αυτής της χώρας. Τους εκνεύρισε που μια «ξένη» κατέχει και χειρίζεται την ελληνική γλώσσα πολύ καλύτερα απ’ αυτούς που το λεξιλόγιό τους περιορίζεται σε βρισιές και 100 λέξεις της καθημερινότητας, ίσα για να συνεννοούνται με τους ομοίους τους. Κι όμως αυτή η «ξένη» είναι ελληνίδα στην καταγωγή. Και μέχρι να έρθει και να βιώσει στο πετσί της τον «ελληνικό παράδεισο» τον έβλεπε σαν αληθινό παράδεισο στον οποίο δεν θα ένιωθε ξένη όπως ένιωθε στον τόπο που γεννήθηκε. Γέμισε το blog της από υβριστικά και απειλητικά σχόλια. Ανώνυμα φυσικά. Γιατί κανείς απ’ αυτούς τους blogοτραμπούκους δεν έχει το θάρρος να βγει από τις σκιές και να σταθεί κάτω από το φως. Τρόμαξε η φίλη μου και με το δίκιο της. Παρόλη την πείρα της δεν φανταζόταν πως θα έβγαινε τόσο μίσος στις σελίδες του blog της. Ούτε κι εμείς, οι φίλοι και οι άγνωστοι επισκέπτες της σελίδας της, το περιμέναμε.

Φυσικά μας πήρε όλους η μπάλα της προστυχιάς. Όσους τολμήσαμε να υπερασπιστούμε όχι της θέσεις της αλλά τουλάχιστον το δικαίωμά της να τις εκφράζει ελεύθερα, σε μια χώρα που η ελευθερία του λόγου είναι κατοχυρωμένη από το Σύνταγμά της.

Δυστυχώς για την «Ξένη» έχει την ατυχία να είναι γυναίκα, να είναι ξένη και ο λόγος της να μην περιέχει ροζ συννεφάκια και καρδούλες αλλά πόνο και πείσμα να μην αφήσει τις όποιες δυσκολίες και τους όποιους τραμπούκους να την πτοήσουν. Και μόνο γι’ αυτό την εκτιμώ ακόμα περισσότερο απ’ όσο την εκτιμούσα μέχρι τώρα.


ΥΓ: Ευχαριστώ την Daria που μου έδωσε την δυνατότητα να αναδημοσιεύσω το ποστ αυτό που με καλύπτει απολύτως.
alzap