Όσο πλησιάζουν οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ τόσο οι εφημερίδες και τα κανάλια πυκνώνουν τα άρθρα και τα σχόλια τους που αφορούν στην πολιτική σκηνή της χώρας αυτής. Δεν είναι όμως σίγουρο ότι η πληροφόρηση αυτή είναι πλήρης. Αυτός είναι κυρίως ο λόγος που στη χώρα μας έχουμε συγκεκριμένα στερεότυπα αναφοράς κάθε φορά που πρέπει να σχολιάσουμε τις πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ.
Είναι αλήθεια ότι οι Έλληνες έχουμε πολλούς και ιδιαίτερα επώδυνους λόγους για να θεωρούμε την Αμερικανική πολιτική υπεύθυνη για πολλές από τις περιπέτειες της χώρας μεταπολεμικά.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που συχνά θεωρούμε πως είναι σημαντικές οι διαφορές στην εξωτερική πολιτική που ασκείται ανάμεσα στους Ρεπουμπλικάνους ή τους Δημοκρατικούς προέδρους. Η πραγματικότητα ωστόσο διαψεύδει αυτή την πεποίθηση και καταδεικνύει συνεχώς πως η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ καθορίζεται διαχρονικά με διαφορετικά κριτήρια και στόχους.
Από την άλλη μεριά είναι επίσης αλήθεια πως η εχθρική και απαξιωτική μας διάθεση δεν στρέφεται μόνο κατά των υπεύθυνων χάραξης της πολιτικής της υπερδύναμης αλλά συμπεριλαμβάνει συχνά και τους αμερικανούς στο σύνολό τους. Μπορεί η λογική να λέει ότι αυτή είναι μια λανθασμένη προσέγγιση, αλλά στην πράξη νομίζω ότι οι περισσότεροι θεωρούμε τους αμερικανούς στην συντριπτική τους πλειοψηφία αδιάφορους πολιτικά και δεξιούς ως ακροδεξιούς στις πεποιθήσεις τους. Αυτά είναι τα στερεότυπα, αυτό νομίζω ότι είναι το πλαίσιο που αντιμετωπίζουμε συνήθως τους αμερικανούς.
Για όποια/ον ενδιαφέρεται να διαπιστώσει πως η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι, προτείνω δύο εξαιρετικά βιβλία που διάβασα αυτό το αδιάκοπο, (χωρίς διακοπές δηλαδή), για μένα καλοκαίρι.
Το πρώτο είναι το A RADICAL LINE του Thai Jones (FREE PRESS 2004) και είναι μια αναδρομή στην ιστορία και στις περιπέτειες του εργατικού και αριστερού κινήματος στις ΗΠΑ από το τέλος του 19ου αιώνα μέχρι τις μέρες μας.
Από τα πρώτα συνδικάτα και τις αιματοβαμμένες απεργίες στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, μέχρι τη 10ετή βομβιστική δράση της παράνομης οργάνωσης WEATHER UNDERGROUND. Να σημειωθεί εδώ πως η οργάνωση αυτή δεν ήταν μια κλειστή ομάδα στα πρότυπα της 17Ν αλλά είχε δικτύωση και στήριξη σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ, είχε με άλλα λόγια κοινωνικές αναφορές. Παρά τις εκατοντάδες βόμβες που τοποθέτησε σε γραφεία πολυεθνικών εταιρειών, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, υπουργεία αλλά και στα γραφεία του FBI, η WEATHER UNDERGROUND πέτυχε απολύτως σε έναν από τους κύριους στόχους της να μην υπάρξουν αθώα θύματα, να μη χαθούν ανθρώπινες ζωές απο τη δράση της.
Το δεύτερο βιβλίο, εκδόθηκε πρόσφατα, είναι το THE BAY OF PIGS του Howard Jones (OXFORD UNIVERSITY PRESS 2008). Εδώ παρουσιάζεται πλήρως τεκμηριωμένη η διαδικασία σχεδιασμού και υλοποίησης της επίθεσης στην Κούβα, στον Κόλπο των Χοίρων.
Στοιχειοθετείται τόσο η φαινομενικά παράλογη επιμονή της κυβέρνησης Κέννεντυ,(κυβέρνηση Δημοκρατικών δηλαδή), στα σχέδια ανατροπής και δολοφονίας του Κάστρο αλλά πολύ περισσότερο αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο η στενή συνεργασία κράτους και παρακράτους, Κυβέρνησης και Μαφίας...
ΥΓ Και τα δύο βιβλία διατίθενται σε έκδοση e-book σε πολύ καλύτερη τιμή απο αυτή της έντυπης έκδοσης. Έτσι τα πήρα κι εγώ γιατί στον ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ που έψαξα δεν υπήρχαν. Καλή ανάγνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου