ΠΕΡΙ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΜΟΜΦΗΣ

Γιατί η ωριμότητα είναι περίεργο πράγμα. Είναι κάτι που το χρησιμοποιούμε κατά το δοκούν. Ένα πράγμα σαν λάστιχο. Πολλές φορές δεν βγάζεις άκρη.

Τα λέω αυτά με αφορμή την πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ και την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο σε σχέση με την πρόταση όσο και με το παιχνίδι με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Νομίζω ότι η άποψη πως όταν οι εξελίξεις φεύγουν από το πλαίσιο των εντυπώσεων και των επικοινωνιακών «εκπλήξεων» και μπαίνουν στην ουσία της πολιτικής ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει τη μπάλα, επιβεβαιώνεται.

Για την πρόταση μομφής είναι αυταπόδεικτος τόσο ο αιφνιδιασμός όσο και ο εκνευρισμός του Αλαβάνου. Όσοι είδαν στην τηλεόραση την πρώτη αντίδραση του Αλέκου θα κατάλαβαν…Προσπάθησαν να το μαζέψουν μετά αλλά η πρώτη αντίδραση ήταν η ειλικρινής.
Στην επιφάνεια ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι συμφωνεί με την πρόταση μομφής. Ταυτόχρονα με τη μέθοδο των διαρροών εκφράζει τη δυσφορία του αφενός, προσπαθεί να υποβαθμίσει και να γελοιοποιήσει την κίνηση αφετέρου.
Είναι ενδεικτική η αρθογραφία της σημερινής ΑΥΓΗΣ. Γράφει στο πρωτοσέλιδο: «Πρόταση μομφής από το ΠΑΣΟΚ, αλλά «ξέχασαν» να ζητήσουν εκλογές». Ναι, όπως το διαβάσατε…

Όπως επίσης είναι εντυπωσιακή η κοινή γραμμή σε αυτό το θέμα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόσημη, καρμπόν η επιχειρηματολογία, «το ΠΑΣΟΚ έκανε την πρόταση γιατί είναι ουρά του ΣΥΝ»…, ή «δώρο για τη ΝΔ γιατί συσπειρώνει την κοινοβουλευτική της ομάδα»…

Εγώ θα πω απλώς ότι είναι από τις σπάνιες φορές που είναι τόσο έγκαιρη και έγκυρη πολιτικά μια κατάθεση πρότασης μομφής. Για πολλούς λόγους, θα αναφερθώ σε δύο.

1) Η πρόταση κατατέθηκε σε μια στιγμή που η λαϊκή αντίδραση για την πολιτική της κυβέρνησης βρίσκεται στην κορύφωσή της. ‘Έχουμε δηλαδή τον συντονισμό της κοινοβουλευτικής δράσης με τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Αν δεν απατώμαι, δεν συμβαίνει συχνά αυτό.

2) Η καθυστέρηση της ψήφισης του ασφαλιστικού, αλλά και η συντήρηση του θέματος ψηλά στην επικαιρότητα δίνει χρόνο και περιεχόμενο στη διαδικασία συλλογής υπογραφών για το δημοψήφισμα που πρότεινε ο ΣΥΝ και αποδέχτηκαν τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Επίσης θα ήταν χρήσιμο να πάρουμε μια απάντηση στο εξής:

Πριν λίγους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε στη Βουλή τον Γιώργο Παπανδρέου γιατί ΔΕΝ κατέθεσε πρόταση μομφής για την υπόθεση Ζαχόπουλου…
Άραγε τότε, που το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο πρόσφατο, ήταν ώριμες οι συνθήκες για τέτοια πρόταση;
Άραγε τότε ΔΕΝ θα συσπειρωνόταν η ΝΔ, ΔΕΝ θα ήταν δώρο στη κυβέρνηση;
Άραγε για τον ΣΥΡΙΖΑ το θέμα Ζαχόπουλου είναι ΠΙΟ κρίσιμο για τους εργαζόμενους από τον αντιασφαλιστικό νόμο;
Κάθε απάντηση δεκτή…

Το παιχνίδι ωστόσο του ΣΥΡΙΖΑ με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, παίρνει χαρακτηριστικά πολιτικού τυχοδιωκτισμού.
Για όσους ασχολούνται και θυμούνται θα πω πως το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρευόμενη Δημοκρατία και όχι Προεδρική Δημοκρατία. Το αίτημα να αποπέμψει ο Πρόεδρος το νομοσχέδιο νομιμοποιεί μελλοντικές σκέψεις από τον ίδιο ή άλλους προέδρους, να παρεμποδίζει το έργο δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων. Είναι θέση αριστερού κόμματος αυτή;

Εξ άλλου εκκρεμεί αίτημα κήρυξης του νόμου ως αντισυνταγματικού. Δεν καταλαβαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι αν ο πρόεδρος στείλει το νόμο για δημοσίευση, όπως έχει υποχρέωση, αδυνατίζει το επιχείρημα αυτό;


Εγώ πιστεύω ότι στον ΣΥΡΙΖΑ και τα ξέρουν και τα καταλαβαίνουν όλα αυτά. Απλώς η δημοσκοπική φρενίτιδα και ο μικρομεγαλισμός, τους έχουν οδηγήσει σε δρόμους που το πάνω χέρι έχουν οι εντυπώσεις και τα τηλεοπτικά παράθυρα.

Ας ελπίσουμε ότι φαινόμενο είναι παροδικό