... είναι αλήθεια.
Οι παρακολουθήσεις των πολιτών είναι θέμα που συζητιέται πολλές φορές και με διάφορες αφορμές. Είναι κοινή πεποίθηση ότι μηχανισμοί παρακολούθησης υπάρχουν, πάντα υπήρχαν θα πουν οι υποψιασμένοι και δικαίως. Πολλοί από μας έχουμε διστάσει να μεταδώσουμε τηλεφωνικά πληροφορίες που τις θεωρούμε κρίσιμες. Από κει και πέρα προσπαθούμε να ξεχάσουμε το θέμα θεωρώντας ότι αφού δεν κάνουμε κάτι παράνομο είμαστε εκτός των πλαισίων αναζήτησης και παρακολούθησης.
Διαβάζοντας αυτές τις μέρες το εξαιρετικό βιβλίο:
« ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ; » του John Gibb, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ,
έχασα τον μπούσουλα ή διαφορετικά, έπαθα τη πλάκα μου.
Έχουμε την λανθασμένη αντίληψη πως η παρακολούθηση αφορά μόνο σε ειδικές κατηγορίες προσώπων που εμπλέκονται σε οικονομικές συμφωνίες, πολιτικούς ακτιβιστές, ποινικούς κλπ.
Έχουμε επίσης την ακόμα πιο λανθασμένη αντίληψη ότι αυτές τις παρακολουθήσεις τις κάνουν σε μεγάλη κλίμακα μόνο οι αρχές ασφαλείας και οι μυστικές υπηρεσίες των κρατών. Κάθε φορά που αποκαλύπτεται κάποιο σκάνδαλο παρακολούθησης, ( θυμηθείτε την υπόθεση των υποκλοπών στη χώρα μας πριν κάποιους μήνες) , ξεκινάει μια μεγάλη συζήτηση για την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων και την προστασία της ιδιωτικής ζωής. Οι συζητήσεις αυτές παρά τους υψηλούς τόνους είναι σχεδόν πάντα υποκριτικές, πρόσκαιρες και επιφανειακές.
Το λέω αυτό γιατί η πραγματικότητα δεν είναι τόσο κακή, είναι πολύ χειρότερη. Θα έλεγα μάλιστα ότι έχει ξεπεράσει τα όρια του τρόμου και της φρίκης και για όποιον επιθυμεί να ασχοληθεί λίγο περισσότερο και ψάξει στοιχειωδώς το θέμα, οι εκπλήξεις που τον περιμένουν είναι πρωτοφανείς.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος.
1) Γνωρίζετε τις εκπτωτικές κάρτες που εκδίδουν μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ ή πολυκαταστημάτων. Κάθε φορά που ψωνίζετε συγκεντρώνετε πόντους που αντιστοιχούν μετά από κάποιο αριθμό σε εκπτώσεις. Επιβραβεύεται υποτίθεται η πίστη του καταναλωτή στο συγκεκριμένο κατάστημα με την επιστροφή μέρους των χρημάτων του. Για να εκδώσεις τη κάρτα είναι απαραίτητο να χορηγήσεις προσωπικά στοιχεία που φαινομενικά μοιάζει μια αθώα και απαραίτητη διαδικασία.
Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι πως κάθε φορά που στο ταμείο δίνουμε την εκπτωτική κάρτα αυτόματα καταχωρούνται λεπτομερώς τα είδη που αγοράζουμε. Σε βάθος χρόνου και μετά από αρκετές χρήσεις της κάρτας γίνεται επεξεργασία και συνδυασμός των αγορών και των προσωπικών στοιχείων που έχουμε δώσει ώστε να διαμορφωθεί το καταναλωτικό μας προφίλ. Η συλλογή και επεξεργασία αυτών των στοιχείων είναι συνεχής, εμπλουτίζεται και μας συνοδεύει για όσα χρόνια κάνουμε χρήση αυτής της κάρτας. Εφαρμόζοντας εξελιγμένο κοινωνικο-δημογραφικό λογισμικό χτίζεται μια βάση δεδομένων ιδιαιτέρως χρήσιμη και κυρίως αξιοποιήσιμη. Είναι απίθανο πόσες πληροφορίες και συμπεράσματα για τον τρόπο ζωής μας μπορούν να προκύψουν. Και όχι μόνο για εμπορικούς λόγους. Στις ΗΠΑ, μετά τις 11/9, τα σουπερμάρκετ εθελοντικά εφοδίασαν το FBI με τα στοιχεία από τις εκπτωτικές κάρτες των πελατών τους χωρίς οι τελευταίοι να ενημερωθούν ασφαλώς.
Ο λόγος; Ήθελε το FBI να βρει και να μελετήσει τις κάρτες των αεροπειρατών και των συνεργών τους προκειμένου να δημιουργήσει και να επεξεργαστεί το καταναλωτικό τους προφίλ.
Υπάρχει όμως και συνέχεια και όσο παράλογη κι αν ακούγεται είναι αληθινή. Τα δεδομένα από τις εκπτωτικές κάρτες χρησιμοποιήθηκαν με εκπληκτική επιτυχία στην προεκλογική εκστρατεία του Μπους. Η επικοινωνία είτε τηλεφωνική είτε με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο με τους ψηφοφόρους δεν έγινε στα τυφλά. Ανάλογα με τα στοιχεία που υπήρχαν για τον κάθε ψηφοφόρο, (περιοχή διαμονής, επάγγελμα, οικονομικό στάτους), μεταδίδονταν και το ανάλογο προεκλογικό μήνυμα.
Είναι περιττό να προσθέσω ότι τα στοιχεία αυτά είναι απολύτως εμπορεύσιμα και πωλούνται σε άλλες εταιρείες μάρκετινγκ.
2) Την «Ταυτοποίηση μέσω ραδιοσυχνοτήτων», ( RFID-Radio Frequency Identification ), την ξέρετε; Υποθέτω πως οι περισσότεροι δεν την γνωρίζετε.
Είναι το καινούργιο σύστημα παρακολούθησης προϊόντων . Αποτελείται από μικρά τσιπάκια, σε μέγεθος μικρότερα από ένα κόκκο άμμου, που ενσωματώνονται στην συσκευασία πολλών προϊόντων Υποτίθεται ότι θα αντικαταστήσει το γνωστό μας barcode. Κάθε τσιπάκι αντιδρά μέσω κεραιών σε μηχανές ανάγνωσης και στέλνει τον μοναδικό αριθμό ταυτότητάς του.
Το σύστημα εφαρμόζεται ήδη από μεγάλες εταιρείες στις ΗΠΑ όπως η Gillette, η Tesco, η Procter and Gamble. Ο λόγος που επικαλούνται είναι η καλύτερη παρακολούθηση και αποθήκευση των προϊόντων αλλά και εξοικονόμηση χρόνου και χρήματος. Δεν αφαιρείται όμως το τσιπάκι όταν το προϊόν φτάσει στον καταναλωτή. Αυτό σημαίνει ότι για όσο χρονικό διάστημα παραμένει στα χέρια του αγοραστή, το τσιπάκι μεταδίδει τις πληροφορίες του όπου και όταν υπάρχει μηχανή ανάγνωσης. Αν υποθέσουμε ότι σε λίγα χρόνια αγοράσετε με πιστωτική κάρτα ένα λαπτοπ που έχει ενσωματωμένο το τσιπάκι τότε είναι απολύτως σίγουρο πως γίνεται αυτόματα η ταυτοποίηση του προσώπου, μέσω της πιστωτικής, και του προϊόντος. Κάθε φορά που έχετε μαζί σας το λαπτοπ κάποιοι μπορούν να γνωρίζουν ποιός είστε, που ακριβώς βρίσκεστε, ίσως και τι ακριβώς κάνετε.
Η συνέχεια στο επόμενο…
:-)
Διαβάζοντας αυτές τις μέρες το εξαιρετικό βιβλίο:
« ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ; » του John Gibb, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ,
έχασα τον μπούσουλα ή διαφορετικά, έπαθα τη πλάκα μου.
Έχουμε την λανθασμένη αντίληψη πως η παρακολούθηση αφορά μόνο σε ειδικές κατηγορίες προσώπων που εμπλέκονται σε οικονομικές συμφωνίες, πολιτικούς ακτιβιστές, ποινικούς κλπ.
Έχουμε επίσης την ακόμα πιο λανθασμένη αντίληψη ότι αυτές τις παρακολουθήσεις τις κάνουν σε μεγάλη κλίμακα μόνο οι αρχές ασφαλείας και οι μυστικές υπηρεσίες των κρατών. Κάθε φορά που αποκαλύπτεται κάποιο σκάνδαλο παρακολούθησης, ( θυμηθείτε την υπόθεση των υποκλοπών στη χώρα μας πριν κάποιους μήνες) , ξεκινάει μια μεγάλη συζήτηση για την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων και την προστασία της ιδιωτικής ζωής. Οι συζητήσεις αυτές παρά τους υψηλούς τόνους είναι σχεδόν πάντα υποκριτικές, πρόσκαιρες και επιφανειακές.
Το λέω αυτό γιατί η πραγματικότητα δεν είναι τόσο κακή, είναι πολύ χειρότερη. Θα έλεγα μάλιστα ότι έχει ξεπεράσει τα όρια του τρόμου και της φρίκης και για όποιον επιθυμεί να ασχοληθεί λίγο περισσότερο και ψάξει στοιχειωδώς το θέμα, οι εκπλήξεις που τον περιμένουν είναι πρωτοφανείς.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος.
1) Γνωρίζετε τις εκπτωτικές κάρτες που εκδίδουν μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ ή πολυκαταστημάτων. Κάθε φορά που ψωνίζετε συγκεντρώνετε πόντους που αντιστοιχούν μετά από κάποιο αριθμό σε εκπτώσεις. Επιβραβεύεται υποτίθεται η πίστη του καταναλωτή στο συγκεκριμένο κατάστημα με την επιστροφή μέρους των χρημάτων του. Για να εκδώσεις τη κάρτα είναι απαραίτητο να χορηγήσεις προσωπικά στοιχεία που φαινομενικά μοιάζει μια αθώα και απαραίτητη διαδικασία.
Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι πως κάθε φορά που στο ταμείο δίνουμε την εκπτωτική κάρτα αυτόματα καταχωρούνται λεπτομερώς τα είδη που αγοράζουμε. Σε βάθος χρόνου και μετά από αρκετές χρήσεις της κάρτας γίνεται επεξεργασία και συνδυασμός των αγορών και των προσωπικών στοιχείων που έχουμε δώσει ώστε να διαμορφωθεί το καταναλωτικό μας προφίλ. Η συλλογή και επεξεργασία αυτών των στοιχείων είναι συνεχής, εμπλουτίζεται και μας συνοδεύει για όσα χρόνια κάνουμε χρήση αυτής της κάρτας. Εφαρμόζοντας εξελιγμένο κοινωνικο-δημογραφικό λογισμικό χτίζεται μια βάση δεδομένων ιδιαιτέρως χρήσιμη και κυρίως αξιοποιήσιμη. Είναι απίθανο πόσες πληροφορίες και συμπεράσματα για τον τρόπο ζωής μας μπορούν να προκύψουν. Και όχι μόνο για εμπορικούς λόγους. Στις ΗΠΑ, μετά τις 11/9, τα σουπερμάρκετ εθελοντικά εφοδίασαν το FBI με τα στοιχεία από τις εκπτωτικές κάρτες των πελατών τους χωρίς οι τελευταίοι να ενημερωθούν ασφαλώς.
Ο λόγος; Ήθελε το FBI να βρει και να μελετήσει τις κάρτες των αεροπειρατών και των συνεργών τους προκειμένου να δημιουργήσει και να επεξεργαστεί το καταναλωτικό τους προφίλ.
Υπάρχει όμως και συνέχεια και όσο παράλογη κι αν ακούγεται είναι αληθινή. Τα δεδομένα από τις εκπτωτικές κάρτες χρησιμοποιήθηκαν με εκπληκτική επιτυχία στην προεκλογική εκστρατεία του Μπους. Η επικοινωνία είτε τηλεφωνική είτε με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο με τους ψηφοφόρους δεν έγινε στα τυφλά. Ανάλογα με τα στοιχεία που υπήρχαν για τον κάθε ψηφοφόρο, (περιοχή διαμονής, επάγγελμα, οικονομικό στάτους), μεταδίδονταν και το ανάλογο προεκλογικό μήνυμα.
Είναι περιττό να προσθέσω ότι τα στοιχεία αυτά είναι απολύτως εμπορεύσιμα και πωλούνται σε άλλες εταιρείες μάρκετινγκ.
2) Την «Ταυτοποίηση μέσω ραδιοσυχνοτήτων», ( RFID-Radio Frequency Identification ), την ξέρετε; Υποθέτω πως οι περισσότεροι δεν την γνωρίζετε.
Είναι το καινούργιο σύστημα παρακολούθησης προϊόντων . Αποτελείται από μικρά τσιπάκια, σε μέγεθος μικρότερα από ένα κόκκο άμμου, που ενσωματώνονται στην συσκευασία πολλών προϊόντων Υποτίθεται ότι θα αντικαταστήσει το γνωστό μας barcode. Κάθε τσιπάκι αντιδρά μέσω κεραιών σε μηχανές ανάγνωσης και στέλνει τον μοναδικό αριθμό ταυτότητάς του.
Το σύστημα εφαρμόζεται ήδη από μεγάλες εταιρείες στις ΗΠΑ όπως η Gillette, η Tesco, η Procter and Gamble. Ο λόγος που επικαλούνται είναι η καλύτερη παρακολούθηση και αποθήκευση των προϊόντων αλλά και εξοικονόμηση χρόνου και χρήματος. Δεν αφαιρείται όμως το τσιπάκι όταν το προϊόν φτάσει στον καταναλωτή. Αυτό σημαίνει ότι για όσο χρονικό διάστημα παραμένει στα χέρια του αγοραστή, το τσιπάκι μεταδίδει τις πληροφορίες του όπου και όταν υπάρχει μηχανή ανάγνωσης. Αν υποθέσουμε ότι σε λίγα χρόνια αγοράσετε με πιστωτική κάρτα ένα λαπτοπ που έχει ενσωματωμένο το τσιπάκι τότε είναι απολύτως σίγουρο πως γίνεται αυτόματα η ταυτοποίηση του προσώπου, μέσω της πιστωτικής, και του προϊόντος. Κάθε φορά που έχετε μαζί σας το λαπτοπ κάποιοι μπορούν να γνωρίζουν ποιός είστε, που ακριβώς βρίσκεστε, ίσως και τι ακριβώς κάνετε.
Η συνέχεια στο επόμενο…
:-)
UPDATE:
Νόμιζα όταν έγραφα αυτό το ποστ ότι έλεγα κάτι καινούργιο.
Πρώτα ήρθε το σχόλιο του Μαύρου Γάτου που ευγενικά και διακριτικά έθεσε το θέμα.
Και μετά ήρθε απο φίλους το κράξιμο: "Βρε συ πιστεύεις πραγματικά ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν τα ξέρει όλα αυτα;", ή "Καλά πού ζεις; Τώρα το πήρες είδηση;"
Στη συνέχεια ρώτησα φίλους που ήπιαμε μαζί καφέ. Όλοι με κοίταζαν παράξενα.
Ένας εκφράστηκε ευθέως. "Τίποτα καινούργιο έχεις να μας πεις; , ρώτησε"
Ως εκ τούτου τέρμα η ενημέρωση για το συγκεκριμένο θέμα γιατί πληγώθηκα.
Τουλάχιστον μου έμεινε η επιβεβαίωση ότι είμαι γνήσιος Πασόκος, γιατί αποδεδειγμένα είμαι εκτός πραγματικότητας.
:-)
8 σχόλια:
Φίλε μου Alzap όλα αυτά μοιάζουν με παιχνιδάκι, μπροστά στο πρωτοφανές εθελοντικό αυτο-φακέλωμα που λέγεται blogging!
Εδώ βγάζουμε σε δημόσια θέα τα εσώψυχά μας, και σε "τρόμαξε' που θα μπορούν να εντοπίζουν το laptop σου...
Σ;)))
@μαύρος γάτος:
Γάτε μου συμφωνώ κι ευχαριστώ για την ευγένεια σου. Το πήρα το μήνυμα.
Δες το update.
:-)
Έχουν πολλά ακόμα να δούνε τα μάτια μας....
Το χειρότερο είναι που μία τουλάχιστον γενιά (πιθανότατα ήδη δύο ) εθίζεται-εθίζονται-εθιζόμαστε στην πλήρη κατάργηση κάθε ορίου ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό. Τί παράπονο να κάνει για "παραβίαση την ιδιωτικής της ζωής" η γενιά του Big Brother; Δεν ξέρει καν τί είναι αυτό, "ιδιωτική ζωή"....
Καλό βράδυ Σ;))))
Tότε τι να πούν οι ταλαίπωροι που είναι γνήσιοι Νεοδημοκράτες,ότι ζουν σε εικονική πραγματικότητα; :)
Καλά άκουσα Νήλ Ντάϊμοντ ή κάνω λάθος. Βρε Αλέκο αμετανόητος νοσταλγός είσαι μιάς άλλης εποχής. Τελικά μήπως είσαι πιο ρομαντικός απ' ότι φαίνεσαι;
Όταν ο μεγαλύτερος ρουφιάνος και χαφιές όλων είναι ο ίδιος ο πολίτης, τι περιμένεις;
Να είναι καλύτερο το κράτος και η εξουσία;
@αθεόφοβος:
:-)
@ανώνυμος:
Ρομαντικός; Έχω πολλά ελαττώματα, αυτό όχι.
:-)
@Pascal:
Μήπως είναι λίγο υπερβολική η γενίκευση;
Οκ. Είσαι αντιστασιακός!
Δημοσίευση σχολίου