Δεν ξέρω τι θα κάνετε αύριο. Οι αποφάσεις δύσκολες και οι αντοχές οριακές.
Οι επικοινωνιολόγοι του Μαξίμου στήσανε τη σημερινή παράσταση και είδαμε το αποτέλεσμα.
Οι «αντικειμενικοί» δημοσιογράφοι-σχολιαστές εξήραν την υπευθυνότητα που σας χαρακτηρίζει, προεξοφλώντας ότι θα ανοίξουν τα σχολεία. Είναι οι ίδιοι που μέχρι χτες σας έλεγαν αλήτες...
Τώρα που σας δέχτηκε ο Καραμανλής και «σας κοίταξε στα μάτια», (όπως είχε προαναγγείλει ο Γλίτσας εκπρόσωπός του στο Press room), όλα είναι καλύτερα…
Αύριο στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο θα προσπαθήσω να βρεθώ για λίγο μαζί σας.
Όλα στη κόψη του ξυραφιού. Θέλουν να σας νικήσουν. Θέλουν να στείλουν το μήνυμα:
«ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΥΠΟΚΥΠΤΟΥΝ»
Μια κοινωνία άνευρη, χωρίς ανακλαστικά, μια κοινωνία διαιρεμένη –έργο του εκσυγχρονισμού του Σημίτη-, παρελήφθη από τη νεοδεξιά του «μεσαίου χώρου» για την ολοκλήρωση του έργου.
Αλλά:
πρώτα οι τραπεζικοί πριν ένα χρόνο, μετά οι ναυτεργάτες και σήμερα εσείς , πάτε κόντρα στους καιρούς.
Έξι βδομάδες που δεν συγκλόνισαν τον κόσμο, μας λένε.
Έξι βδομάδες αγωνίας, παραπλάνησης, εμπαιγμού, χημικών, λοιδοριών.
Έξι βδομάδες με τις τσέπες άδειες και τις υποχρεώσεις να τρέχουν.
Για να καταλήξει στη σημερινή προαναγγελθείσα απρέπεια. Να τολμήσει να σας κοιτάξει ο κυρίως υπεύθυνος «στα μάτια». Τόση και τέτοια ξετσιπωσιά.
Εγώ ξέρω ότι οι επικοινωνιολόγοι θα το χάσουν το στοίχημα.
Όποια κι αν είναι η απόφασή σας αύριο, έχουμε όλοι καταλάβει.
Καταλάβαμε καλά και ξέρουμε τι μας περιμένει. Μετανιώνουμε γιατί δεν υποστηρίξαμε τον αγώνα σας όσο έπρεπε, όταν έπρεπε.
Η κόρη μου έχασε έξι βδομάδες μάθημα. Νομίζουν.
Η κόρη μου κέρδισε καλύτερους δασκάλους. Η διδακτέα ύλη αναπληρώνεται αλλά και να μην αναπληρωθεί όλη, δεν πειράζει. Καθόλου.
Αυτές τις 36 μέρες έμαθε πως οι δάσκαλοί της έχουν προβλήματα και διεκδικούν τη λύση τους. Έμαθε πως οι δάσκαλοί της έχουν αξιοπρέπεια, έχουν θάρρος και πάνε κόντρα στον καιρό και την εξουσία.
Όταν και όποτε σταματήσει η απεργία, η δασκάλα της κόρης μου θα μπει στη τάξη και θα κοιτάξει τα παιδιά στα μάτια. Το κέρδισε το δικαίωμα αυτό.
Αυτό το βλέμμα θα μεταδώσει τόση διδακτέα ύλη όση όλη η σχολική χρονιά.
Αυτοί οι δάσκαλοι των τελευταίων έξι εβδομάδων είναι οι δάσκαλοι της κόρης μου.
Είναι δηλαδή οι δάσκαλοι της ζωής μου. Θέλω μόνο να τους πω:
Αισθάνομαι πολύ καλά που φροντίζετε και διαπαιδαγωγείτε το παιδί μου.
Σας ευχαριστώ
15 σχόλια:
Αυτό το ποστ το υπογράφω κι εγώ.
συγχαρητήρια
επιτέλους λίγος καθαρός αέρας!!
εχεις δει ματια δασκαλου που ειναι βδομαδες εξω απο τη ταξη, πως σε κοιτανε σαν τον συναντησεις στη γειτονια;
εχεις δει τι χρωμα παιρνουν αμα τους χαμογελασεις και πεις: σας ευχαριστω;
κι αυτο: "Αυτές τις 36 μέρες έμαθε πως οι δάσκαλοί της έχουν προβλήματα και διεκδικούν τη λύση τους. Έμαθε πως οι δάσκαλοί της έχουν αξιοπρέπεια, έχουν θάρρος και πάνε κόντρα στον καιρό και την εξουσία" ;
Σε ευχαριστω εκ μερους τους
αυτο το κειμενο αξιζει οσο λιγα λογια συμπαραστασης κι αποδοχης του αγωνα τους
πολλα εγραψα παλι
καλη σου ωρα!
* αυτο: "Μια κοινωνία άνευρη..." με ανησυχει, με ενοχλει... και με ενεργοποιει ομως..
Μ΄αρέσει που το βλέπεις έτσι κι όχι κοντόφθαλμα και με ιδιοτέλεια όπως οι περισσότεροι.
Από το πουθενά ερχόμενος και προς το πουθενά πορευόμενος,
βλέποντας ανοιχτά και μπαίνοντας,
διαβάζοντας και συμφωνώντας
συνυπογράφω και εγώ..
Βγες και πες τα τουλάχιστον εσύ έξω απ τα δόντια, γιατί τώρα τελευταία, πολλοί από εμάς τα μασάμε…
σώθηκε η κόρη σου
Με βάση απόψεις που τόσο σήμερα, όσο και παλαιότερα έχω αρθρώσει, προσυπογράφω..
Συμφωνώ απόλυτα... επίσης εξοργίζομαι με όλους τους γονείς που σπεύδουν να ορμήσουν και να σπάσουν τα λουκέτα των καταλήψεων, οι οποίοι διδάσκουν στα παιδιά τους ότι οι διαδικασίες με τις οποίες παίρνουν τις αποφάσεις τους (γενικές συνελεύσεις για τις καταλήψεις) είναι μια μπούρδα που την έχουν γραμμένη πρώτοι και καλύτεροι οι γονείς τους που κόπτωνται για την δημοκρατία. Τους διδάσκουν ότι μπορείς με τον τσαμπουκά σου, μπορείς να πας και να κάνεις ό,τι θες και ότι οι εκλογικές διαδικασίες δεν πιάνουν μία μπροστά του. Ότι είναι άβουλα και ανίκανα όντα, έρμαιο του καθενός και ότι δεν μπορούν να σκεφτούν και να προβληματιστούν πάνω σε κάτι. Ότι πρέπει να ενηλικιωθούν πρώτα και μετά να αποκτήσουν (και αυτό ίσως) το δικαίωμα να κάνουν μια πρωτότυπη δική τους σκέψη. 'Οτι το να είσαι σωστός πολίτης σημαίνει να έχεις σκυμμένο το κεφάλι και αν δεν συμφωνείς με τους άλλους να φέρεσαι χειρότερα από ό,τι αυτοί. Το ότι αν δεν συμφωνείς με τους τρόπους διεκδίκησης μιας ομάδας ανθρώπων κατηγορείς αυτούς και όχι τις συνθήκες και τους παράγοντες που τους οδηγήσαν εκεί. Το ότι κόπτονται για τα χαμένα μαθήματα (λογικό βέβαια) αλλά αφήνουν τα παιδιά τους να κάνουν μάθημα επί χρόνια σε άθλια κτίρια αδιαμαρτύρητα, χωρίς σωστές υποδομές και οι περισσότεροι δεν τους έχουν αγοράσει ούτε ένα εξωσχολικό βιβλίο.
Είμαι εκπαιδευτικός, κόρη εκπαιδευτικών (πωπω, χάλια ακούγεται όταν το λέω έτσι!!!!) και αυτό που με ενοχλεί περισσότερο δεν είναι να βγάλω ένα μέτρο και να μετρήσω πόσο δίκιο έχει ο ένας και πόσο δίκιο έχει ο άλλος, ούτε αν είναι σωστό να γίνονται καταλήψεις ή όχι. Είναι το ότι βλέπω γύρω μου, παιδιά 12 χρονών να είναι επαγγελματίες μαθητές, μικρά παπαγαλάκια χωρίς κρίση, γεμάτα στερεότυπα προηγούμενων γενιών και όχι τόσο από το σχολείο αλλά από το ευρύτερό τους περιβάλλον. Και όταν πας να τους δείξεις κάτι διαφορετικό, να τα βάλεις να σκεφτούν και να αποκτήσουν αυτοεκτίμηση στην κριτική τους ικανότητα, είναι σαν να χτυπάς σε έναν τοίχο. Εγώ αυτόν τον τοίχο θέλω να ρίξω.
@doll:
ευχαριστώ και για το δίλημμα που έβαλες στο ποστ σου. Χάνουμε τους κοιλιόδουλους έτσι όμως...
(Σαν κι εμένα ας πούμε)
@πανος, raresteak, gilletina, orelia, αλεπου, katourimeni_podia, vita mi barouak, suigenerisav:
Ευχαριστώ, να είστε καλά.
Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα τόσο γενναιόδωρη, θετική ανταπόκριση. Ήταν για μένα μια ένεση ηθικού.
:-)
@anonymous:
Δεν ξέρω τί εννοείς με το "σώθηκε".
Αν όμως εννοούμε το ίδιο πράγμα, τότε μαθαίνοντας να στέκεται κοντά στους αδικημένους κάθε φορά, να υπερασπίζεται το δίκιο και τις απόψεις της χωρίς να κρύβεται είναι σίγουρα μια πορεία σωτηρίας.
@sophia:
"επαγγελματίες μαθητές", η φράση που τρομάζει.
Και ξέρεις χωρίς να θέλω να γενικεύσω, κουβεντιάζοντας με κάποιους απο τους γονείς, τα μαθήματα που χάνονται είναι το πρόσχημα.
Το ξεβόλεμα και η αναστάτωση της καθημερινής ρουτίνας είναι το κύριο πρόβλημα. Σοβαρό πρόβλημα κι αυτό αλλά ας ειπωθεί ως έχει. Να μην μπαίνει ως προκάλυψη η ανησυχία, τάχα μου, για την ακαδημαική εξέλιξη του 7χρονου ή του 10χρονου παιδιού.
Μαγευτικό ποστ..σε κάνει να κοιτάς αμήχανα το πάτωμα
Η κόρη σου ειναι πάνω από όλα τυχερή που εχει εσένα πατέρα
Δεν έχω (ακόμα) παιδιά, αλλά συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΩΣ με τα γραφόμενά σου....
ελπιζω ο ιδιοκτητης αυτου του χωρου να δει το σχολιο σου!
θα ειναι ομορφο για κεινον οπως ομορφα ακουμπησες κι εμενα
η μητερα σου πρωτα κι εσυ που το μετεφερες εδω και το ειδα κι εγω :)
ερχεται παντα μια στιγμη για τον καθενα μας...
Δημοσίευση σχολίου