ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ;

Άραγε το περίμενες Μανώλη; Μάλλον όχι. Αυτό νομίζω κι εγώ, δεν το περίμενες.

Έβλεπα χθες βράδυ τις ειδήσεις:

«Άδικος θάνατος για μια κάλπη», «Τραγωδία χωρίς λόγο». Να δεις που στο τέλος θα σε πούνε και μαλάκα. Γιατί άφησες τη σιγουριά του σπιτιού σου μέσα στη νύχτα για να τρέξεις να προστατεύσεις μία κάλπη. Τί αξία έχει μία κάλπη ρε Μανώλη; Να ήταν μια επιταγή, μια μίζα, μια γκόμενα να το καταλάβουν. Αλλά μια ζωή αντάλλαγμα για μια ψωροκάλπη; Αυτό δεν το καταλαβαίνουν.

Μας λένε ακόμα, τα ακούς κι εσύ - 40 μέρες θα είσαι ακόμα εδω τριγύρω, πως πέθανες από φυσικά αίτια, «πνευμονικόν οίδημα», έμφραγμα. Η χοληστερίνη ρε Μανώλη, η χοληστερίνη και η κακή διατροφή.

Κι έπειτα σαν κάτι να διακρίνουν όλοι στον ορίζοντα. Φαίνεται αχνά όμως, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν καλά:
Σαν να είναι ματατζήδες με σιδερογροθιές, ίσως όμως και να μην είναι έτσι.
Σαν να είναι μπάτσοι στο γυαλί και κουνάνε έγγραφα της κρατικής ασφάλειας. Έγγραφα που δείχνουν ποιοι είναι οι απείθαρχοι που τολμάνε να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις των δασκάλων. Αλλά πάλι δεν είναι τόσο σοβαρό, δεν έχουμε χρόνο, ας πάμε στο επόμενο θέμα.
Σαν να είναι ένα πράγμα που μοιάζει με παρακράτος, αλλά μπα, παραδιοίκηση είναι. Άλλο πράγμα η παραδιοίκηση κι άλλο το παρακράτος Μανώλη, μην παρασύρεσαι.
Σαν να σηκώνει κεφάλι η ακροδεξιά, σαν να οργανώνεται με τις ευλογίες και τη θαλπωρή του Νεοδημοκρατικού κράτους. Όχι, όχι πάνε αυτά, παλιά γινόντουσαν, τώρα η νέα διακυβέρνηση είναι του μεσαίου χώρου, σύνελθε Μανώλη, μην πας να παρασύρεις τον κόσμο για μικροκομματικούς σκοπούς.

Και στο κάτω-κάτω τι θέλεις ρε Μανώλη, ας πρόσεχες. Κι έπειτα μην ξεχνάς «κυβέρνησες» 20 χρόνια. «Μαύρος σκύλος, άσπρος σκύλος όλοι οι σκύλοι μια γενιά». Στα λέγαμε, δεν στα λέγαμε;

Κοίταξε Μανώλη, θα πω στους συντρόφους τη Δευτέρα στη κηδεία να μη φωνάξει κανείς: «αθάνατος». Θα μας πουν το βράδυ ότι, σύμφωνα με το ρεπορτάζ που έκαναν στη κηδεία σου, ΔΕΝ πέθανες.

Δεν ξέρω αν από κει ψηλά βλέπεις τα δικαστικά έγγραφα, αλλά ο Μπουνιάς κι ο Κονταξής αφέθησαν ελεύθεροι με την κατηγορία της «απλής σωματικής βλάβης». Ποια σωματική βλάβη ρε Μανώλη αφού οι ιατροδικαστές δεν βρήκαν μώλωπες. Παράξενα πράγματα.

Εγώ αυτό που ξέρω είναι πως δεν θα ξαναπιείς καφέ στο Daily. Οι δικοί σου άνθρωποι, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι σύντροφοί σου δεν θα ακούσουν ξανά τη φωνή και το γέλιο σου.

Εγώ αυτό που θέλω να σου πω είναι πως χθες βράδυ κοιμήθηκα νωρίς, γιατί δεν μπορούσα άλλο και δεν ήθελα να δακρύζω. Είδα αυτό το παράξενο όνειρο: Είδα τον Άρη με τους Μαυροσκούφηδες να έρχονται καλπάζοντας από την Πάρνηθα και να μπαίνουν στην Αθήνα. Πήραν κεφάλια πολλά, δεξιά κι "αριστερά". Κι έπειτα έφυγαν το ίδιο ξαφνικά, όπως ήρθαν. Τώρα που θα είσαστε μαζί με τον Αρχικαπετάνιο, ρώτησέ τον σε παρακαλώ, πότε θα ξανάρθει;

Το δώρο μου για να σε συντροφεύει στο μακρύ δρόμο είναι η φωνή της Σωτηρίας.

Καλό σου ταξίδι σύντροφε.