Σάββατο, Οκτωβρίου 07, 2006

ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ;

Άραγε το περίμενες Μανώλη; Μάλλον όχι. Αυτό νομίζω κι εγώ, δεν το περίμενες.

Έβλεπα χθες βράδυ τις ειδήσεις:

«Άδικος θάνατος για μια κάλπη», «Τραγωδία χωρίς λόγο». Να δεις που στο τέλος θα σε πούνε και μαλάκα. Γιατί άφησες τη σιγουριά του σπιτιού σου μέσα στη νύχτα για να τρέξεις να προστατεύσεις μία κάλπη. Τί αξία έχει μία κάλπη ρε Μανώλη; Να ήταν μια επιταγή, μια μίζα, μια γκόμενα να το καταλάβουν. Αλλά μια ζωή αντάλλαγμα για μια ψωροκάλπη; Αυτό δεν το καταλαβαίνουν.

Μας λένε ακόμα, τα ακούς κι εσύ - 40 μέρες θα είσαι ακόμα εδω τριγύρω, πως πέθανες από φυσικά αίτια, «πνευμονικόν οίδημα», έμφραγμα. Η χοληστερίνη ρε Μανώλη, η χοληστερίνη και η κακή διατροφή.

Κι έπειτα σαν κάτι να διακρίνουν όλοι στον ορίζοντα. Φαίνεται αχνά όμως, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν καλά:
Σαν να είναι ματατζήδες με σιδερογροθιές, ίσως όμως και να μην είναι έτσι.
Σαν να είναι μπάτσοι στο γυαλί και κουνάνε έγγραφα της κρατικής ασφάλειας. Έγγραφα που δείχνουν ποιοι είναι οι απείθαρχοι που τολμάνε να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις των δασκάλων. Αλλά πάλι δεν είναι τόσο σοβαρό, δεν έχουμε χρόνο, ας πάμε στο επόμενο θέμα.
Σαν να είναι ένα πράγμα που μοιάζει με παρακράτος, αλλά μπα, παραδιοίκηση είναι. Άλλο πράγμα η παραδιοίκηση κι άλλο το παρακράτος Μανώλη, μην παρασύρεσαι.
Σαν να σηκώνει κεφάλι η ακροδεξιά, σαν να οργανώνεται με τις ευλογίες και τη θαλπωρή του Νεοδημοκρατικού κράτους. Όχι, όχι πάνε αυτά, παλιά γινόντουσαν, τώρα η νέα διακυβέρνηση είναι του μεσαίου χώρου, σύνελθε Μανώλη, μην πας να παρασύρεις τον κόσμο για μικροκομματικούς σκοπούς.

Και στο κάτω-κάτω τι θέλεις ρε Μανώλη, ας πρόσεχες. Κι έπειτα μην ξεχνάς «κυβέρνησες» 20 χρόνια. «Μαύρος σκύλος, άσπρος σκύλος όλοι οι σκύλοι μια γενιά». Στα λέγαμε, δεν στα λέγαμε;

Κοίταξε Μανώλη, θα πω στους συντρόφους τη Δευτέρα στη κηδεία να μη φωνάξει κανείς: «αθάνατος». Θα μας πουν το βράδυ ότι, σύμφωνα με το ρεπορτάζ που έκαναν στη κηδεία σου, ΔΕΝ πέθανες.

Δεν ξέρω αν από κει ψηλά βλέπεις τα δικαστικά έγγραφα, αλλά ο Μπουνιάς κι ο Κονταξής αφέθησαν ελεύθεροι με την κατηγορία της «απλής σωματικής βλάβης». Ποια σωματική βλάβη ρε Μανώλη αφού οι ιατροδικαστές δεν βρήκαν μώλωπες. Παράξενα πράγματα.

Εγώ αυτό που ξέρω είναι πως δεν θα ξαναπιείς καφέ στο Daily. Οι δικοί σου άνθρωποι, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι σύντροφοί σου δεν θα ακούσουν ξανά τη φωνή και το γέλιο σου.

Εγώ αυτό που θέλω να σου πω είναι πως χθες βράδυ κοιμήθηκα νωρίς, γιατί δεν μπορούσα άλλο και δεν ήθελα να δακρύζω. Είδα αυτό το παράξενο όνειρο: Είδα τον Άρη με τους Μαυροσκούφηδες να έρχονται καλπάζοντας από την Πάρνηθα και να μπαίνουν στην Αθήνα. Πήραν κεφάλια πολλά, δεξιά κι "αριστερά". Κι έπειτα έφυγαν το ίδιο ξαφνικά, όπως ήρθαν. Τώρα που θα είσαστε μαζί με τον Αρχικαπετάνιο, ρώτησέ τον σε παρακαλώ, πότε θα ξανάρθει;

Το δώρο μου για να σε συντροφεύει στο μακρύ δρόμο είναι η φωνή της Σωτηρίας.

Καλό σου ταξίδι σύντροφε.

12 σχόλια:

Alkyoni είπε...

Μόνο η σιωπή...

candyblue είπε...

το μόνο της ζωής μας ταξείδιον...

Ανώνυμος είπε...

μην δακρύζεις....

Кроткая είπε...

εγώ πάλι δεν δακρύζω. Θυμώνω. Και θυμάμαι, κάτι αντίστοιχα πριν από 15 χρόνια, επί Κοντογιαννόπουλου.
Σιγά μην είχαν αλλάξει.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Ναι, κι εγώ θυμώνω... Και πιο πολύ απ' όλους, γιατί, όπως, μου το λέει κι η καλή μου Krotkaya, είμαι "δεξιών καταβολών" και, ως εκ τούτου, αισθάνομαι ότι δικαιούμαι πρώτος και πλέον παντός άλλου να έχω τις περισσότερες απαιτήσεις και προσδοκίες! Αντ' αυτών, έχω απλώς τις περισσότερες απογοητεύσεις και διαψεύσεις - και δεν βρίσκω λόγο να το συγχωρήσω αυτό σε κανέναν...

Αλεπού είπε...

δεν ξέρω τι να πω Αλέκο. Τα λόγια είναι φτωχά κάτι τέτοιες στιγμές που ο πόνος και η οργή περισσεύουν.

Orelia είπε...

το βραδυ εκεινο, Σαββατου προς Κυριακη, ειχα ξυπνησει, κι εγω, με ανασα λιγοτερη απο μιση και φωναζοντας
δεν ειχαμε το ιδιο ονειρο
το δικο μου, δεν ηταν ονειρο

ανοιξα τον υπολογιστη νωρις το πρωι
να κανω τη "βολτα" μου, ν' αρχισει η ανασα να σβηνει ολοκληρη

διαβασα το ποστ σου κι ισως ναμουν κι η πρωτη
ηταν σα χαστουκι
κι η ανασα εγινε ογκωδης και μ' επνιγε αντι να με χαλαρωνει

τι να σου πω;
πως να σου πω αυτο που θελω να σου πω; σκεφτομουν κι ανησυχουσα

ο Αρης, δεν θαρθει! το ξερεις ετσι δεν ειναι;
κι οι ψυχες... 40 μερες.. ολα φιαγμενα με σοφια
οση απαιτουσε μια εποχη για να δωσει μια στη πραγματικοτητα την τοτε και να προχωρησει η κοινωνια..
άλλο ο Αρης, άλλο οι ψυχες..
πως να στο πω εκεινο που θελω; πως;
εμεις ο Αρης
εμεις κι οι ψυχες

ειχε λεει καλεσει τον εισαγγελεα
οπως τους απειλησε απο προχτες
κι οι μαθητες εκτεθειμενοι
σε αγωνα που ισως και να τον θελησαν οι αλλοι
για αλλοθι να τον εφιαξαν
κι ειναι Γ λυκειου
κι ειναι μαζι κι εφηβοι
με ονειρα
με δυναμη που ζητα υλικο να φανει
φωναζα πριν ξυπνησω
δεν ξερω τι

η καταληψη ξεκινησε
στη κοψη του ξυραφιου
η περηφανεια μου κι η εννοια μου
κι εκεινο το χαμογελο του "ειμαστε", να με βοηθαει...
στο κατω κατω, απο νωρις τον ειχα αφησει να μεγαλωσει
πως να τον εμποδισω τωρα
και γιατι;
μονο φοβαμαι
την απαξιωση

ο Αρης δεν θαρθει
το ξερεις νομιζω
ετσι δεν ειναι;
ο Αρης εμεις
με τις δικες μας ψυχες να δινουν το σημα...

καλο βραδυ alzap
κι ας μου επιτρεψεις γιατι το μπλογκ του δεν ειναι ενεργο, εδω να πω: δυνατη, πολυ δυνατη κι αληθινη ομοιως, η καταθεση σου aster-oid!!!
πολυ δυνατη και πολυ αληθινη!

καληνυχτα.

Alkyoni είπε...

40 μέρες θα είσαι ακόμα εδω τριγύρω, ....
τώρα το πρόσεξα αυτό σε δεύτερη ανάγνωση
Να ναι αλήθεια;
Είσαι καλύτερα;
Καλό βράδυ

Alkyoni είπε...

μα καμμιά σου απάντηση;
γιατί;
όπως και να χει σε καληνυχτώ

alzap είπε...

Καλημέρα σας.

@alkyoni
Μόνο η σιωπή; Σωστά μόνο η σιωπή για όλους όσους πρέπει να ντρέπονται.

@candyblue
Πράγματι. Αλλά ίσως έχει τη σημασία του, το είδος του εισιτηρίου.

@anonymous
Καληνύχτα και καλή τύχη.

@αλεπού
Τα είπες όλα Αλεξάνδρα

@orelia
:-)

@alkyoni
Ετσι λένε, για 40 μέρες. Στοιχεία δεν έχω. Ακόμα. :-)

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Σοκαρισμένος κρατώ ενός λεπτού σιγή!

Ανώνυμος είπε...

Στην νύχτα, μένεις εσύ.
Καλή τύχη και σε σένα.
Φτάνει