Στο τέλος της ημέρας θα γίνει ο απολογισμός. Έτσι γίνεται πάντα. Καλό είναι όμως και στο ενδιάμεσο να κάνει κανείς τη σούμα, να βλέπει που βρίσκεται.
Οι διαδικτυακές σχέσεις έχουν τα προτερήματά τους, κρύβουν όμως και παγίδες. Νομίζω ότι είναι ορατές στους περισσότερους γι΄αυτό δεν θα το κουράσω. Δύο λόγια μόνο.
Εύκολες μυθοποιήσεις και απομυθοποιήσεις, διολίσθηση, ασυναίσθητη, σε μετατροπή του εικονικού σε πραγματικό. Ένταξη σε «ομάδες» και «παρέες» αλληλοθαυμασμού και κολακείας.
Μας δίνει τη δυνατότητα να «ξεφύγουμε» από αυτό που ζούμε και να μεταφερθούμε σε αυτό που νομίζουμε ότι θα έπρεπε να ζούμε, να συναναστραφούμε με αυτούς που μας «καταλαβαίνουν», με εκείνους που αντιλαμβάνονται, τάχα μου, το μέγεθος της αξίας μας. Ο ιντερνετικός κόσμος που επιλέγουμε και οικοδομούμε είναι πολύ "καλύτερος" από τον κανονικό.
Υπάρχει απεριόριστη δυνατότητα –νομίζουμε- να παιχτούν παιχνίδια με ανθρώπους, καταστάσεις και με τον εαυτό μας.
Μπορούμε να μιλάμε με πολλές γλώσσες, άλλη γλώσσα δημόσια στο διαδίκτυο, άλλη με παράλληλα emails, άλλη στην καθημερινότητά μας.
Ποιος θα ελέγξει αν είμαστε αυτό που περιγράφουμε; Ποιος μπορεί να ερευνήσει αν στο διαδίκτυο κρύβουμε επιμελώς όσα δεν μπορούμε στην κανονική μας ζωή;
Το διαδίκτυο και οι σχέσεις που δημιουργούνται είναι πράγματι μια συναρπαστική ιστορία. Είναι όμως για τους περισσότερους από μας κάτι καινούργιο. Και όπως πάντα το καινούργιο είναι ενδιαφέρον, περιπετειώδες. Έχει όμως και θύματα, συνήθως τους εαυτούς μας.
Γιατί τα λέω όλα αυτά;
Ποιος ξέρει.
Ίσως κάτι να παρατήρησα.
ΥΓ. Το τραγούδι το αφιερώνω στον εαυτό μου. (Μου το επιτρέπετε ε;)
23 σχόλια:
μου επιτρεπεις να συμφωνησω;
και νομιζω δεν εχω να αντιταξω ουδεμια διαφωνια...
ενα Σεπτεμβρη πριν απο τουτον, με αφορμη κατι που ισως παρατηρησα, εγραψα ο,τι χτες κρεμασα στον δικο μου χωρο..
αν και μπορει να διαβαστει πολυ γενικα, αφορα κυριως διαδικτυακες σχεσεις και τασεις...
παλι ειπα πολλα!
στην πραγματικοτητα ανηκω στις ομαδες ανθρωπων που ακουνε και δεν μιλουν πολυ
εδω, γραφω πολυ.. κατι ομως που με χαρακτηριζε κι απο παιδι.. μονο που τοτε στα χερια μου ειχα το μολυβι..!
καλη σου ωρα!
(Ένταξη σε «ομάδες» και «παρέες» αλληλοθαυμασμού και κολακείας.)
Ουδέν ορθότερο τούτου, αγαπητέ δικτυακέ φίλε. Με φόβισες όμως ... γιατί; τι πρέπει να προσέχουμε;
Μια μικρογραφία της κοινωνίας δεν είναι και το μπλογκοχώρι; Οι ίδιοι άνθρωποι που κυκλοφορούν εκεί εξώ και εδώ. Οπότε και οι ίδιες παγίδες. Και ο καθένας με την "ατζέντα" του, όπως παντού όπου υπάρχουν ανθρώπινες σχέσεις.
Καλημέρα
Λες ε?
Ξέρεις κάτι παραπάνω εσύ;;;
όχι ότι έχεις άδικο...αλλά να...καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται.
Έλα τώρα μεγάλα παιδιά είμαστε
@Orelia:
Το διάβασα, έχεις δίκιο
@fili:
Το ποστ δεν απευθυνότα σε κάποιους συγκεκριμένα. Χαίρομαι ωστόσο αν βοήθησε.
@bebelac:
Τι πρέπει να προσέχουμε ε; Μάλλον να μην διολισθαίνουμε στις κατηγορίες που περιγράφονται στο ποστ. Δεν είναι πάντα εύκολο
:-)
φιλιά
@alcimede:
Σε πολλά σημεία έχεις δίκιο αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν ξέρω αν έχουμε να κάνουμε ακριβώς με ανθρώπινες σχέσεις.
@candyblue:
Καλημέρα.
Σωστά διέκρινα έναν τόνο ειρωνικό; Δεν πειράζει, (πειράζει μεταξύ μας, και μάλιστα πολύ), όλα στο παιχνίδι είναι.
Αν ξέρω κάτι παραπάνω εγώ; Τι να σου πω, παραπάνω,παρακάτω σχετικό είναι. Έκανα όμως μια επισήμανση. Περιττή; Μπορεί.
"Έλα τώρα μεγάλα παιδιά είμαστε", γράφεις.
Δηλαδή;
Είμαστε ΟΛΟΙ μεγάλα παιδιά άραγε; (δεν αναφέρομαι στην ηλικία)
Απο την άλλη αν εισπράξω τη συγκεκριμένη φράση ως κάτι παρόμοιο με το γνωστό "μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια" τότε χάνεται η candy μου και παραμένει η blue τους.
Πολλά περισσότερα φιλιά
στην candyblue.
Κοινοτυπία και γνωστό σε όλους μας....Αλλά έχεις τόσο δίκιο που να πάρει
Ποιό τραγούδι και γιατί δεν τ ακούω;;;
Ναι τα ηχεία του pc μου είναι εντάξει.
Σκέφτομαι όμως πως κάποιος "ιδιαίτερος" λόγος (βλακείες) είμαι σίγουρη πως όντως υπάρχει ιδιαίτερος λόγος που το μετέφερες εδώ!
Καλό απόγευμα
χμμμ δεν κατάλαβα τίποτα
εγω ήθελα απλά να πω οτι δεν ειναι όλοι ετσι
για αυτο ειπα καθαρός ουρανος κλπ
τι εννοεις παραμένει η blue τους
νομίζω οτι δεν σε εχω πιάσει σε αυτη την απάντηση
τι εννοεις πειράζει μεταξύ μας..
αχ τι έπαθες?
και τι ξέρεις παραπάνω και το φυλάς σαν μυστικό?
Απάντησε στο mail μου αν θες
@candyblue:
οκ, κατάλαβα τί εννοούσες.
Αποσύρω τον υπαινιγμό ότι ειρωνεύτηκες.
Το "πειράζει, μεταξύ μας, και μάλιστα πολύ" ήταν απόπειρα μπλακ χιούμορ, είχε την έννοια της μυστικότητας, σε αντίθεση με τη δήλωση: "δεν πειράζει, όλα στο παιχνίδι είναι".
Δεν έχω μυστικό. Ο εαυτός μου έχει κάποια που τα κρύβει απο μενα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Τι έπαθα; Δεν ξέρω, είχα μια πολύ κακή μέρα. Ενα απο τα, πολλά, ελαττώματά μου να ξεσπάω σε τέτοιες περιπτώσεις στους ανθρώπους που θεωρώ οικείους.
Ελπίζω να μη χρειαστεί ποτέ να κάνω χρήση του mail σου.
:-)
Σε ευχαριστώ πάντως για την υπομονή.
@alkyoni:
Το τραγούδι, το τραγούδι. Ξέχνα το ποστ. Το τραγούδι!
Εγώ το ακούω μια χαρά, για ξαναπροσπάθησε. Μήπως αργεί να¨"φορτώσει";
ΥΓ. Λες να κτάλβε το pc μου ότι μου το αφιέρωσα και το ακούω ΜΟΝΟ εγω; Λες;
μάλλον ο υπολογιστής σου αποφάσισε να το παίζει το τραγούδι μόνο για σένα :p
Περίμενα αρκετή ώρα μπας και "φορτώσει" κάτι...
αλλά δεν βλέπω και κανέναν άλλον να το σχολιάζει
όπως και να χει πες μου ποιό θ άκουγα,αν τ άκουγα;;
Καλή σου νύχτα :)
Αγαπημένε μου Αλέκο,
το διαδίκτυο, όπως και η πραγματική ζωή κρύβει παγίδες, χαρές και λύπες. Ό,τι βρίσκεις μέσα στη ζωή, το βρίσκεις και εδώ μέσα. Και όλα συμβαίνουν παντού. Παντού τα πάντα, δηλαδή.
Όμως, το διαδίκτυο μας δίνει την δυνατότητα να ανακαλύψουμε πλευρές των άλλων και κυρίως του εαυτού μας που δνε υποψιαζόμασταν καν ότι υπήρχαν. Και επίσης προσφέρει μια πρωτόγνωρη ελευθερία που μπορεί όμως να γίνει και σκλαβιά.
Κάποια στιγμή είναι ακλό νομίζω να κοιτάμε τον καθρέφτη μέσα και να κάνουμε τον απολογισμό. Και να τολμάμε να προσφέρουμε σοτν εαυτό μας και σε αυτούς που αγαπάμε εκείνο που μας και τους αξίζει. Κυρίως να τολμάμε να μη φοβόμαστε. Και να τολμάμε να ρισκάρουμε.
Τι περιμένεις;
Δεν ξέρω αν η ευκαιρία είναι καλή, αλλά με όση ειλικίνεια διαθέτω, σου λέω να με υπολογίζεις ανάμεσα σε εκείνους που σε αγαπούν.
στον καθρέφτη μέσα ΜΑΣ, ενοούσα βέβαια.
"κι ούτε ένα ευχαριστώ", ε;
μα δεν πιστεύω να περιμένεις, να πιστεύεις ότι οι παρέες-κλίκες στο ίντερνετ αποτελούν μικρογραφία της κοινωνίας, της ας πούμε πραγματικής ζωής... όταν κοιτάξεις τον άλλο στα μάτια, όταν καταφέρεις και σου ανοίξει την καρδιά του με λόγια κι όχι πατώντας πλήκτρα, να το ζητήσεις και να το δώσεις το "ευχαριστώ"
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
μη βγάζετε λανθασμένα συμπεράσματα.
Μην παρασύρεστε απο το υπέροχο τραγούδι που μου αφιέρωσα. Δεν συνδέεται κατ΄άνάγκην με το ποστ.
Να σας το πω αλλιώς: Στη ζωή μου έχω εξαπατήσει τόσες φορές τον εαυτό μου που είναι σχεδόν αδύνατον να πληγωθώ όταν κάποιος άλλος με εξαπατήσει.
Ως εκ τούτου απολαύστε τη βραχνή φωνή της Τζένης και τη μουσική για αυτό που είναι.
Καμμία σχέση με την ψυχολογική και διανοητική μου κατάσταση που είναι ως συνήθως.
Αλλοπρόσαλη και ακατανόητη.
Πολλά φιλιά.
alzap said...
Λοιπόν εγώ πήγα και τον βρήκα τον αγαπημένο της....
..ενώ το κείμενο είναι υπέροχο,αυτή η ιστορία,γιατί αφήνει μια πίκρα σ όποιον τη διαβάζει;;
Έχω χίλια γιατί,χίλιες ερωτήσεις,για τον αγαπημένο της
Γιατί κάπου δεν με πείθει.
Απο-δεκτές οι δικαιολογίες του και σεβαστές,όχι όμως το "μπλαζέ" του ύφος
....
Θα αναρωτηθείς γιατί μετέφερα εδώ το σχόλιό σου.
Το διάβασα σαν ποστ σου..ήθελα να σου μιλήσω γι αυτό
Καλημέρα
(Ακόμα περιμένω απάντηση ποιό τραγούδι ήταν...)
@alcyuoni:
"Δεν με πείθει, δεκτές οι δικαιολογίες, "μπλαζε" ύφος..."
Μήπως χάνεται το μέτρο;
Να δικαιολογηθεί ΠΟΙΟΣ και ΓΙΑΤΙ;
Να ΠΕΙΣΤΟΥΝ ΠΟΙΟΙ και ΓΙΑΤΙ;
Ψυχραιμία παιδιά.
σχετικά με αυτό που είπε η αλκυόνη΄. Εμένα ο αγαπημένος με πείθει αλλά το σχόλιο είναι σκληρό.
But, oh well, life is not fair is it? για όλους μας ισχύει αυτό.
ξαναμπήκα για το τραγούδι, γιατί κατά τ' άλλα (κάνω ότι) δεν καταλαβαίνω τίποτα...
@alkyoni : Το τραγούδι ούτε κι εγώ το ακούω, αλλά καταλαβαίνω ότι πρόκειται για το "Ούτε ένα ευχαριστώ" των Ξαρχάκου - Παπαδόπουλου, με την Καρέζη. Επίκαιρο όσο ποτέ (και) στην εποχή μας. Αναρωτιέμαι αν μονάχα εγώ βρίσκω κάποια λεπτή ειρωνία στο ότι συνοδεύει το συγκεκριμένο post του φιλτάτου alzap για το Διαδίκτυο και τις "σχέσεις", που μοιραία αναπτύσσονται εδώ...
Οι σχέσεις αυτές δεν μπορούν να ξεδιψάσουν, άρα δεν δικαιολογούν και απογοητεύσεις. Εξυπηρετούν μιαν ανάγκη επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων, αλλά τίποτε περισσότερο. Διευρύνουν την εμβέλειά μας, αλλά μέχρις εκεί. Η ζωή η ίδια - κι όχι μόνο η αλήθεια της - είναι στην ζωή, στις πραγματικές παρέες, εκεί, όπου απλώνεις το χέρι και αγγίζεις τον άλλο, βλέπεις τα μάτια του και το χαμόγελό του, γνωρίζεις τον μικρόκοσμό του...
Δεν είναι κακό το Διαδίκτυο ούτε και η επικοινωνία μας μέσ' απ' αυτό - αλλά να θυμόμαστε και να θυμίζουμε πως όσοι από εδώ μας ξέρουν δεν ξέρουν τίποτε για την πραγματική, την καθημερινή μας ζωή... Και μέχρι, αν ποτέ, δσηλαδή, την μάθουν, ας μη ανεβάζουν τις μετοχές μας ούτε εμείς τις δικές τους!
Ας γίνω λιγάκι πιο συγκεκριμένη,μήπως και γίνω κατανοητή..
διάβασα ένα σχόλιο.
Σαν ιστορία -αφήγηση μου άρεσε πολύ
Αν έβλεπες μερικά σχόλια που αφήνω στην alcimede θα καταλάβαινες,πως μ αρέσει ο τρόπος γραφής,που σε κάνει,να φαντάζεσαι,πως μπροστά σου υπάρχει μια θεατρική σκηνή και παρακολουθείς έναν μονόλογο,ένα θεατρικό έργο...
Τρόπος γραφής που σε κάνει "κοινωνό" συναισθημάτων και εικόνων.
Αμεσότητα
Αυτό ήθελα να σου πω...
Το "δεν με πείθει" δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κρίση για τον "θεατρικό χαρακτήρα" που γεννήθηκε απ το γραπτό σου,στη φαντασία μου.
Όχι πως ο χαρακτήρας που μιλούσε,έπρεπε να πει κάτι άλλο απ αυτά που ήδη είπε.
Ούτε πως έπρεπε να απολογηθεί-δικαιολογηθεί στον οποιονδήποτε.
Τουλάχιστον τώρα έγινα κατανοητή;;
:)
Καλό απόγευμα
Με το συμπάθειο, και αν μου επιτρέπται (αν δεν επιτρέπεται, Αλέκο σβήστο το σχόλιο), μπορώ να πω δθο λογάκια στον ανώνυμο;
Κοίτα να δεις, επειδή δεν ξέρουμε ποιος/ποια εισαι, παιζουν δυο περιπτωσεις:
1. ειτε γνωρίζεις προσωπα και καταστασεις και δεν εχεις το θαρρος να τα πεις αυτα με το ονοματακι σου ή με το νικ σου έστω.
2. ειτε δεν γνωριζεις, οποτε δε σου πεφτει και λογος ισως;
Οπως και να 'χει, το υφος του ποστ του οικοδεσποτη, δεν νομίζω πως επιτρέπει να εκφράζεσαι με αυτό τον τρόπο. Κι αμα δε γουσταρεις ένα μαγαζί, απλώς δεν μπαινεις εκει. Από πού και ως πού πήρες το δικαίωμα να κρίνεις και να εκφράσεις άποψη με αυτό τον τρόπο; Σε κάθε περίπτωση, το αν κάποιος γαμιέται ή οχι, δε μπορείς να το ξέρεις. Το αν ειναι μπαζο ή οχι, αν το κρινεις από αυτά που γράφει, μην τα διαβάζεις. Και αν θεωρείς κάποιον καταθλιπτικό, είναι λίγο άγαρμπο να του γαμάς ακόμα χειρότερα την ψυχολογία γράφοντας αυτά που έγραψες.
Και τέλοσπάντως, εσύ γιατί τα πήρες; Σε έπρηξε και σου κόλλησε κανείς εσένα;
@asteroid:
σωστός στο μεγαλύτερο μέρος. Ευχαριστώ
@Krotoula:
Ετσι κορίτσι μου. Παίρνουμε θέση.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν θα μπορέσεις ποτέ να οδηγήσεις όπως σκέπτεσαι. Θα ζούμε σε έναν ασφαλέστερο κόσμο.
:-)
Δημοσίευση σχολίου