ΟΙ 58 ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Γυρίζουμε ολοταχώς στην δεκαετία του 60; Δεν ξέρω αλλά υποψιάζομαι πως αν το κάνουμε το κάνουμε με τους χειρότερους δυνατούς όρους. Γιατί αυτή τη φορά λείπουν τα θετικά συστατικά στοιχεία μιας εποχής που σημαδεύτηκε από δημοκρατικούς λαϊκούς αγώνες αλλά και  αποστασίες, βασιλικά πραξικοπήματα, πολιτικές δολοφονίες  κλπ.κλπ. Δεν υπάρχει ας πούμε σήμερα η έντονη παρουσία του πνευματικού κόσμου, των συγγραφέων, των ποιητών, των εικαστικών, των μουσικών που σημάδεψαν, εμπνεύσανε,  ξεσήκωσαν  και στήριξαν έναν λαό τις δύσκολες στιγμές.

Παραμένει αναλλοίωτο ωστόσο το στοιχείο της εξωθεσμικής παρέμβασης των διάφορων κέντρων και παράκεντρων στις πολιτικές εξελίξεις.

   

Δεν τα έχω δει όλα στα 55 χρόνια της ζωής μου. Έχω δει και ζήσει όμως αρκετά ώστε να μπορώ να υποψιάζομαι, να φοβάμαι αλλά κυρίως να ελπίζω.

Κανείς δεν μπορεί, πάντως όχι εγώ, σε περίοδο κρίσης άρα σε περίοδο σύγχυσης και παραμορφωτικών κατόπτρων, να μαντέψει και να προβλέψει. Μπορεί όμως να ανοίξει το μυαλό και την καρδιά του, ιδιαίτερα χρήσιμο το δεύτερο όσο παράξενο κι αν ακούγεται. Μπορεί και πρέπει με δύο λόγια να αφουγκραστεί  με νου και ψυχή τα υπόγεια μηνύματα των καιρών και της ιστορίας. Γιατί  όποιος ακούει τη φωνή της ιστορίας μόνο με το νου χωρίς το συναίσθημα, δεν αφουγκράζεται την αυθεντική φωνή της Ιστορίας αλλά τη φωνή των ιστορικών κι αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό και εξόχως παραπλανητικό.

Έγινε η πολυδιαφημισμένη μάζωξη των 58. Το γνωστό συγκρότημα και τα παπαγαλάκια του επιδιώκουν να την παρουσιάσουν ως αφετηρία αναγέννησης της «κεντροαριστεράς». Ο ΔΟΛ εκτελώντας χρέη ληξίαρχου εκδίδει πιστοποιητικό θανάτου για το ΠΑΣΟΚ και πιστοποιητικό γέννησης  ενός πολιτικού σχήματος σκόπιμα και έντεχνα αόριστου και γενικόλογου σε σχέση με τα αιτούμενα της συγκυρίας και της κοινωνίας. Αλλοιώνοντας έννοιες και σύμβολα επιχειρούν να μικρύνουν και να εξισώσουν την έννοια «δημοκρατική παράταξη» με τον όρο «κεντροαριστερά». Και αμέσως μετά προχωρούν στο επόμενο βήμα περιχαρακώνοντας, οριοθετώντας αυστηρά τον όρο κεντροαριστερά  μέσα από συγκεκριμένο και ελεγχόμενο κύκλο ανθρώπων.

Μια ματιά στους «εκλεκτούς» επώνυμους της χθεσινής μάζωξης  πιστοποιεί την πρόθεση να εμφανιστεί ως νέο και αναγεννησιακό το είδος των ανθρώπων που κινήθηκαν στο κέντρο ή στις παρυφές του πυρήνα των σχέσεων με την διαπλοκή. Ασφαλώς και αυτό δεν αφορά σε όλους όσους ήταν χθες στο Ακροπολ και κυρίως δεν αφορά στους αγωνιούντες και απελπισμένους δημοκράτες πολίτες που αναζητούν μια ελπίδα στην έρημο της πολιτικής πραγματικότητας. Τα "γκεσέμια" όμως που ήταν εκεί  σηματοδοτούν διαχρονικά και με απόλυτο τρόπο συμπεριφορές και πρακτικές που θεμελίωσαν το υπόβαθρο πάνω στο οποίο οι κυβερνήσεις Καραμανλή έχτισαν το γιγάντιο οικοδόμημα της πρωτοφανούς κρίσης.

Γιατί ο Καραμανλής  και η Νέα Δημοκρατία έχτισαν πάνω στα θεμέλια του «εκσυγχρονιστικού»  επιτεύγματος του εύκολου χρήματος, της αρπαχτής των μεσαζόντων, της κατεδάφισης της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης ως αξιών, της ταύτισης της έννοιας του πολίτη με την έννοια του ατομικής ανέλιξης και διάσωσης, της ταύτισης της έννοιας της συμμετοχής στα κοινά με την έννοια της προσωπικής κερδοφορίας από την ενασχόληση με τα κοινά.

Μπαίνουμε σε μια περίοδο που η φυσιολογική πολιτική σταθερότητα  της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας θα επιχειρηθεί να αντικατασταθεί από  την κατασκευασμένη πολιτική σταθερότητα μέσα από θνησιγενή, χορηγούμενα από την διαπλοκή, πολιτικά σχήματα που θα αλλάζουν πολιτικές και αποφάσεις σε εβδομαδιαία βάση ανάλογα με την συγκυρία και τις εντολές.

Τα πολιτικά προγράμματα και οι πολιτικές θέσεις θα αντικατασταθούν απο "ευρύχωρες" και κενές έννοιες όπως π.χ «συνταγματικό τόξο», «δημοκρατικό τόξο», «ευρωπαϊκό τόξο». Χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις και πολιτικές και με δοτούς πολιτικούς σχηματισμούς προσπαθούν κάποιοι, οι ίδιοι γνωστοί άγνωστοι, να φαλκιδεύσουν οριστικά τη δημοκρατία.

Η δική μου αίσθηση είναι ότι δεν θα τα καταφέρουν εύκολα.

Προσωπικά θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να μην τα καταφέρουν.

Μέχρι τέλους.