ΜΑΣ ΦΤΥΝΟΥΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, ΔΕΝ ΒΡΕΧΕΙ...

... είναι τίτλος άρθρου στην ΕΠΟΧΗ. Είναι πολύ περισσότερο κραυγή αλήθειας αλλά και αγωνίας. Είναι η φωνή του Αλέκου Λύτρα, συντρόφου της πραγματικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Με τον Αλέκο έχουμε σημαντικές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές. Μας ενώνουν όμως εδώ και δεκαετίες κοινοί αγώνες και προσπάθειες. Ο Αλέκος ξέρει ότι μόνο οι ανόητοι και οι πολιτικά ανεγκέφαλοι στο ΠΑΣΟΚ επιθυμούν τον κατακερματισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέκος ξέρει επίσης πως παρά την οξεία κριτική που κάνω στην ηγεσία του ΣΥΝ,  ΔΕΝ με ευχαριστεί και δεν χαίρομαι για τις τελευταίες εξελίξεις...
Διαβάστε το άρθρο του σ. Λύτρα:


Μας φτύνουν σύντροφοι, δεν βρέχει…

Δέκα χρόνια συλλογικής προσπάθειας στον Καιάδα του ηγεμονισμού,
του παραγοντισμού και του καιροσκοπισμού

Στην «Eποχή», στις 30 Μάη του 2010, έγραφα μεταξύ άλλων ότι …«η αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανάγκη να υπάρξει για να προστατεύσει την κοινωνία και τις κατακτήσεις της. Αν αποτύχουμε, θα αποτύχουμε όλοι μαζί και το αποτέλεσμα θα είναι τραγικό. Ανθρωποφαγικές καταστάσεις, κόμματα των αγορών, φόβος, τρόμος, φασισμός και καταστολή.

Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσουμε είναι σοβαρά και οι απαντήσεις πρέπει να δοθούν γρήγορα. Χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς εγωκεντρικές πολιτικές να ξαναβρούμε εκείνα που μας ενώνουν και να πετύχουμε ενότητα στη δράση και την προοπτική. Να κάνουμε όλοι δύο βήματα πίσω, για να κάνουμε όλοι μαζί ένα άλμα μπροστά. Αν όχι για μας, για τα παιδιά μας και την κοινωνία, ρε γαμώτο.»...

Σήμερα, βρισκόμαστε σε κατάσταση ακραίου παραλογισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ με ενιαίο κείμενο απόφασης από τα μέσα Ιουλίου για την προσπάθεια δημιουργίας μετώπου ενάντια στο μνημόνιο Ε.Ε./ΔΝΤ και τον Καλλικράτη θα κατέβει στις περιφερειακές εκλογές, τουλάχιστον στην Αττική, με δύο ψηφοδέλτια.

Η κατάσταση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αστεία αν δεν ήταν τραγική. Τις τελευταίες ημέρες, όποιος έχει μια τουλάχιστον μικρή επαφή με την κοινωνία και δεν σκέφτεται γι’ αυτήν χωρίς αυτήν, θα άκουγε τα μηνύματα. Απολύσεις στα Ελληνικά Γράμματα, απολύσεις στον Μελωδία FΜ, κλείσιμο βρεφονηπιακών σταθμών, χιλιάδες κενές θέσεις στα σχολεία, απολύσεις, διάλυση και ιδιωτικοποίηση στον ΟΣΕ, εκατοντάδες μικρές επιχειρήσεις και μικρομάγαζα κλείνουν είναι λίγα από αυτά που γίνονται καθημερινά στα πλαίσια της εφαρμογής του μνημονίου.

Ταυτόχρονα, έχουμε μια αχαρακτήριστη σύγκρουση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα του επικεφαλής στην περιφέρεια Αττικής. Μια σύγκρουση που έχει ως επίδικο, μέσω των εκλογών, την ηγεσία του χώρου. Μια σύγκρουση μηχανισμών που δεν έχει καμιά σχέση με αρχές και αξίες.

Οι «διεκδικητές»

Ο Αλέκος Αλαβάνος και το «Μέτωπο» που εκπροσωπεί, με κύριο επιχείρημα τη διεισδυτικότητα του ηγέτη του, προετοίμαζε εδώ και αρκετούς μήνες την κάθοδο και τη ρεβάνς. Με στόχο τη «νίκη» στον τρίτο γύρο (ευρωεκλογές, βουλευτικές, περιφερειακές) επιχειρεί να επαναφέρει τον ηγέτη στη φυσική του θέση με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα.

Όταν ο προεδρεύων στις δύο τελευταίες κρίσιμες συνεδριάσεις της γραμματείας, Δημήτρης Παπαχρήστου μετέφερε στον Α. Αλαβάνο την απόφαση της γραμματείας να συνεχιστεί η προσπάθεια για ενωτική λύση με βάση τους τρεις συντρόφους/ες που είχαν προταθεί (Βαλαβάνη, Δρίτσας και Λαφαζάνης) ζητώντας να αναβάλει τη συνέντευξη Τύπου, ο ηγέτης του «Μετώπου» έδωσε την «ιστορική απάντηση» ο κύβος ερρίφθη.

Από την άλλη, ο ΣΥΝ αποφάσισε να στηρίξει μέχρι τέλους τον Αλέξη Μητρόπουλο, χωρίς υποστήριξη από καμία συνιστώσα ή ανένταχτο στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Αποφασιστικό στοιχείο της εμμονής στη συγκεκριμένη επιλογή τα δημοσκοπικά ποσοστά του και η προσπάθεια να σαρωθεί εκλογικά ο «διεκδικητής» της ηγεσίας. Από ό,τι φάνηκε εκ των υστέρων με την τραγελαφική συνέντευξη του κ. Mητρόπουλου στο MEGA ο κύριος στόχος του ίδιου είναι να συνετίσει τον κ. Παπανδρέου.

Ακραίο φαινόμενο της τακτικής του ΣΥΝ ήταν η αποδοχή μεν της πρότασης για τον Θοδωρή Δρίτσα, που υποστηριζόταν από την πλειοψηφία των μελών της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ (8 συνολικά) το άδειασμά του δε την επόμενη ημέρα. Για κάποιους στην ηγεσία του ΣΥΝ σύντροφοι σαν τον Θοδωρή είναι αναλώσιμοι.

Τέλος, ακατανόητη είναι η στάση του σ. Παναγιώτη Λαφαζάνη. Ενώ η υποψηφιότητά του έγινε αποδεκτή από όλες τις δυνάμεις και μέλη της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ αυτός αρνήθηκε.

Η μάχη δεν τελειώνει εδώ

Η επόμενη ημέρα είναι δύσκολη. Συλλογικές προσπάθειες, δημοτικά σχήματα, συνδικαλιστικά παρεμβάσεις θα βρεθούν σε δύσκολη θέση. Η σύγκρουση σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να είναι σφοδρή και να συμπαρασύρει τα πάντα πριν καν το καταλάβουμε.

Η προσπάθεια η δική μας, όσων προσπάθησαν για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την τελευταία στιγμή, είναι να δώσουν τη μάχη με όλες τις δυνάμεις για όλα τα ενωτικά αγωνιστικά σχήματα σε όλη την Ελλάδα.

Η επόμενη ημέρα είναι δύσκολη αλλά η μάχη για μια αριστερά αγωνιστική αντικαπιταλιστική αλλά και ενωμένη δεν τελειώνει εδώ. Μια που έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές θα κλείσω με μια φράση από τη συνέντευξη του Χουάν Γκορντίγιο, του κομμουνιστή δημάρχου της Μαριναλέντα, μιας κοινότητας 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία:

…«Θέλουμε μια Αριστερά που να είναι ικανή να αντιμετωπίσει τον καπιταλισμό και να εφαρμόσει κοινωνική αλληλεγγύη. Εκεί που ο άνθρωπος και οι ανάγκες του θα είναι το κέντρο όλης της οικονομικής ενέργειας. Μια ηθική Αριστερά που ζει όπως μιλάει»...

Αλέκος Λύτρας (Ρόζα)



ΥΓ: 1)   Τα bold δικά μου.
       2) "Μια ηθική Αριστερά που ζει όπως μιλάει" (Ο ορισμός της αριστεράς διαχρονικά, γιατί κάποιοι παριστάνουν ότι είναι μπερδεμένοι και δεν μπορούν να την ορίσουν... Λες και είναι φιλοσοφικό το ερώτημα...). Ευχαριστούμε σ.Χουάν Γκορντίγιο, να είσαι καλά.