Τρίτη, Οκτωβρίου 21, 2008

ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΩΜΑ, Ο ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ ΚΑΙ ...

... μπορεί να φανεί παράξενο σε μερικούς αλλά δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα με το γιαούρτωμα του Αντώναρου. Οι πληροφορίες φίλων λένε ότι ο Αντώναρος έτρωγε ή πήγαινε για φαί σε εστιατόριο της Βαλτετσίου και εκεί πέσανε τα γιαούρτια.
Η λογική φαντάζομαι ήταν: «Πώς τόλμησε αυτός να έρθει στη γειτονιά μας, πάνω του».

Μπορώ να καταλάβω κάποιες φορές, ακόμα και να ενστερνισθώ πράξεις τέτοιες όταν ο στόχος βρίσκεται στο περιβάλλον άσκησης της όποιας εξουσίας του ή όταν ασκεί τον εξουσιαστικό του ρόλο, ή όταν περιβάλλεται από τις δυνάμεις που προστατεύουν πολλές φορές με βία την όποια εξουσία του.
Δεν το καταλαβαίνω όταν ο ίδιος άνθρωπος βρίσκεται σε προσωπικές ή οικογενειακές στιγμές.

Επίσης δεν καταλαβαίνω αυτή τη λογική του «άβατου» που αυθαίρετα κάποιοι καθορίζουν για περιοχές της πόλης.

Πριν 25 χρόνια, το 1982, η γειτονιά που γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω σήμερα, τα Άνω Πατήσια, ήταν περιοχή απαγορευμένη για το ΠΑΣΟΚ και το τότε ΚΚΕ ες. Μπορεί σήμερα να φαίνεται αστείο αλλά η περιοχή από την πλατεία Κολιάτσου μέχρι σχεδόν τη Νέα Χαλκηδόνα ήταν περιοχή ελεγχόμενη με απροκάλυπτη βία από τις συμμορίες των «Κενταύρων» και των «Ρέηντζερς» της ΟΝΝΕΔ.
Ήταν η «χρυσή» εποχή της ΟΝΝΕΔ με πρόεδρο τον Μεϊμαράκη και τους Μιχαλολιάκους και τους λοιπούς φασιστοαστέρες. Όταν αναφέρομαι σε βία, οι παλιότεροι ίσως θυμούνται, αναφέρομαι σε Οννεδίτες που χτυπούσαν αδιακρίτως με αλυσίδες και λοστούς οποιονδήποτε τολμούσε να αμφισβητήσει την κυριαρχία τους στην περιοχή. Κάτοικοι φοβισμένοι, μαγαζάτορες τρομοκρατημένοι. Η αστυνομία να κάνει τα στραβά μάτια σε κάθε περίπτωση που χρειαζόταν η επέμβασή της.

Με πρωτοβουλία τότε του Αντώνη Καρρά και της Ν.Ε Αθήνας, αποφασίστηκε ότι πρέπει να σπάσει το γκέτο και 10 περίπου σύντροφοι και συντρόφισσες από τη γειτονιά ανοίξαμε την πρώτη Τοπική Οργάνωση του ΠΑΣΟΚ στα Ανω Πατήσια μετά το 1974, στην οδό Δημητρακοπούλου λίγα μέτρα πάνω από την Αγ. Βαρβάρα.

Για τα φασιστοειδή αυτό ήταν πρόκληση χωρίς προηγούμενο και από την πρώτη στιγμή οργίασαν σε επίδειξη βίας και τρομοκρατίας. Όσο έβλεπαν ότι ο κόσμος που ερχόταν στην οργάνωση μεγάλωνε τόσο το μένος και οι επιθέσεις πολλαπλασιάζονταν.
Αναφέρομαι σε εισβολές με σιδηρολοστούς και αλυσίδες στα γραφεία της Οργάνωσης. Αναφέρομαι στην παρακολούθηση και τρομοκράτηση συντροφισσών που έφευγαν από το ΠΑΣΟΚ μόνες τους το βράδυ για το σπίτι τους. Για δύο σχεδόν χρόνια τα Άνω Πατήσια ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Αξίζει να σημειώσω ότι όλη αυτή την περίοδο ποτέ μα ποτέ δεν καταφύγαμε στην χρήση της κρατικής ή της αστυνομικής προστασίας. Ως γραμματέας τότε της οργάνωσης αλλά και κανείς άλλος από την οργάνωση, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, ποτέ δεν διανοηθήκαμε να καλέσουμε την αστυνομία.

Αυτόκλητοι, και ασφαλώς καλοδεχούμενοι, υπερασπιστές και σύμμαχοί μας τα φρικιά και οι αναρχικοί της εποχής που σύχναζαν σε μπαράκι λίγα μέτρα πιο πάνω, στο «Ξεχασμένο Πηγάδι». Κάθε φορά που τα πράγματα δυσκόλευαν τα παιδιά αυτά ερχόντουσαν να βοηθήσουν και να συμπαρασταθούν.

Οι άνθρωποι ασφαλώς και δεν είχαν καμιά πολιτική ή ιδεολογική συγγένεια με το ΠΑΣΟΚ. Το αντίθετο μάλιστα. Βρίσκονταν όμως στο πλευρό μας, εκεί και τότε, γιατί η λογική τους ήταν πως έπρεπε να πολεμήσουν τη φασιστική λογική των συμμοριών και της βίας, πως έπρεπε να βοηθήσουν να σπάσει το γκέτο.

Μετά από δύο συγκρουσιακά χρόνια το αυτονόητο νίκησε και οι τραμπούκοι απομονώθηκαν ακόμα και από τους ίδιους τους Νεοδημοκράτες.

Τα λέω όλα αυτά γιατί θέλω να γίνει κατανοητό πως η εναντίωσή μου σε κάθε είδους γκετοποίηση δεν έχει αφετηρίες μόνο θεωρητικές και ιδεολογικές αλλά και βιωματικές.
Επομένως στο «πως τόλμησε αυτός να έρθει εδώ», δίνω χαρακτήρα φασιστικό άσχετα με το χρώμα ή την ιδεολογία που επικαλείται κάποιος. Πολύ περισσότερο όταν ο όποιος «αυτός» δεν εμφανίζεται με την ιδιότητα της κρατικής του θέσης ή εξουσίας.

Και τέλος το σχετικό βιντεακι που είδα να έχει ανέβει στο ακροδεξιό troktiko που ανακατεύει, σε μια προσπάθεια γελοιοποίησης φαντάζομαι, τον αδελφό του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου, πιστεύω ότι είναι μια πολύ άσχημη έμπνευση, αποκρουστικής λογικής.

Με δύο λόγια. Για όποιον θέλει να γιαουρτώσει τον Αντώναρο, τον Ρουσόπουλο, τον Λάτση, τον Βαρδινογιάννη ας το κάνει εκεί που και ο συμβολισμός αποκτά την αξία που πρέπει. Στην έδρα τους, όταν κάνουν και αποφασίζουν αυτά που αποφασίζουν, όταν έχουν γύρω τους μπάτσους και σωματοφύλακες.

Τα υπόλοιπα είναι μάλλον τζάμπα μαγκιά.

8 σχόλια:

mimimalist είπε...

"όταν ο στόχος βρίσκεται στο περιβάλλον άσκησης της όποιας εξουσίας του ή όταν ασκεί τον εξουσιαστικό του ρόλο, ή όταν περιβάλλεται από τις δυνάμεις που προστατεύουν πολλές φορές με βία την όποια εξουσία του"
Ακριβώς εκεί δηλ. που είναι εντελώς αδύνατο να πλησιάσει κάποιος, όχι για να γιαουρτώσει, αλλά ούτε καν για να φωνάξει!
Αλλά η συσσωρευόμενη λαϊκή οργή, κάποτε πρέπει να ξεσπάσει. Ακόμα και στις "ιδιωτικές στιγμές του στόχου"...εκεί δηλ. που είναι πιο ευάλωτος.
Καλά, λοιπόν, του έκαναν. Τόσων χρόνων κοροϊδία, ψέμματα, παραπληροφόρηση και αλαζονεία, έφεραν αυτό το (δίκαιο) αποτέλεσμα. Η οργή του λαού, επιτέλους, εκφράστηκε! Τώρα αν ο "στόχος" δεν το κατάλαβε, δικό του πρόβλημα...
Όσο για το συμπέρασμα περί "γκετοποίησης" της γειτονιάς και του "τι γυρεύει αυτός στη γειτονιά μας", είναι λίγο αυθαίρετο, νομίζω

kaltsovrako είπε...

Πλήρης Αστοχία. Πλήρης!

Για πολλούς λόγους -αν και γνωρίζεςι πως δεν συμφωνώ απόλυτα με τη λογική του εντός κι εκτός έδρας. Και αυτό γιατί η έδρα μου είναι φτιαγμένη από τον αντίπαλο και όχι από μενα. Είναι μαλιστα έτσι φτιαγμένη που να μην μπορώ ούτε μια "πάσα να αλλάξω με τον συμπαίχτη μου". Ετσι μοιράια η επόμενη μου αντιδραση θα είναι η βία -η όποια μορφή της και σε οποιαδήποτε κλίμακα. Δυστυχώς και για μένα και για αυτούς. Αυτά όμως είναι θεωρητικά εντελώς κι αρκετά υποκειμενικά με μπολικο ζόρι και συναίσθημα όπως (με) γνωρίζεις.

Επι του προκειμένου ισχύει το κλωτσάει ο γαϊδαρος, βαράμε το σαμάρι. Υπάρχουν χίλιοι δυο ακρυπτα υπαίτιοι που αξίζει κάποιος να κινηθεί με αντιστοιχες διαθέσεις που ο κ. Αντώναρος είναι ο χιλιοστός τρίτος. Και το λέω ξεκάθαρα -που λέει ο Μπούλης- γιατί και τον αδελφό του γνωρίζω και αγαπώ και το επαγγελματικό ήθος του Ευαγγελου μπορώ να αντιληφθώ. Μπορεί να μην συμφωνώ με την πολιτική, μπορεί να καταριέμαι χίλια κακά να ποάθουν ορισμένοι από αυτή την παράταξη αλλά -θα το πώ ποδοσφαιρικά που μου πάει καλύτερα. Δε γίνεται να φάω 5 γκολ από το βάζελο και να κυνηγώ τον Πάντο που ήταν εκτός δεκαοχτάδας. Είναι κομμάτι άδικο. Θα μου πείς πως είμαι προκατελειμένος. Είμαι λοιπόν. Γι' αυτό και το γράφω εδώ, σε blog. Αλλιώς θα ήμουν γραφείο τύπου Καλτσόβρακου ή... αλλιώς Καλτσοβρακιακός Εκπρωσοπος Τύπου, για όποιον καταλαβαίνει. Και θα ήμουν και καλος στη δουλειά μου.
;)


Όσον αφορά το βιντεάκι που βγήκε, ok. Δε μου πέφτει λόγος, αλλά θα πώ το εξής: ο Μάνος δε νομίζω πως θα είχε κανένα πρόβλημα -που μπορεί να μην έχει κιολας- να γελάσει ή να αυτοσαρκαστεί, αλλά η αδικία στο πρόσωπο του αδελφού του, έχω την εντύπωση πως δε θα του το επιτρέψει. Είπαμε... χίλιοι δυο υπάρχουν ακομη να παίξουν στην έδρα που μου φτιάξαν. Μέχρι τότε...


(Ξέρω, ξέρω. Αβανταδόρος της δεξάς. Χαχαχα. Τί να κάνω; Δεν μπορώ και δε θέλω να είμαι αντικειμενικός)

Να θυμίσω επίσης σε ορισμένους πως τα γιαούρτια δεν ανακαλύφθηκαν επί Καραμανλή jr. Ούτε θα σταματήσουν με την πάυση του (κάνω το σταυρό μου τώρα, ναι) ως πρωθυπουργού. Ας μην ξανοίγονται λοιπόν.

;)

alzap είπε...

@minimalist:
Δεν θα συμφωνήσω. Αν κριτήριο είναι να βρούμε το σημείο που ο άλλος είναι πιο ευάλωτος τότε καταλαβαίνεις ότι μπορεί κάποιος να φτάσει σε ακραίες συμπεριφορές.
Για μένα τέτοιου είδους ενέργειες έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Και η αντιπαράθεση με την όποια εξουσία πρέπει να γίνεται με όρους κινήματος. Και οι όροι κινήματος, το ήθος της αριστεράς, κατά τη γνώμη μου, προσδιορίζει τις αντιπαραθέσεις στα κέντρα εξουσίας και με τα κέντρα εξουσίας.
Αντιλαμβάνομαι ότι ηχούν λίγο παράταιρα οι σκέψεις μου αλλά φαινεται ότι γερνάω.


@kaltsovrako:
Δεν στέκομαι τόσο στο πρόσωπο, δεν με ενδιαφέρει, κι ο Ρουσόπουλος να ήταν στη θέση του την ίδια γνώμη θα είχα.

gpapoul είπε...

Αλέκο το κείμενο σου, θέλω να πιστεύω ότι εκφράζει την συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού ήθους και ύφους, του τρόπου που αντιμετωπίζουμε την πολιτική, οι συμμετέχοντες στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη. Για τους ιστορικούς λόγους που ανέφερες –για τους παλαιότερους- και για τις αρχές και αξίες που μεταφέρθηκαν εξ’ αυτών –για τους νεότερους.
Πέρα από αυτό βέβαια η υπόθεση έχει και την φαιδρή της πλευρά, όπως συνήθως συμβαίνει με τα γιαουρτώματα...

kpap είπε...

Αγαπητέ Αλέκο, αυτές οι εμπειρίες σου σημαδεύουν τη ζωή.

Αν μου επιτρέπεις να πάω τη σκέψη σου ένα βήμα πιο πέρα: το γιαούρτωμα έχει στόχο τη γελοιοποίηση ενός προσώπου (και κατ'επέκταση της πολιτικής του). Αυτο ανεξάρτητα του που γίνεται και ποιον έχει στόχο...

Θα έλεγα ότι ως μια μορφή βίας θα ήταν καλό να το βγάλουμε απο΄τη φαρέτρα μας όταν πρόκειται για δημοκρατικούς αγώνες. Σε μη δημοκρατικά πολιτευματα/μαχη για τη δημοκρατία είναι ένα όπλο και αυτό...

Elli είπε...

αλέκο, νομίζω ότι το γιαούρτωμα συνιστά έλλειψη πολιτισμού και κυρίως πολιτικού ήθους. Από τα σχολεία που γιαουρτώνουν το ένα το άλλο (ενώ οι καθηγητές γνωρίζουν ποιοί είναι οι φασαριόζοι δεν κάνουν τίποτα, μην πουν τίποτα οι γονείς των 'μπουμπουκιών'), τις πορείες, τους πολιτικούς.
Αλίμονο μας αν φτάνουμε σε επίλυση διαφορών με γιαούρτωμα, ξύλο κλπ κλπ.
Άσε που άλλοι δεν έχουνε να φάνε κ μερικοί πετάνε γιαούρτια στον κάθε πολιτικό. Αυτά είναι προβλήματα...
Άσε που δεν καταλαβαίνει κανείς ότι με τέτοιες ενέργειες, βοηθά τον ίδιο τον πολιτικό που παριστάνει τον κατατρεγμένο κ τον λυπούνται κάποιοι.
Τώρα για κενταύρους κλπ (του Έβερτ δεν ήταν η παρεούλα αυτή;-αν δεν κάνω λάθος από αφηγήσεις που έχω ακούσει από παλιότερους- τα σπάγανε σε όλη την επαρχία...), οι τραμπούκοι αποβάλονται από την ίδια την κοινωνία.
Δεν μπορώ να δεχτώ ότι υπάρχει συμβολισμός πίσω από τέτοιες ενέργειες, παρά μόνο έλλειψη πολιτισμού... τις κακές συνήθειες τις μαθαίνουμε από μικροί...

Α, και η επανάσταση γίνεται με ιδέες και προτάσεις (κ στις κάλπες) κ όχι με γιαούρτια κ πορτοκάλια...
αυτά!!! φιλιά!

alzap είπε...

@grapuil:
Σε ευχαριστώ φίλε μου, να είσαι καλά.

@krap:
Συμφωνώ.

@ellie:
Έχεις πολύ δίκιο και πρέπει να ομολογήσω ότι αισθάνομαι περήφανος που οι νέες γενιές ξεφεύγουν απο αγκυλώσεις και αθλιότητες των δικών μας σειρών και ηλικιών.
Είναι ελπιδοφόρο για όλους μας που παρά τα κακά παραδείγματα που δώσαμε διαλέγετε το δικό σας δρόμο με αξιοπρέπεια, αυτογνωσία και ήθος.
Να είσαι πάντα καλά μικρή μου.

Ermis Tsk είπε...

Εγώ προσωπικά νομίζω ότι αξία δώσανε στον Αντώναρο με το να τον γιαουρτώσουν... Δυστυχώς σήμερα ο αναρχικός κόσμος στην πλειοψηφία του είναι εντελώς διαφορετικός από τις δικές σου εποχές Αλέκο. Ελάχιστοι είναι σήμερα αυτοί που έχουν την ιδεολογία του αναρχισμού. Οι περισσότεροι πλέον μπαίνουν σ' αυτές τις ομάδες για τα "μπάχαλα" που κάνουν....

Όσον αφορά τις ομάδες κρούσεις της ΟΝΝΕΔ δυστυχώς ακόμα και συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά περιορίζονται στο να δρουν σε χώρους εντός των Πανεπιστήμιων όπου δραστηριοποιείται και η ΔΑΠ... Όσοι ασχολούνται με τον φοιτητικό συνδικαλισμό τους έχουν βιώσει στην κυριολεξία...