ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Παριστάνει το μάγκα, τον Ελληναρά. Τον πλασάρουν τα μπουκωμένα στην κρατική διαφήμιση ΜΜΕ ως τον ασυμβίβαστο πατριώτη, ως καλό χριστιανό που θα βάλει μπροστά τα στήθη του να προστατεύσει τα συμφέροντα της Ελλάδας. Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια…

Και πήγε στην Τουρκία. Είδαμε όλοι στις ειδήσεις τον Οικουμενικό Πατριάρχη όρθιο να παρακαλεί τον καθήμενο πρωθυπουργό κ.Καραμανλή, να πει μια κουβέντα στον Ερντογαν για τις επιθέσεις που δέχεται το Πατριαρχείο.

Και αμέσως μετά έγινε η συνάντηση των κουμπάρων Ερντογάν Καραμανλή. Και ο κύριος που παριστάνει τον πρωθυπουργό της χώρας δεν ψέλλισε μια κουβέντα. Δεν έκανε κιχ. Χαριεντιζόταν μόνο και χασκογελούσε με τους τύπους που είχαν έτοιμη στο συρτάρι τη γνωστή πια απόφαση-ύβρη του Τουρκικού Ανώτατου Δικαστηρίου για το Πατριαρχείο.
Και το ήξερε γιατί τον είχε προειδοποιήσει και παρακαλέσει ο Πατριάρχης.
Το μόνο που είπε ήταν "Ευχαριστώ τον κ. Ερντογαν"
Του είπε ακόμα αυτό που δεν λέει στον Ελληνικό λαό και στη Βουλή των Ελλήνων. Το πότε θα κάνει εκλογές. Γιατί έπρεπε να ξέρει ο κουμπάρος...

Δεν πρόλαβε να φύγει από την Τουρκία και η απόφαση δημοσιεύτηκε. Και ο υποδυόμενος τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας έφαγε τη ροχάλα κατάμουτρα, σκουπίστηκε και μας λέει ότι δεν είναι φτύσιμο αλλά βροχή. Δεν έθεσε το θέμα μας είπαν τρεις μέρες μετά, γιατί τα θέματα του Πατριαρχείου δεν είναι διμερή αλλά …διεθνή. Τόσο καλά. Και τόσο ξετσίπωτα.

Κι όποιος πιστεύει ότι είμαι οργισμένος και υποκειμενικός έχει δίκιο. Και για τα δύο.
Θα πω μόνο πως δεν οργίζομαι για τη συμπεριφορά τους γιατί όποιος κάνει στοιχειώδη προσέγγιση στην ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους μπορεί να αντιληφθεί γιατί «Δεξιά σημαίνει Ελλάδα πουλημένη»

Οργίζομαι για το κανάκεμα και τη μούγκα των ΜΜΕ και των «διανοούμενων», για την υποκρισία και τη γελοιότητα της προσπάθειας να μας πλασάρουν τον dvdάκια ως πολιτικό εμβέλειας.
Σε αντίθεση βεβαίως με τον Παπανδρέου που τον θέλουν «Γιωργάκη» και «λίγο» για να τους εκπροσωπεί τόσο αξιοπρεπώς και τόσο υπερηφάνως όσο το ανθρωπάκι που παριστάνει τον πρωθυπουργό ενώ η κύρια ιδιότητά του είναι «κουμπάρος». Είτε αυτό αφορά σε μίζες είτε αφορά στο διασυρμό της χώρας.
Πως λέγαμε «ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ»; Τώρα το έκαναν:

« ΠΡΩΤΑ Η ΚΟΥΜΠΑΡΙΑ»

Οι Ελληναράδες, οι τζάμπα μάγκες, οι Νομπελίστες της πατριδοκαπηλείας, οι εθνικόφρονες...

ΥΓ. Κι όποιος νομίζει ότι η απάντηση σε αυτό είναι "όλοι ίδιοι είναι", ή το γνωστό ανέκδοτο "Κι εσεις γιατί βασανίζετε τους μαύρους;" εδω είμαστε να το κουβεντιάσουμε.

ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ...

...το Σάββατο 30 Ιουνίου στις 10 το βράδυ, στην οδο ΛΕΩΚΟΡΙΟΥ 6-8, στου ΨΥΡΡΗ,

…όπως κάνει εδώ και πολύ καιρό στο μπλογκ της. Τη γνώρισα από τα γραπτά της. Την εκτίμησα όχι μόνο από όσα έγραψε και γράφει αλλά κυρίως από τη στάση και τη συμπεριφορά της σε δυσάρεστα γεγονότα που προέκυψαν.

Κρινόμαστε και κρίνουμε τους άλλους καθημερινά. Τα πιο ασφαλή συμπεράσματα όμως βγαίνουν σε στιγμές έντασης και κρίσης. Εκεί ο καθένας μας φανερώνει τον πραγματικό του εαυτό, τις πραγματικές αρετές και αδυναμίες του. Βγάζει τον αληθινό εαυτό του με όσα κάνει ή δεν κάνει, με όσα λέει ή δεν λέει.

Θεωρώ την Candyblue φίλη μου. Και η αλήθεια είναι ότι όταν οι φίλοι μου εκτίθενται θέλω να είμαι εκεί για καλό και για …κακό. :-)

Κυρίως όμως θα είμαι εκεί γιατί η δουλειά της με τα κολλάζ, πολλές φορές σε ταξιδεύει. Σε ταξιδεύει σε μέρη και χρόνους άλλοτε γνώριμους, κι άλλοτε μοναδικούς και άγνωστους. Καμιά φορά σε οδηγεί, αν θέλεις και είσαι έτοιμος ασφαλώς, στο πιο δύσκολο κι επικίνδυνο από τα ταξίδια: στο ταξίδι προς τον εαυτό σου.

Όλα αυτά σε κολλάζ; θα πείτε. Αυτά και πολύ περισσότερα επιμένω.
Όπως νομίζω ότι θα έχει ενδιαφέρον να δει κανείς τη δουλειά των άλλων δημιουργών σε διαφορετικούς τομείς.




ΥΓ. Η είσοδος λέει είναι ελεύθερη. Για την έξοδο δεν παίρνω όρκο. :-)

ΛΕΝΕ ΠΩΣ...

...όλα τα καλά πρέπει να τα μοιραζόμαστε, έτσι δεν είναι;

Βρήκα αυτό το υπέροχο ιντερνετικό ραδιόφωνο,

το RADIOART

Απολαύστε το!

ΥΓ. Μπορούν κάποιες ραδιοφωνικές εκπομπές, κάποια καλύτερα ακούσματα να μας κάνουν λίγο καλύτερους ανθρώπους; Εγώ λέω ότι μπορούν. Μπράβο στα παιδιά του RADIOART, κι ένα ευχαριστώ.

ΨΗΦΙΔΕΣ

Η Θεσσαλία δεν ήταν ο τελευταίος σταθμός τελικά. Ακολούθησε η Δυτική Μακεδονία. Κοζάνη, Φλώρινα, Γρεβενά κλπ,κλπ.

Ευτυχώς που προστάτεψα το μικρό μου Seicento. Θα είχε μείνει σίγουρα σε κάποια βουνοκορφή. Το αυτοκίνητο που δανείστηκα έγραψε χιλιάδες βιαστικά, δύσκολα χιλιόμετρα.

Χθες βράδυ έκλεισαν οι κάλπες.
Αυτό που ονειρεύομαι είναι ατέλειωτες ώρες ύπνου.

Να κάνω τη σούμα των 20 ημερών; Δύσκολο. Συνεχής εναλλαγή ανθρώπων, τοπίων, συνθηκών, συναισθημάτων. Να σημειώσω μόνο κάποιες από τις ψηφίδες ενός ψηφιδωτού που θα μείνει ατέλειωτο.

Το βλέμμα των συναδέλφων όταν μπαίναμε στα καταστήματα. Έλεγε αυτό το βλέμμα όσα δεν μπόρεσαν και δεν θα μπορέσουν ποτέ να πουν όλες οι παρατάξεις σε όλες τις προηγούμενες και σε όλες τις επόμενες εκλογικές διαδικασίες.

Την ευγένειά τους, την υπομονή και την ανοχή τους.

Τη δυσκολία κάθε φορά πριν μπεις στο κατάστημα, να έρθεις σε λογαριασμό με τον εαυτό σου. Να ξέρεις ότι δεν μπορείς και δεν πρέπει να πεις ψέματα. Κι όταν φεύγεις να σε πονάει το γεγονός πως αν και δεν είπες ψέματα υπήρξαν φορές που δεν είπες όλη την αλήθεια.

Την ανταπόκριση, το ενδιαφέρον και το υψηλό επίπεδο συζήτησης και αντιπαράθεσης όταν το θέμα αφορούσε στα ουσιαστικά και κρίσιμα.

Εκείνη τη συνάδελφο με τα πιο όμορφα μάτια που έχω ποτέ δει. Στεκόταν απέναντι και είχα μείνει άγαλμα, άφωνος. Περίμεναν οι άνθρωποι να ξεκινήσω να μιλάω κι εγώ εκεί χαμένος στην ομορφιά, μαρμαρωμένος, με βλέμμα ηλίθιο φαντάζομαι, να μην μπορώ να συγκεντρωθώ. Μέχρι που έφαγα την αγκωνιά από τον διπλανό του κλιμακίου μας. Την παρακάλεσα να αλλάξει θέση γιατί στεκόταν στην πόρτα κι εμπόδιζε τάχα μου την είσοδο σε δύο τρεις που ήταν απέξω. Το έκανε έκπληκτη, πήγε εκτός του οπτικού μου πεδίου και συνήλθα.

Το πέρασμα νωρίς το πρωί από το Βίτσι και τη φόρτιση που έφερε η ομορφιά του βουνού αλλά και η θλίψη για το αίμα χιλιάδων νέων ανδρών και γυναικών που χύθηκε για μια υπόθεση προδομένη από πριν και από μέσα.

Την απορία των συντρόφων μου που δεν μπορούν να καταλάβουν πως είναι δυνατόν να μπαίνω στην υπόθεση της εκλογικής αναμέτρησης με τόσο πάθος, και ταυτόχρονα να τους υπενθυμίζω και την γελοιότητα της υπόθεσης.
Δεν έχουν διαβάσει, δεν έχουν αγαπήσει τον Καζαντζάκη, τι να τους κάνω;

Καλως σας (ξανα)βρίσκω. Μου λείψατε!