ΘΑ ΣΑΣ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΧΡΩΣΤΑΤΕ...

Για πολλούς από σας είναι σίγουρο. Είτε για πιστωτική κάρτα, είτε για δάνειο από τράπεζα, σας έχουν πάρει τηλέφωνο. Πολλές φορές σας έχουν απειλήσει με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Απαιτούν την εξόφληση, αλλοιώς έρχονται κατασχέσεις, πλειστηριασμοί ή καμιά φορά και «φουσκωτοί».

Τα ευαγή πιστωτικά ιδρύματα της χώρας φροντίζουν για την είσπραξη των δανεικών. Η φροντίδα τους αυτή είναι συνεχής, επιμελής και κυρίως "νόμιμη". Αν μαλιστα το ποσό που χρωστάτε είναι σχετικά μικρό, ας πούμε της τάξης των 400 έως 2000 με 3000 ευρω, τότε να είστε σίγουροι ότι η ζωή σας θα γίνει κόλαση.

Έτσι γίνεται στις πολιτισμένες χώρες και μάλλον στον τομέα αυτό η δική μας έχει εκπολιτιστεί πλήρως. Εφαρμόζει το νόμο προς όλους και για όλα...

Σε αντιδιαστολή, και για να καταλάβετε το επίπεδο του πολιτισμού μας, θα σας πω μια φανταστική ιστορία για μια κρατική τράπεζα και τον τρόπο που λειτουργεί στη χώρα του Σεμνοταπεινοσταν.

Η τράπεζα αυτή ακολουθεί την ίδια τακτική που περιέγραψα παραπάνω για τους πελάτες της, ειδικά για αυτούς που χρωστάνε λίγα. Για εκείνους που χρωστάνε περισσότερα ή πάρα πολλά, υπάρχουν άλλοι τρόποι και συμπεριφορές. Ας δούμε ένα παράδειγμα:

Ας υποθέσουμε ότι μεγαλοεργολάβος έχει πάρει μεγάλο δάνειο απο την συγκεκριμένη τράπεζα και δηλώνει αδυναμία να πληρώσει. Ας υποθέσουμε ακόμη ότι ο συγκεκριμένος μεγαλοεργολάβος είναι και...εκδότης μεγάλης εφημερίδας που πρόσκειται και στηρίζει το γκουβέρνο. Τέλος, το κερασάκι στη τούρτα: Ο ίδιος μεγαλοεργολάβος έχει νοικιάσει στην ίδια Τράπεζα ένα ακίνητό του, στο κέντρο της πόλης, όπου στεγάζονται διάφορες υπηρεσίες της.

Κακοπληρωτής λοιπόν ο εργολάβος. Τι κάνει η τράπεζα; Τον απειλεί με κατασχέσεις; Τον παίρνουνε τα μεσάνυχτα τηλέφωνο και τον διατάζουν να τσακιστεί να πληρώσει;

Όχι βεβαίως. Υπολογίζει τα καθυστερούμενα που αγγίζουν το 1.000.000 ευρω. Μετά σπάει το συμβόλαιο ενοικίασης που έχει μαζί του και δηλώνει ότι αποχωρεί απο το κτήριο του εν λόγω κυρίου. Αυτό έχει κάποιο κόστος ασφαλώς, γιατί το συμβόλαιο διακόπτεται με υπαιτιότητα της Τράπεζας η οποία πληρώνει στον εργολάβο-εκδότη 1.000.000 ευρώ περίπου. Τα παίρνει ο κύριος, λέει ευχαριστώ, και την επομένη πληρώνει την Τράπεζα με τα λεφτά που μόλις πήρε. Τελειώσαμε; Ασφαλώς όχι.

Η εκκρεμότητα που αφήσαμε είναι το ξενοίκιαστο κτήριο. Θα μείνει χωρίς είσπραξη ενοικίων ο φουκαράς; Όχι βέβαια. Λίγες μόλις μέρες μετά την "αποχώρηση"της και την πληρωμή ρήτρας 1.000.000 ευρώ στον εκδότη- εργολάβο, η Τράπεζα και θυγατρικές της εταιρείες ΞΑΝΑΝΟΙΚΙΑΖΟΥΝ το κτήριο.

Πως είπατε; COLPO GROSSO? Αλητεία; Είναι απατεώνες; Είναι ληστές; Είναι ξετσίπωτοι;

Δεν ξέρω, το μόνο που μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι όλα αυτά είναι φανταστικά. Και στην περίπτωση που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, να είστε σίγουροι ότι συμβαίνουν σε μια ΠΟΛΥΥΥΥ μακρινή χώρα.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ...

... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ,

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΑ

ΕΚΔΗΛΩΝΟΝΤΑΙ.


ΑΣ ΑΦΥΠΝΙΣΤΟΥΜΕ, ΑΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ.

ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΦΡΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

Δεν ξέρω τι θα κάνετε αύριο. Οι αποφάσεις δύσκολες και οι αντοχές οριακές.

Οι επικοινωνιολόγοι του Μαξίμου στήσανε τη σημερινή παράσταση και είδαμε το αποτέλεσμα.

Οι «αντικειμενικοί» δημοσιογράφοι-σχολιαστές εξήραν την υπευθυνότητα που σας χαρακτηρίζει, προεξοφλώντας ότι θα ανοίξουν τα σχολεία. Είναι οι ίδιοι που μέχρι χτες σας έλεγαν αλήτες...
Τώρα που σας δέχτηκε ο Καραμανλής και «σας κοίταξε στα μάτια», (όπως είχε προαναγγείλει ο Γλίτσας εκπρόσωπός του στο Press room), όλα είναι καλύτερα…

Αύριο στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο θα προσπαθήσω να βρεθώ για λίγο μαζί σας.
Όλα στη κόψη του ξυραφιού. Θέλουν να σας νικήσουν. Θέλουν να στείλουν το μήνυμα:

«ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΥΠΟΚΥΠΤΟΥΝ»

Μια κοινωνία άνευρη, χωρίς ανακλαστικά, μια κοινωνία διαιρεμένη –έργο του εκσυγχρονισμού του Σημίτη-, παρελήφθη από τη νεοδεξιά του «μεσαίου χώρου» για την ολοκλήρωση του έργου.

Αλλά:

πρώτα οι τραπεζικοί πριν ένα χρόνο, μετά οι ναυτεργάτες και σήμερα εσείς , πάτε κόντρα στους καιρούς.

Έξι βδομάδες που δεν συγκλόνισαν τον κόσμο, μας λένε.
Έξι βδομάδες αγωνίας, παραπλάνησης, εμπαιγμού, χημικών, λοιδοριών.
Έξι βδομάδες με τις τσέπες άδειες και τις υποχρεώσεις να τρέχουν.
Για να καταλήξει στη σημερινή προαναγγελθείσα απρέπεια. Να τολμήσει να σας κοιτάξει ο κυρίως υπεύθυνος «στα μάτια». Τόση και τέτοια ξετσιπωσιά.

Εγώ ξέρω ότι οι επικοινωνιολόγοι θα το χάσουν το στοίχημα.
Όποια κι αν είναι η απόφασή σας αύριο, έχουμε όλοι καταλάβει.
Καταλάβαμε καλά και ξέρουμε τι μας περιμένει. Μετανιώνουμε γιατί δεν υποστηρίξαμε τον αγώνα σας όσο έπρεπε, όταν έπρεπε.

Η κόρη μου έχασε έξι βδομάδες μάθημα. Νομίζουν.
Η κόρη μου κέρδισε καλύτερους δασκάλους. Η διδακτέα ύλη αναπληρώνεται αλλά και να μην αναπληρωθεί όλη, δεν πειράζει. Καθόλου.

Αυτές τις 36 μέρες έμαθε πως οι δάσκαλοί της έχουν προβλήματα και διεκδικούν τη λύση τους. Έμαθε πως οι δάσκαλοί της έχουν αξιοπρέπεια, έχουν θάρρος και πάνε κόντρα στον καιρό και την εξουσία.

Όταν και όποτε σταματήσει η απεργία, η δασκάλα της κόρης μου θα μπει στη τάξη και θα κοιτάξει τα παιδιά στα μάτια. Το κέρδισε το δικαίωμα αυτό.

Αυτό το βλέμμα θα μεταδώσει τόση διδακτέα ύλη όση όλη η σχολική χρονιά.

Αυτοί οι δάσκαλοι των τελευταίων έξι εβδομάδων είναι οι δάσκαλοι της κόρης μου.
Είναι δηλαδή οι δάσκαλοι της ζωής μου. Θέλω μόνο να τους πω:

Αισθάνομαι πολύ καλά που φροντίζετε και διαπαιδαγωγείτε το παιδί μου.
Σας ευχαριστώ

ΕΝΑ LINK ΛΙΓΟΤΕΡΟ

Δέχτηκα μια επίθεση. Ύπουλη, γιατί ήταν συγκαλυμμένη με μισόλογα.
Ζήτησα εξηγήσεις. Ευγενικά, σε χαμηλούς τόνους.
Αντί απάντησης καθαρής εισέπραξα πάλι μισόλογα, συγκαλυμμένο και πάλι υπαινικτικό λόγο, στα όρια του ειρωνικού.

Ζήτησα να πεί δημόσια και ευθαρσώς ότι έχει να πει.
Ο υπαινιγμός είναι φασίζουσα πρακτική.

Περίμενα αλλη μια μέρα, είπα ότι ίσως ήταν κακή στιγμή.

Απάντηση και πάλι δεν πήρα. Η μήπως πήρα;

Μάλλον πήρα απο το σημερινό ποστ του.
O Padrazo αποφάσισε να μπει σε διάλογο με τον "ανώνυμο" αστυνομικό. Στο τέλος τον ευχαρίστησε, αναγνώρισε τη χρησιμότητα και ζήτησε τη συνέχιση της κουβέντας.
Δικαίωμά του.
Ο καθένας αποφασίζει με ποιόν διαλέγεται.

Όπως και ο καθένας πρέπει να αποφασίζει με ποιούς δεν μπορεί να διαλέγεται.

Αφαιρώ ένα link, αυτό του Padrazo.

Σιγά τα αίματα θα πείτε. Συμφωνώ.
Αυτό μπορώ να κάνω, να επιλέγω, στη μικρή γωνιά μου.

Αυτό κάνω.

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ...

Το θέμα έβαλε η Doll στο προηγούμενο ποστ μου.

Ρώτησε γιατί βάζω εισαγωγικά στη φράση «αριστερά» κόμματα. Ζήτησε επίσης να πω, ποια είναι κατά τη γνώμη μου τα αριστερά κόμματα εντος ή εκτός Βουλής.
Συμφωνήσαμε ότι θα ήταν ενδιαφέρον να ξεκινήσει μια συζήτηση για να δούμε πως οριοθετείται και τελικά τι σημαίνει αριστερά.

Σήμερα με περίμενε μια έκπληξη. Το ποστ της ORELIA άνοιξε πιστεύω αυτή τη συζήτηση με τον καλύτερο τρόπο. Εγώ δεν έχω προς το παρόν κάτι σημαντικό να προσθέσω.
Διαβάστε το αν θέλετε.
Μη σας ξενίσει το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιούνται τσιτάτα και βαρύγδουπες φράσεις. Είναι πολιτικό κείμενο από την αρχή ως το τέλος.
Δεν θα μπορούσα να περιγράψω καλύτερα το τι είναι αριστερά.


ΥΓ Την ευχαριστώ με το "ΠΡΩΙΝΟ ΤΣΙΓΑΡΟ" του Νότη Μαυρουδή.
Τραγούδι αγαπημένο που έχω την κρυφή ελπίδα πως θα θυμηθούν να μου το τραγουδήσουν οι φίλοι, όταν με το καλό με συνοδεύουν σε κάποιο νεκροταφείο. ( Το ξέρω οι περισσότεροι είναι παράφωνοι και το τραγούδι δύσκολο, αλλά μήπως οι παπάδες είναι καλύτεροι; Άσε που σίγουρα θα είναι κάπου εκεί τριγύρω η Σπυριδούλα...)
:-)

"ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΑΠΠΟΥ"

Δημοτικές τέλος.

Τα συμπεράσματα βγήκαν κι ο καθένας μας (τους), τα ερμηνεύει με το δικό του τρόπο.
Έχω κι εγώ τις δικές μου ερμηνείες:

1) Φαίνεται πως η αποχή σε πανελλαδικό επίπεδο, αλλά κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, πρωταγωνίστησε.
2) Η Ν.Δ κατάφερε με διάφορους τρόπους, (έχει πολύ ενδιαφέρον να τους κουβεντιάσουμε σύντομα), να αποφύγει τις εντυπώσεις της εκλογικής καθίζησης.
3) Το ΠΑΣΟΚ πήγε καλύτερα όχι όμως όσο θα ήθελε και θα μπορούσε. Δεν τα πήγε καλά στο παιχνίδι των τηλεοπτικών εντυπώσεων.
4) Τα κόμματα της "αριστεράς" στον ίδιο παρανομαστή, με το ΚΚΕ να παρουσιάζει μικρή αύξηση και τον Συνασπισμό να κερδίζει χρόνο και χώρο για την κοινοβουλευτική του επιβίωση.

Ο Καραμανλής μας διαβεβαίωσε ότι οι εκλογές ήταν νίκη της αυτοδιοίκησης και κυρίως μας κάλεσε να κοιμηθούμε ήσυχοι. Γιατί θα συνεχίσει αταλάντευτος το "μεταρρυθμιστικό" του έργο. Εγώ όταν τον άκουσα, υποσχέθηκα να μείνω ξάγρυπνος γιατί έχω μικρό παιδί. Υποσχέθηκα ακόμα ότι αυτού του είδους τις μεταρρυθμίσεις θα κάνω ότι μπορώ, μόνος μου αλλά και με όποιον άλλο ενδιαφέρεται, ώστε να τοποθετηθούν εκεί που πρέπει. Σε συγκεκριμένο δηλαδή σημείο στο πίσω μέρος του σώματός του.

Ο Γ. Παπανδρέου μας είπε ότι το πολιτικό σκηνικό άλλαξε και έχει δίκιο.
Σε ότι αφορά την εκλογική δύναμη των κομμάτων μένει να το καταλάβουν τα στελέχη του.
Σε ότι αφορά το ποσοστό της αποχής πρέπει να το καταλάβουν όλοι μαζί.
Σε ότι αφορά τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ σε εκλογικές διαδικασίες κάποιος πρέπει να τους πει, εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη, ότι η πολιτική σύγκρουση με τους ταχύτατα αναδομούμενους μηχανισμούς της πιο σκληρής και αυταρχικής δεξιάς που έχουμε γνωρίσει, έχει κάποιες διαφορές από τα παιδικά πάρτυ στη "ΖΟΥΖΟΥΝΟΠΑΡΕΑ".

Υπάρχει ασφαλώς για κάποιες Νομαρχίες και αρκετούς δήμους ο δεύτερος γύρος. Και εδώ είναι σημαντικό νομίζω να δούμε πολιτικές αποφάσεις και κυρίως πολιτικές συμπεριφορές. Γιατί το καλαμπούρι κάποτε πρέπει να τελειώνει...

Τελικό συμπέρασμα; Παραμένουν αναπάντητα τα καίρια και διαχρονικά ερωτήματα που έθεσε ο Ακης Πάνου στο, όχι πολύ γνωστό ίσως, τραγούδι του "Πες μου παππού". Μέχρι τότε το πολιτικό σύστημα θα βρίσκεται σε συνεχή κρίση. :-)
Καλημέρα σας.



ΥΓ Το άσμα είναι 4 λεπτά περίπου, αλλά νομίζω ότι αξίζει το κόπο να περιμένετε να "κατέβει".

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

Λοιπόν είμαι τυχερός άνθρωπος.

Αργά τη νύχτα, εκείνες τις σπάνιες νύχτες με την πυκνή ομίχλη, (μέσα μας), έρχεται ένας φάρος με παράξενο φως. Δε λέω το χρώμα.

Έρχεται και με επαναπροσανατολίζει. Τον ευχαριστώ.

Στον ιδιαίτερο αυτό φάρο αφιερώνω "ΤΟΝ ΜΠΑΓΑΣΑ" , γιατί ο Νικόλας Άσιμος είναι απο τους αγαπημένους του.

ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ;

Άραγε το περίμενες Μανώλη; Μάλλον όχι. Αυτό νομίζω κι εγώ, δεν το περίμενες.

Έβλεπα χθες βράδυ τις ειδήσεις:

«Άδικος θάνατος για μια κάλπη», «Τραγωδία χωρίς λόγο». Να δεις που στο τέλος θα σε πούνε και μαλάκα. Γιατί άφησες τη σιγουριά του σπιτιού σου μέσα στη νύχτα για να τρέξεις να προστατεύσεις μία κάλπη. Τί αξία έχει μία κάλπη ρε Μανώλη; Να ήταν μια επιταγή, μια μίζα, μια γκόμενα να το καταλάβουν. Αλλά μια ζωή αντάλλαγμα για μια ψωροκάλπη; Αυτό δεν το καταλαβαίνουν.

Μας λένε ακόμα, τα ακούς κι εσύ - 40 μέρες θα είσαι ακόμα εδω τριγύρω, πως πέθανες από φυσικά αίτια, «πνευμονικόν οίδημα», έμφραγμα. Η χοληστερίνη ρε Μανώλη, η χοληστερίνη και η κακή διατροφή.

Κι έπειτα σαν κάτι να διακρίνουν όλοι στον ορίζοντα. Φαίνεται αχνά όμως, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν καλά:
Σαν να είναι ματατζήδες με σιδερογροθιές, ίσως όμως και να μην είναι έτσι.
Σαν να είναι μπάτσοι στο γυαλί και κουνάνε έγγραφα της κρατικής ασφάλειας. Έγγραφα που δείχνουν ποιοι είναι οι απείθαρχοι που τολμάνε να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις των δασκάλων. Αλλά πάλι δεν είναι τόσο σοβαρό, δεν έχουμε χρόνο, ας πάμε στο επόμενο θέμα.
Σαν να είναι ένα πράγμα που μοιάζει με παρακράτος, αλλά μπα, παραδιοίκηση είναι. Άλλο πράγμα η παραδιοίκηση κι άλλο το παρακράτος Μανώλη, μην παρασύρεσαι.
Σαν να σηκώνει κεφάλι η ακροδεξιά, σαν να οργανώνεται με τις ευλογίες και τη θαλπωρή του Νεοδημοκρατικού κράτους. Όχι, όχι πάνε αυτά, παλιά γινόντουσαν, τώρα η νέα διακυβέρνηση είναι του μεσαίου χώρου, σύνελθε Μανώλη, μην πας να παρασύρεις τον κόσμο για μικροκομματικούς σκοπούς.

Και στο κάτω-κάτω τι θέλεις ρε Μανώλη, ας πρόσεχες. Κι έπειτα μην ξεχνάς «κυβέρνησες» 20 χρόνια. «Μαύρος σκύλος, άσπρος σκύλος όλοι οι σκύλοι μια γενιά». Στα λέγαμε, δεν στα λέγαμε;

Κοίταξε Μανώλη, θα πω στους συντρόφους τη Δευτέρα στη κηδεία να μη φωνάξει κανείς: «αθάνατος». Θα μας πουν το βράδυ ότι, σύμφωνα με το ρεπορτάζ που έκαναν στη κηδεία σου, ΔΕΝ πέθανες.

Δεν ξέρω αν από κει ψηλά βλέπεις τα δικαστικά έγγραφα, αλλά ο Μπουνιάς κι ο Κονταξής αφέθησαν ελεύθεροι με την κατηγορία της «απλής σωματικής βλάβης». Ποια σωματική βλάβη ρε Μανώλη αφού οι ιατροδικαστές δεν βρήκαν μώλωπες. Παράξενα πράγματα.

Εγώ αυτό που ξέρω είναι πως δεν θα ξαναπιείς καφέ στο Daily. Οι δικοί σου άνθρωποι, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι σύντροφοί σου δεν θα ακούσουν ξανά τη φωνή και το γέλιο σου.

Εγώ αυτό που θέλω να σου πω είναι πως χθες βράδυ κοιμήθηκα νωρίς, γιατί δεν μπορούσα άλλο και δεν ήθελα να δακρύζω. Είδα αυτό το παράξενο όνειρο: Είδα τον Άρη με τους Μαυροσκούφηδες να έρχονται καλπάζοντας από την Πάρνηθα και να μπαίνουν στην Αθήνα. Πήραν κεφάλια πολλά, δεξιά κι "αριστερά". Κι έπειτα έφυγαν το ίδιο ξαφνικά, όπως ήρθαν. Τώρα που θα είσαστε μαζί με τον Αρχικαπετάνιο, ρώτησέ τον σε παρακαλώ, πότε θα ξανάρθει;

Το δώρο μου για να σε συντροφεύει στο μακρύ δρόμο είναι η φωνή της Σωτηρίας.

Καλό σου ταξίδι σύντροφε.

ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ

Έχουν μείνει πολύ λίγοι πια.
Θα τους συναντήσετε στα συνοικιακά καφενεία. Να κοιτάνε τις θολές τζαμαρίες με βλέμμα απροσδιόριστο.

Θα τους προσπεράσετε στους θαλάμους των δημόσιων νοσοκομείων.

Ίσως τους ακούτε να σέρνουν αργά τα βήματα τους στο διπλανό διαμέρισμα, τα σιωπηλά βράδια του Αυγούστου. Ίσως πάλι ακούτε την τηλεόρασή τους μονίμως ανοιχτή.
Δεν μιλάνε πολύ. Είναι μόνοι τους, ακόμα κι όταν βρίσκονται μέσα στους πολλούς.

Βρίσκονται στην όγδοη ή και στην ένατη δεκαετία της ζωής τους. Μιας ζωής χαρισμένης στους άλλους, μιας ζωής που δεν έζησαν για να ζήσουν καλύτερα οι άλλοι, οι συνάνθρωποί τους. Παλιότερα τους έλεγαν μιάσματα, αργότερα λοιδορήθηκαν και στο τέλος καταπλακώθηκαν από τα υλικά της κατάρρευσης ενός κόσμου που περίμεναν με προσμονή και ποτέ δεν ήρθε.

Την επόμενη φορά που βιαστικοί θα κορνάρουμε στον γέροντα ή στην γερόντισσα που αργεί να περάσει στην απέναντι μεριά του δρόμου, να θυμηθούμε.
Την επόμενη φορά που θα περάσουμε τους στενούς δρόμους της Κυψέλης, να σηκώσουμε λίγο το κεφάλι να κοιτάξουμε στα στενά μπαλκονάκια με τις πλαστικές καρέκλες. Εκεί κάθονται και μας παρατηρούν. Πρέπει πάλι να θυμηθούμε.

Να θυμηθούμε ότι πρέπει να τους πούμε την αλήθεια. Μόνο σ΄εκείνους την αλήθεια, όχι στον εαυτό μας. Γιατί εμείς δεν αντέχουμε.

Δεν είναι παρηγοριά, είναι η αλήθεια που χρωστάμε.
Δείξτε λίγο υπομονή μέχρι να "κατέβει" η μουσική του Μάνου Λοίζου. Μπορεί κι εσεις, όπως εγώ, να μη βρίσκετε άλλο τρόπο.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Καλημερίζω τη φάτσα μου, σημερινή, αγουροξυπνημένη κι αυτή, της εύχομαι καλό μήνα. Καλημερίζω και σιχτιρίζω τον Κοππερ που έμαθε να ανοίγει το ψυγείο και δημιουργεί προβλήματα. Γιατί δεν τον φτάνει που κατεβάζει στο πάτωμα ο΄τι σχεδόν υπάρχει στο ψυγείο, για να βρει κάτι της αρεσκείας του –που δεν βρίσκει- μετά δεν κλείνει τη πόρτα. Πόση ζωή έχει ένα ψυγείο που η πόρτα του παραμένει 6 και 8 ώρες ανοιχτή; Φοβάμαι θα το ανακαλύψω σύντομα. Εκτός κι αν βρεθεί κάποια άλλη λύση.

Καλημερίζω κι εσάς και σας εύχομαι επίσης καλό μήνα. Όντας μετεμψύχωση μάγισσας του μεσαίωνα, μπορώ να σας πω σχεδόν με σιγουριά, ότι αυτός ο μήνας δεν θα είναι και ο καλύτερος. Οχυρωθείτε, ντυθείτε καλά, κυρίως από μέσα σας.

:-)


ΥΓ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ! Η ασχετοσύνη μου με οδήγησε να βάλω κατα λάθος comment moderation. Σήμερα το βράδυ κατάλαβα το λάθος. Δεν ήταν πρόθεσή μου. Νομίζω και ελπίζω ότι το διόρθωσα.