ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Λένε ότι τα όνειρα στοιχειώνουν τη ζωή μας.
Δεν βλέπω πια πολλά όνειρα ή δεν θυμάμαι όσα βλέπω. Η ανάγκη όμως των ονείρων είναι πάντοτε παρούσα. Για να ικανοποιήσω εν μέρει αυτή την ανάγκη, κατασκευάζω όνειρα όταν δεν κοιμάμαι ή λίγο πριν κοιμηθώ.

Αυτή η διαδικασία μπερδεύει τα πράγματα. Μετά από λίγο καιρό δεν θυμάσαι αν το όνειρο το είδες κοιμισμένος η το κατασκεύασες ξύπνιος. Καμιά φορά το κατασκευασμένο όνειρο εισχωρεί στον κόσμο του ύπνου και μεταλλάσσεται, γίνεται εφιάλτης.

Αυτή η διαδικασία κατασκευής ονείρων έρχονται στιγμές που γίνεται τρομακτική. Είναι οι φορές που ανακαλύπτεις ξαφνικά πως τα όνειρα που κατασκευάζεις δεν είναι δικά σου. Τα αντέγραψες ή επιβλήθηκαν από το στενό και ευρύτερο πλαίσιο που καθορίζει τη ζωή σου. Η τέλεια ήττα, ο απόλυτος εξευτελισμός.

Αυτή η διαδικασία μπορεί να σε εμποδίσει να ζήσεις τις στιγμές που αξίζουν γιατί ίσως ταυτόχρονα να ονειρεύεσαι κάτι άλλο. Αφήνει μετέωρες και χωρίς περιεχόμενο τις συμβουλές για περισσότερο ρεαλισμό και λιγότερη ονειροπόληση, γιατί μπερδεύεται επικίνδυνα το πραγματικό με το φανταστικό.

Λένε πως ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια του ανθρώπου στις πολύ δύσκολες στιγμές, είναι τα όνειρά του. Το πιστεύω πια, έστω κι αργά.

Λέω να αρχίσω να σέβομαι τα όνειρά μου. Μήπως και περισωθεί κάτι αληθινό από τον κόσμο των ονείρων.

Λέω πως η ζωή μας στοιχειώνει τα όνειρά μας