Είναι μικρή, είναι πανέξυπνη, είναι γλυκειά, είναι σπασαρχίδω κάποιες φορές, είναι ευαίσθητη, και φέρνει στο ποστ της ένα μήνυμα ελπίδας. Στα χαλάσματα, μέσα στο θάνατο και το τρόμο, υπάρχουν συνάνθρωποί μας που πολεμάνε για την αξιοπρέπεια ΟΛΩΝ μας. Η Krot το έκανε το μικρό θαύμα της, μεταφέρει τη φωνή τους. Με την άδεια της το αναπαράγω:
Φίλες και Φίλοι του Θεάτρου, της Μουσικής...
Σας στέλνουμε αυτό το μήνυμα από τον πολιτιστικό χώρο Tournesol (Ηλιοτρόπιο), χώρο εργασίας του συνδέσμου SHAMS (Νεολαία – Θέατρο – Κινηματόγραφος), στη Βηρυτό, που βρίσκεται στην διασταύρωση Ταγιουνέ, εκεί όπου συναντώνται η πόλη και τα νότια προάστια.
Είμαστε ζωντανοί. Εργαζόμαστε: το θέατρο μας είναι ανοιχτό και ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, (κυρίως νέοι βεβαίως), συρρέει παρά τους σποραδικούς βομβαρδισμούς, των οποίων ο στόχος είναι ακριβώς να απομονώσουν τις γειτονιές και να εμποδίσουν την επικοινωνία.
Εκφραζόμαστε, συζητάμε, ανταλλάσσουμε πληροφορίες, δημιουργούμε ένα μικρής εμβέλειας δίκτυο συντονισμού μεταξύ των κοινωνικών οργανώσεων και τις ομάδες προσφύγων από τον νότο ή των προαστίων, (κατ’ εξοχήν στόχοι των Ισραηλινών βομβαρδισμών). Λυπούμαστε για την αξιοθρήνητη επίσημη στάση των Δυτικών χωρών και των ΜΜΕ τους, (γνωρίζοντας βεβαίως ότι δεν αντιπροσωπεύουν όλους τους πολίτες), και έχουμε ανάγκη από εκδηλώσεις ανθρώπινης αλληλεγγύης που δεν περνάνε στην TF1 ή στη “Monde”.
Μεταξύ μας υπάρχουν Λιβανέζοι όλων των πεποιθήσεων και όλων των δογμάτων, (διανοούμενοι, καλλιτέχνες, κοινωνικοί λειτουργοί, φοιτητές,...χριστιανοί, μουσουλμάνοι, δρούζοι, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, πιστοί, άθεοι, αγνωστικιστές...)
Χωρίς να υιοθετούμε τις πολεμοχαρείς ιδεολογικές θέσεις της Χεζμπολλάχ, χωρίς να αποδεχόμαστε τις ανεύθυνες απαντήσεις των αράβων πωλητών πετρελαίου και των Λιβανέζων εκατομμυριούχων, διεκδικούμε το δικαίωμα να καταγγείλουμε τα ατιμώρητα εγκλήματα του θεοκρατικού κράτους του Ισραήλ κατά των παιδιών, των οικογενειών, των αστικών γειτονιών, των χωριών του νότου, όπως και την ασυγχώρητη συνενοχή της Ευρώπης στην γενοκτονία των Παλαιστινίων και την δολοφονία των πόλεων του Λιβάνου.
Είμαστε βαθύτατα σε ειρήνη και ελεύθεροι. Χαιρόμαστε την ζωή χωρίς κράνη και αλεξίσφαιρα γιλέκα. Δεν χρειαζόμαστε άρματα για να μετακινηθούμε. Δεν χρειαζόμαστε τα διεθνή ΜΜΕ για να σκεπτόμαστε. Η αξιοπρέπεια μας δεν υπαγορεύεται ούτε από την Δαμασκό, ούτε από τη Τεχεράνη, ούτε από το Τελ Αβίβ, ούτε από την Ουάσινγκτον ούτε από το Παρίσι, ούτε από τον ΟΗΕ. Είναι ριζωμένη στην ανθρωπότητα που χλευάζεται και τσακίζεται από όλες τις Βερμαχτ του «πολιτισμένου» κόσμου, αποκλεισμένη από τα «ανθρώπινα δικαιώματα» που κρατιούνται με ζήλο για αυτούς που τα διακηρύττουν.
Εμείς είμαστε καλά. Εσείς;
Roger Assaf, Issam Bou Khaled, Kamal Chayya, Rawya El Chab, Zeina Saab De Melero, Said Serhan, Fadi el Far, Tarek Atoui…
24 σχόλια:
Αισιόδοξο! Άρα ελπιδοφόρο.
όλα αυτά εγώ;;; τς τς τς!
δεν το έκανα εγώ το θαύμα, ΕΚΕΙΝΟΙ το κάνουν. Και μπράβο τους. Το να παίζεις θέτραο και μουσική ενώ οι μπόμπες σφυρίζουν γύρω σου, δεν είναι μόνο πράξη ελπίδας, θάρρους και ευγένειας, είναι και πολιτισμός και σημαίνει πως υπάρχουν πιθανότητες αυτός ίσως μπορεί να καταφέρει περισσότερα από τα αντιαρματικά. Δεν είναι θέμα πασιφισμού, είναι θέμα λογικής! Είναι λογικότερο να κάνεις τέχνη από το να σκοτώνεις!
The Ideology of Occupation Revisited
Ran HaCohen, The Electronic Intifada, 26 June 2006
Palestinians holding empty buckets to be fill it up with water in Rafah southern Gaza Strip June 4, 2006. (MaanImages/Hatem Omar)
The history of occupation is not just that of Palestinian suffering and Israeli aggression; it is also the history of its ideology, the history of the fictions the Israeli society fabricates in order to justify its major colonial project which has just entered its 40th year. These fictions do have a history: one can trace their career from birth to maturity, their shifts from the margin to the center and vice versa, their rise and fall among definite segments of the Israeli society or media, sometimes their (reversible) death.
A few years ago, I dedicated two columns to the ideology of occupation, following a nice synopsis of it given by an Israeli settler. Most of those arguments are still on the market today. You can still hear Israelis explain away the occupation by resorting to the Palestinian rejection of the partition plan, 60 years ago. Also the notion that "they want to throw us all into the sea" can boast a continuous career from the Passover Hagadah ("in every generation they rise against us to destroy us") up to the current political use of the Hamas Charter. But some things have changed. If you nowadays ask an Israeli about the occupation, what answers will you get?
The orthodox and hard-line right wingers (Likud and rightward) would probably come up with more traditional arguments ("it's all our land," etc.); but if you come across a mainstreamer – one of those who consider themselves "moderate right-wingers," "centrists," or "leftists" (the terms are near-synonyms in present Israeli discourse), voters of Kadima, Labor, or Meretz – I think this is what you are going to hear.
"The Occupation Has Ended"
Almost all the Israelis really believe the occupation of Gaza is over. The Palestinians there are now free to run their lives as they like, and Israel has nothing to do with it. They envisage a similar scenario being realized, or perhaps realized already, for the West Bank behind the Wall.
This fiction has become popular since the Israeli withdrawal from the Gaza Strip last summer; but its roots go back to the Oslo years, when especially the Zionist Left (Yossi Sarid, et al.) cultivated the myth that a Palestinian state in fact already existed, or was about to emerge within a fortnight (not later than 1998, as the Oslo Accords indeed stated; remember also Bush's broken deadline). In fact, this fiction represents a deep Israeli desire to deny: since the liberal Israeli knows the occupation cannot go together with democracy and justice, the occupation should disappear – but in a virtual way, by being denied. On a deeper level, many Israeli liberals believe Arabs cannot go together with culture and modernity, so denying their existence, both virtually and actually, by locking the undesired neighbors behind a big Wall and forgetting all about them, sounds like a pretty good solution.
"We're Here, They're There," Said the Jailer
"We're here, they're there" was Ehud Barak's sophisticated "peace slogan." The actual power relations between "here" and "there" have to be denied; in fact, the only thing that reminds the Israelis of these power relations is the Palestinian violent resistance. Were it not for "terrorism" (a term used indiscriminately for both legitimate and illegitimate Palestinian violence), the Israelis would have happily forgotten all about their locked-up neighbors by now. Accordingly, the persistent homemade Qassam missiles that terrorize the Israeli town of Sderot are conceptualized by Israelis as typical Arab ingratitude, as shameless ungratefulness for the great gift that Israel has presented the Palestinians by withdrawing from Gaza, allegedly restoring their freedom, honor, and well-being.
The reality is different. Having pulled its settlers out of Gaza, Israel is now imposing a total siege on the tiny Strip: the 1.5 million Palestinians locked up there have no access to the sea (Israel never let the Gaza seaport be built), no access to the air (Israel destroyed the Gaza airport), and all the crossings are under Israeli control (i.e., practically closed most of the time). Since the Hamas victory in the elections, Israel and the international community have also been imposing an economic siege on the Strip, severing the financial ties with the Palestinian authority; to pay their Authority's employees, the Palestinians have to smuggle cash through the crossings. Israel's "security system" – the Occupation incarnated – is the one who decides whether Gazans will have flour, medicines, and any other goods, how much, and when.
While this economic and physical siege is being imposed by air, sea, and land, and while Gaza is daily bombarded by missiles, artillery, and naval fire, "center-left" Israelis can say things like "Israel has left Gaza. The Palestinians could use this fact to finally rebuild Gaza, to build houses for refugees, to encourage investments, and to create jobs. Gazans could finally live like humans" (quoted from a letter to the excellent Hebrew Web site Ha'okets).
The situation in the West Bank is not so very different. The Palestinians there are locked in smaller cages than in Gaza, but the siege is less hermetic. While the Palestinians are locked behind huge walls, with a satanic system of roadblocks and permits, and sliced by roads-for-Jews-only and by settlements, harassed day and night by army incursions into their villages, houses, and bedrooms, many Israelis believe the occupation is now retreating, and its end is just a matter of time, or rather of semantics.
Alas, colonialism does not disappear by being denied; in fact, the Israeli occupation is at its peak, worse than ever before. There is no better evidence for that than the discussion about whether or not there is a humanitarian crisis in Palestine, once a rich Land of Milk and Honey.
A Propos
Ha'aretz reported Tuesday that the Knesset would debate a new bill, harshly criticized by leading jurists, that would make it possible to extend a suspect's remand without him being present in court, and to prevent him from seeing a lawyer for 30 consecutive days. The bill was submitted by the Justice Ministry and is supported by the Shin Bet security service.
If you wonder why such a bill is suddenly needed, or who these "suspects" might be, you'll first have to learn Hebrew; Ha'aretz's version in this language explains: "Till the ending of the military regime in the Gaza Strip, the investigation authorities had wider powers than those granted by the Detention Law. Now that the military regime in Gaza has ended, a special law is needed to give the security services wider enforcement powers." A few days after this debate, as if to make a point, the Israeli army entered the Gaza Strip and, for the first time since the withdrawal, abducted – "arrested" – two Palestinians. The occupation is over, long live the occupation.
Dr. Ran HaCohen was born in the Netherlands in 1964 and grew up in Israel. He has a B.A. in Computer Science, an M.A. in Comparative Literature, and his PhD is in Jewish Studies. He is a university teacher in Israel. He also works as a literary translator (from German, English and Dutch), and as a literary critic for the Israeli daily Yedioth Achronoth. Mr. HaCohen's work has been published widely in Israel. "Letter from Israel" appears occasionally at Antiwar.com. This article, which first appeared on Antiwar.com, is published with the author's permission
@krot οπως κι ο θείος σου ο Μαρξ θα έλεγε, αν και τετράγωνη η λογική σου είναι μάλλον σοβαρά αμφισβητούμενη στις μέρες μας...
@salome Ευχαριστώ, πραγματικά ενδιαφέροντα και ενημερωτικά τα παραπάνω. Βρε συ μήπως και ΔΕΝ θέλεις το κεφάλι μου στο ταψί; Αναρωτιέμαι...
(Αν θέλεις κάνε ενα e-mail εξηγώντας πως μετέφερες το κείμενο στα comments. Εκτός κι αν το δακτυλογράφησες.)
Copy-paste, άσχετε...
Παλιός, δοκιμασμένος τρόπος!
:pppppppppppp
Opos ta leei i composition akrivos. Sygnomi gia ta greekenglish alla eimai makria kai den mporo na grapso ellinika. An sas endiaferei exo ki alla 2 poly endiaferonta keimena apo enan filo mou pou einai ypeythinos stous giatrous horis synora kai mou ta stelnei syxna gia na ta dioxeteyo opou nomizo. Ean sas endiaferei mporo na ta metafero me ton gnosto tropo....pianoun bebaia xoro alla nomizo oti einai poly enimerotika. Episis o filos mou aytos, aytes tis imeres tha prospathisei na perasei ston Libano me xrisimo yliko gia tous amaxous. Na pernate kala.
Filika
Salome, ναι, να τα μεταφέρεις τα κείμενα.
Αλζαπ, συγγνώμη, αλλά την έκανες στα σοβαρά την ερώτηση;;; Μα, καλά ντιπ για ντιπ μάνα μου;
Ντολυ, δεν τα εξήγησες επαρκώς!
Λοιπόν, κανεις select ("μαυρίζεις") το κείμενο που θες να αντιγράψεις. Δεξί κλικ με το ποντίκι πανω στο μαυρισμένο κείμενο (μη βάλεις το ποντίκι πάνω στην οθόνη! και μην του ρίξειε ποντικοφάρμακο!). Επίλέγεις copy. Το ξύπνιο ποντικι απομνημονεύει το κείμενο. Πας εκεί που θες να το αντιγράψεις (εν προκειμένω, στο πεδίο του σχολίου). Δεξί κλικ και επιλέγεις paste! Και, ΘΑΥΜΑ! ΘΑΥΜΑ! Το κείμενο αντιγράφηκε!!! :ΡΡΡΡΡΡ
Με το select δεν μαυρίζει, μπλεδίζει!
Είναι ικανός να περιμένει μέχρι το μπλε να γίνει μαύρο. Αφού εξηγείς, εξήγα τα σωστά!!
:ppppppppppppppp
Haaretz, 9 July 2006
Who started?
By Gideon Levy
"We left Gaza and they are firing Qassams" - there is no more precise a formulation of the prevailing view about the current round of the conflict. "They started," will be the routine response to anyone who tries to argue, for example, that a few hours before the first Qassam fell on the school in Ashkelon, causing no damage, Israel sowed destruction at the Islamic University in Gaza.
Israel is causing electricity blackouts, laying sieges, bombing and shelling, assassinating and imprisoning, killing and wounding civilians, including children and babies, in horrifying numbers, but "they started."
They are also "breaking the rules" laid down by Israel: We are allowed to bomb anything we want and they are not allowed to launch Qassams. When they fire a Qassam at Ashkelon, that's an "escalation of the conflict," and when we bomb a university and a school, it's perfectly alright. Why? Because they started. That's why the majority thinks that all the justice is on our side. Like in a schoolyard fight, the argument about who started is Israel's winning moral argument to justify every injustice.
t
So, who really did start? And have we "left Gaza?"
Israel left Gaza only partially, and in a distorted manner. The disengagement plan, which was labeled with fancy titles like "partition" and "an end to the occupation," did result in the dismantling of settlements and the Israel Defense Forces' departure from Gaza, but it did almost nothing to change the living conditions for the residents of the Strip. Gaza is still a prison and its inhabitants are still doomed to live in poverty and oppression. Israel closes them off from the sea, the air and land, except for a limited safety valve at the Rafah crossing. They cannot visit their relatives in the West Bank or look for work in Israel, upon which the Gazan economy has been dependent for some 40 years. Sometimes goods can be transported, sometimes not. Gaza has no chance of escaping its poverty under these conditions. Nobody will invest in it, nobody can develop it, nobody can feel free in it. Israel left the cage, threw away the keys and left the residents to their bitter fate. Now, less than a year after the disengagement, it is going back, with violence and force.
What could otherwise have been expected? That Israel would unilaterally withdraw, brutally and outrageously ignoring the Palestinians and their needs, and that they would silently bear their bitter fate and would not continue to fight for their liberty, livelihood and dignity? We promised a safe passage to the West Bank and didn't keep the promise. We promised to free prisoners and didn't keep the promise. We supported democratic elections and then boycotted the legally elected leadership, confiscating funds that belong to it, and declaring war on it. We could have withdrawn from Gaza through negotiations and coordination, while strengthening the existing Palestinian leadership, but we refused to do so. And now, we complain about "a lack of leadership?" We did everything we could to undermine their society and leadership, making sure as much as possible that the disengagement would not be a new chapter in our relationship with the neighboring nation, and now we are amazed by the violence and hatred that we sowed with our own hands.
What would have happened if the Palestinians had not fired Qassams? Would Israel have lifted the economic siege that it imposed on Gaza? Would it open the border to Palestinian laborers? Free prisoners? Meet with the elected leadership and conduct negotiations? Encourage investment in Gaza? Nonsense. If the Gazans were sitting quietly, as Israel expects them to do, their case would disappear from the agenda - here and around the world. Israel would continue with the convergence, which is solely meant to serve its goals, ignoring their needs. Nobody would have given any thought to the fate of the people of Gaza if they did not behave violently. That is a very bitter truth, but the first 20 years of the occupation passed quietly and we did not lift a finger to end it.
Instead, under cover of the quiet, we built the enormous, criminal settlement enterprise. With our own hands, we are now once again pushing the Palestinians into using the petty arms they have; and in response, we employ nearly the entire enormous arsenal at our disposal, and continue to complain that "they started."
We started. We started with the occupation, and we are duty-bound to end it, a real and complete ending. We started with the violence. There is no violence worse than the violence of the occupier, using force on an entire nation, so the question about who fired first is therefore an evasion meant to distort the picture. After Oslo, too, there were those who claimed that "we left the territories," in a similar mixture of blindness and lies.
Gaza is in serious trouble, ruled by death, horror and daily difficulties, far from the eyes and hearts of Israelis. We are only shown the Qassams. We only see the Qassams. The West Bank is still under the boot of occupation, the settlements are flourishing, and every limply extended hand for an agreement, including that of Ismail Haniyeh, is immediately rejected. And after all this, if someone still has second thoughts, the winning answer is promptly delivered: "They started." They started and justice is on our side, while the fact is that they did not start and justice is not with us.
Uri Avnery
1.7.06
Agatha In The Rain
"ISRAEL HAS declared war on the Palestinian people! The Palestinian people will
answer in kind! The Palestinian rebellion will go on! The Palestinian fighters are
steadfast in the service of the nation! Down with the Nazi-Zionist occupation! Out
with the unclean infidels from the Holy Land! Destroyed Rafah - we shall build you
anew! Long live the Palestinian revolution! Long live the State of Palestine!"
A Hamas leaflet of last week? Not exactly. With appropriate changes, this leaflet
was published on July 2, 1946 - sixty years ago almost to the day - by the Haganah,
after "Black Saturday".
Then, in the wake of a daring commando action by the Palmakh ("shock troops" of the
Haganah), which blew up a number of bridges, the British government of Palestine
decided to carry out a plan prepared well in advance. It was code-named "Agatha".
On June 29, 1946, 17 thousand British soldiers fanned out all over the Jewish towns
and kibbutzim to confiscate arms and documents and arrest the leaders of the Jewish
community. The British government affirmed its determination to stamp out terrorism.
In Jerusalem, the soldiers occupied the headquarters of the Jewish Agency, the de
facto government of the Jewish "state within the state", and confiscated many
documents that clearly established its close connections with the "terrorist
headquarters" - the joint command of the Haganah, the Irgun and the Stern Group,
which worked closely together at the time.
The soldiers broke into the homes of the political leaders of the Jewish community
and arrested most of the Jewish Agency "ministers". The leaders were detained in
Latrun. But the commanders of the underground organizations decided to continue
fighting, in order to prove to the British that the arrest of the leaders had not
silenced them.
"Black Saturday" was a milestone in the fight against the British. Within a year,
they decided to leave the country.
The similarity between the British "Agatha" and the Israeli "Summer Rains" is
striking. This shows that every occupation regime is condemned to repeat the actions
of its predecessors, even when they have been proved hopeless. This does not mean
that all occupiers are fools - only that the logic of occupation itself condemns
them to do foolish things.
THE AIM of the present operation is, ostensibly, to free the soldier Gilad Shalit,
who was captured by the Palestinian underground (consisting of several
organizations), in an attack that even an Israeli military expert called "a daring
commando action".
If our army had kept its high military standard, it would immediately have replaced
all the commanders responsible for the debacle. 50 years ago this would have been
done . But we have a different army now. Nobody was removed. The failed commanders
just called the attack "a terrorist act", the fighters "terrorists" and the captured
soldier "kidnapped".
The action proves, of course, an old military maxim: for every means of defense a
means of attack can be found, and vice versa. The "security" fence that surrounds
the Gaza Strip on all sides (except the sea), the like of which is now being built
inside the West Bank, can stop thieves and people looking for work in Israel, but
not determined fighters who will always find ways to cross it, whether from below or
above.
The "kidnapped" soldier served as a pretext for an operation which must have been
prepared a long time ago. The Israeli and international public has been told that
the aim is to set him free, but in practice it has put his life in greater jeopardy.
If the soldiers come near to where he is hidden, he could be killed in the
cross-fire - as happened some years ago to the soldier Nakhshon Waksman, who was
captured by Hamas. He was killed in the exchange of fire between the soldiers and
the Palestinians. Waksman would probably be alive today, if there had been an
exchange of prisoners instead.
The connection between the "kidnapped soldier" and the operation exists only in the
realm of propaganda. The same goes for the second pretext: that the aim is to put an
end to the launching of Qassam rockets at the town of Sderot.
True, this is indeed an intolerable situation. The Qassam, a simple and inexpensive
weapon, causes more panic than real damage, like the German V-rockets fired on
London in World War II. It terrorizes the population, and that is its aim. Its
purpose is to break the devastating blockade that the Israeli government has been
maintaining against the Gaza strip since the "disengagement". Until now, the army
has not come up with a means to put a stop to the rockets.
But the Qassams, too, are not the real cause of the "Summer Rains" operation. Its
character shows that it has a much wider aim: to destroy the elected Palestinian
government (Israeli propaganda's "Hamas Government") and bring the Palestinian
population to its knees. This is supposed to make it possible for the Israeli
government to carry out the "Convergence" plan, annexing major parts of the West
Bank to Israel and preventing the establishment of a viable Palestinian state.
A clear aim, which the operation is designed to attain by simple means: breaking the
Palestinian population by the liquidation of its leadership, destruction of its
infrastructure and cutting off of food supplies, medicines, electricity, water and
sanitary services - not to mention employment. The message to the Palestinians: if
you want to put an end to your suffering, remove the government you have elected.
CAN THIS succeed? Exactly like the the success of the British operation. "Agatha"
achieved the very opposite.
Like all the failures of our army over the years, from the battle of Karameh in
1968, through the Egyptian crossing of the canal at the beginning of the Yom Kippur
war, to the two intifadas, the reason lies with the abysmal contempt that the army
commanders hold for the Arabs in general and the Palestinians in particular. The
Shin Bet meets the Palestinians in the form of interrogated prisoners, who are ready
to say anything at all under torture, and the despicable collaborators, who are
ready to sell their cousins for drugs or money. The occupation commanders cannot
imagine that the Palestinians could react like any other people, even - God forbid!
- as we did in a similar situation. What, these pitiful Arabs are like us?
True, the British never behaved towards us as we do now towards the Palestinians.
But on the other hand, the Palestinians' ability to suffer oppression is much
greater than ours. It is based on the family structure that makes for much more
effective mutual help, and on the experience of living for years in dire straits.
On "Black Saturday"' the Jewish community stood together behind its besieged
leadership. The opposition from right and left rallied behind Ben-Gurion (who was
abroad) and Sharett (imprisoned in Latrun). Experience shows that every people
behaves like this when a foreign enemy attacks its leadership. Hamas is almost
certain to emerge much strengthened from this test. The arrests prove to the
Palestinian public that its is a fighting, loyal leadership, not corrupted by the
amenities of power - contrary to their predecessors, some of whom were tainted by
corruption.
The pretext for the operation - the release of the captured soldier - will only
harden the attitude of the Palestinians. No issue is more important for them than
the release of Palestinian prisoners - a matter that directly concerns 10 thousand
Palestinian extended families, in every town, quarter and village. These families
are prepared to suffer anything to secure their release.
Νομίζω οτι αυτά τα κείμενα θα πρέπει να τα διαδώσουμε όπου μπορούμε. Αυτό το θέατρο για να εξακολουθήσει να υπάρχει χρειάζεται αδιάφορο έως και επιφανειακό κοινό απο τα κανάλια. Ας γνωρίζουμε τουλάχιστον κι ας έχουμε κρίση. Βλέπετε στην Ελλάδα τα ΚΟΙΝΑ έχουν να κάνουν μόνο με την πάρτι μας ακόμα και στους πολιτικιούς χώρους που θα έπρεπε να παίρνουν θέση...δεν ακούω τίποτα σοβαρό, ωστόσο...λυπηρό!!
Ευχαριστώ και πάλι Salome, και αυτές οι απόψεις νομίζω ότι είναι σημαντικές.
Θα ήθελα επίσης να σημειώσω ότι χρειάζεται πολύ θάρρος και γενναιοψυχία να είσαι Ισραηλινός, να ζεις σε μια κοινωνία φοβική απέναντι στους 'Αραβες και ειδικότερα τους Παλαιστίνιους, και να παίρνεις θέση εναντίον των επιχειρήσεων του Ισραηλινού στρατού. Σε αυτούς τους πολίτες του Ισραήλ οφείλουμε σεβασμό αλλά και προσοχή σε όσα λένε.
Συμφωνώ με τον alzap γιατί πράγματι αυτό είναι πιο δύσκολο-να είσαι με τον "αντίπαλο". Ας πούμε η άποψη του Amoz Oz δεν μου άρεσε αν και ως συγγραφέας είναι κορυφή. Τέλος πάντων, ελπίζω απο Αύγουστο που θα φιάξω ουσιαστικά το blog μου να συνομιλώ με όλους σας και, κυρίως, να γίνεται γόνιμος διάλογος.
Σας ευχαριστώ όλους και όσο μπορείτε διαδώστε το...που λένε!!
Φιλικά, από ένα άλλο νησί κοντά στην Μύκονο που λέγαμε...η αρρώστια φυσικά έχει χτυπύσει κι εδώ. Οι tredy απο τη μια και ο πόλεμος από την άλλη...Οι αντιφάσεις της ζωής αλλάς και η στάση της μάζας...μεγάλη συζήτηση.
"διεκδικούμε το δικαίωμα να καταγγείλουμε τα ατιμώρητα εγκλήματα του θεοκρατικού κράτους του Ισραήλ κατά των παιδιών, των οικογενειών, των αστικών γειτονιών, των χωριών του νότου, όπως και την ασυγχώρητη συνενοχή της Ευρώπης στην γενοκτονία των Παλαιστινίων και την δολοφονία των πόλεων του Λιβάνου".
Γιατί ρε παιδιά οι καταγγελίες να έχουν στρατόπεδα; Το χάσατε τελείως; Δηλαδή τα παιδιά από την άλλη γαμημένη πλευρά δεν είναι το ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ; Για πόσο καιρό ακόμη θα θρηνούμε μόνο τους μισούς; Αν ο κάθε μαλάκας που με κυβερνά πολεμήσει έναν άτιμο πόλεμο και σκοτωθεί το παιδί μου, θα είναι λιγότερο "δίκαιος" ο θάνατός του;
Βαρέθηκα ειλικρινά να διαβάζω τα ίδια και τα ίδια. Ένας Ολυμπιακός και ένας Παναθηναικός είμαστε όλοι τελικά και το εισιήριο διαρκείας είναι αιώνιο.
Πάντως η "ασυγκράτητη οργή" και η μαινόμενη αθυροστομία μόνο ειλικρινή διαμαρτυρία δεν μου θυμίζουν. Κανείς δεν απαγορεύει στους δήθεν μάγκες να απασχολούνται με το ποδόσφαιρο- βλέποντας ενδιάμεσα διαφημίσεις μασώντας πασατέμπτο- όσο και όταν θέλουν. Η θέση υπέρ Παλαιστινίων ή Ισραηλινών δεν έχει να κάνει σαφώς με στρατόπεδα αλλά με πόλεμο συμφερόντων και το προς τα που γέρνει το ζύγι μόνο όσοι είναι τυφλωμένοι απο εγωπάθεια δεν μπορούν να διακρίνουν. Θυμίζω ότι οι πιο πετυχημένες ταινίες του Χόλιγουτ είναι για τα θύματα του Β παγκόσμιου πολέμου και δη των Εβραίων(μιάς και απο αυτούς κατασκευάζονται). Η φτώχεια, ο πόλεμος και ο θάνατος δεν έχουν εθνικότητα-ωστόσο όλες οι στιγμές της ιστορίας δεν είναι ευνοικές για όλους -ιδιαίτερα όταν προκαλούνται απο τους ίδιους λαούς εδώ και πολλά-πολλά χρόνια.
Χαιρετίσματα, λοιπόν, σε αυτούς που πέρασαν αλλά δεν σταμάτησαν.
Typical. Το φαντάστηκα ότι πάλι θα φταίνε οι Εβραίοι. Thanx for reminding us.
@salome: "Πάντως η "ασυγκράτητη οργή" και η μαινόμενη αθυροστομία μόνο ειλικρινή διαμαρτυρία δεν μου θυμίζουν. Κανείς δεν απαγορεύει στους δήθεν μάγκες να απασχολούνται με το ποδόσφαιρο- βλέποντας ενδιάμεσα διαφημίσεις μασώντας πασατέμπτο- όσο και όταν θέλουν."
Νααατα μας! Δηλαδή, δηλαδή;; Πως και κυρίως ΠΟΙΟΣ θα ορίσει τί είναι και τι δεν είναι ειλικρινής διαμαρτυρία;
Αλλά και το άλλο τούβλο περι¨"μαινόμενης αθυροστομίας"; Γιατί;
Λοιπόν φίλη Σαλώμη έχω κατ΄αρχήν την άποψη ότι οι πιό ειλικρινείς διαμαρτυρίες είναι αυτές που εκφράζονται αυθορμήτως, με οργή, πάθος και γαμοσταυρίδια.
Στη συνέχεια πιστεύω ότι θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν κάνουμε χαρακτηρισμούς και κατ΄επέκταση "δίκη προθέσεων".
Θα εξομολογηθώ για χατήρι σου,
(για να δικαιωθείς κιόλας),
Βλέπω ποδόσφαιρο αλλά και διαφημίσεις, μερικές μάλιστα είναι αριστουργήματα, π.χ αυτή με τον εξωγήινο που τον ενοχλεί στον πλανήτη του, το ραδιόφωνο του μικρού αυτοκινήτου. Πασατέμπο δεν τρώω πια γιατί δεν βρίσκω καλό.
Αυτό σε καμμιά περίπτωση δεν με κάνει δήθεν μάγκα γιατί ποτέ μα ποτέ στη ζωή μου δεν ήμουνα, ούτε ήθελα να είμαι μαγκας. Θα μου πεις ότι δεν αναφερόσουν σε μένα. Το ίδιο κάνει γιατί αναφέρθηκες, με φοβερή επιπολαιότητα σε ανθρώπους και απόψεις που θα έπρεπε να προσεγγίσεις με λίγο περισσότερη σοβαρότητα.
Και επι της ουσίας του θέματος τώρα. Βρίσκομαι κοντά στους Παλαιστίνιους και το Παλαιστινιακό κίνημα απο τη δεκαετία του 70. Εχω νομίζω μια αρκετά καλή εικόνα αλλα και προσωπικές εμπειρίες. Πρέπει να σε πληροφορήσω ότι οι απόψεις που σε ενόχλησαν υπάρχουν και μέσα στους Παλαιστίνιους. Δεν αναφέρομαι μόνο στους Παλαιστίνιους της διασποράς αλλά κυρίως σε αυτούς που ζουν στη Γαζα, στη Ραμάλα, στην Ιερουσαλήμ.
Λοιπόν για να κρατήσουμε, όσο μπορούμε, τη γελοιότητα έξω απο τη συζήτηση, μόνο τζάμπα μάγκες δεν μπορούμε να αποκαλέσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Αυτά προς το παρόν.
Αγαπητέ alzap για μια ακόμα φορά νομίζω ότι υπερβάλλεις!! Ως προς την υπεράσπισή μου ή την υπεράσπιση άλλων απόψεων καλό θα ήταν να αφήνεις αυτόνομες προσωπικότητες να το εκφράζουν με όποιο τρόπο θέλουν να μιλούν ή και να κρίνουν. Αντιγράφω για του λόγου το αληθές:"Λοιπόν φίλη Σαλώμη έχω κατ΄αρχήν την άποψη ότι οι πιό ειλικρινείς διαμαρτυρίες είναι αυτές που εκφράζονται αυθορμήτως, με οργή, πάθος και γαμοσταυρίδια.
Στη συνέχεια πιστεύω ότι θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν κάνουμε χαρακτηρισμούς και κατ΄επέκταση "δίκη προθέσεων" "
Εγώ σχολίασα την αθυροστομία και την έκρηξη της συνομιλίτριας γιατί για τα σοβαρά ζητήματα περιμένω σοβαρή συζήτηση. Μάλλον έκανα λάθος. Με φιλικούς χαιρετισμούς χωρίς οργή και πάθος
Υπερασπίζομαι μόνο το δικαίωμα του κόσμου μου να υπάρχει! Μπορώ;
Ζούμε μάλλον σε παράλληλους κόσμους.
Στον δικό μου η σοβαρή συζήτηση δεν αποκλείει τις αθυροστομίες και τις εκρήξεις.
Στον δικό μου κόσμο οι εκρήξεις και η αθυροστομία δεν αποκλείει τη σοβαρή συζήτηση.
Κρίνω το δικό μου κόσμο αρκούντως σοβαρό και καθόλου ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΗ. Δεν ξέρω τον δικό σας αρκετά καλά για να τον κρίνω.
Πολλά-πολλά φιλιά
Αγαπητοί μου, πράγματι βρήκα ενδιαφέρον το post του alzap και γι' αυτό έστειλα κάποια μηνύματα για όσους/ες ενδιαφέρονται, ρωτώντας και επίσης, εισπράττοντας ενθάρρυνση. Ωστόσο, αν μου επιτρέπει ο alzap, πέρα απο τους αφορισμούς περί παράλληλων κόσμων και πώς ο καθένας επιθυμεί να εκφράζεται, επιτρέψτε μου να μοιραστώ μια επιστολή-έκκληση μαζί σας για όσους/ες πάλι ενδιαφέρονται. Οσοι δεν ενδιαφέρονται- είναι απλό δεν ανταποκρίνονται-όσοι διαφωνούν φυσικά το εκφράζουν(ελπίζω με σεβασμό για το θέμα και για την νοημοσύνη μας που κάποιοι απο εμάς θεωρούμε ότι δεν μας παρασύρουν τα ΜΜΕ-έχουμε αυτο το δικαίωμα να έχουμε δικά μας συμπεράσματα και άποψη, δεν νομίζετε?). Επειδή, λοιπόν, το να έχεις άποψη δεν είναι κακό, όταν δεν θέλεις να την επιβάλλεις βίαια κιόλας στον άλλον-όσοι θέλετε παρακαλώ να ανταποκριθείτε. Οι διαφορετικοί κόσμοι αγαπητέ alzap δεν εμποδίζουν την επικοινωνία -ίσα-ισα την εμπλουτίζουν....ο τρόπος όμως??? Δηλαδή αν αρχίσουμε να βρίζουμε ο ένας τον άλλον για να επιβληθούμε τότε το σοβαρό σου post δεν έχει νόημα, νομίζω...Σας ευχαριστώ και κυρίως ευχαριστώ toν alzap και την krot για την ενθάρρυνση. Ιδού η επιστολή:
Dear Friends and Colleagues:
This e-mail is to inform you of the plight of a respected colleague and scholar, Professor Ghazi-Walid Falah from the Geography and Planning Department at the University of Akron. He was arrested in Israel on Saturday July 8 and remains detained without charge and without access to legal council. On July 17, the authorities denied his access to a lawyer for a further ten days.
Ghazi was on a visit to see his mother who was facing an operation to remove a brain tumor. During his visit he went to a popular tourist resort at Nahariya to take some pictures. Those of you who know Ghazi-Walid know that he is always taking photographs for use on the cover of the Arab World Geographer, in his research articles, and teaching. Since being arrested Ghazi-Walid has been refused access to a lawyer, consulate staff, or other visitors. Ghazi-Walid is a Canadian citizen working in the US with permanent resident alien status.
I urge you to e-mail all of the authorities listed below and express your concern about Professor Ghazi-Walid Falah’s situation. I have written a statement below that you may cut and paste into the messages if you wish. If you prefer to draft your own statement I suggest emphasis upon three points: the academic credentials and reputation of Professor Falah; the normalcy of an academic geographer taking photographs; and the humane need for contact with a lawyer, consulate staff and family.
Canadian embassy in Israel: Email: taviv@dfait-maeci.gc.ca. Fax #: (011 972 3) 636-3380
US embassy in Israel: Email: amctelaviv@state.gov. Fax #: (011 972 3) 516-4390
The Minister of Justice, Mr. Hayem Ramon, Ministry of Justice, Salah al-deen st.29, Jerusalem. Email: ForeignR@justice.gov.il. Tel: 02-6466527 Fax: 02-6285438.
Attorney general: Mr. Menachem Mazoz: Ministry of Justice, Salah al-deen st.29, Jerusalem. Tel: 02-6466666 Fax: 02-6288065. No email available.
I thank you, on behalf of Ghazi-Walid’s concerned colleagues, for your support and actions.
Dr. Colin Flint
Department of Geography
University of Illinois
Suggested statement:
I am writing to express my concern regarding the arrest and continuing detention of Professor Ghazi-Walid Falah by the authorities in Haifa. Professor Falah is a well-known and respected member of the United States and Canadian academic communities. Professor Falah has been publishing his research in leading international geographical
journals for nearly two decades. Like many other geographers, Professor Falah took photographs of everyday settings during his travels for use in research and teaching. I also express my concern regarding the denial of legal representation and urge the Israeli authorities to respect basic legal and human rights by allowing legal and family visitation immediately.
@Σαλώμη, Πολύ εύκολα την "κάνεις γυριστή" και με κάνεις καχύποπτο.
Να μη βρίζουμε, λες, ο ένας τον άλλο αλλα τους δηλητηριώδεις υπαινιγμούς για ποδόσφαιρα, πασατέμπους και τα ρέστα τους έκανες... Ο υπαινιγμός και η ειρωνία είναι το χειρότερο είδος λεκτικής βίας. Καθρέφτες πουθενά γύρω;
Σε κάθε περίπτωση, αφήνω το "ποστ" σου για όποιον ενδιαφέρεται.
Ειρήνη ημίν, φίλοι μου!
Νομίζω ας μην αναλωθούμε σε άγονες κριτικές, οι καιροί γαρ ου μενεττοί...
Σαλώμη, μήνυμα ελήφθη!
Και πάλι ευχαριστώ για την φιλοξενία τον alzap καθλως και την krot για την παρέμβαση...
Οσο για τις καχυποψίες δεν έχω καμία απάντηση και σταματώ εδώ.
Καλό βράδυ και καλή συνέχεια σε όλους
Δημοσίευση σχολίου