Πως πορευόμαστε από εδώ και πέρα μετά το ιδρυτικό Συνέδριο; Τι είναι εκείνο που πρέπει να γίνει ώστε να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη δυναμική το εγχείρημα;
Πως αντιμετωπίζει κανείς την αποκαλυπτική σιωπή των ΜΜΕ σε οτιδήποτε θετικό υπάρχει γύρω από τις εξελίξεις στο Κίνημα;
Πως ξεπερνιούνται αδυναμίες πολιτικές και υστερήσεις οργανωτικές;
Πως συντίθεται απόψεις ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές, βιώματα και κάποιες φορές αποκλίνοντες στόχους;
Απαντήσεις υπάρχουν ενδεχομένως πολλές. Εγώ θα σκιαγραφήσω κάποιες πρώτες δικές μου σκέψεις.
Να πω από την αρχή ότι όλα αυτά που πολλοί περιγράφουν σωστά ως αδυναμίες είναι εκείνα τα σημεία που μπορεί να κάνουν την διαφορά. Αν δηλαδή χρησιμοποιήσουμε αυτές τις αδυναμίες ως όπλο για πολιτική δουλειά. Και εξηγούμαι.
1) Βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα την πρόκληση των διαφορετικών αφετηριών και πολιτικών προσεγγίσεων. Και αν σε επίπεδο ηγεσίας η πανσπερμία διαφορετικών προσεγγίσεων κάνει αντικειμενικά ζημιά στην εικόνα του φορέα, το αντίθετο συμβαίνει στο επίπεδο της βάσης.
Προσωπικά θα ήμουνα ιδιαίτερα ευτυχής αν συμμετείχα σε δράσεις και πρωτοβουλίες σε τοπικό επίπεδο, γειτονιά, δήμο, χωριό, χώρο εργασίας με συντρόφους από όλες τις συνιστώσες. Να πάρουμε δηλαδή πρωτοβουλίες πολιτικές για τοπικά προβλήματα, να συζητήσουμε, να διαφωνήσουμε πολιτικά αν χρειαστεί αλλά τελικά να συνθέσουμε κοινές δράσεις για πράγματα που αγγίζουν τους πολίτες και την καθημερινότητα τους.
Δεν πρέπει και δεν μπορεί να υπάρχει ο φόβος ότι μπορεί να γίνει λάθος παρέμβαση ή απόκλιση από τις θέσεις του Κινήματος Αλλαγής από πρωτοβουλίες που θα πάρουν σύντροφοι και συντρόφισσες σε τοπικό επίπεδο. Τις περισσότερες φορές ΔΕΝ θα γίνει λάθος και το θετικό αποτέλεσμα της παρουσίας και της επαφής με πολίτες σε προσωπικό και άμεσο επίπεδο θα είναι πολλαπλά ευεργετικό.
2) Εξαγγέλθηκε από την Πρόεδρο ότι σύντομα θα ξεκινήσει μια περίοδος εξωστρέφειας με την έννοια ότι όλα τα προβεβλημένα στελέχη θα βρεθούν σε όλη τη χώρα προκειμένου να μεταφέρουν το μήνυμα του Κινήματος Αλλαγής και το Πρόγραμμα του. Πολύ σωστά αλλά ΔΕΝ αρκεί μόνο η εκδήλωση με κεντρικά στελέχη όσο επιτυχημένη και αν είναι.
Το κρίσιμο μέγεθος είναι το πριν και το μετά από κάθε εκδήλωση τέτοιου είδους.
Αν δεν είσαι έτοιμος και ικανός να κεφαλαιοποιήσεις πολιτικά το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών παρεμβάσεων σε τοπικό επίπεδο με συγκεκριμένο και μετρήσιμο τρόπο τότε ρίχνεις νερό σε τρύπιο βαρέλι. Και αυτό είναι ευθύνη των τοπικών μελών και στελεχών. Είναι οι μόνοι που πρέπει και μπορούν να το κάνουν. Και θα είναι ασφαλώς πολύ πιο εύκολο αν τους δοθεί και ένα ενιαίο γενικό πλαίσιο για τους τρόπους και τις μεθόδους που μπορεί να γίνει.
3) Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και η Ν.Δ ελέγχουν το 95% των ΜΜΕ. Πρέπει να έχουμε ως δεδομένο ότι η αρνητική στάση τους απέναντι μας μέχρι τουλάχιστον τις εκλογές δεν θα αλλάξει.
Αν δεν το καταλάβουμε αυτό και αντιθέτως προσδοκούμε ξεροκόμματα πρόσβασης στα ΜΜΕ είμαστε σφαγμένοι από χέρι.
Είναι επίσης τραγικό πιστεύω να μην εκμεταλλευόμαστε αυτήν ακριβώς την αδυναμία και να την μετατρέψουμε σε δύναμη επικοινωνιακού πολέμου. Χρησιμοποιώντας δηλαδή τις άπειρες τεχνολογικές δυνατότητες για έναν καταιγιστικό επικοινωνιακό ανταρτοπόλεμο με θετικό πρόσημο. Λέω με θετικό πρόσημο γιατί αυτός ο ανταρτοπόλεμος δεν θα είναι εναντίον των ΜΜΕ, δεν θα τα βάζει απέναντι αλλά θα προωθεί αποκλειστικά και θα επεξηγεί τις θέσεις και τις προτάσεις μας.
Και βεβαίως δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα της αυτοϊκανοποίησης με τις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή της αποστολής δεκάδων χιλιάδων mails και να θεωρήσουμε ότι επικοινωνούμε με αυτό τον τρόπο τις θέσεις μας. Τίποτα δεν αντικαθιστά την αμεσότητα της ανθρώπινης επαφής και της κουβέντας πρόσωπο με πρόσωπο.
Και εδώ ερχόμαστε και πάλι στον πυρήνα της λύσης που είναι πιστεύω οι πρωτοβουλίες και η ενεργοποίηση μελών και στελεχών σε τοπικό επίπεδο.
Άρα δεν θα πρέπει να φοβηθούμε την δυνατότητα των ομάδων πρωτοβουλίσς σε τοπικό επίπεδο να κάνουν χρήση του λογότυπου του Κινήματος και να εκδόσουν ενημερωτικό φυλλάδιο για τις τρέχουσες εξελίξεις, ή ακόμα καλύτερα για τοπικά προβλήματα, και να τα μοιράσουν χέρι με χέρι στη γειτονιά, στο Μετρό, στο λιμάνι, στο χώρο δουλειάς. Και μη μου πείτε το αστείο επιχείρημα του κόστους γιατί θα σας πω ότι ένα πακέτο 500 σελίδων χαρτιού κάνει 2,80 ευρώ και μαζί με την εκτύπωση το κόστος δεν ξεπερνάει τα 10 ευρώ.
Και τέλος το θεωρώ εξίσου τραγικό να μην δημιουργήσει άμεσα το Κίνημα ένα WebRadio. Με 3ωρες ή 4ωρες κατ΄αρχήν παραγωγές σε σταθερές ώρες και καθημερινά. Έτσι ώστε να υπάρχει μια σταθερή και μόνιμη αναφορά ενημέρωσης για τα μέλη και τους φίλους του Κινήματος.
Και μη μου μιλήσετε πάλι για κόστος γιατί θα σας πω ότι ξέρω πως υπάρχουν δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι που μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις εθελοντικά. Τόσο στο επίπεδο της τεχνικής κάλυψης όσο και στο επίπεδο της παραγωγής.
Πολύ περισσότερο, υπάρχουν νεολαίοι που μπορούν να καλύψουν με φαντασία και πρωτοτυπία το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών.
Ας τολμήσουμε και ας τους εμπιστευθούμε.
Δεν προσκομίζω σοφίες, τρόπους παρουσίας και δράσης στην κοινωνία σκέφτομαι.
ΟΛΑ τα άλλα όπως ποιός θα είναι ή δεν θα είναι στην Κεντρική Επιτροπή και πως αυτή θα συγκροτηθεί ουδόλως με απασχολούν και συγνώμη γι αυτό αν δεν το θεωρούν κάποιοι σωστό.
