7 + 1 ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΛΜΗΣ του ΝΙΚΟΥ ΦΙΛΗ στην Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν δεν αγοράζετε συχνά ρούχα και φοράτε τα ίδια και τα ίδια όπως εγώ θα έχετε την ίδια οδυνηρή εμπειρία. Το να βλέπεις μια ακρούλα στο πουλόβερ να εξέχει και να την τραβάς για να φύγει. Και αμέσως μετά να διαπιστώνεις με τρόμο ότι η ακρούλα δεν είναι μόνη της γιατί επιμένοντας να την τραβάς κινδυνεύεις να μείνεις χωρίς πουλόβερ.

Αυτή την ακρούλα στο πουλόβερ της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ τράβηξε ο Νίκος Φίλης στην τελευταία Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ. Ακολούθησε πανικός. Στις περισσότερες περιπτώσεις για τους λάθος λόγους.

Και αυτό ασφαλώς δεν είναι τυχαίο. Είναι συστατικό στοιχείο μιας εποχής που η κραυγή και το εντυπωσιακό καλύπτει την ουσία. Και αν ο πανικός είναι κακός σύμβουλος στην πολιτική ο πανικός για λάθος λόγους είναι σχεδόν καταστροφή.

Οι μόνοι σχεδόν που πανικοβλήθηκαν για τους σωστούς λόγους είναι κάποιοι στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί αυτοί κατάλαβαν τι άκουσαν να τους λέει στην Κ.Ε ο Φίλης. Και έδωσαν την σωστή γραμμή για να σώσουν το πουλόβερ. Την σιωπή. Κανείς να μην απαντήσει, να μην αρχίσει καν συζήτηση και αντιπαράθεση. Γιατί η στενή ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ξέρει από παραμύθια. Ξέρει επίσης ότι κάποια παραμύθια είναι πιο πραγματικά και από την πιο σκληρή πραγματικότητα. Αντιλαμβάνεται τι σημαίνει να φωνάξει κάποιος ξαφνικά “ο βασιλιάς είναι γυμνός”

Τι είπε ο Νίκος Φίλης;

1) Είπε πως το παραμύθι μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί εξαντλήθηκε, έχει τελειώσει.

“Στην Ελλάδα η αντίθεση «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» έχει πλέον ξεπεραστεί.”

2) Είπε πως πολιτική νομιμοποίηση για τον ΣΥΡΙΖΑ να συγκυβερνάει με τον ακροδεξιό Καμμένο δεν υπάρχει.

“Τώρα που εκλείπει η αντίθεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο αυτή η κυβερνητική συνεργασία δεν έχει την ίδια βάση πολιτικής νομιμοποίησης. Το «εμείς και οι άλλοι» τελείωσε. Όπως τελείωσε επίσης το δόγμα «εμείς οι αμόλυντοι και οι άλλοι οι μολυσμένοι».

3) Είπε πως μπορεί να “βρωμάει” το ΠΑΣΟΚ αλλά αυτό το κόμμα είναι το πλησιέστερο στον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά και ιδεολογικά.

“Σε αντιστοιχία και προς τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, πρέπει να αναζητήσουμε συνεργασίες με τον κεντρώο χώρο και ιδιαίτερα με το ΠΑΣΟΚ. Όσο και να μας «βρωμάει». Στη σημερινή διάταξη των πολιτικών δυνάμεων και με υπαρκτό τον κίνδυνο παλινόρθωσης μιας επιθετικής και ρεβανσιστικής δεξιάς, το ΠΑΣΟΚ είναι ο συγγενέστερος χώρος παρ΄ ό,τι η συνεργασία μαζί του δεν μπορεί να υπάρξει άμεσα.”

4) Έκανε την επισήμανση ότι ενίοτε ο Πρωθυπουργός λέει και μπαρούφες τις οποίες μάλιστα τις χρεώνει και σε συγκεκριμένους “συμβούλους”, και το όνομα αυτού Νίκος Παππάς λέω εγώ και όχι ο Νίκος Φίλης.

“...δεν είναι δυνατό πχ. να απορρίπτουμε την πρόταση της Φ. Γεννηματά, που στην ουσία ήταν επανάληψη της πρότασης Τσίπρα για διακομματική αντιμετώπιση των προβλημάτων του τύπου και μάλιστα ισχυριζόμενοι ότι η απόφαση ενός μονομελούς δικαστηρίου για τον ΔΟΛ ήταν … αμετάκλητη! Γι` αυτή την μπαρούφα ποιος μας συμβούλευσε;”

5) Είπε ότι οι αυταπάτες του 2015 μοιάζει να επαναλαμβάνονται και πως η κυβέρνηση πλέει αμέριμνη στο άγνωστο με βάρκα την “αυταπάτη”. Είπε πως σε ότι αφορά τις προβλέψεις της η κυβέρνηση μένει στην ίδια τάξη.

“Μοιάζει όμως να έχουμε νέες αυταπάτες. Είχαμε πει τον Μάιο ότι το αίμα που στάξαμε στο Ασφαλιστικό ήταν αυτό και τελείωσε και ότι τον Οκτώβριο θα έκλεινε η β΄ αξιολόγηση σχετικά ανώδυνα. Τον Οκτώβριο προβλέψαμε ότι η β΄ αξιολόγηση θα κλείσει στις 5 Δεκεμβρίου πακέτο με το χρέος και ότι θα αποχωρήσει το ΔΝΤ. Σταθείτε ρε παιδιά! Δεν επιβεβαιώθηκε καμία από αυτές τις εκτιμήσεις μας. Κάκιστοι οι αντίπαλοι, αλλά εμείς μοιάζουμε να πηγαίνουμε αμέριμνοι στη διαπραγμάτευση.”

6) Αμφισβήτησε ευθέως την νομιμοποίηση του Πρωθυπουργού και της διαπραγματευτικής ομάδας να αποφασίσει το κλείσιμο της συμφωνίας πριν αυτή συζητηθεί στην Κ.Ε και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα.

“Η όποια συμφωνία πρέπει να έρθει για απόφαση στην Κεντρική Επιτροπή. Δεν αρκεί μόνο η υπογραφή της κυβέρνησης. Πρέπει επίσης να συζητηθεί διεξοδικά στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος.”

7) Προχώρησε ένα βήμα πάρα πέρα προκαταλαμβάνοντας και αποδομώντας το όποιο επικοινωνιακό πλάνο της κυβέρνησης να παρουσιάσει μια συμφωνία με “ανώδυνα” μέτρα αλλά που θα συμπεριλαμβάνει τον στόχο του 3.5%.

“Οφείλουμε επίσης να θυμηθούμε την εκτίμησή μας ότι πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% επί πολλά χρόνια είναι αδύνατο να επιτευχθούν χωρίς τεράστιο κοινωνικό βάρος, αφού στην ουσία θα σημαίνουν διαιώνιση της σκληρής και αδιέξοδης λιτότητας.”

8) Και τέλος το κερασάκι στην τούρτα. Είπε ο Νίκος Φίλης ότι υπάρχει ένα μεγάλο πεδίο δημοκρατικών, προοδευτικών μεταρρυθμίσεων που δεν εμποδίζει η τρόικα να υλοποιηθούν αλλά η κυβέρνηση δεν τις υλοποιεί. Είπε δηλαδή με τον δικό του τρόπο ότι εκεί που μπορεί να καταδειχθεί η διαφορά από την δεξιά διακυβέρνηση του Σαμαρά η κυβέρνηση μένει μεταξεταστέα.

“Υπάρχει σειρά ζητημάτων που δεν μας απαγορεύει η τρόικα να νομοθετήσουμε και υστερούμε. Ένα σύνολο μεταρρυθμίσεων και δημοκρατικών αξιών που επηρεάζουν την καθημερινότητα και την προσωπικότητα του πολίτη. Ένα σύνολο θεμάτων που δείχνουν τον αναντικατάστατο ρόλο μια αριστερής διακυβέρνησης.”

Αυτά είπε ο Νίκος Φίλης και αποδόμησε πλήρως με τρόπο μειλίχιο και γλυκό μια ολόκληρη στρατηγική.

Η απάντηση σε αυτή την αποδόμηση δεν ήρθε στην Κ.Ε. Ο Τσίπρας και ο στενός πυρήνας στο Μαξίμου και στο κόμμα δεν σήκωσαν το γάντι. Γιατί ξέρουν ότι αν ανοίξει αυτή η συζήτηση στο εσωτερικό του κόμματος κάποιοι πρέπει να απολογηθούν για επιλογές, “αυταπάτες” και αδιέξοδα.

Γιατί ξέρουν ότι κάποιος, όχι μικρός ή τρελός, φώναξε:

“Ο Βασιλιάς είναι γυμνός”.

Και τα βλέμματα σιγά σιγά σηκώνονται στο εσωκομματικό τοπίο και βλέπουν. Και το θέαμα δεν είναι καλό, κάποιες φορές αγγίζει το αποκρουστικό. Κάποιες άλλες αγγίζει τα όρια του γελοίου και αυτό βεβαίως είναι το χειρότερο και κυρίως το πλέον επικίνδυνο για ένα κόμμα και μια κυβέρνηση.

Αλλά αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ευφυώς πολιτικά υποβάθμισε πλήρως την τοποθέτηση Φίλη και την έπνιξε στην σιωπή η άλλη πλευρά, η αντιπολίτευση, στέκεται αρωγός στην προσπάθεια Τσίπρα να πνιγούν στην αδιαφορία όσα σημαντικά ειπώθηκαν.

Κι αυτό το κάνει αναδεικνύοντας δευτερεύουσας ή τριτεύουσας σημασίας θέματα που δεν αφορούν την πολιτική ουσία αλλά γέρνουν μάλλον προς το παραπολιτικό κουτσομπολιό. Για την Ν.Δ το καταλαβαίνω γιατί όσα στρεβλά περιγράφει ο Νίκος Φίλης σε σχέση με μνημόνια- αντιμνημόνια, “εύκολες” λύσεις, απουσία μεταρρυθμιστικών τομών στην κατεύθυνση της διαφάνειας και της δημοκρατίας την αφορούν. Και μάλιστα άμεσα.

Για την υπόλοιπη αντιπολίτευση όχι.

Η δική μου στάση απέναντι σε όλα αυτά, με δεδομένη την προσωπική μου απέχθεια και την απόρριψη της κυβερνητικής πολιτικής ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είναι απλή.

Στο μέτρο που από τον ΣΥΡΙΖΑ ακούγονται, έστω και αργά, έστω και διστακτικά, έστω και μη ολοκληρωμένα, φωνές και απόψεις που σηματοδοτούν την αλήθεια, το αυτονόητο, το δημοκρατικό και προοδευτικό, είμαι έτοιμος να ακούσω.

Και ΑΝ σε αυτό υπάρχει συνέχεια και συνέπεια θα πρέπει, αν είμαι στοιχειωδώς σοβαρός, να μπορώ κάποια στιγμή και να συζητήσω.

Γιατί στην τελική αν δεν μπορείς να συζητήσεις με όσους αναγνωρίζουν έστω και εμμέσως τις δικές σου θέσεις και τα δικά τους λάθη τότε με ποιόν μπορείς;