...τώρα ήρθε η σειρά μας.
ΠΑΜΕ λοιπόν. Πάμε ξανά.
Το ταξίδι ξεκίνησε.
Η χθεσινη μέρα θα αποδειχτεί ιστορική για τις προοδευτικές δυνάμεις της χώρας.
Αυτό δεν μπορούν και δεν θέλουν να το δουν όσοι μετράνε και ζυγίζουν τη ζωή τους με ποσοστά στις κάλπες, με έδρες στη Βουλή.
Η χθεσινή μέρα ήταν η αρχή ενός οδοιπορικού. Τα εφόδια λιγοστά. Τόσο λιγοστά που κάποιοι ειρωνεύονται, χασκογελάνε απαξιωτικά. Προδιαγράφουν αποτυχίες, προεξοφλούν το σύντομο τέλος της προσπάθειας. Δικαίωμα τους. Άλλωστε οι δρόμοι μας είναι διαφορετικοί.
Εκείνοι επιμένουν να χτίζουν τα δικά τους όνειρα πάνω στους δικούς μας εφιάλτες. Αυτό που εκπροσωπούν είναι αυτό ακριβώς που μας καταδυναστεύει. Αυτό που θέλουν να συνεχίσουν να επιβάλλουν ειναι ακριβώς αυτό που θέλουμε να αποβάλλουμε.
Ότι κι αν γράψουν οι "έγκριτοι", ότι κι αν πουν οι τηλεπερσόνες, ότι κι αν σκαρφιστούν τα κομματικά επιτελεία τίποτα δεν μπορεί να παραχαράξει την σημασία της χθεσινής μέρας. Το ξέρουμε όσοι ζήσαμε τις στιγμές και το ειδικό βάρος της χθεσινής αφετηρίας. Το ξέρουν και οσοι το περίμεναν εδώ και πολύ καιρό σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Βρισκόμουν με εκατοντάδες συμπολίτες στην Πειραιώς έξω απο το Μουσείο Μπενάκη την ώρα που ο Γιώργος Παπανδρέου μιλούσε για το ΚΙΝΗΜΑ και το νέο ξεκίνημα.
Παρατηρούσα τον κόσμο, αφουγκραζόμουν κουβέντες, προσπαθούσα να διερευνήσω συναισθήματα και προσδοκίες. Δίπλα μου ένας σύντροφος απο τους στενότερους και πλέον έμπιστους συνεργάτες του Ανδρέα. Κάποια στιγμή γύρισε και μου είπε.
"Πρόσεξε, ο Γιώργος Παπανδρέου ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ. Το έκανε με το ΠΑΡΑΠΑΝΩ. Το έκανε με θάρρος, με αποφασιστικότητα, με κόστος.
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΜΑΣ. Απο εμας εξαρτάται να ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΜΕ στο κάλεσμα του, στο κάλεσμα της ιστορίας, στις επιταγές των καιρών. Απο εμάς, εμείς έχουμε την ευθύνη."
Πιο απλά, πιο αληθινά δεν θα μπορούσε να καταγραφεί η συγκυρία.
Γι αυτό λοιπόν ΠΑΜΕ, ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ, ΠΑΜΕ ΞΑΝΑ να ανοίξουμε το δρόμο της ελπίδας.
