ΠΥΡ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ...

...ΕΔΩ και ΤΩΡΑ.
ΟΧΙ αύριο, ΟΧΙ μεθαύριο. ΤΩΡΑ!

Πυρ στα Γενικά Επιτελεία της παραπληροφόρησης που μας θέλουν στη γωνία ανυποψίαστους και αφελείς.

Πυρ στα Γενικά Επιτελεία της διαπλοκής και των συμφερόντων που μας θέλουν άβουλους και χειραγωγούμενους.

Πυρ στα Γενικά Επιτελεία των «ειδικών», που ΜΟΝΟ αυτοί «ξέρουν» και   θέλουν να επιβάλλουν για το «καλό μας» την «εξειδικευμένη» άποψη τους, την άποψη δηλαδή που κατασκεύασαν για το καλό των αφεντικών τους.

Πυρ στα Γενικά Επιτελεία του συγκεντρωτισμού και του ελιτισμού στην πολιτική έκφραση και δράση που μας θέλουν στον καναπέ και στη γωνία παρατηρητές και χειροκροτητές των επιλογών τους.

Πυρ στα Γενικά Επιτελεία των τάχα μου «προνομιούχων συνομιλητών» και «αυθεντικών» εκφραστών της μοναδικής και ορθής γραμμής πλεύσης.

Πυρ στα Γενικά Επιτελεία των σαλταδόρων και καιροσκόπων της πολιτικής.

Πυρ στα Γενικά Επιτελεία όσων μας λένε να περιμένουμε να «δούμε τι θα γίνει».

Πυρ στα Γενικά Επιτελεία των «στελεχών» και των επαγγελματιών της πολιτικής που ζουν για να ΜΗΝ ακούν αλλά μόνο για να «καθοδηγούν».

Πυρ στα Γενικά Επιτελεία όσων επιδιώκουν να μας ευνουχίσουν πολιτικά με χαρακτηρισμούς περί «διασπαστών» και «προσωπολατρίας» και «φανατισμού» κλπ,κλπ.

ΤΙ περιμένουμε; ΓΙΑΤΙ περιμένουμε;

Όσο ΕΜΕΙΣ περιμένουμε ΑΥΤΟΙ μας περιμένουν στη γωνία. Και το ΠΟΙΟΙ είναι αυτοί το ξέρουμε καλά. Τους βλέπουμε κάθε μέρα στα κανάλια. Λοιδορούν, βρίζουν, ειρωνεύονται  τον ΓΑΠ και μαζί με αυτόν ΟΛΟΥΣ μας.

Η ευθύνη είναι δική μας, μόνο δική μας.

Να  πούμε ότι Δεν θέλουμε να φτιάξει κόμμα ο ΓΑΠ.

Να πούμε ότι θέλουμε και πρέπει  να φτιάξουμε ΕΜΕΙΣ κόμμα ανοιχτό και δημοκρατικό και να καλέσουμε τον ΓΑΠ να τεθεί επικεφαλής. Γιατί ΑΥΤΟΝ εμπιστευόμαστε, γιατί ΑΥΤΟΣ μας ΕΜΠΝΕΕΙ και μας ΕΝΩΝΕΙ. 

Θέλουμε και πρέπει να φτιάξουμε ΕΜΕΙΣ κόμμα ανοιχτό και δημοκρατικό.

Ο καθένας μας παίρνοντας την πρωτοβουλία στη γειτονιά του, στο χωριό και στην πόλη του, στο νομό του.

Με τους φίλους, τους συναγωνιστές, τους συντρόφους, τους συμπολίτες που ξέρει και εμπιστεύεται.

Θέλουμε και πρέπει να φτιάξουμε εμείς κόμμα  που θα γεννηθεί μέσα από τις αυτόνομες πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης ΟΛΩΝ μας και ΠΑΝΤΟΥ.

ΕΔΩ και ΤΩΡΑ!

Ας κάνουμε ΕΔΩ και ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ μας απέναντι στην πατρίδα, στην δημοκρατία, στα παιδιά μας.

ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ οδηγίες από «πάνω».

Πάρτε πρωτοβουλίες και ΔΩΣΤΕ οδηγίες στους «πάνω».

ΤΩΡΑ όμως. ΟΧΙ αύριο ή μεθαύριο.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.

ΠΥΡ  ΣΤΑ  (πάσης φύσεως και σκοπιμότητας)  ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ.

ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ...

...μπορούσαμε και μπορούμε  και τώρα.

Μπορούσε και μπορεί και  τώρα ο Γιώργος Παπανδρέου να μιμηθεί τον προκάτοχό του στην πρωθυπουργία. Να σιωπήσει. Να αφιερωθεί στην οικογένειά του και στις ταβέρνες. Να κάνει δημόσιες σχέσεις σε ουδέτερο έδαφος. Να μην ενοχλεί για να μην τον ενοχλούν.

Μπορούσε και μπορεί και τώρα να κάνει χρήση των προσωπικών σχέσεων και επιρροής που μόνο αυτός έχει από τους Έλληνες πολιτικούς σε αυτό το βαθμό  και να βρίσκεται τώρα  στην κορυφή κάποιου διεθνούς οργανισμού. Να επιδιώξει να εκμεταλλευτεί την διεθνή αναγνώριση και  αποδοχή στο πρόσωπό του για προσωπικό όφελος.

Μπορούσε και μπορεί και τώρα να λειάνει τις γωνίες, να «ξεχάσει» τις πραγματικές αιτίες για την κρίση, τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος και της οικονομικής ολιγαρχίας που όλοι μας εκθρέψαμε και συντηρήσαμε ή και ανεχτήκαμε με επιλογές και παραλείψεις μας.

Μπορούσε και μπορεί και τώρα να «τα έχει καλά» με τους ισχυρούς στο τραπεζικό σύστημα, στο λόμπι των μεγάλων επιχειρήσεων, στα ΜΜΕ. Να εξασφαλίσει ότι θα μείνει στο απυρόβλητο, να εξαγοράσει «ασυλία» και «δημοφιλία» από το ολιγοπώλιο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης όπως έκανε και κάνει ο προκάτοχός του στην πρωθυπουργία.

Μπορούσε και μπορεί και τώρα να αποφύγει να αναδεικνύει  συνεχώς και επίμονα την αναγκαιότητα αλλαγής και υπέρβασης του συστήματος στο σύνολό του. Να αναφέρεται και να παρεμβαίνει μόνο για τα επιμέρους και τα ανώδυνα.

Μπορούσε και μπορεί και  τώρα να αλλάζει πολιτικές θέσεις ανάλογα με την φορά του ανέμου όπως κάνουν οι υπόλοιποι είτε δεξιοί είτε «αριστεροί». Να υποτιμά τους πολίτες και να μην επιμένει στην αναγκαιότητα συμμετοχής τους στις μεγάλες και μικρές αποφάσεις.

Μπορούσε και μπορεί και τώρα να παζαρέψει σε κλειστά δωμάτια πολιτικές στρατηγικές και συμμαχίες διασφάλισης πολιτικής εξουσίας.

Μπορούσε και μπορεί και τώρα να είναι αρεστός στους λίγους και ισχυρούς και κατασκευασμένα «δημοφιλής» στους πολλούς.

Τα μπορούσε  όλα αυτά αλλά διάλεξε διαφορετικά. Γιατί είναι διαφορετικός. Διάλεξε να επιμείνει και να υποστηρίξει με κόστος ανυπολόγιστο πολιτικό και προσωπικό, αλήθειες, αρχές και αξίες.

Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει δείξει το δρόμο. Όχι τώρα εν όψει εκλογών, όχι χτες με αφορμή διεργασίες και ίντριγκες συγκυριακές, αλλά εδώ και χρόνια. Με σθένος, με επιμονή, με πίστη δίνει τη μάχη της δημοκρατίας, της ανασυγκρότησης της χώρας βασισμένης στην αλήθεια, στην δικαιοσύνη, στην συμμετοχή του πολίτη. Αυτή του τη στάση την πλήρωσε ακριβά με λοιδορίες, βρισιές, ανυπόστατες κατηγορίες τόσο στο πρόσωπό του όσο και στην οικογένειά του.

Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει την ανάγκη να αποδείξει σε κανέναν οτιδήποτε. Απόδειξη είναι η στάση του και η πορεία του δια πυρός και σιδήρου όλα αυτά τα χρόνια.

Καθήκον του πολιτικού ηγέτη είναι πρωτίστως να δείχνει το δρόμο που πιστεύει. Όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει κάνει και με το παραπάνω το καθήκον του.

Τώρα είναι η δική μας σειρά. Τώρα είναι η ώρα να πράξουμε εμείς το καθήκον μας. Οι επιλογές αλλά και οι ευθύνες των όποιων επιλογών μας είναι δικές μας.

Μπορούσαμε αλλά μπορούμε και τώρα να συνδεθούμε με τους πόλους της νυν ή της επόμενης εξουσίας.

Μπορούσαμε και μπορούμε και τώρα να υποκριθούμε ότι δεν ξέρουμε και δεν καταλαβαίνουμε, ότι δεν ακούσαμε και δεν είδαμε και να πάμε στα εύκολα, να χωθούμε στην αγκαλιά και την θαλπωρή του παρασιτικού συστήματος εξουσίας που παραμένει το ίδιο ανεξάρτητα πρόσημου, δεξιού ή αριστερού. Δεν ενδώσαμε.  Πράξαμε διαφορετικά και τελικά αποδείξαμε ότι σκεπτόμαστε και πράττουμε διαφορετικά.

Μπορούμε όμως και πάλι να επιλέξουμε διαφορετικά και να επιμείνουμε στον δύσκολο δρόμο, στο δρόμο που έχει δείξει και ανοίξει ο Γιώργος Παπανδρέου.

Μπορούμε και πάλι  μετά από χρόνια να πούμε ότι ξεκινάμε χωρίς βεβαιότητες και πολιτικές καβάντζες, χωρίς ατομικές στοχεύσεις. Μπορούμε να τολμήσουμε και να κάνουμε σημαία του αγώνα αρχές και αξίες. Απέναντι  σε όλους όσους έχουν σημαία του αγώνα τους εξουσίες και υπεραξίες.

Ήρθε η ώρα να επιλέξουμε. Με ειλικρίνεια, με νηφαλιότητα, με ηρεμία και αποφασιστικότητα, με οδηγό το όνειρο και την ελπίδα. Ήρθε η ώρα να παλέψουμε και πάλι για έναν κόσμο καλύτερο για τις γενιές που έρχονται.

Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει εδώ και χρόνια οριοθετήσει και κάνει το κάλεσμά του.

Τώρα είναι η δική μας σειρά να πούμε δημόσια και καθαρά  στον  Γιώργο Παπανδρέου ότι ανταποκρινόμαστε και να τον καλέσουμε να  σηματοδοτήσει τώρα το ξεκίνημα της μεγάλης και δύσκολης πορείας.

Ο καθένας μας  «Εφ΄ω ετάχθη»

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΣΙΠΑ..

...αντί του ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ θα έγραφε σήμερα ο Αντώνης Σαμαράκης.

Για όσους έχουν ακόμα ψευδαισθήσεις για την ποιότητα του κατά ΣΥΡΙΖΑ «αριστερού» πολιτικού λόγου. Και μάλιστα στην ακόμα πιο «αριστερή» έκφρασή του αυτή του «Αριστερού ρεύματος».

Διαβάστε  πόσες βρισιές και χαρακτηρισμοί μπορούν να χωρέσουν σε ένα άρθρο στην ΙΣΚΡΑ την έκφραση των πούρων «αριστερών» του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το χυδαιογράφημα το αποκαλούν πολιτική αντιπαράθεση και μάλιστα από τα αριστερά…

Κάντε προβολή και φανταστείτε τους σε θέσεις εξουσίας...

Μας αποκαλούν ψυχοπαθείς (το ίδιο λέει και ο Βενιζέλος, τυχαίο;)

·       «Ζουρλομανδύας τυλίγει το χώρο του ΠΑΣΟΚ «θρυλικού» πρώην πρωθυπουργού της χώρας Γ. Παπανδρέου»

Μας αποκαλούν γελοίους (το ίδιο λέει και ο Πρετεντέρης, τυχαίο;)

·       «Το μεγαλύτερο, ίσως, ανέκδοτο των τελευταίων χρόνων είναι ότι ο Γ. Παπανδρέου σπεύδει να ιδρύσει κόμμα»

Αποκαλούν τον ΓΑΠ  πληρωμένο  πράκτορα και πιόνι. (Τα ίδια έλεγαν θυμίζω και για τον Ανδρέα, το ίδιο λέει και ο Καμμένος, τυχαίο;)

·       «Η τραγωδία, όμως, για τη χώρα είναι ότι βρίσκονται ακόμα κάποια στελέχη να πλαισιώνουν σε αυτήν την φαρσοκωμωδία τον κατ’ εξοχήν πρωθυπουργό της τρόικας και των μνημονίων, τον πρωθυπουργό της κοσμοπολιτικής αποεθνοποίησης του τόπου, ένα μακάβριο πιόνι του παγκοσμιοποιημένου φιλελεύθερου χρηματιστικού κεφαλαίου, που έχει τόσο ελάχιστη επαφή με πράγματα και καταστάσεις σε αυτή τη χώρα, ώστε να του επιτρέπεται με τη μεγαλύτερη άνεση να προβαίνει αδίστακτα και αυταρχικά στα πιο καταστροφικά επινοήματα που του σερβίρονται και συχνά στην υλοποίηση των περίεργων εμμονών του»

Μας αποκαλούν επιπόλαιους και τυχοδιώκτες (το ίδιο λένε και ο Βενιζέλος με τον Πρετεντέρη, τυχαίο;)

·       «η συγκρότηση άρπα - κόλλα κόμματος από τον ΓΑΠ»

Μας αποκαλούν παλαιοκομματικούς, άρρωστους και προσωπολάτρες (το ίδιο λέει και ο Βενιζέλος, τυχαίο;)

·       «Το νέο κόμμα, προσφέρει πολιτική στέγη σε κάποιους που είναι αθεράπευτα προσκολλημένοι στο όνομα Παπανδρέου και νομίζουν ότι «τα ράσα κάνουν τον παπά».

* Ο αρθρογράφος Άκης Μπαδογιάννης είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. (Μιλάμε για υψηλή διανόηση και ακόμα υψηλότερο πολιτικό ΗΘΟΣ και ΥΦΟΣ. Καθοδήγηση λέμε…)

Ποιοι αλήθεια  τα λένε αυτά;

Αυτοί που ανασυγκολλούν τα "σκισμένα" μνημόνια στα μυστικά ραντεβού με τον Ασμουσεν στις μπυραρίες του Βερολίνου

Αυτοί που προσφεύγουν στις συμβουλές του «εγκληματία», σύμφωνα με τον αρχηγό τους, Προβόπουλου μέσα από πολυδιαφημισμένες συναντήσεις  κορυφής

Αυτοί που αρνήθηκαν το δημοψήφισμα το 11 για να βοηθήσουν τους εγχώριους και εξωχώριους υπονομευτές του Παπανδρέου και αναδεικνύουν  σήμερα το δημοψήφισμα ως λύση για τα σοβαρά θέματα.

Αυτοί που κατηγορούσαν τον Παπανδρέου ως ευρωλάγνο και σήμερα παρουσιάζονται ως οι απόλυτοι εραστές του ευρώ.

Αυτοί που στάθηκαν αλαμπρατσέτα και μούτζωναν και χειροδικούσαν με τους χρυσαυγίτες στις πλατείες και στις παρελάσεις των «αγανακτισμένων» και σήμερα μιλάνε για «τάξη και ασφάλεια».

Ετοίμασαν κουστούμια, μοιράζουν θέσεις. Γυαλίζει το μάτι τους μπροστά στο ενδεχόμενο των υπουργικών και κρατικών μερσεντές.

Θέλουν όμως  να το σιγουρέψουν για αυτό και συνάπτουν συμμαχίες αρπα-κολλατζίδικες με Προβόπουλους, Καμμένους και Βενιζέλους.

Γι’ αυτό και επιτίθενται με χυδαίους χαρακτηρισμούς και ύβρεις σε ότι νομίζουν ότι απειλεί την κυβερνητική αρπαχτή και τις τυχάρπαστες συμμαχίες τους, στον Γιώργο Παπανδρέου δηλαδή.

Οι Μητρόπουλοι αφομοίωσαν πολιτικά και ιδεολογικά τους Λαφαζάνηδες. Απροσδόκητα γρήγορα η χειρότερη εκδοχή του παρασιτικού ΠΑΣΟΚ ξεγύμνωσε και ισοπέδωσε τις «αριστερές» εκδοχές των ρευμάτων και των συνιστωσών. Γιούργια στον ταβλά με τα κουλούρια με όποιο κόστος, με όποιο τίμημα.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΣΙΠΑ θα έγραφε σήμερα ο Αντώνης Σαμαράκης.

ΟΤΑΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ ΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΑΣ...

...που εμείς στα στερνά μας κάποιες φορές ατιμάζουμε.

Στις περιόδους κρίσης και ανακατατάξεων παρακολουθούμε συχνά ανατροπές και παράδοξα. Είναι σε αυτές τις περιόδους επίσης που όλα μοιάζουν θολά και συγκεχυμένα, αντιφατικά. Δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις το σωστό από το λάθος, τις καλοπροαίρετες προθέσεις από τις πολιτικάντικες μεθοδεύσεις σκοπιμοτήτων.

Διάβασα σήμερα  ένα άρθρο με τίτλο «Τι είναι το ΠΑΣΟΚ» στην ιστοσελίδα ΕΠΙΚΑΙΡΟ. Δεν γνωρίζω τον/την συντάκτη αλλά με δεδομένο το νεαρό της ηλικίας της ομάδας που λειτουργεί στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα εικάζω ότι ο αρθρογράφος  θα πρέπει να γεννήθηκε αρκετά χρόνια μετά την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ το 74.

Δεν θα αναφερθώ στην απόλυτη συμφωνία μου με την ουσία του άρθρου. Θα σημειώσω μόνο ότι μοιάζει παράδοξο, στην πραγματικότητα δεν είναι, που οι νέοι μιλάνε με όρους ιστορίας και συλλογικού μέλλοντος και εμείς οι μεγαλύτεροι μιλάμε πολλές φορές με όρους συγκυρίας και ατομικού συμφέροντος μόνο. Το γεγονός αυτό προσδιορίζει από μόνο του τα όρια και την θνησιγενή προοπτική μιας άποψης και πολιτικής πρακτικής που ορίζει το περιεχόμενο της δημοκρατίας στην καθημερινή διαχείριση μιας πραγματικότητας χωρίς αφετηρία, χωρίς στόχους. Που οριοθετεί και στεγανοποιεί την ευθύνη και το δικαίωμα του πολίτη για την πορεία της χώρας του, για τις αποφάσεις που αφορούν στη ζωή του, στην ολιγόλεπτη παρουσία του στο εκλογικό παραβάν κάθε 4 χρόνια.

Το άρθρο «Τι είναι το ΠΑΣΟΚ» ισοπεδώνει στην κυριολεξία με επιχείρημα την ιστορική πραγματικότητα αλλά κυρίως την λογική, το σλόγκαν Βενιζέλου ότι ΠΑΣΟΚ είναι όσοι μέσα στο παραβάν ψήφισαν ΕΛΙΑ…

Θυμίζει ο/η  αρθρογράφος ότι ΠΑΣΟΚ είναι, πρέπει να είναι, αυτό που σκέφτεσαι, αποφασίζεις και πράττεις ΜΕΧΡΙ να φτάσεις στο παραβάν. Το παραβάν δεν είναι παρά το επιστέγασμα μιας πορείας και η ψήφος οφείλει να αντανακλά και να σφραγίζει τις πολιτικές αποφάσεις και πράξεις στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στις εκλογικές; διαδικασίες.

Συζητούσα πριν λίγες μέρες με συνάδελφο και φίλο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην συζήτηση κάθε τόσο αναφερόταν στον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα ριζοσπαστικό και αριστερό. Αναγκάστηκα να σημειώσω ότι κόμμα αριστερό και ριζοσπαστικό χωρίς οργανώσεις βάσεις με λόγο στις αποφάσεις του κόμματος αλλά κυρίως χωρίς πολιτικό λόγο και παρέμβαση των οργανώσεων βάσης  στον τοπικό και κοινωνικό περίγυρο τους δεν υπάρχει. Γιατί σε τελική ανάλυση με τον ίδιο τρόπο που υποκριτικά ο Βενιζέλος περιφέρει το σύμβολο ΠΑΣΟΚ ως ψηφοθηρικό όπλο, με τον ίδιο τρόπο η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί τον όρο ριζοσπαστική αριστερά σε ένα κόμμα που μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε κόμμα κορυφαίων στελεχών στην καλύτερη περίπτωση ή σε κόμμα κυβερνητικών παραγόντων στην χειρότερη.

Με δυο λόγια το πρόβλημα είναι εδώ, δεν είναι πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ ή της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» και μόνο, διαπερνάει και λειτουργεί διαλυτικά σε όλο το σύστημα, είναι διακομματικό. Και το πρόβλημα δεν είναι θεωρητικό ή ακαδημαϊκό. Είναι πρόβλημα που αν δεν λυθεί απειλεί την ίδια την δημοκρατία, έχει ήδη επιφέρει σοβαρά πλήγματα, απειλεί τα βασικότερα των δικαιωμάτων του πολίτη σε όλα τα επίπεδα. (οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό)

Τις επίμονες και επαναλαμβανόμενες προτάσεις και εκκλήσεις του Γιώργου Παπανδρέου για την ανάγκη ενός νέου μοντέλου λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων, την ανάγκη συμμετοχής και έκφρασης του πολίτη κάποιοι κάνουν ότι δεν τις ακούν. Κάποιοι άλλοι τις λοιδορούν γιατί ξέρουν καλά ότι η υλοποίηση τέτοιων προτάσεων απειλεί ευθέως την ίδια τους την ύπαρξη.

Έχοντας εδώ και καιρό σκόπιμα αλλοιώσει έννοιες και παραχαράξει ιδέες και σύμβολα κάποιοι επιμένουν ότι ευθύνη των πολιτικών  είναι να αναπαράγουν εαυτούς στην εξουσία με όποιο τρόπο και όποιο τίμημα. Για να συνεχιστεί  αυτό δεν πρέπει να δοθεί λόγος στον πολίτη και δυνατότητα ελέγχου των πράξεων όσων ασκούν εξουσία. Κυρίως δεν πρέπει να συμμετέχει ο πολίτης. Η ενεργός συμμετοχή του πολίτη σημαίνει  το τέλος του παρασιτισμού και της κερδοσκοπίας σε όλα τα μέτωπα και επίπεδα.

Προσωπικά υποκλίνομαι στον/στην αρθρογράφο που με επανάφερε στην τάξη θυμίζοντάς μου τα αυτονόητα, που με κάλεσε να τιμήσω πρώτος εγώ τα αυτονόητα και το παρελθόν μου. Θυμίζοντας μου οτι κάποτε συμμετείχα στην προσπάθεια  ενός πολιτικού κινήματος που είχε στόχο την δημοκρατία στη βάση, την συμμετοχή των πολιτών κάθε μέρα παντού, Σε ένα κίνημα πολιτών που είχε και «κοινοβουλευτική εκπροσώπηση» και όχι σε ένα κόμμα βουλευτών που έχει ενίοτε και εκπροσώπηση με οργανώσεις τοπικών παραγόντων.

Θέλω να ελπίζω ότι θα υπάρξει σύντομα  η ευκαιρία και η δυνατότητα σε όσους απο μας είμαστε στα στερνά μας να τιμήσουμε τα πρώτα μας και να διορθώσουμε όσο γίνεται στην πράξη τα λάθη και τις παραλείψεις μας. Η πρωτοβουλία ανήκει στον Γιώργο Παπανδρέου και ο λόγος στους πολίτες.

ΥΓ. Μην αρχίζετε τις μουρμούρες για τα θέματα  που με απασχολούν  Χριστουγεννιάτικα γιατί θα σας πω ότι στόχος μου κρυφός είναι να ξανακάνουμε τις επετείους ΓΙΟΡΤΕΣ πραγματικές.

ΤΑ ΘΕΛΩ ΤΟΥΣ και ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΑΣ...

...δύο κόσμοι χωριστοί.

ΘΕΛΟΥΝ να πάμε σε εκλογές με διλήμματα όπως:

Ποιος κρύβει καλύτερα την αλήθεια για τις αληθινές αιτίες της κρίσης και τα πραγματικά προβλήματα του πολιτικού συστήματος.

Ποιος τάχα μου σκίζει σε περισσότερα κομμάτια το μνημόνιο

Ποιος εξαγοράζει καλύτερα τους βουλευτές του άλλου

Ποιος είναι περισσότερο πολιτικό σκουλήκι

Ποιος έχει τα καλύτερα κονέ με τους τραπεζίτες

Ποιος βρίζει καλύτερα στη Βουλή

Ποιος έχει τη μεγαλύτερη διαφοροποίηση ανάμεσα σε αυτά που λέει δημόσια και σε αυτά που συμφωνεί ιδιαιτέρως με δανειστές και ντόπιους ολιγάρχες

Ποιος κάνει τις πιο αριστοτεχνικές κωλοτούμπες σε σχέση με αυτά που έλεγε πριν λίγους μήνες και με αυτά που λέει τώρα

Ποιος θα μιλήσει λιγότερο για τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών και της χώρας και περισσότερο για τη δική του πολιτική επιβίωση και ανέλιξη

Ποιος θα θάψει βαθύτερα στο χώμα την ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ποιος θα αναδείξει καλύτερα την ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΘΕΛΟΥΜΕ:

Να συναντηθούμε με  τους πολίτες σε ένα διάλογο ΠΟΛΙΤΙΚΟ με αυτογνωσία, ευθύνη και κυρίως ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Να επαναφέρουμε και να διευρύνουμε τον ΕΛΕΓΧΟ και την λογοδοσία της πολιτικής εξουσίας σε ΟΛΑ τα επίπεδα, από το μικρότερο έως το μεγαλύτερο

Να επαναφέρουμε στην πρώτη γραμμή την συζήτηση για το πραγματικά διακυβεύματα για την χώρα και τους πολίτες. Να μιλήσουμε για ένα ανοιχτό και δημοκρατικό πολιτικό σύστημα, για μια πραγματικά ανεξάρτητη δικαιοσύνη, για ένα ουσιαστικά δίκαιο φορολογικό σύστημα, για ένα κράτος πρόνοιας που μέλημά του θα έχει αυτούς που πραγματικά πάσχουν και όχι εκείνους που τάχα μου συμπάσχουν

Να μιλήσουμε και να συναποφασίσουμε για τους τρόπους απελευθέρωσης και της ανάπτυξης των πραγματικών παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, για ανάπτυξη που θα σέβεται όχι μόνο το σήμερα αλλά και τις γενιές που έρχονται.

Να μιλήσουμε με όρους 21^ου αιώνα για  την ανάγκη να συνδιαλλαγούμε ως έθνος με αυτοπεποίθηση και ισότιμα με όλους τους λαούς και τα έθνη.

Να αποενοχοποιήσουμε την πολιτική σκέψη και δράση και να αναδείξουμε την αναγκαιότητα της συμμετοχής του πολίτη σε όλα τα επίπεδα. Να επαναφέρουμε ως πρώτη προτεραιότητα το δικαίωμα  ΟΛΩΝ των πολιτών να έχουν λόγο κάθε μέρα για κάθε τι που επηρεάζει τη ζωή τους.

Να πούμε την αλήθεια για αυτά που οδήγησαν την πατρίδα στο χείλος του γκρεμού και να συναποφασίσουμε και να δεσμευτούμε ότι θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους συλλογικά και ατομικά για να ΜΗΝ   επιτρέψουμε να συμβεί ξανά

Επειδή τα δικά τους θέλω είναι σε τελείως διαφορετικό κόσμο από τα δικά μας θέλω, ΔΕΝ υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας και συζήτησης. Κάθε συζήτηση μαζί τους είναι χαμένος χρόνος και κόπος. Το τί λένε αυτοί δεν έχει πολύ σημασία. Σημασία έχει αυτό που σκέφτονται και λένε ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ. 

Εμείς ΜΙΑ υποχρέωση έχουμε.

Να κουβεντιάσουμε και να συναποφασίσουμε μαζί με τους ΠΟΛΙΤΕΣ. Χωρίς μεσολαβητές, χωρίς ενδιάμεσους, χωρίς ωραιοποιήσεις και μασημένα λόγια, χωρίς όρους και προϋποθέσεις παζαριών και προσωπικών διευθετήσεων.

Να εμπιστευτούμε τους πολίτες, να αναδείξουμε ΞΑΝΑ την αναγκαιότητα της συμμετοχής των πολιτών σε όλα και για όλα.

ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΣ ΚΑΙ ΑΝΩΝΥΜΟ...

« Τα γραπτά μου αφορούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όσο αυτά του Εξυπερύ στον ουρανό ή του Μέλβιλ στη θάλασσα. Βασικά οι ιστορίες μου συνιστούν οδηγίες για το πώς να δρα κανείς μέσα στο πλήθος . Να είναι όχι απλώς λιγάκι αριστερότερα από τα αριστερά, μα ακόμα περισσότερο αληθινός από την αλήθεια την ίδια. Για το αίμα που είναι αληθές και ανώνυμο»

                                                                          Βαρλάμ Σαλάμοφ

Έτσι συμπυκνώνει ο ίδιος ο Σαλάμοφ την ουσία του έργου του. Αλλά τι σημαίνει «έργο» για έναν συγγραφέα; Τα βιβλία που έγραψε και το περιεχόμενό τους; Οι ιδέες του έτσι όπως καλλιεργήθηκαν και καταγράφτηκαν από τον ίδιο; Ο χώρος που πιάνουν τα βιβλία του σε δημόσιες και ιδιωτικές βιβλιοθήκες σε όλο τον κόσμο; Οι συζητήσεις που προκαλούν τα γραπτά του; Μετά τις "Ιστορίες από την Κολιμά" δεν ξέρω και δεν είμαι ο καταλληλότερος για να αποφανθώ.

Αυτό που ξέρω είναι το αποτέλεσμα που επιφέρει η ανάγνωση των «Ιστοριών από την Κολιμά». Είναι ένα σημάδι, μια ουλή βαθιά στο νου και στην ψυχή. Οι ιστορίες του Σαλάμοφ είναι βουβή έκρηξη. Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον που θα τις διαβάσει και στο τέλος θα παραμείνει  ο ίδιος άνθρωπος. Θα βγει από την διαδικασία κομματιασμένος αλλά παραδόξως περισσότερο αρτιμελής ψυχικά και διανοητικά. Διαλυμένος αλλά ταυτόχρονα πληρέστερος. Γίνεται; Ναι, κάποιες φορές γίνεται.

Ο Σαλάμοφ έζησε και συμμετείχε στα πρώτα νεανικά του χρόνια στην «έφοδο στον ουρανό» που έφερε η σοβιετική επανάσταση. Πίστεψε κι αυτός όπως και εκατοντάδες χιλιάδες νέοι και νέες στην απελευθερωτική και δημιουργική δυναμική της επανάστασης. Και μετά, στα τέλη της δεκαετίας του 20 ήρθε η πρώτη φυλάκιση και εξορία του  με την κατηγορία ότι διακινούσε στο πανεπιστήμιο το «Γράμμα προς το Συνέδριο» την τελευταία επιστολή του Λένιν προς τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, γνωστότερης ως «Διαθήκη του Λένιν». Μετά την αποφυλάκισή του συλλαμβάνεται και πάλι με την κατηγορία της αντεπαναστατικής τροτσκιστικής δράσης. Χαρακτηρίζεται με την χειρότερη για την εποχή κατηγορία ως «εχθρός του λαού» και εξορίζεται στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στα ορυχεία χρυσού στην περιοχή Κολιμά στις εσχατιές της χώρας.

Εκατό σαράντα περίπου ιστορίες από τα στρατόπεδα στην Κολιμά. Κάθε ιστορία και μια έκπληξη, μια αποκάλυψη. Κάθε πρόταση τομή στην ανθρώπινη ψυχή. Κάθε ιστορία και μια διαφορετική καταγραφή των απώτατων ορίων της απελπισίας αλλά και της ελπίδας για επιβίωση. Μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα ο αγώνας για  ζωή  στην απόλυτη κυριολεξία του.

Οι ιστορίες του Σαλάμοφ δεν είναι κραυγή διαμαρτυρίας ή καταγγελίας. Δεν είναι πολιτικό μανιφέστο κατά της καταπίεσης. Είναι μαγνητική τομογραφία αυτού που είμαστε, όλοι μας, θύτες και θύματα. Είναι περίγραμμα αυτού που ενδεχομένως μπορούμε να γίνουμε κάποτε όλοι μας σε ένα κόσμο χωρίς θύτες και θύματα.

Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τον αδελφό και φίλο Μανώλη Βελιτζανίδη για την κριτική μου και τα πειράγματα μου κάποιες φορές για κάποια από τα βιβλία που εκδίδει ο εκδοτικός του οίκος ο ΙΝΔΙΚΤΟΣ.

Μανώλη θα πρέπει όμως και εσύ να μου ζητήσεις συγνώμη γιατί δεν με υποχρέωσες να πάρω στα χέρια μου τις «Ιστορίες από την Κολιμά» νωρίτερα. Να μην τα ξαναλέμε αλλά δουλειά σας, των σοβαρών εκδοτών θέλω να πω , είναι να στέλνουν εξώδικα, σε πρώτη φάση, στους φίλους τους και να τους υποχρεώνουν να λάβουν γνώση των σημαντικών βιβλίων που εκδίδουν. Κι αν δεν συμμορφωθούν να προχωρούν στα επόμενα βήματα της ποινικής δίωξης. (Λέμε τώρα, μην το παίρνεις και τοις μετρητοίς…)

ΚΑΛΑ ΣΑΡΑΝΤΑ...

...να συγχωρεθούν(;) τα πεπραγμένα τους...

Αν προσπαθήσει κάποιος να χαρτογραφήσει τις απόψεις, τις γνώμες, τις προβλέψεις που γίνονται τον τελευταίο καιρό γύρω από τον Γιώργο Παπανδρέου θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια στην πόρτα ενός καλού ψυχίατρου. Κόμματα, «αναλυτές» και πολιτικά πρόσωπα με περισσή ευκολία τοποθετούνται για  τον ΓΑΠ,  τις πρωτοβουλίες και τις δηλώσεις του, με τελείως αντιφατικές και αντικρουόμενες προσεγγίσεις.

Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να δικαιολογηθεί αν  συνέβαινε σε ένα βάθος χρόνου. Το εκπληκτικό όμως είναι ότι συμβαίνει σε χρόνο μηδενικό, σχεδόν ταυτόχρονα. Οι ίδιοι άνθρωποι τοποθετούνται σε διάστημα ημερών, κάποιες φορές και ωρών, με τελείως αντιφατικό τρόπο.

«Είναι ανύπαρκτος, είναι μόνος του δεν τον ακολουθεί κανείς, δεν επηρεάζει ούτε τον εαυτό του, δεν ξέρει τι λέει, είναι τρελός, είναι αυτός που μας έβαλε στο μνημόνιο χωρίς να ρωτήσει κανέναν, αδιαφορούμε γι’ αυτόν, είναι ξεπερασμένος, είναι μνημονιακός γιατί ψηφίζει όλα τα μνημονιακά νομοσχέδια, είναι δεμένος χειροπόδαρα γιατί τον «κρατάνε» με «χαρτιά», να ξεκουμπιστεί να φύγει δεν τον έχουμε ανάγκη». Αυτή είναι η κεντρική ιδέα όσων ακούς  από διάφορα στελέχη και δημοσιογράφους. Σε λίγες ώρες τα ίδια κέντρα επανέρχονται από την άλλη είσοδο του παραλογισμού.

«Είναι επικίνδυνος, τον ακολουθεί ένα σοβαρό κομμάτι φανατικών οπαδών του, μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά στην δημοκρατική παράταξη, η κυβέρνηση ακολουθεί την δική του πολιτική τι πρόβλημα έχει, τα θετικά αποτελέσματα της σημερινής πολιτικής είναι η δικαίωσή του, πρέπει να είναι μαζί μας αυτή την ώρα της κρίσιμης μάχης, αν «κουνηθεί» θα  διαγραφεί, έχει σημαντική εκλογική επιρροή που μπορεί να ανατρέψει τα σημερινά δεδομένα και να κόψει την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, το πιθανότερο είναι ότι αν κάνει κόμμα θα βρεθεί μπροστά από την ΔΗΠΑΡ και τον Βενιζέλο». Αυτά λένε τα ίδια κέντρα με απόσταση λίγων ωρών από τις προηγούμενες τελείως αντίθετες προσεγγίσεις τους.

Κάνει μια δήλωση ή  τοποθέτηση ο Παπανδρέου και γίνεται αντικείμενο μαγικών τρικ. Πρώτα  εμφανίζεται πρωτοσέλιδη στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, μετά από λίγο εξαφανίζεται για να επανέλθει αργότερα πετσοκομμένη και «μεταφρασμένη». Όταν  η δήλωση είναι συνοπτική τότε ερμηνεύεται ως «σιβυλλική» και απειλητική. Γίνεται δήλωση αναλυτική για να αποφεύγονται σκόπιμες ή όχι παρερμηνείες και το τροπάρι αλλάζει. Η δήλωση, μας λένε τα ίδια πάντα κέντρα,  είναι μεγάλη και κουραστική.

Σε όλες τις περιπτώσεις αναδεικνύουν τα «κρυφά» νοήματα, τους μύχιους σχεδιασμούς και τα άρρητα κόλπα. Και κινούμενα σχέδια να έχει μια δήλωση του Παπανδρέου για να γίνει απολύτως κατανοητή, οι γνωστοί εντεταλμένοι κονδυλοφόροι θα παραλείψουν το σώμα και θα γράψουν σελίδες επί σελίδων για την γραμματοσειρά. Προσπαθώντας να μας πείσουν ότι εκεί στην γραμματοσειρά βρίσκεται το «σατανικό σχέδιο» Παπανδρέου και όχι στο, ακόμα και ζωγραφισμένο, περιεχόμενο της δήλωσης.

Σε ένα βαθμό όλος αυτός ο παραλογισμός έχει την εξήγησή του. Είναι η αμηχανία. Η αμηχανία που αισθάνεται ο παραμυθατζής – πολιτικός και οικονομικός νταβατζής όταν κάποιος με επίμονο και συγκεκριμένο τρόπο αναδεικνύει την πραγματικότητα και την αλήθεια. Πολύ περισσότερο όταν οι ίδιες οι εξελίξεις απογυμνώνουν το παραμύθι και το αποδομούν πλήρως, τότε εκείνος που φωνάζει «ο βασιλιάς είναι γυμνός» είναι ο φταίχτης και όχι ο ξεβράκωτος βασιλιάς.

Είναι ακόμα ο φόβος μπροστά στην διαφαινόμενη πλήρη κατάρρευση των παραμυθιών. Γιατί τα παραμύθια τους δεν έχουν καμία σχέση με τα άδολα παραμύθια που λένε οι γιαγιάδες στα εγγόνια τους. Είναι παραμύθια εργαλεία μέσω των οποίων χτίζονται περιουσίες, κόμματα, πολιτικές,  ακαδημαϊκές και μηντιακές καριέρες. Είναι παραμύθια δόλου και σκοπιμότητας. Είναι παραμύθια εντάσεως κερδοσκοπίας. Είναι παραμύθια χρηματοοικονομικά εργαλεία. Είναι το παραμύθι τους το τελευταίο και πιο εξελιγμένο στάδιο του παρασιτισμού.

Είναι τέλος ο φόβος της σκέψης και της κρίσης των πολιτών ιδιαίτερα της νέας γενιάς. Διαβλέπουν ότι αυτή η σκέψη  επιταχύνεται και προσανατολίζεται σε καινούργιες κατευθύνσεις.  Αντιλαμβάνονται οι πιο ευφυείς από αυτούς ότι ένας κρίσιμος ποιοτικά και ποσοτικά αριθμός πολιτών προχωρεί στον συμπυκνωμένο χρόνο της πολιτικής με μεγάλα άλματα. Δεν στρατοπεδεύει απέναντί τους για να δώσει μάχη εναντίον τους. Κάνει κάτι χειρότερο, πολύ πιο επώδυνο γι΄αυτούς και τα συμφέροντά τους, τους ξεπερνάει.

Οργανώνει, σχεδιάζει, θεμελιώνει ΣΗΜΕΡΑ το ΑΥΡΙΟ. Κι αυτό οι παραμυθάδες δεν μπορούν να το αντέξουν γιατί δεν μπορούν να το αντιπαλέψουν. Δεν έχουν ούτε το σχέδιο, ούτε τις ιδέες, ούτε τους ανθρώπους. ’Έχουν μόνο χαρτοφυλάκια, τραπεζικούς λογαριασμούς, ΜΜΕ και υποτακτικούς. Αυτά συνήθως αρκούν. Όχι όμως πάντα και ασφαλώς όχι για πάντα. Γιατί στην ιστορική και κοινωνική εξέλιξη υπάρχουν οι ρωγμές. Οι ρωγμές που γίνονται πόρτες και μετά πύλες και μετά λεωφόροι για την είσοδο του νέου, του αληθινού, του ανατρεπτικού. Έτσι κινείται η ιστορία, έτσι καταγράφεται η ιστορία των λαών.

Ο Γιώργος Παπανδρέου ανοίγει συστηματικά και επίμονα  τη ρωγμή στο κόσμο του παραμυθιού που έχουν κατασκευάσει. Και αυτό δεν μπορούν να το ανεχτούν γιατί κινδυνεύουν αυτοί αλλά κυρίως τα συμφέροντα τόσο τα δικά τους όσο και αυτά που εκπροσωπούν και για τα οποία δουλεύουν.

Ο πόλεμος που άνοιξαν και θα συνεχίσουν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση εναντίον του Γιώργου Παπανδρέου θα είναι ολοκληρωτικός και πολύμορφος. Θα τον χάσουν όμως. Νομοτελειακά. Γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι η ρωγμή έχει ήδη γίνει δρόμος. Γιατί εθελοτυφλούν και δεν διακρίνουν ότι απέναντί τους πλέον δεν είναι μόνο ο ΓΑΠ. Δεν βλέπουν δίπλα του τις πολλές δεκάδες χιλιάδες συμπολιτών μας.

Στη μανία τους να σκάψουν πολύ βαθύ λάκκο για το Γιώργο Παπανδρέου έχουν σκάψει τόσο βαθιά που είναι σχεδόν αδύνατον να ξαναβγούν στην επιφάνεια. Εισήγαγαν μια καινούργια μέθοδο, το «αυτοθάψιμο».

Καλά τους σαράντα, πολιτικά πάντα.