...ή δημοσιογράφοι;
Τα
πραγματικά στοιχεία είναι ότι από τους 5000 ενεργούς δημοσιογράφους στο σύνολο
των μέσων το 2008, σήμερα εργάζονται 2000 περίπου. Από αυτούς οι μισοί δουλεύουν με μπλοκάκι και η
συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων παίρνουν μισθούς των 600 και 700 ευρώ.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που εξακολουθούν να παίρνουν μισθούς ανάλογους με
εκείνους που έπαιρναν την περίοδο πριν την κρίση.
Η κατάσταση
είναι τραγική. Ο κλάδος των δημοσιογράφων έχει υποστεί αληθινή καταστροφή.
Χιλιάδες οικογένειες βρίσκονται σε απόλυτο αδιέξοδο αλλά οι ιδιοκτήτες των
μέσων δεν επιτρέπουν την ανάδειξη του προβλήματος.
Πρέπει
νομίζω να τα έχουμε στο νου μας τα παραπάνω όταν εξοργιζόμαστε πολλές φορές με
όσα διαβάζουμε ή βλέπουμε στα ΜΜΕ.
Αυτά για
τους εργαζόμενους δημοσιογράφους που το παλεύουν καθημερινά στην κόψη του
ξυραφιού ανάμεσα στην επαπειλούμενη απόλυση αν δεν εκπληρώσουν τις επιθυμίες
των αφεντικών και την αντικειμενική καταγραφή και μετάδοση της είδησης. Πραγματικό μεροκάματο του τρόμου.
Υπάρχει
ωστόσο και η άλλη κατηγορία αυτοί οι λίγοι και λίγες που μοστράρουν πρώτη μούρη
στα MEGAλα κανάλια και τις "σοβαρές" εφημερίδες. Εδώ η έννοια μισθωτή
εργασία χάνει το νόημά της και πρέπει να αναζητήσουμε άλλους ορισμούς και
περιγραφές. Οι αμοιβές τους παραμένουν ακόμα μεγάλες για τα δεδομένα της εποχής αλλά
πρέπει να τους αναγνωριστεί ότι και ο ρόλος τους δεν είναι μονοσήμαντος. Δεν
κάνουν δηλαδή αυτό που δηλώνει η ιδιότητά τους ως δημοσιογράφων, δεν ασκούν δηλαδή
δημοσιογραφία. Η ιδιότητα του δημοσιογράφου είναι για αυτούς και αυτές το
περιτύλιγμα που τους επιτρέπει να ασκούν τα υπόλοιπα. Ποια είναι τα υπόλοιπα
που κάνουν;
1) Είναι οι
ημιεπίσημοι αλλά αυθεντικοί εκφραστές και τελάληδες των συμφερόντων και των
αφεντικών στην πυραμίδα της διαπλοκής. Αν θέλει ας πούμε ο σεβαστός κατά τα
άλλα κ. Μπόμπολας να εκφράσει την
επιθυμία του για την ανάληψη ενός έργου θα μας το εξηγήσουν οι «έγκριτοι» στα
δελτία των 8. Όχι βεβαίως με αναφορά ευθέως στις εταιρείες του κ. Μπόμπολα αλλά
με «τεκμηριωμένα» με πολλούς αριθμούς σχόλια για την αναγκαιότητα του
συγκεκριμένου έργου προκειμένου να σωθεί η χώρα.
2) Είναι οι
ημιεπίσημοι "μπράβοι" και "πορτιέρηδες" της διαπλοκής.
Στέκονται στην πόρτα του πολιτικού, οικονομικού και πολιτισμικού γίγνεσθαι και κάνουν face control. Επιτρέπουν την είσοδο και την
παραμονή μόνο σε όσους ανταποκρίνονται στις αυστηρές προδιαγραφές των
αφεντικών. Όσοι δεν έχουν την κατάλληλη φάτσα και την αρμόζουσα παρέα θα
μείνουν έξω, δεν θα περάσουν την πόρτα.
3) Είναι οι "σεκιουριτάδες" – "μπράβοι" των αφεντικών
στην πολιτική ζωή. Όποιος βρίσκεται στην πολιτική σκηνή και δεν συμπεριφέρεται
σωστά, (το τι είναι σωστό το έχουν προδιαγράψει τα αφεντικά), οι μπράβοι
αναλαμβάνουν να τον βγάλουν έξω. Κι όταν αυτός αρνείται τότε ασκείται κάθε
είδους επικοινωνιακή βία μέχρι την τελική πολιτική εξόντωση του.
4) Είναι οι
διαχειριστές ενός μεγάλου κομματιού των δημοσίων σχέσεων των αφεντικών τους.
Τόσο ως προς το ευρύ κοινό όσο και ως προς την ανάληψη ιδιαίτερα κρίσιμων
επαφών με άτομα και ομίλους.
5) Στα
ενδιάμεσα των παραπάνω ασχολιών και όποτε υπάρχει χρόνος παριστάνουν τους δημοσιογράφους.
Και λέω παριστάνουν γιατί τη δουλειά την κάνουν κανονικοί δημοσιογράφοι που
πληρώνονται, όταν πληρώνονται, με 600 ευρώ. Αυτοί βάζουν μόνο τη φωνή και τη
φάτσα.
6) Λειτουργούν
ως στεγνοκαθαριστήρια. Όταν το αφεντικό είναι απρόσεκτο και λεκιαστεί τότε
αναλαμβάνουν το άμεσο και στεγνό καθάρισμα. Ούτε ίχνος λεκέ δεν μένει.
7) και διάφορα
άλλα που δεν μου επιτρέπει ο νόμος περί τύπου και τεντιμποϊσμού να αναφέρω
Πρέπει να
παραδεχτώ ωστόσο τώρα που το σκέφτομαι ότι τελικά η ρύθμιση αυτή του συστήματος
είναι αποτελεσματική και οικονομική. Τα αφεντικά μπορεί να πληρώνουν μεγαλύτερο
μισθό σε κάποιους αλλά τους κάνουν τη δουλειά πολλών ειδικοτήτων.
Επομένως αν
με ρωτάγατε αν οι Πρετεντεροκαψήδες είναι δημοσιογράφοι θα σας έλεγα ασφαλώς
και όχι. Ελβετικοί σουγιάδες είναι. Τα κάνουν ΟΛΑ και συμφέρουν.
Άλλωστε για
κάποιους καμία δουλειά δεν είναι ντροπή.
Έτσι δεν
είναι κ. Πρετεντέρη μας, κ. Καψή μας;
