Η υπερφόρτωση στην κυκλοφορία προς το site κάνει αδύνατη την είσοδο στο WIKILEAKS. Δημοσιεύει σήμερα 75.000 χιλιάδες έγγραφα του αμερικανικού στρατού που αφορούν στον πόλεμο στο Αφγανιστάν και όχι μόνο...
Αν προσπαθείτε να μπείτε στο WIKILEAKS και δεν μπορείτε, δοκιμάστε αυτα τα δύο εναλλακτικά sites:
1) http://wardiary.wikileaks.org/
2) http://www.expertwitnesstoday.co.uk/afg/
Για περισσότερες πληροφορίες στην σελίδα του WIKILEAKS στο FACEBOOK
Δευτέρα, Ιουλίου 26, 2010
Κυριακή, Ιουλίου 18, 2010
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ.
Διαβάστε το άρθρο των ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΠΑΤΣΙΩΡΑ και ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ στην σημερινή ΑΥΓΗ.
Παραθέτω δύο - τρία ενδεικτικά αποσπάσματα απο το άρθρο για όσους επιμένουν ακόμα ότι η "αναδιάρθρωση" του χρέους και η έξοδος απο το Ευρώ είναι μια κάποια λύση...
"...Η έξοδος από το ευρώ και η αναγκαστική υποτίμηση έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών και των συνταξιούχων. Δηλαδή μια αναδιανομή, με όρους απόλυτης υπεραξίας, προς όφελος του κεφαλαίου.
Δεν θα μιλάμε πλέον για «γενιά των 700 ευρώ», αλλά για «γενιά των 350 ευρώ»!
Μια τέτοια θέση, όταν εκφέρεται από την αριστερά, αποτελεί μια πρόταση ταξικής συμμαχίας με τις πιο καθυστερημένες μερίδες του κεφαλαίου που στηρίζονται στην εξαγωγή απόλυτης υπεραξίας. Καλούνται δηλαδή οι εργαζόμενοι να αποδεχτούν αποτελέσματα χειρότερα του Μνημονίου, με το επιχείρημα ότι, «πιθανότατα», θα υπάρξει μεγέθυνση της καπιταλιστικής οικονομίας (από την οποία κατόπιν και αυτοί θα ωφεληθούν)..."
"...Έξοδος από το ευρώ σημαίνει αναγκαία στάση πληρωμών προς τους πάντες. Η ίδια η έξοδος από το ευρώ δεν είναι «απλό τεχνικό ζήτημα».
Πολύ πριν υπάρξει η αναγγελία υποτίμησης, όταν θα αρχίσουν οι κάτοχοι πλούτου να διαμορφώνουν την αντίληψη ότι σχεδιάζεται έξοδος από το ευρώ, θα εμφανιστεί μαζική φυγή κεφαλαίων..."
"...α) Τα νοικοκυριά των εργαζομένων θα αποσύρουν τις καταθέσεις τους και θα διατηρούν ευρώ σε ρευστή μορφή. Με την υπόθεση ότι κατά μέσο όρο το κάθε νοικοκυριό θα αποσύρει μόνο 500-1000 ευρώ, θα έχουμε απόσυρση 17,5-35 δισ. ευρώ (από σύνολο καταθέσεων 225 δισ. ευρώ). Ουσιαστικά θα διαμορφωθεί μια οικονομία δύο νομισμάτων με μαύρη αγορά και μεσάζοντες, που θα δώσει στην υποτίμηση ορμή κερδοσκοπικού πυρετού.
β) Οι καπιταλιστές θα αποσύρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, αναμένοντας την υποτίμηση. Τότε θα μπορούν να αγοράσουν τις πάγιες εγκαταστάσεις της οικονομίας μισοτιμής: Συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, ενίσχυση της οικονομικής ισχύος του απέναντι στην εργασία..."
Παραθέτω δύο - τρία ενδεικτικά αποσπάσματα απο το άρθρο για όσους επιμένουν ακόμα ότι η "αναδιάρθρωση" του χρέους και η έξοδος απο το Ευρώ είναι μια κάποια λύση...
"...Η έξοδος από το ευρώ και η αναγκαστική υποτίμηση έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών και των συνταξιούχων. Δηλαδή μια αναδιανομή, με όρους απόλυτης υπεραξίας, προς όφελος του κεφαλαίου.
Δεν θα μιλάμε πλέον για «γενιά των 700 ευρώ», αλλά για «γενιά των 350 ευρώ»!
Μια τέτοια θέση, όταν εκφέρεται από την αριστερά, αποτελεί μια πρόταση ταξικής συμμαχίας με τις πιο καθυστερημένες μερίδες του κεφαλαίου που στηρίζονται στην εξαγωγή απόλυτης υπεραξίας. Καλούνται δηλαδή οι εργαζόμενοι να αποδεχτούν αποτελέσματα χειρότερα του Μνημονίου, με το επιχείρημα ότι, «πιθανότατα», θα υπάρξει μεγέθυνση της καπιταλιστικής οικονομίας (από την οποία κατόπιν και αυτοί θα ωφεληθούν)..."
"...Έξοδος από το ευρώ σημαίνει αναγκαία στάση πληρωμών προς τους πάντες. Η ίδια η έξοδος από το ευρώ δεν είναι «απλό τεχνικό ζήτημα».
Πολύ πριν υπάρξει η αναγγελία υποτίμησης, όταν θα αρχίσουν οι κάτοχοι πλούτου να διαμορφώνουν την αντίληψη ότι σχεδιάζεται έξοδος από το ευρώ, θα εμφανιστεί μαζική φυγή κεφαλαίων..."
"...α) Τα νοικοκυριά των εργαζομένων θα αποσύρουν τις καταθέσεις τους και θα διατηρούν ευρώ σε ρευστή μορφή. Με την υπόθεση ότι κατά μέσο όρο το κάθε νοικοκυριό θα αποσύρει μόνο 500-1000 ευρώ, θα έχουμε απόσυρση 17,5-35 δισ. ευρώ (από σύνολο καταθέσεων 225 δισ. ευρώ). Ουσιαστικά θα διαμορφωθεί μια οικονομία δύο νομισμάτων με μαύρη αγορά και μεσάζοντες, που θα δώσει στην υποτίμηση ορμή κερδοσκοπικού πυρετού.
β) Οι καπιταλιστές θα αποσύρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, αναμένοντας την υποτίμηση. Τότε θα μπορούν να αγοράσουν τις πάγιες εγκαταστάσεις της οικονομίας μισοτιμής: Συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, ενίσχυση της οικονομικής ισχύος του απέναντι στην εργασία..."
Παρασκευή, Ιουλίου 16, 2010
ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ...
...και αρχίστε την απογραφή των μόνιμων και υψηλόμισθων υπαλλήλων του Ομίλου Βαρδινογιάννη σε πολιτικό και δημοσιογραφικό επίπεδο...
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερος κόπος. Αρκεί να προσέξετε όσους δηλώνουν ευτυχείς απο την πρόταση της Πειραιώς για την εξαγορά της Αγροτικής και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου... Αρκεί να σημειώσετε όσους και όσες σε διάφορα επίπεδα θα ανακαλύψουν "ξαφνικά" όλες τις παθογένειες του τραπεζικού συστήματος στην ΑΤΕ. Αρκεί να καταγράψετε όσους αυτές τις μέρες θα κραυγάζουν για το πόσο κακό πράγμα είναι οι κρατικές τράπεζες και τεμπέληδες οι εργαζόμενοι σε αυτές. Πόσο μικρή αξία έχει τελικά αυτή η τράπεζα ώστε να είναι "λογικό" να την αγοράζει κανείς για ένα κομμάτι ψωμί.
Κάντε την δική σας απογραφή και όταν τελειώσετε με τους μόνιμους υπαλλήλους του Ομίλου Βαρδινογιάννη, ασχοληθείτε λίγο αν θέλετε και με τους συμβασιούχους "υπο δοκιμή". Κάποιοι έχουν ιστολόγια και επιθυμούν να μονιμοποιηθούν.
'Ολοι μαζί έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό.
ΚΑΝΕΙΣ τους ΔΕΝ θα σας πει την απλή αλήθεια.
Ότι η Πειραιώς που θέλει να εξαγοράσει την Αγροτική και το Ταχ. Ταμιευτήριο, ΖΕΙ και ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ σήμερα με δανεικά απο τις τράπεζες που θέλει να εξαγοράσει. Διακόσια πενήντα εκατομμύρια χρωστάει στην ΑΤΕ και τριακόσια στο Τ.Τ.
Δίνει ο Σάλλας 701 εκατομμύρια για να εξαγοράσει τις τράπεζες στις οποιες χρωστάει 550 εκατομμύρια. ΜΙΡΑΚΟΛΟ!
Αυτά είναι τα πραγματικά στοιχεία που ΔΕΝ θα σας πουν και τα υπόλοιπα δεν έχουν νόημα.
Νομίζω...
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερος κόπος. Αρκεί να προσέξετε όσους δηλώνουν ευτυχείς απο την πρόταση της Πειραιώς για την εξαγορά της Αγροτικής και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου... Αρκεί να σημειώσετε όσους και όσες σε διάφορα επίπεδα θα ανακαλύψουν "ξαφνικά" όλες τις παθογένειες του τραπεζικού συστήματος στην ΑΤΕ. Αρκεί να καταγράψετε όσους αυτές τις μέρες θα κραυγάζουν για το πόσο κακό πράγμα είναι οι κρατικές τράπεζες και τεμπέληδες οι εργαζόμενοι σε αυτές. Πόσο μικρή αξία έχει τελικά αυτή η τράπεζα ώστε να είναι "λογικό" να την αγοράζει κανείς για ένα κομμάτι ψωμί.
Κάντε την δική σας απογραφή και όταν τελειώσετε με τους μόνιμους υπαλλήλους του Ομίλου Βαρδινογιάννη, ασχοληθείτε λίγο αν θέλετε και με τους συμβασιούχους "υπο δοκιμή". Κάποιοι έχουν ιστολόγια και επιθυμούν να μονιμοποιηθούν.
'Ολοι μαζί έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό.
ΚΑΝΕΙΣ τους ΔΕΝ θα σας πει την απλή αλήθεια.
Ότι η Πειραιώς που θέλει να εξαγοράσει την Αγροτική και το Ταχ. Ταμιευτήριο, ΖΕΙ και ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ σήμερα με δανεικά απο τις τράπεζες που θέλει να εξαγοράσει. Διακόσια πενήντα εκατομμύρια χρωστάει στην ΑΤΕ και τριακόσια στο Τ.Τ.
Δίνει ο Σάλλας 701 εκατομμύρια για να εξαγοράσει τις τράπεζες στις οποιες χρωστάει 550 εκατομμύρια. ΜΙΡΑΚΟΛΟ!
Αυτά είναι τα πραγματικά στοιχεία που ΔΕΝ θα σας πουν και τα υπόλοιπα δεν έχουν νόημα.
Νομίζω...
Πέμπτη, Ιουλίου 08, 2010
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...
Διάβασα την ομιλία - πρόταση του Αντώνη Σαμαρά και της ΝΔ για την οικονομία και την έξοδο από την "κρίση". (Η έξοδος από το μνημόνιο αναβάλλεται…)
Υποτίθεται ότι η Νέα Δημοκρατία στην αντιπολίτευση είναι ένα μεγάλο αστικό κόμμα με προοπτική κυβερνητικής θητείας. Ένα κόμμα δηλαδή που υπάρχει για να έχουν οι πολίτες εναλλακτική κυβρνητική επιλογή μπροστά στην κάλπη την ώρα των εκλογών.
Σας παρακαλώ να μπείτε στον κόπο να διαβάσετε με προσοχή την παρουσίαση, σε άψογο στυλ πολυεθνικής εταιρείας (UNILEVER και βάλε), της οικονομικής πρότασης της ΝΔ.
Είμαι σίγουρος ότι θα εκπλαγείτε από την προχειρότητα και την επιπολαιότητα της προσπάθειας. Θα εκπλαγείτε από τις αντιφάσεις από παράγραφο σε παράγραφο. Θα γελάσετε, όσοι στοιχειωδώς παρακολουθείτε δείκτες και νούμερα, από την εφευρετικότητα στο μαγείρεμα των «μέσων όρων» και των προβλέψεων με τη χρήση και συγχώνευση και σύγκριση αριθμών που αντλούνται από βάσεις δεδομένων που δημιουργήθηκαν με ετερογενείς και αλληλοσυγκρουόμενες μεθοδολογίες. Αυτό άλλωστε σπεύδει να το ομολογήσει στην αρχή της ομιλίας του ο κ. Σαμαράς…
Είμαι σίγουρος ότι θα μελαγχολήσετε γιατί ένα μεγάλο κόμμα, που υποτίθεται ότι έχει επάρκεια στελεχών, δεν μπορεί να αρθρώσει μια στοιχειωδώς συνεκτική και ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση.
Στη μία παράγραφο καταγγέλλει την κυβέρνηση γιατί «μαγείρεψε στοιχεία» και ουσιαστικά κατασκεύασε την κρίση ενώ η οικονομία που παρέλαβε ήταν κατά τη γνώμη του προβληματική αλλά όχι σε κρίση. Στην επόμενη παράγραφο κατηγορεί την κυβέρνηση ότι άργησε να καταλάβει το μέγεθος της κρίσης που ήταν τεράστιο και δεν πήρε αμέσως τα μέτρα...
Στη μία παράγραφο μιλάει για μαγείρεμα και τεχνητή αύξηση του ελλείμματος κατά 3 μονάδες ενώ παραδέχεται ταυτοχρόνως ότι η ΝΔ παρέδωσε έλλειμμα τουλάχιστον στο 10%...
Καταγγέλλει την κυβέρνηση για τα μέτρα και το μνημόνιο αλλά σημειώνει με έμφαση:
«…Εμείς δεχόμαστε μέτρα σαν κι αυτά που λαμβάνονται ήδη, αλλά όχι τέτοιας έντασης. Και τα δεχόμαστε μόνον εφ’ όσον συμπληρωθούν ταυτόχρονα με άλλου τύπου μέτρα που εξουδετερώνουν την ύφεση και τονώνουν την αγορά.
Θέλουμε να χτυπήσουμε ταυτόχρονα, με διαφορετικά «εργαλεία» και το διαθρωτικό και το κυκλικό έλλειμμα.
-- Το πρώτο με συσταλτική, περιοριστική, πολιτική.
-- Και το δεύτερο με μέτρα τόνωσης της αγοράς, δηλαδή ανάκαμψης, αλλά μηδενικού ή ελάχιστου δημοσιονομικού κόστους…»
Για το 70% του ελλείμματος το «διαρθρωτικό» όπως το ονομάζει αποδέχεται τα μέτρα της κυβέρνησης και του μνημονίου. Για το υπόλοιπο 30% προτείνει μέτρα ανάκαμψης της αγοράς με μηδενικό ή ελάχιστο δημοσιονομικό κόστος. Καμιά αύξηση σε μισθούς και συντάξεις του Δημοσίου δηλαδή και μηδενικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Όλα στην «αγορά», όλα στους εργολάβους όπως μπορούμε να διαβάσουμε στη συνέχεια στην εξειδίκευση της πρότασης. Οι συναντήσεις με τους Μπομπολαίους είχαν φαίνεται αποτέλεσμα.
Ζούμε μια δύσκολη και επώδυνη περίοδο. Ζούμε την ξηρασία ενός πολιτικού συστήματος που καταγγέλλει στο σύνολό του φραστικά τους μονόδρομους ενώ στην πράξη κάνει κάθε τι προκειμένου να τους ενισχύσει.
Η Ν.Δ αδυνατεί να αρθρώσει έναν, έστω και στοιχειωδώς, σοβαρό διαχειριστικό λόγο. Η Αριστερά εξαντλείται σε ανταγωνισμό χάπενινγκς , κάποιες φορές ακραίων με θλιβερές επιπτώσεις, και τηλεοπτικής ατάκας στα τηλεπαράθυρα. Πολιτική πρόταση που θα συνεγείρει τους πολίτες πουθενά.
Η κυβέρνηση, (χωρίς αντιπολίτευση νομίζει βλακωδώς ότι όλα είναι εύκολα και σωστά) , διολισθαίνει ολοένα και πιο γρήγορα στο δρόμο με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα δεν συζητά, δεν σκέπτεται. Ο καθένας μας αγωνιά μόνος του, παρακολουθεί τις εξελίξεις και περιμένει να δει… Τι να δει; Ο θεός και η ψυχή μας το ξέρει…
Αυτή η αφασία, αυτή η απόγνωση χωρίς προοπτική, αυτή η έλλειψη συλλογικότητας αυτό το καλοκαίρι νοιώθω ότι πληγώνουν βαθιά τις γενιές που έρχονται.
Υποτίθεται ότι η Νέα Δημοκρατία στην αντιπολίτευση είναι ένα μεγάλο αστικό κόμμα με προοπτική κυβερνητικής θητείας. Ένα κόμμα δηλαδή που υπάρχει για να έχουν οι πολίτες εναλλακτική κυβρνητική επιλογή μπροστά στην κάλπη την ώρα των εκλογών.
Σας παρακαλώ να μπείτε στον κόπο να διαβάσετε με προσοχή την παρουσίαση, σε άψογο στυλ πολυεθνικής εταιρείας (UNILEVER και βάλε), της οικονομικής πρότασης της ΝΔ.
Είμαι σίγουρος ότι θα εκπλαγείτε από την προχειρότητα και την επιπολαιότητα της προσπάθειας. Θα εκπλαγείτε από τις αντιφάσεις από παράγραφο σε παράγραφο. Θα γελάσετε, όσοι στοιχειωδώς παρακολουθείτε δείκτες και νούμερα, από την εφευρετικότητα στο μαγείρεμα των «μέσων όρων» και των προβλέψεων με τη χρήση και συγχώνευση και σύγκριση αριθμών που αντλούνται από βάσεις δεδομένων που δημιουργήθηκαν με ετερογενείς και αλληλοσυγκρουόμενες μεθοδολογίες. Αυτό άλλωστε σπεύδει να το ομολογήσει στην αρχή της ομιλίας του ο κ. Σαμαράς…
Είμαι σίγουρος ότι θα μελαγχολήσετε γιατί ένα μεγάλο κόμμα, που υποτίθεται ότι έχει επάρκεια στελεχών, δεν μπορεί να αρθρώσει μια στοιχειωδώς συνεκτική και ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση.
Στη μία παράγραφο καταγγέλλει την κυβέρνηση γιατί «μαγείρεψε στοιχεία» και ουσιαστικά κατασκεύασε την κρίση ενώ η οικονομία που παρέλαβε ήταν κατά τη γνώμη του προβληματική αλλά όχι σε κρίση. Στην επόμενη παράγραφο κατηγορεί την κυβέρνηση ότι άργησε να καταλάβει το μέγεθος της κρίσης που ήταν τεράστιο και δεν πήρε αμέσως τα μέτρα...
Στη μία παράγραφο μιλάει για μαγείρεμα και τεχνητή αύξηση του ελλείμματος κατά 3 μονάδες ενώ παραδέχεται ταυτοχρόνως ότι η ΝΔ παρέδωσε έλλειμμα τουλάχιστον στο 10%...
Καταγγέλλει την κυβέρνηση για τα μέτρα και το μνημόνιο αλλά σημειώνει με έμφαση:
«…Εμείς δεχόμαστε μέτρα σαν κι αυτά που λαμβάνονται ήδη, αλλά όχι τέτοιας έντασης. Και τα δεχόμαστε μόνον εφ’ όσον συμπληρωθούν ταυτόχρονα με άλλου τύπου μέτρα που εξουδετερώνουν την ύφεση και τονώνουν την αγορά.
Θέλουμε να χτυπήσουμε ταυτόχρονα, με διαφορετικά «εργαλεία» και το διαθρωτικό και το κυκλικό έλλειμμα.
-- Το πρώτο με συσταλτική, περιοριστική, πολιτική.
-- Και το δεύτερο με μέτρα τόνωσης της αγοράς, δηλαδή ανάκαμψης, αλλά μηδενικού ή ελάχιστου δημοσιονομικού κόστους…»
Για το 70% του ελλείμματος το «διαρθρωτικό» όπως το ονομάζει αποδέχεται τα μέτρα της κυβέρνησης και του μνημονίου. Για το υπόλοιπο 30% προτείνει μέτρα ανάκαμψης της αγοράς με μηδενικό ή ελάχιστο δημοσιονομικό κόστος. Καμιά αύξηση σε μισθούς και συντάξεις του Δημοσίου δηλαδή και μηδενικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Όλα στην «αγορά», όλα στους εργολάβους όπως μπορούμε να διαβάσουμε στη συνέχεια στην εξειδίκευση της πρότασης. Οι συναντήσεις με τους Μπομπολαίους είχαν φαίνεται αποτέλεσμα.
Ζούμε μια δύσκολη και επώδυνη περίοδο. Ζούμε την ξηρασία ενός πολιτικού συστήματος που καταγγέλλει στο σύνολό του φραστικά τους μονόδρομους ενώ στην πράξη κάνει κάθε τι προκειμένου να τους ενισχύσει.
Η Ν.Δ αδυνατεί να αρθρώσει έναν, έστω και στοιχειωδώς, σοβαρό διαχειριστικό λόγο. Η Αριστερά εξαντλείται σε ανταγωνισμό χάπενινγκς , κάποιες φορές ακραίων με θλιβερές επιπτώσεις, και τηλεοπτικής ατάκας στα τηλεπαράθυρα. Πολιτική πρόταση που θα συνεγείρει τους πολίτες πουθενά.
Η κυβέρνηση, (χωρίς αντιπολίτευση νομίζει βλακωδώς ότι όλα είναι εύκολα και σωστά) , διολισθαίνει ολοένα και πιο γρήγορα στο δρόμο με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα δεν συζητά, δεν σκέπτεται. Ο καθένας μας αγωνιά μόνος του, παρακολουθεί τις εξελίξεις και περιμένει να δει… Τι να δει; Ο θεός και η ψυχή μας το ξέρει…
Αυτή η αφασία, αυτή η απόγνωση χωρίς προοπτική, αυτή η έλλειψη συλλογικότητας αυτό το καλοκαίρι νοιώθω ότι πληγώνουν βαθιά τις γενιές που έρχονται.
Κυριακή, Ιουλίου 04, 2010
ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΚΑΙ...
...σας παρουσιάζω το εξαιρετικο ποστ του ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΥ με τίτλο:
ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ
Όσοι αποδεχόμαστε τον Μαρξισμό ως εργαλείο και μέθοδο ανάλυσης, περιγραφής και εκτίμησης των κοινωνικών εξελίξεων, (όχι, απαραίτητα, και ως δόγμα παρέμβασης και θεραπείας…), δεν έχουμε καμιά αυταπάτη για το τι συμβαίνει και στην Ελλάδα, σχετικά με την κρίση, το χρέος, τη χρεοκοπία…
Οι εκμεταλλευτές και οι κλέφτες στην καπιταλιστική κοινωνία είναι οι κάτοχοι των μέσων παραγωγής, που καρπώνονται την υπεραξία της εργασίας. Το Κεφάλαιο, για να διατηρεί το ρόλο του και τα προνόμιά του, έχει «θέσει» στην υπηρεσία του τον κρατικό μηχανισμό κι έχει, ως, βασικούς, λακέδες του, πολιτικούς, (για να φτιάχνουν τους νόμους και τους κανόνες στα μέτρα του), τραπεζίτες (για να δίνουν δάνεια, εύκολα και αγύριστα ) και δημοσιογράφους (για να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη κατάλληλα…).
Στην Ελλάδα, όπως και παντού, οι κεφαλαιοκράτες, δεν αναφέρονται ποτέ, σχεδόν, σωστά και πλήρως, ως προς το ρόλο τους. Συνήθως περιορίζονται (π.χ. ολιγαρχία ή νταβατζήδες), εξαγνίζονται (δημιουργοί θέσεων εργασίας…), εκθειάζονται (επενδυτές που βάζουν τα κεφάλαιά τους…).
Η αλήθεια είναι, πως, ανέκαθεν, στη χώρα του «ήλιου και της θάλασσας», οι όποιες επενδύσεις έγιναν με επιχορηγήσεις από το κράτος, (που προέρχονταν από την καταλήστευση των αποθεματικών των Ταμείων, δηλαδή τις εισφορές του εργαζόμενου…), ενώ τα ίδια κεφάλαια ήταν, πάντα, δάνεια των Τραπεζών, τα οποία, με τη σειρά τους, παρέμειναν απλήρωτα, μετεξελισσόμενα στα πασίγνωστα θαλασσοδάνεια και μετουσιωμένα σε καταθέσεις στην Ελβετία και σε βίλλες, κότερα κ.α., στην Ελλάδα.
Χρειάζονται παραδείγματα ; Όχι, πλέον, στον καιρό μας. Τα πάντα είναι γνωστά και προσβάσιμα, στο διαδίκτυο. Δεν υπάρχει επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα, (κατασκευαστική, εισαγωγική, εμπορική κλπ), που να μην κοστίζει, διπλά, τριπλά, ακόμα και 7πλάσια, από ανάλογες στο εξωτερικό και δη, στην Ε.Ε.
Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα εφαρμόζονταν ανέκαθεν στην πιο άγρια, από πλευράς εκμετάλλευσης και συσσώρευσης κερδών, μορφή του, γεγονός που έδινε τη δυνατότητα στους φορείς και εκφραστές του, (έχοντας περίσσια κεφαλαίων), να λαδώνουν, να διαφθείρουν και να ποδηγετούν.
Από εκεί ξεκινάει η ρίζα της διαφθοράς και των μιζών κι όχι, όπως θέλουν και επιδιώκουν να παρουσιάσουν το πρόβλημα, οι κάθε είδους «ενημερωτές», αναλυτές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, μίσθαρνα όργανα κι αυτοί των εκμεταλλευτών και των διαφθορέων.
Κάτω από απ΄ αυτή την – αληθινή – οπτική γωνία, ο καθένας αντιλαμβάνεται, πόσο έξω από τα πράγματα είναι όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην ελληνική κοινωνία, πόσο στο απυρόβλητο, από λαό και πολιτική ηγεσία, είναι οι κύριοι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας της χώρας.
Πιο θλιβερή είναι η διαπίστωση, πως για τη διέξοδο, εφαρμόζονται πολιτικές ενίσχυσης – παραπέρα – των κεφαλαιοκρατών, (ντόπιων και ξένων), σε αντίθεση με τον σφαγιασμό του εργαζόμενου λαού, ενώ τείνει να κυριαρχήσει – αν δεν έχει κυριαρχήσει ήδη – η άποψη, πως αυτοί αποτελούν και την εγγύηση, με την επιχειρηματική τους δράση και τις "επενδύσεις" τους, για την πρόοδο και την ανάπτυξη !
Αναρτήθηκε από ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΣ στις 4/7/10, 9:34 π.μ.
ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ
Όσοι αποδεχόμαστε τον Μαρξισμό ως εργαλείο και μέθοδο ανάλυσης, περιγραφής και εκτίμησης των κοινωνικών εξελίξεων, (όχι, απαραίτητα, και ως δόγμα παρέμβασης και θεραπείας…), δεν έχουμε καμιά αυταπάτη για το τι συμβαίνει και στην Ελλάδα, σχετικά με την κρίση, το χρέος, τη χρεοκοπία…
Οι εκμεταλλευτές και οι κλέφτες στην καπιταλιστική κοινωνία είναι οι κάτοχοι των μέσων παραγωγής, που καρπώνονται την υπεραξία της εργασίας. Το Κεφάλαιο, για να διατηρεί το ρόλο του και τα προνόμιά του, έχει «θέσει» στην υπηρεσία του τον κρατικό μηχανισμό κι έχει, ως, βασικούς, λακέδες του, πολιτικούς, (για να φτιάχνουν τους νόμους και τους κανόνες στα μέτρα του), τραπεζίτες (για να δίνουν δάνεια, εύκολα και αγύριστα ) και δημοσιογράφους (για να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη κατάλληλα…).
Στην Ελλάδα, όπως και παντού, οι κεφαλαιοκράτες, δεν αναφέρονται ποτέ, σχεδόν, σωστά και πλήρως, ως προς το ρόλο τους. Συνήθως περιορίζονται (π.χ. ολιγαρχία ή νταβατζήδες), εξαγνίζονται (δημιουργοί θέσεων εργασίας…), εκθειάζονται (επενδυτές που βάζουν τα κεφάλαιά τους…).
Η αλήθεια είναι, πως, ανέκαθεν, στη χώρα του «ήλιου και της θάλασσας», οι όποιες επενδύσεις έγιναν με επιχορηγήσεις από το κράτος, (που προέρχονταν από την καταλήστευση των αποθεματικών των Ταμείων, δηλαδή τις εισφορές του εργαζόμενου…), ενώ τα ίδια κεφάλαια ήταν, πάντα, δάνεια των Τραπεζών, τα οποία, με τη σειρά τους, παρέμειναν απλήρωτα, μετεξελισσόμενα στα πασίγνωστα θαλασσοδάνεια και μετουσιωμένα σε καταθέσεις στην Ελβετία και σε βίλλες, κότερα κ.α., στην Ελλάδα.
Χρειάζονται παραδείγματα ; Όχι, πλέον, στον καιρό μας. Τα πάντα είναι γνωστά και προσβάσιμα, στο διαδίκτυο. Δεν υπάρχει επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα, (κατασκευαστική, εισαγωγική, εμπορική κλπ), που να μην κοστίζει, διπλά, τριπλά, ακόμα και 7πλάσια, από ανάλογες στο εξωτερικό και δη, στην Ε.Ε.
Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα εφαρμόζονταν ανέκαθεν στην πιο άγρια, από πλευράς εκμετάλλευσης και συσσώρευσης κερδών, μορφή του, γεγονός που έδινε τη δυνατότητα στους φορείς και εκφραστές του, (έχοντας περίσσια κεφαλαίων), να λαδώνουν, να διαφθείρουν και να ποδηγετούν.
Από εκεί ξεκινάει η ρίζα της διαφθοράς και των μιζών κι όχι, όπως θέλουν και επιδιώκουν να παρουσιάσουν το πρόβλημα, οι κάθε είδους «ενημερωτές», αναλυτές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, μίσθαρνα όργανα κι αυτοί των εκμεταλλευτών και των διαφθορέων.
Κάτω από απ΄ αυτή την – αληθινή – οπτική γωνία, ο καθένας αντιλαμβάνεται, πόσο έξω από τα πράγματα είναι όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην ελληνική κοινωνία, πόσο στο απυρόβλητο, από λαό και πολιτική ηγεσία, είναι οι κύριοι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας της χώρας.
Πιο θλιβερή είναι η διαπίστωση, πως για τη διέξοδο, εφαρμόζονται πολιτικές ενίσχυσης – παραπέρα – των κεφαλαιοκρατών, (ντόπιων και ξένων), σε αντίθεση με τον σφαγιασμό του εργαζόμενου λαού, ενώ τείνει να κυριαρχήσει – αν δεν έχει κυριαρχήσει ήδη – η άποψη, πως αυτοί αποτελούν και την εγγύηση, με την επιχειρηματική τους δράση και τις "επενδύσεις" τους, για την πρόοδο και την ανάπτυξη !
Αναρτήθηκε από ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΣ στις 4/7/10, 9:34 π.μ.
Σάββατο, Ιουλίου 03, 2010
ΖΗΤΑΩ ΠΟΛΛΑ;
Κοιτάζω το υπόλοιπο του λογαριασμού μου. Κοιτάζω και τους λογαριασμούς που πρέπει να πληρώσω. Δάνεια, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, μαθήματα της μικρής κλπ. Πάλι κάποια θα μείνουν απλήρωτα. Κι ας ανήκω στους τυχερούς που ΕΧΩ δουλειά. Κι ας ανήκω στους τυχερούς που ΔΕΝ έγινε περικοπή στο επίδομα άδειας. Το μηνιάτικο και το επίδομα άδειας δεν φτάνουν να καλύψουν τις υποχρεώσεις και τους λογαριασμούς. Η λέξη διακοπές μόνο ως καλαμπούρι μπορεί να ηχήσει.
Σκέφτομαι τις οικογένειες που προσπαθούν να επιβιώσουν με 1000 και 1200 ευρώ. Σκέφτομαι τους άνεργους που πρέπει να τα βγάλουν πέρα με το κουτσουρεμένο επίδομα του ΟΑΕΔ.
Διαβάζω για το πόρισμα Ρακιτζή που αναφέρεται σε λογαριασμό συνδικαλιστή του Υπουργείου Πολιτισμού και της ΑΔΕΔΥ με καταθέσεις 9.000.000 ευρώ!!!
Κάποιοι φίλοι μου λένε πως πρέπει να αλλάξω νοοτροπία, πως είμαι καταθλιπτικός. Το λένε από ενδιαφέρον, με τρυφερότητα. Προσπαθώ είναι η αλήθεια. Ειδικά όταν οι άλλοι γύρω μου είναι χάλια. Καλαμπουρίζω, γελάω, ψάχνω σε κάθε τι την αστεία του πλευρά. Όσο πιο έντονη η κατάθλιψη που με πνίγει, όσο πιο λυπημένα τα βλέμματα γύρω μου τόσο πιο έντονη η διάθεσή μου να ελαφρύνω το κλίμα, να δώσω θάρρος. ‘Όταν είμαι μόνος μου μπορώ να ησυχάσω και να αποσυρθώ στη γαλήνη της θλίψης. Μπορεί αυτή η συμπεριφορά να είναι ένδειξη ψυχικής ασθένειας. Μπορεί να είναι ο προσωπικός τρόπος άμυνας και επιβίωσης. Μπορεί και τα δύο, άλλωστε ποιος ενδιαφέρεται;
Ξαναδιαβάζω την είδηση για τον λογαριασμό του συνδικαλιστή. Τον ψάχνουν λένε να δώσει εξηγήσεις και δεν τον βρίσκουν…
Τηλεφώνησα σε φίλη που δουλεύει στο υπουργείο. Μου είπε πως ο κύριος αυτός, συνταξιούχος πια, περιφέρεται δεξιά και αριστερά και ισχυρίζεται πως τα 9.000.000 ευρώ στο λογαριασμό του δεν είναι δικά του, είναι του κόμματος. Απειλεί πως αν το κόμμα δεν τον καλύψει άμεσα θα τα ισοπεδώσει όλα δίνοντας στοιχεία και διευθύνσεις.
Μια περίεργη σιωπή καλύπτει το γεγονός. Ποιός είναι αυτός ο κύριος, έχει όνομα, τηλέφωνο, διεύθυνση;
Διαβάζω τις ανακοινώσεις των συνδικάτων για τα μέτρα της κυβέρνησης και μου φαίνονται κάπως υποκριτικές, μοιάζουν να μην πατάνε στο έδαφος. Γιατί περίμενα να συνοδεύονται από οργή και ανακοινώσεις για τον συνάδελφο και τον λογαριασμό του.
Γιατί περίμενα από την ΑΔΕΔΥ να ζητήσει ΠΡΩΤΗ και άμεσα την παρέμβαση των θεσμικά αρμόδιων οργάνων και τον έλεγχο. Γιατί περίμενα και περιμένω από τις κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις να θέσουν στην διάθεση των εργαζομένων που εκπροσωπούν τα στοιχεία για την οικονομική κατάσταση και κυρίως το ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ των μελών των διοικήσεων. Με όποιον τρόπο είναι πρόσφορος, ας τον βρουν, ας τον βρούμε.
Όσοι, με όποιο τρόπο, εκπροσωπούν εργαζόμενους δεν μπορούν να οχυρώνονται πίσω από προσωπικά δεδομένα που αφορούν σε εισροές χρημάτων στους λογαριασμούς τους πέραν των μισθών τους.
Ζητάω πολλά;
ΥΓ. Και επειδή κάποιοι, ακόμα, ισχυρίζονται πως δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται τους παραπέμπω στον ΙΟ και στα ερωτήματα που έθεσε σε ανύποπτο χρόνο ο σύντροφος με όλη τη σημασία της λέξης Περικλής Κοροβέσης...
Σκέφτομαι τις οικογένειες που προσπαθούν να επιβιώσουν με 1000 και 1200 ευρώ. Σκέφτομαι τους άνεργους που πρέπει να τα βγάλουν πέρα με το κουτσουρεμένο επίδομα του ΟΑΕΔ.
Διαβάζω για το πόρισμα Ρακιτζή που αναφέρεται σε λογαριασμό συνδικαλιστή του Υπουργείου Πολιτισμού και της ΑΔΕΔΥ με καταθέσεις 9.000.000 ευρώ!!!
Κάποιοι φίλοι μου λένε πως πρέπει να αλλάξω νοοτροπία, πως είμαι καταθλιπτικός. Το λένε από ενδιαφέρον, με τρυφερότητα. Προσπαθώ είναι η αλήθεια. Ειδικά όταν οι άλλοι γύρω μου είναι χάλια. Καλαμπουρίζω, γελάω, ψάχνω σε κάθε τι την αστεία του πλευρά. Όσο πιο έντονη η κατάθλιψη που με πνίγει, όσο πιο λυπημένα τα βλέμματα γύρω μου τόσο πιο έντονη η διάθεσή μου να ελαφρύνω το κλίμα, να δώσω θάρρος. ‘Όταν είμαι μόνος μου μπορώ να ησυχάσω και να αποσυρθώ στη γαλήνη της θλίψης. Μπορεί αυτή η συμπεριφορά να είναι ένδειξη ψυχικής ασθένειας. Μπορεί να είναι ο προσωπικός τρόπος άμυνας και επιβίωσης. Μπορεί και τα δύο, άλλωστε ποιος ενδιαφέρεται;
Ξαναδιαβάζω την είδηση για τον λογαριασμό του συνδικαλιστή. Τον ψάχνουν λένε να δώσει εξηγήσεις και δεν τον βρίσκουν…
Τηλεφώνησα σε φίλη που δουλεύει στο υπουργείο. Μου είπε πως ο κύριος αυτός, συνταξιούχος πια, περιφέρεται δεξιά και αριστερά και ισχυρίζεται πως τα 9.000.000 ευρώ στο λογαριασμό του δεν είναι δικά του, είναι του κόμματος. Απειλεί πως αν το κόμμα δεν τον καλύψει άμεσα θα τα ισοπεδώσει όλα δίνοντας στοιχεία και διευθύνσεις.
Μια περίεργη σιωπή καλύπτει το γεγονός. Ποιός είναι αυτός ο κύριος, έχει όνομα, τηλέφωνο, διεύθυνση;
Διαβάζω τις ανακοινώσεις των συνδικάτων για τα μέτρα της κυβέρνησης και μου φαίνονται κάπως υποκριτικές, μοιάζουν να μην πατάνε στο έδαφος. Γιατί περίμενα να συνοδεύονται από οργή και ανακοινώσεις για τον συνάδελφο και τον λογαριασμό του.
Γιατί περίμενα από την ΑΔΕΔΥ να ζητήσει ΠΡΩΤΗ και άμεσα την παρέμβαση των θεσμικά αρμόδιων οργάνων και τον έλεγχο. Γιατί περίμενα και περιμένω από τις κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις να θέσουν στην διάθεση των εργαζομένων που εκπροσωπούν τα στοιχεία για την οικονομική κατάσταση και κυρίως το ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ των μελών των διοικήσεων. Με όποιον τρόπο είναι πρόσφορος, ας τον βρουν, ας τον βρούμε.
Όσοι, με όποιο τρόπο, εκπροσωπούν εργαζόμενους δεν μπορούν να οχυρώνονται πίσω από προσωπικά δεδομένα που αφορούν σε εισροές χρημάτων στους λογαριασμούς τους πέραν των μισθών τους.
Ζητάω πολλά;
ΥΓ. Και επειδή κάποιοι, ακόμα, ισχυρίζονται πως δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται τους παραπέμπω στον ΙΟ και στα ερωτήματα που έθεσε σε ανύποπτο χρόνο ο σύντροφος με όλη τη σημασία της λέξης Περικλής Κοροβέσης...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)