ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ, ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ;...

Στο Χαλάνδρι την Κυριακή, σκαρφαλωμένος στα πεζούλια για να φωτογραφήσω την κόρη μου να παρελαύνει επετειακά.

Σημαίες, εμβατήρια –ευτυχώς δεν άκουσα το «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ»-, επίσημοι και άλλοι διάφοροι στην εικόνα.

Θα είμαι ειλικρινής.

Τρελαίνομαι και εγώ όπως πολλοί άλλοι, ίσως οι περισσότεροι, με το παιδί τους.

Πρέπει να πω όμως ότι ελάχιστα έδωσε στην κόρη μου η διαδικασία της παρέλασης σε σχέση με το γεγονός της 28ης Οκτωβρίου.

Το είδε, όπως αντιλαμβάνομαι και τα υπόλοιπα παιδάκια, ως μία ακόμα παράξενη σχολική υποχρέωση με ολίγο χαβαλέ.

Αν ρωτάτε τη γνώμη μου για τις παρελάσεις θα σας πω ευθέως:

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ

Με μία και μοναδική εξαίρεση.

Να παρελαύνουν οι συμπολίτες μας που βλέπετε στην φωτογραφία.

Όσοι δηλαδή ζουν ακόμα από όσους πολέμησαν και αντιστάθηκαν.

Για αυτούς χίλιες φορές να συνεχιστούν οι παρελάσεις σε όλη την Ελλάδα.

Αλλά να παρελαύνουν μόνο αυτοί, και στις εξέδρες να είναι οι επίσημοι, και στα πεζοδρόμια να είναι ο ίδιος κόσμος κι ακόμα περισσότερος να τους χειροκροτεί. Κάθε χρόνο παρέλαση από αυτούς τους ανθρώπους μέχρι τη χρονιά που θα παρελάσει και ο τελευταίος…

Αναγνωρίζω ότι μπορεί να μην είμαι σωστός πατέρας, σωστός πατριώτης.

Θα σας πω όμως την αλήθεια μου.

Και αυτή είναι ότι το μοναδικό κομμάτι της εκδήλωσης που με συγκίνησε πραγματικά, που βούρκωσα, ήταν όταν αυτοί οι ηλικιωμένοι συμπολίτες μας παρέλασαν ως κλιμάκιο αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.

Δείτε την φωτογραφία προσεκτικά.

Μια ντουζίνα άνθρωποι με τη σημαία που αληθινά τίμησαν και εκατοντάδες χιλιάδες σκιές πίσω τους.

Οι σκιές των νεκρών, των νεκρών μας, που μας έδωσαν ζωή.

Σε μας και τα παιδιά μας.

Τις βλέπετε;

ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΤΟ ΤΡΑΒΗΞΕΙ Ο ΔΟΛ...

Θα το πάει μέχρι τέλους ο ΔΟΛ.

Πιστεύουν ότι το 2005 δεν είναι 1965 για να μαζευτεί κόσμος στη Χρήστου Λαδά και να κάψει εφημερίδες.
Εν μέρει έχουν δίκιο. Μπορεί το προφίλ των ειδήσεων στο MEGA να πλήττεται σε ότι αφορά την αντικειμενικότητα, μπορεί η κυκλοφορία του ΒΗΜΑΤΟΣ να χρειάζεται ενέσεις γιατί οπισθοχωρεί, αλλά πιστεύουν ότι όλα αυτά είναι ανατάξιμα όταν κάτσει ο κουρνιαχτός.

Η άποψη που έχει ο πολύς κόσμος για τους δημοσιογράφους δεν είναι η καλύτερη. Σε μια λογική που οι περισσότεροι έχουμε, αυτή της γενίκευσης, γρήγορα και εύκολα βάζουμε στον ίδιο παρανομαστή όλους τους δημοσιογράφους.

Η αλήθεια όμως είναι ότι για άλλη μια φορά κάποιοι δημοσιογράφοι δίνουν τη μάχη της αξιοπρέπειας παίζοντας στα ζάρια τη δουλειά τους, το ψωμί της οικογένειάς τους. Και δεν πρέπει να μας φαίνεται παράδοξο, αν είμαστε στοιχειωδώς υποψιασμένοι, το γεγονός ότι τη μάχη αυτή τη δίνουν συνήθως δημοσιογράφοι που έχουν ΜΙΑ δουλειά, άνθρωποι που ο μισθός τους κινείται στα μεσαία και στα κατώτερα επίπεδα.

Ρεπόρτερς αναγκάζονται να αλλοιώσουν ή να αποσιωπήσουν ρεπορτάζ, δημοσιογράφοι βλέπουν τυπωμένα διαφορετικά κείμενα από αυτά που παρέδωσαν. Μόνο η υπογραφή τους μένει αναλλοίωτη. Κι αυτό σε μεγάλες, έγκυρες και δημοκρατικές εφημερίδες…Το ίδιο συμβαίνει σε πολλά ραδιόφωνα και σε ορισμένα κανάλια.

Όσα συμβαίνουν στο πολιτικό ρεπορτάζ τον τελευταίο μήνα είναι κάποιες φορές συγκλονιστικά. Φαντάζομαι ότι κάποτε, αργά ή γρήγορα θα ειπωθούν οι αλήθειες για τους τρόπους και τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται σήμερα για να επιβληθεί η λύση Βενιζέλου.
Αυτά που κουβεντιάζονται και κυρίως ο τρόπος που κουβεντιάζονται στις συσκέψεις και στους διαδρόμους του Λαμπρακισταν δεν πρέπει να αφήνουν αμφιβολίες.

Ή ο Βενιζέλος θα ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ ή θα επιβληθεί με κάθε τρόπο η απαξίωση και η διάλυση. Παράλληλα το τελευταίο δεκαπενθήμερο θα ξεδιπλωθεί το καινούργιο εφεύρημα ενίσχυσης του αντιπαπανδρεϊκού μπλοκ. Το σενάριο λέει πως ο Καραμανλής προσφεύγει άμεσα σε εκλογές και επομένως δεν υπάρχουν περιθώρια για πολλά. Ο Βενιζέλος μπορεί να κερδίσει τις εκλογές άρα τον στηρίζουμε άσχετα αν ο Παπανδρέου έχει δίκιο σε κάποια από τα σημεία που βάζει.

Αυτό που οι σεναριογράφοι αποκρύπτουν είναι πως αν ο Βενιζέλος κερδίσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το μόνο σίγουρο είναι πως τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ θα συρρικνωθούν άμεσα. Γιατί όλοι βλέπουν και ξέρουν πια πως ένα σημαντικό κομμάτι ψηφοφόρων, μελών και φίλων του κόμματος δεν πρόκειται να συνυπάρξουν στον ίδιο πολιτικό χώρο με τον Βενιζέλο και αυτούς που τον περιβάλλουν. 'Αρα άμεσα ωφελημένος από μια τέτοια εξέλιξη θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο το ΚΚΕ. Απο την άλλη μεριά οι συντηρητικοί ψηφοφόροι δεν έχουν σοβαρούς λόγους προς το παρόν να εγκαταλείψουν την αυθεντική έκφρασή τους απο τον Καραμανλή για μια ιμιτασιόν κεντροδεξιά απόπειρα.

Σε κάθε περίπτωση το επόμενο διάστημα οι παρεμβάσεις των εξωθεσμικών θα συνεχιστούν με μεγαλύτερη ένταση. Επικεφαλής το συγκρότημα, αλλά καλό είναι να λάβουν υπ΄όψιν τους εκεί στον ΔΟΛ ότι τα φαινόμενα καμμιά φορά απατούν.

Και ότι η αφασία και η αδιαφορία σε σχέση με τις μεθοδεύσεις τους μπορεί να είναι απατηλή και η αντίδραση του κόσμου να είναι ξαφνική και σφοδρή… Και να παρακαλούν πάλι, όπως το 65 παρακάλεσαν τον Ανδρέα να τους σώσει...

ΑΡΘΡΟ 16; ΠΑΡΤΕ ΜΠΕΝΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ...

Επειδή μου τα έχουν έχουν πρήξει ελαφρώς με την αγωνιστικότητα και την παμπάλαιη. σφοδρή αντίθεση του Ευάγγελου Βενιζέλου για το άρθρο 16...

Επειδή κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ότι η μη απάντηση δεν σημαίνει οπωσδήποτε άγνοια ή αδυναμία...,

λέω σήμερα να τους δώσω ένα μικρό δείγμα του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, του θράσους και της απύθμενης πολιτικής υποκρισίας του Βενιζέλου:


Διαβάστε λοιπόν:


"Ερώτηση: Αρα υπάρχει ανάγκη κάποιων συνταγματικών αλλαγών. Ποια είναι τα σημεία εκείνα που θα μπορούσατε να συμφωνήσετε με τη ΝΔ ώστε να αναθεωρηθούν;

Απάντηση: Πάρα πολλά. Κατ' αρχήν το ΠαΣοΚ θυμάται πάρα πολύ καλά τις προτάσεις που το ίδιο είχε βάλει από το 1995-96, οι οποίες δεν προχώρησαν λόγω μη συγκέντρωσης πλειοψηφίας 180 ψήφων, όταν δεν συμφώνησαν η ΝΔ ή η ελάσσων αντιπολίτευση. Αυτές οι προτάσεις πάντα υπάρχουν, και σας ανέφερα τρία παραδείγματα.

Εγιναν επίσης πολλές προσπάθειες για μια αναλυτικότερη διατύπωση του άρθρου 24, οι οποίες κατέληξαν στο σημερινό κείμενο, γιατί δεν μπορούσε να προκύψει τίποτε άλλο το οποίο να γίνει δεκτό από τη Βουλή μέσα στο κλίμα που δημιουργείτο.

Θα μπορούσαμε επίσης να προσθέσουμε και μια διάταξη που θα προβλέπει τη δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών αλλά και μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων στα οποία θα είναι αξιοκρατική η εισαγωγή των φοιτητών και όχι με κριτήριο το εισόδημά τους και την ικανότητα καταβολής διδάκτρων. Κατά τη γνώμη μου και σήμερα είναι εφικτό κάτι τέτοιο, αλλά προκειμένου να αποφύγουμε μια κατάσταση ανοργάνωτης παρουσίας και λειτουργίας πολλών και ξένων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μπορούμε και πρέπει να το τακτοποιήσουμε και ρητώς. "

Συνέντευξη του Ε Βενιζέλου στο ΒΗΜΑ στις 31/12/2005

και για τους μαζόχες:

http://www.tovima.gr/print_article.php?e=B&f=14653&m=A12&aa=1

Αυτά προς το παρόν, και μάθετε εκει στην Βαλαωρίτου ότι που και που -όταν δεν βαριόμαστε βασικά- θα παίρνετε απαντήσεις.

ΞΑΦΝΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ

Για λόγους Πασοκικούς έπρεπε την Τρίτη το πρωί να βρίσκομαι στο Λασίθι. Το πλοίο "έπιασε" στο Ηράκλειο στις 6. Μέχρι τις 6.30 περίπου στα, πεζοδρομημένα πλέον, Λιοντάρια για τον πρώτο καφέ και μπουγάτσα στου ΚΥΡΚΟΡ.

Στις 8 μπήκα στον Άγιο Νικόλαο.

Το πρώτο ραντεβού ήταν στις 10 και τράβηξα για την λίμνη. Εκεί ήπια τον πιο γαλήνιο και ευεργετικό καφέ που έχω πιεί εδώ και χρόνια. Δεν άντεξα, τράβηξα με το τηλέφωνο μερικές φωτογραφίες για να ζηλέψετε.

Τις τρεις μέρες που ακολούθησαν γύρισα ΟΛΟ το νομό Λασιθίου, πέρασα από όλες τις πόλεις και τα χωριά. Ήταν για μένα μια βουτιά στο παρελθόν αφού τις ίδιες διαδρομές τις έκανα πάμπολλες φορές πριν πολλά χρόνια.

Όλα έχουν αλλάξει εκτός από τον Ξηρόκαμπο.

Εκεί ελπίζω να βρεθώ το επόμενο καλοκαίρι. Είναι το μοναδικό σχεδόν σημείο του νομού που έχει μείνει απείραχτο από την "τουριστική ανάπτυξη". Ακριβώς το ίδιο, όπως το άφησα πριν 20 περίπου χρόνια.

Να ευχαριστήσω εδώ την κόκκινη συντρόφισσα που για 12χρόνια υπομένει αγόγγυστα τα ξαφνικά ταξίδια. Χωρίς ποτέ να με αφήσει στη μέση του δρόμου. Κι αυτό παρά την ασχετοσύνη μου και την έλλειψη πρακτικού πνεύματος και στοιχειώδους επιμέλειας ως προς την συντήρησή της. Στη Φώτο ξεκουράζεται στην άκρη του δρόμου.

Κατά τα άλλα, εμείς στο ΠΑΣΟΚ συνεχίζουμε το δρόμο προς την 11η Νοεμβρίου.
Αλλά γι αυτό θα επανέλθω.

Να σημειώσω μόνο ως πρώτη απάντηση σε κάποια mails πως το ενδεχόμενο εκλογής Βενιζέλου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι ταυτόσημο με την άμεση αποχώρησή μου από το κόμμα αυτό.

Ο χρόνος που έχω δώσει στον εαυτό μου είναι 30 δευτερόλεπτα από την ενδεχόμενη ανακήρυξη του Βενιζέλου ως προέδρου.

Κάθε δευτερόλεπτο πέραν των 30, θα είναι χρόνος ντροπής.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ...

Η Ελπίδα είναι στα 21. Τελειώνει την Φιλοσοφική Αθηνών. Σπουδάζει και δουλεύει.

Είναι ένα παιδί που σε κοιτάει ευθεία στα μάτια. Όταν μιλάει ξέρεις ότι λέει την αλήθεια, τη δική της αλήθεια.

Η Ελπίδα είναι ΠΑΣΟΚ.

Η Ελπίδα είναι ένα παιδί που διαβάζει παθιασμένα ποίηση.

Ονειρεύεται και προετοιμάζει το μεταπτυχιακό της με θέμα δύο μεγάλους Έλληνες ποιητές.

Αυτό το κορίτσι μας παρακολουθεί που τρέχουμε παθιασμένοι, που τσακωνόμαστε, που βριζόμαστε.

Στην Ελπίδα έπρεπε να παραδώσουμε ένα ΠΑΣΟΚ που δεν υπάρχει πια γιατί καταφέραμε να το εκφυλίσουμε εδώ και πολύ καιρό.

Η Ελπίδα έγραψε και μου έστειλε τις σκέψεις της για το ΠΑΣΟΚ της Ελπίδας.

Ακούστε αν θέλετε αυτή τη φωνή:

"Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ είναι απογοητευμένος, βαθύτατα πληγωμένος από μια δεύτερη συνεχόμενη εκλογική ήττα.

Η κοινωνία ολόκληρη μοιάζει να κινείται μηχανιστικά, σαν να μην έχει τίποτα απολύτως να περιμένει από το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Να μην ρωτήσει κανένας, γιατί έχασε το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές.

Να μην ρωτήσει κανένας, γιατί η νίκη ήταν εύκολη και εκείνοι την έχασαν από την χειρότερη κυβέρνηση που πέρασε από την μεταπολίτευση.

Η απάντηση είναι φανερή και απολύτως κατανοητή σε όποιον κοιτάξει τα πράγματα λίγο πιο διεξοδικά.

Αν κανείς επιχειρήσει μια επίσκεψη στα κτίρια του κόμματος και αφιερώσει μερικές ώρες παρατηρώντας πρόσωπα και καταστάσεις, θα καταλάβει ακριβώς γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν έτοιμο ούτε και τώρα να κυβερνήσει.

Ίσως, μάλιστα, να πει και ευτυχώς.

Ο κυβερνητισμός είναι μια πολύ κακιά και χρόνια ασθένεια. Η αποτοξίνωση στα έδρανα της αντιπολίτευσης δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα. Οι κακές νοοτροπίες είναι ακόμα παρούσες. Ο τυχοδιωκτισμός και η αίσθηση του «κατέχω πόστο εξουσίας» είναι φανερή ακόμα και σε εκείνον που κατέχει την πιο χαμηλή αρμοδιότητα.

Και κανένας, μα κανένας, δεν φάνηκε διατεθειμένος να αλλάξει αυτήν την κατάσταση.

Κανένας δεν πήρε το ρίσκο να μπει το μαχαίρι βαθιά στο κόκαλο, και να πει, παίρνω το τίμημα της ανανέωσης πάνω μου.

Ο Πρόεδρος καλά τα έλεγε, αλλά δεν τα έκανε και δεν τα έκαναν και οι υπόλοιποι.

Και δεν ήταν λίγα τα «πρωτοκλασάτα» εκείνα στελέχη που είχαν φροντίσει, για ίδιον όφελος, να έχουν παρατρεχάμενους σε όλους τους τομείς και υπηρεσίες του Κινήματος, με συνέπεια αυτοί να υπολειτουργούν και να αποτελούν το μακρύ χέρι του «υπουργού».

Αυθαιρεσίες. Υπονόμευση συνειδητά ή και ασυνείδητα. Όχι απαραίτητα στο πρόσωπο του Προέδρου, ακόμα και σε όλη την δράση του ΠΑΣΟΚ.

Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι είτε ήταν επιφορτισμένοι με πολιτικές ευθύνες, είτε μπλεγμένοι και αυτοί στα γρανάζια του ίδιου νοσηρού συστήματος.

Έτσι, κανένας δεν έκανε τίποτα και όλοι μαζί συνηγορούσαν σε μια κατάσταση που οδηγούσε «γραμμή» στην ήττα.

Και η ήττα έφερε στην επιφάνεια ένα μεγάλο πρόβλημα, που για καιρό το κρύβανε κάτω από το χαλί.

Όλα αυτά που βγαίνουν τώρα στην φόρα δεν είναι κάτι καινούριο. Υπήρχε, όμως, η δυνατότητα και πολλές ευκαιρίες να αλλάξουν όλα. Δεν ήταν επίπλαστη η ενότητα, οι ισορροπίες ήταν επίπλαστες.

Από την ώρα που άνοιξε το θέμα της ηγεσίας, μέσα σε όλα τα πόστα έχει ξεκινήσει να φανερώνεται η λογική του «Ισνογκούντ». Με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο, με τις πιο ξεδιάντροπες συμπεριφορές.

Ας έρθει λοιπόν κάποιος να πει ότι το ΠΑΣΟΚ δικαιούταν να είναι σήμερα κυβέρνηση.
Καθόλου όμως. Γιατί η κυβέρνηση ενός κόμματος με σοσιαλιστικές βάσεις και αξίες δημοκρατικές, αλλά με νοοτροπίες «κανιβαλιστικές», θα ήταν πολύ χειρότερη από την οποιαδήποτε συντηρητική δεξιά κυβέρνηση.

Γιατί ο Πρόεδρος μπορεί και να έπεισε ότι έχει όραμα και προοπτικές. Μπορεί ακόμα και να έπεισε ότι θα έχει σε πρώτο πλάνο τον άνθρωπο.

Δεν έπεισαν όλοι οι άλλοι όμως.

Και αν ακόμα συνεχίσουν οι φορείς αυτών των λογικών να αποτελούν την εικόνα του Κινήματος στην κοινωνία, και στις επόμενες εκλογές να μην μας κάνει εντύπωση καμία, αν βρεθεί και πάλι το ΠΑΣΟΚ αποδυναμωμένο και κουρασμένο στα έδρανα της αντιπολίτευσης.

Για μια ακόμα φορά υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος να προχωρήσει το ΠΑΣΟΚ σε μια εκλογική αναμέτρηση, χωρίς σχέδιο και πλάνο, αποτελούμενο στους πιο καίριους τομείς από ανθρώπους χωρίς συνείδηση και χωρίς ίχνος πολιτικής ευθύνης.

Δεν υπάρχει πλέον άλλο περιθώριο αναβολής. Μέχρι και τις 11 του Νοέμβρη η κατάσταση θα είναι εύθραυστη. Το αποτέλεσμα αυτής της εσωκομματικής διαμάχης θα είναι καθοριστικό για τον χαρακτήρα που θα έχει το ΠΑΣΟΚ έπειτα.

Αν θα συνεχίσει να είναι ένα κόμμα μηχανισμών ή αν θα ξαναγίνει ένα Κίνημα, με αξίες και αρχές, που δεν θα έχουν ξεμυτίσει απαραίτητα από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, αλλά θα είναι σήμα κατατεθέν των αναγκών της ελληνικής κοινωνίας του σήμερα.

Αν θα συνεχίζει να είναι ένα μία «φίρμα», μία ονομασία άνευ περιεχομένου, που θα την κοτσάρει κάθε παραμάγαζο στην μαρκίζα του πουλώντας ένα μεταχειρισμένο και χαμηλής ποιότητας προϊόν.

Ή, αν επιτέλους αποτελέσει και πάλι τον μόνο σοβαρό και αξιόπιστο φορέα πολιτικής. "

ΥΓ. Το πραγματικό όνομα της "Ελπίδας" είναι διαφορετικό. Της χαρίζω "Το τραγούδι των Συντρόφων" που μπορείτε να ακούσετε πατώντας στο ραδιοφωνάκι.
Μίκης Θεοδωράκης, Μαρία Φαραντούρη.
Και οι στίχοι του Κώστα Καρτελια "σημαδιακοί" για τη συγκυρία..



ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ

Μονάχοι,
θα ταξιδέψουμε στον κίνδυνο
Η Θάλασσα η ανοιχτή μας περιμένει
Είναι στη μοίρα μας
να μη χωράμε πουθενά
να μην υπάρχει μια στερια
ν' αράξουμε.

Για πάντα
αυτή η καρδιά μας η ασίγαστη
μας έβαλε τα χέρια στο τιμόνι
Με την ψυχή μας
να ανεμίζει στα πανιά
για έναν έρωτα εμείς
θα φύγουμε.

Ιθάκη
Για μας το πέλαγο το ξέσκεπο
γεμίσαν με μνηστήρες τα λιμάνια
Ο κόσμος πάντα
βρίσκει καινούργιο βασιλιά
κι εμείς μονάχοι ποιητές
θα μείνουμε

Δελφίνοι και ΔΕΛΦΙΝΙ ΑΕ

Οι ναύτες της ΓΑΛΕΡΑΣ, άξιοι ναυτικοί, ανακάλυψαν τη σχέση του Δελφίνου με την ΔΕΛΦΙΝΙ ΑΕ.

Με ποιους έχει ΚΟΙΝΗ εταιρεία η ΔΕΛΦΙΝΙ ΑΕ; Μα με τον κ. Λαμπράκη και τον κ. Μπόμπολα βεβαίως- βεβαίως. Μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε, είμαστε.

Ποια είναι η εταιρεία ΔΕΛΦΙΝΙ; Είναι «η μητέρα όλων των εταιρειών» στις οποίες διαχέεται η συμμετοχή της οικογένειας Μπακατσέλου και οι οποίες είναι μερικές δεκάδες, εντός και εκτός Ελλάδος.

Ποιος είναι εκλεκτό μέλος, γαμπρός, της οικογένειας Μπακατσέλου; Μα φυσικά ο «μελλοντικός ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης», " Ο Ρομπέν των Εκδοτών ", ο κ. Βενιζέλος.

Ασφαλώς ο κ. Βενιζέλος δεν είχε ιδέα για τις σχέσεις αυτές... Στη Φώτο βλέπετε την αντίδραση του παλικαριού μόλις τον ενημέρωσαν για το δημοσίευμα της ΓΑΛΕΡΑΣ.

Αναρωτιέστε ακόμα γιατί κάποια κανάλια και εφημερίδες σκίζονται και εκτίθενται για τον Ευάγγελο;

Είναι πολλά τα λεφτά Γιώργο…

Ο ΑΞΙΟΤΙΜΟΣ κ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΝΙΝΤΕΡΗΣ

Καθημερινά, κάθε βράδυ συνεπής. Βρίζει, ειρωνεύεται, λοιδορεί.


Εκθειάζει κάθε κίνηση του εκλεκτού του αλλά και εκλεκτού του κ. Λαμπράκη και του κ. Μπόμπολα και των λοιπών νταβατζήδικων δυνάμεων...


Ο "αδέκαστος", ο "αντικειμενικός" κ. Πρετεντέρης...


Σηκώνουν το δάχτυλο και μαλώνουν από τις ειδήσεις του MEGA τους «χαχόλους» του ΠΑΣΟΚ που αμφισβητούν τις επιλογές τους.


Τους «αγράμματους» και «φανατικούς».


Σε αντίθεση φαντάζομαι με τους κουστουμάτους που συσκέπτονται στα σαλόνια του Ψυχικού.


Η γνώμη μου είναι απλή, καθαρή.




ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ, κ. Γιάννη ΒΕΝΙΝΤΕΡΗ

ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ, κ. Ευάγγελε ΠΡΕΤΕΝΤΕΛΟ

ΑΝΑΜΕΣΑ...

... Ανάμεσα σε δυο πικρές στιγμές δεν έχεις καιρό μήτε ν'ανασάνεις


ανάμεσα στο πρόσωπό σου και στο πρόσωπό σου


μια τρυφερή μορφή παιδιού γράφεται και σβήνει.




Γ. Σεφέρης