ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ

Είναι γνωστό ότι εμεις οι άνδρες δεν κουτσομπολεύουμε. Ασχολούμαστε με τα σοβαρά. Πολιτικοκοινωνικοοικονομικες εξελίξεις και τέτοια. Καμμια φορά βλέπουμε και λίγο τηλεόραση. Λίγο ειδήσεις, καμιά ταινία του Φελίνι, και σπανίως καποιο ημίχρονο απο ποδοσφαιρικό αγώνα. Είναι επόμενο να μην έχουμε το χρόνο να παρακολουθούμε ποιός πηδάει ποιά -ή το αντίστροφο-, ποιά ζευγάρια και γιατί χώρισαν.
Με λύπη μου όμως διαπιστώνω ότι το θέμα αυτό, της σύζευξης και της διάζευξης δηλαδή, απασχολεί πολλούς ιστοσελιδοκατέχοντες.
Θεωρώ λοιπόν χρήσιμο να κάνω μια υπέρβαση και να καταθέσω την βαρύνουσα γνώμη μου επι του θέματος σε ότι αφορά την επίσημη εκδοχή του, το γάμο. Είμαι βλέπετε βετεράνος του είδους και μάλιστα με πιστοποιητικα. Δύο γάμοι και δύο διαζύγια. Ο ένας πολιτικός, ο άλλος θρησκευτικός.
Προς το παρον θα αρκεστώ στο πρόβλημα που με απασχολεί, που και που. Αφορά στους πιθανούς συνδυασμούς που μπορεί να προκύψουν στη ζωή του ανθρώπου, αλλα και τη δυνατότητα, που αντικειμενικά έχει, να τους προλαβει όλους. Εξηγούμαι:

Στον πρώτο μου γάμο δεν ξέρω γιατι παντρεύτηκα, ξέρω όμως γιατι χώρισα.
Στον δεύτερο, ξέρω γιατι παντρεύτηκα, δεν ξέρω όμως γιατι χώρισα.
Τι μας μένει να δοκιμασουμε;
Να ξέρεις γιατι παντρεύτηκες ΚΑΙ γιατι χώρισες.
Να μην ξερεις ΟΥΤΕ γιατι παντρεύτηκες, ΟΥΤΕ γιατι χώρισες.
Προλαβαίνω;

ΝΑΜΑΣΤΕ ΠΑΛΙ ΕΔΩ ΑΝΤΡΕΑ

Με τα μνημόσυνα δεν τα πάω καλά. Γι αυτό κι ολη αυτή η ιστορία του ΠΑΣΟΚ για τα 10 χρόνια απουσίας του Αντρέα δεν μου καλοκάθεται. Μην με παρεξηγείτε! Εννοώ ότι κάπως διαφορετικά θα έπρεπε να γίνει, κι όχι να μη γίνει καθόλου.

Ο Αντρέας αγαπήθηκε και μισήθηκε παράφορα. Τόσο για τη δεξιά όσο και για την επίσημη αριστερά υπήρξε: τυχοδιώκτης, μέθυσος, αμερικανός, κλεπταποδόχος, μοιχός, κιτσαριό, απατεώνας.

Αγαπήθηκε όμως απο τους πολλούς.
Το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας είδε, για πρώτη φορά, με τις κυβερνήσεις του, ότι είχε δικαίωμα στο όνειρο. Και ποιό ήταν το όνειρο το 81; Ό,τι στις άλλες ευρωπαικές χώρες ήταν το αυτονόητο! Σαράντα ώρες εργασία, εθνικό σύστημα υγείας, κατάργηση των πιστοποιητικών εθνικοφροσύνης, νομοθετική κατοχύρωση της ισότητας των φύλων, ελεύθερος συνδικαλισμός, αναβάθμιση των αμοιβών των χαμηλόμισθων και πολλά άλλα. Ακόμα και όσοι στέκονται αρνητικά ή και εχθρικά απέναντι στον Αντρέα, αναγνωρίζουν τα παραπάνω έστω κι αν προσθέτουν ότι ήταν κάτι που θα γινόταν νομοτελειακά, όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην εξουσία... Να σημειωθεί επίσης ότι όλα τα παραπάνω προχώρησαν μεν, αλλά πολλές φορές με ανεπάρκεια ή με λοξοδρομήσεις. Αυτά με το μάτι του αντικειμενικού παρατηρητή.

Για την ώρα δεν θα πω τη δική μου, υποκειμενική, γνώμη για τον Αντρέα. Και για να μη θεωρηθεί ως υπεκφυγή, να πω απλως ότι η δική μου αποτίμηση είναι κάτι περισσότερο απο θετική. Θα αναφερθώ όμως σε δύο γεγονότα. Το ένα δημόσιο, συνέντευξη στην Αθήνα ξένου ηγέτη, και το άλλο προσωπικό.

Το προσωπικό πρώτα. Συνέβη στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1990. Όσοι είναι αρκετά μεγάλοι θα θυμούνται το κλίμα της εποχής, τα πρωτοσέλιδα και τις ρητορικές εξάρσεις για τον φαύλο, κλέφτη, μοιχό, πορνόγερο Αντρέα κλπ,κλπ. Τα ειδικά δικαστήρια ετοιμάζονταν και κάθε "αξιοπρεπής" άνθρωπος ντρεπόταν να λερώσει το στόμα του με τις λέξεις Αντρέας ή ΠΑΣΟΚ. Να θυμηθούμε επίσης ότι ιδιαίτερο ζήλο στις καταγελίες και τις ποινικές διώξεις εναντίον του Α. Παπανδρέου επέδειξε και η επίσημη ηγεσία της εντος Βουλής Αριστεράς.
Ενα βράδυ κλήθηκα απο συντρόφους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς να παρακολουθήσω την ομιλία αυτου του υπέροχου ανθρώπου και επαναστάτη, του Μιχάλη Ράπτη ή Πάμπλο. Μετά την συγκέντρωση και την ομιλία, οι διοργανωτές και φίλοι κάλεσαν και μένα σε μια ταβέρνα που θα έκαναν το τραπέζι στον Παμπλο. Ο Μιχάλης Ράπτης εκτός απο την επαναστατική του δράση ήταν γνωστός και για δύο ακόμα αρετές του. Την ανοχή του στις διαφορετικές απόψεις αλλα και για την ευγένειά του.
Κατα τη διάρκεια του φαγητού η συζήτηση άναψε, γύρω στα 15 άτομα είμασταν όλοι, κι εγω απέφευγα να εμπλακώ ως ο μοναδικός μη... εξωκοινοβουλευτικός. Μπηκαν διαφορα θέματα, υπήρξαν διαφωνίες αλλά ο Παμπλο απαντούσε σε όλους ήρεμα και στον πληθυντικό. Ακόμη και στους πιτσιρικάδες της παρέας. Ξαφνικά ένας απο τους παρευρισκόμενους πέταξε έναν υπαινιγμό για τον Αντρέα και τα παμπερς του Κοσκωτά...
Ποιός είδε το θεό και δεν φοβήθηκε. Αυτός ο ευγενής, σεβάσμιος άνδρας μεταμορφώθηκε. Κοκκίνησε, πέταξε τα μαχαιροπήρουνα και άστραψε και βρόντηξε. Είναι αδύνατον να μεταφέρω τόσο τον τόνο και όσα επακριβώς είπε, την ουσία μόνο.
" Είναι ντροπή! Κανείς προοδευτικός και αριστερος πολίτης δεν μπορει να μιλάει για τον Αντρέα με αυτόν τον τρόπο. Όσοι απο εσας δεν είστε σε θέση να καταλάβετε τι έχει προσφέρει αυτός ο άνθρωπος στο προοδευτικό κίνημα, είναι πρόβλημά σας. Κάνετε όσο σκληρή πολιτική κριτική θέλετε, ΠΟΤΕ όμως , το επαναλαμβάνω, ΠΟΤΕ μη τολμήσει κάποιος να αναφερθεί, μπροστά μου, απαξιωτικά στον Ανδρέα Παπανδρέου".
Μείναμε όλοι βουβοί, αναμεσά τους κι εγώ.

Το δεύτερο, το δημόσιο γεγονός, έχει να κάνει με την συνέντευξη τύπου που έδωσε στην Αθήνα κυβερνητικό στέλεχος της Νικαράγουα και των Σαντινίστας, πριν εναμισυ περίπου χρόνο, με αφορμή την έκδοση βιβλίου για την επανάσταση των λαού της Νικαράγουα εναντίον του δικτάτορα Σομόζα. Θυμήθηκε λοιπόν ότι τότε, δεκαετία του 80, κινδύνευε η επανάσταση και ταξίδευε ως εκπρόσωπος των Σαντινίστας στην Ευρώπη για να ζητήσει βοήθεια. Ολες οι ευρωπαικές κυβερνήσεις, ευθυγραμμισμένες με το εμπάργκο των ΗΠΑ, του έκλεισαν ευγενικά την πόρτα. Μόνο ο Ανδρέας Παπανδρέου και η Ελληνική κυβέρνηση τόλμησαν να δώσουν στον επαναστατημένο λαό της Νικαράγουα, αυτά που χρειάζονταν. Όπλα και μάλιστα δωρεάν. Είναι ίσως απο τις λίγες φορές που δώρο του ελληνικού λαού πιάνει τόπο. Γιατί η επανάσταση νίκησε και ο Σομόζα εκδιώχτηκε.


Ποιά η χυδαία, η άθλια συνέχεια αυτής της ιστορίας;
Με τη συγκυβέρνηση, το 1990, στελέχη του ΚΚΕ "ανακάλυψαν" στην ΕΒΟ ότι ένα φορτίο όπλων δεν είχε τα απαραίτητα "τιμολόγια" για την εξαγωγή του. Ζήτησαν την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου ΚΑΙ για λαθρεμπόριο όπλων...
Πως σταμάτησαν;
Όταν οι Σαντινίστας και ο ηγέτης τους Ντανιελ Ορτεγκα τους εξήγησαν οτι, αυτοί πρώτοι, θα υπερασπιστουν τον Ανδρέα εκ μέρους του λαού της Νικαράγουα. Κατάλαβαν επίσης το αυτονόητο, ότι δηλαδή θα γινόντουσαν ρομπες και στα μάτια του διεθνούς προοδευτικού κινήματος.

Αυτά προς το παρόν.